Ik geloof dat je lichamelijke omstandigheden kan optimaliseren, maar het uiteindelijk een fysiek proces is. Of ik er nu veel mee bezig was (was het dan mijn eigen schuld dat het niet lukte) of helemaal zen drie weken in Bali zat: wij zijn helaas onbegrepen onvruchtbaar en hebben godzijdank twee keer een blasto mogen hebben waarbij de kiemlagen dus perfect op elkaar afgestemd waren. De laatste terugplaatsing was ik gestrest, heb ik de dagen erna ijskoude voeten gehad en toch zwanger. https://amazingerasmusmc.nl/biomedisch/stamcel-ontdekt-innesteling-embryo/
Zoals mijn gynaecoloog zo mooi zei: het zaad gaat heus niet ineens de andere kant op zwemmen omdat jij er zoveel mee bezig bent. Dat vond ik een mooie
Bedoel je hiermee dat je jezelf "zwanger kan praten?" Of als je er te veel mee bezig bent, je dan niet zwanger word? Of hoe moet ik dit interpreteren?
Wat ik ermee bedoel is dat we nog zoveel niet weten. Dus je kunt elke maand trouw 2 a 3 keer per week seks hebben op de 'juiste' dagen en toch nooit zwanger worden. Er zijn vrouwen die verkracht worden en daar zwanger van worden en écht geen kind willen. Zou het kunnen zijn dat we niet hier in dit leven geen invloed hebben over het zwanger worden? Dat er meer speelt zoals bijvoorbeeld een karmisch pad die jijzelf gekozen hebt? Voor wie reïncarnatie tot de mogelijkheden behoort; kan het zijn dat je in vorige levens het ouderschap al doorleefd hebt en nu andere lessen wilt leren (die je niet kunt leren als je moeder bent)? Zomaar wat vragen
Het is zeker een mooie, maar toch alleen gericht op het fysieke aspect. Er is echt meer dan dat. Je kunt mensen letterlijk ziek praten door iemand een diagnose te geven met een prognose van hoe lang je nog te leven zou hebben bijvoorbeeld. Gelukkig komt hier ook steeds meer aandacht voor in de reguliere geneeskunde, woorden kunnen enorm veel invloed hebben, net zoals gedachten (die je jezelf vertelt). Ik ben er zelf van overtuigd dat zielsoorzaken veel meer invloed hebben dan ons altijd geleerd is. In het westen is alles gericht op symptoombestrijding, maar het heeft zo weinig zin als je de oorzaak niet weet.
Daar is ook niets mis mee toch? Het gaat er bij mij gewoon niet in dat er niet meer is dat invloed heeft zonder dat we ons daar bewust van zijn.
Las laatst weer ergens dat blijven liggen na de daad niets uitmaakt. Ik denk dat wij er zelf gewoon weinig invloed op hebben dus idd laten gaan en vertrouwen dat what's meant to be, will be.