(dankjewel) vooral traplopen raadde de Kraamzorg mij heel erg af, om dat te veel te doen. Maar om ergens te komen moet ik toch die trap af Ik wil volgende week ook zeker lekker gaan wandelen en op pad. Man is toch nog een maand thuis zo’n beetje. Dus die kan bij de baby blijven als ik even op pad ga. Heb nu wel een uurtje in de tuin gezeten, dat was fijn. Het helpt overigens ook niet mee dat met dit lange weekend beide andere kinderen ook thuis zijn. Die hangen heel erg aan mij zodra ze mij zien. Terwijl ik nog niet veel trek heb aan dat gezeur
Winkelen met man en zoon. Ik pas een jurkje. Die het gordijntje open en vraag wat ze vinden Zoon: je lijkt op shrek Was 'm niet geworden
Ik ben er al dagen over aan het piekeren en googelen en kom er maar niet uit wat ik er van vind. Voor mijn medicatie heb ik afgelopen week een gesprek met een psychiater gehad die samen werkt met de psycholoog. Nu wil de psychiater me gaan testen op ADHD omdat hij denkt dat mijn klachten uit die hoek komen. Ik had moeten vragen waarom hij dat denkt en daar blijf ik maar over malen en denken. Weet iemand hoe die testen eruit zien? Op basis waarvan ze dat vast stellen?
Is er een reden dat je rust moet nemen? Want ik weet dat ze trap lopen afraden maar ik woon in een dijkhuis met halve verdiepingen en heel veel trappen/trapjes dus. En ik heb er echt geen last van ondervonden dat ik constant een trap op of af moest. Ja een beetje pijnlijk in het begin maar dat was het.
Gewoon algemeen advies. Ik heb geen specifieke bekkenklachten oid die maken dat ik rustiger aan moet doen dan een andere kraamvrouw. lastig zo’n dijkhuis. Maar is dan idd niet te voorkomen.
Ik had met Ies Hellp en was helemaal de weg kwijt in het ziekenhuis en lag te ijlen enzo. Toen kwam ik thuis na 5 dagen (keizersnede) en ging het de dag erna al best goed. Dus ik met m’n moeder naar m’n favoriete winkel gehobbeld en weer terug. De Kraamvogel zei: ben je helemaal daarheen gelopen??? En oké ik was kapot maar het was wel fijn. Zie je wel. Ik kon m’n favoriete winkel niet eens een week missen
Kennelijk zijn er patronen in je leven die opvallen. ADHD bij vrouwen wordt vaak pas op latere leeftijd ontdekt. Je zult een berg vragenlijsten krijgen en ouders worden ook uitgenodigd om jouw jeugd in kaart te brengen. Er is een fb groep, ADHD bij vrouwen. Daar staat, naast niet heel relevante info, ook nog wel meer informatie op. Ik heb sinds mijn 48e de diagnose. Dankzij een oplettende hulpverlener. Er is een wereld voor me open gegaan. Ik liep al jaren te modderen. Zo mogelijk al niet sinds mijn jeugd. Alles wat ik probeerde om een betere versie van mezelf te worden, mislukte. Nu weet ik waarom en ineens gaan dingen heel langzaam beter.
Rustig aan is wat anders dan "ontwijk" tuurlijk mag je wel die trap op en af maar ga niet voor elk kul dingetje heen en weer. Kies wel ff bewust of je naar boven gaat of naar beneden en check of je alles hebt. Ook nog geen zware dingen sjouwen en laat stofzuigen nog even uitbesteed. Zet je bekken in voor de dingen die je plezier geven en is dat een blokje om t huis, dan vooral doen.
Dan zou ik gewoon lekker je leven weer oppakken! Je hebt je lichaam al een week rust gegeven. En je moet toch ooit weer beginnen met het dagelijks leven. Als jij denk dat je het kan, lekker doen. Ik hoop dat je wel hebt genoten van je kraamweek lijkt me ergens ook wel lekker om een week niks te doen. Ik was sowieso niet van het rustig aan doen stond de dag na mijn bevalling het bed te verschonen met de kraamhulp
Je moet rustig aandoen omdat alles nog terug moet op zijn plek en moet genezen. Dat betekent niet dat je niets mag doen, maar belasten door te tillen, lang te lopen, traplopen, fietsen, huishouden te doen is niet goed. Het verhoogt de kans op verzakking, verzwakking en beschadiging. Je hebt tenslotte fysiek trauma, en daar moet je goed en respectvol mee omgaan. Verhalen van vrouwen die na 2 dagen alweer op de fiets zitten zijn geen stoere verhalen maar domme verhalen. Kraamweken zijn er niet alleen voor de baby, maar ook voor jou voor je fysieke (en emotionele) herstel. Dat allemaal gezegd te hebben: als jij je goed voelt om een klein stukje te wandelen dan kan dat gewoon. Let op de signalen van je lijf. De kraamweken zijn niet om te trainen, het is om te rusten. (zoveel mogelijk dan he, want slapen doe je niet met een baby, maar goed ) Na een week is het niet gek dat de muren op je af komen. Mooi moment misschien ook om te kijken hoe je je voelt tijdens en na een blokje om.
Nou ik zou juist nu langzaam aan wel even lekker gaan wandelen. Mooi weer en die trap tja je hoeft echt niet op bed te leven. Bij beide ben ik langzaam aan wel wat gaan doen. Kleine in bad doen. Mijn eigen brood. Even zitten. Op bed leven werd ik alleen maar gek van haha.
dank je voor je reactie. Ik denk dat hij het vermoed door mijn perfectionisme en prestatiedrang en de lat altijd hoog leggen. Goed is vaak voor mij niet goed genoeg. Ik dacht vooral aan niet stil Kunnen zitten en heel druk zijn en daar heb ik geen last van. Wel dat ik altijd aan sta in mijn hoofd en daar nooit rust heb. Hoewel ik nog steeds denk dat hij er naast zit maar uitsluiten kan geen kwaad.
Zo kreeg ik op mn lazer dat ik de vaatwasser stond uit te ruimen. Hoezo, kan er toch bij?!? Voordeel van klein zijn (had ook eens iets waar t WEL handig bij was). Als ik ga rommelen is t goed, mij op bed gekluisterd...dat wil niemand meemaken, vooral de omgeving.
Dit dus. En dan vooral de verhalen over alle huishoudelijke klussen die ze op dag 2 of 3 al doen. Laat los mens. Je hebt niet voor niks hulp in huis. Die is er ook voor de dagelijkse huishoudelijke klusjes. Die eerste week moet je herstellen. Rustig aan een blokje om of naar je favoriete winkel, als je die echt niet missen kan. En tutten met je baby natuurlijk. Als je dan een "klus" wil doen, dan liever de baby in bad of verschonen en aankleden. Een baby erbij is heftig zat. Je lijf heeft een topprestatie geleverd en is daar letterlijk stuk van. Geef het de tijd. Bij mijn eerste was ik ook pas na een week voor het eerst beneden. Maar van hem was ik ook vrij extreem stuk gegaan. Duurde het 3 maanden voor ik weer normaal kon zitten. Na de 2e stond ik na dik 3 weken met de wandelwagen bij de sportschool. Om te vragen wat ik al mocht doen.