Misschien gekke vraag. Maar zou het niet kunnen dat hij gevoelens voor jou heeft gekregen en dat hij dit mogelijk niet durft te uiten, misschien uit angst de vriendschap te verknallen? Als jullie al tig jaar vrienden zouden zijn zou ik zo'n verandering in gevoelens niet verwachten, maar omdat jullie sinds een maand of 8 intensief contact hebben kan het natuurlijk zo zijn dat zoiets zich heeft ontwikkeld. Ik zeg niet dat het zo is he. Misschien zit hij door iets anders in de knoop met zichzelf. Maar het kwam zo in mij op toen ik je bericht las, omdat je verder niet schrijft dat er iets van een conflict aan vooraf is gegaan.
Ik zie dit nu pas sorry! Kl#te he die paniekaanvallen Paniekaanvallen begonnen toen mijn moeder mij ging claimen direct na de dood van mijn vader (9 weken zwanger van de 3e) En ook een aantal als gevolg van zijn dood; mijn 2e zoon startte op de peuterspeelzaal 3 dagen na de dood van mijn vader. Elke keer als ik hem ophaalde kreeg ik ontzettende angst en paniek: pas maanden later viel het kwartje dat ik dat gevoel kreeg omdat ik het onbewust koppelde aan de dood van pa. Nu kan ik dat loskoppelen dus. Maar ik merk wel dat mijn lijf in angst modus schiet vrij snel nog; de extreme vermoeidheid van het gebrek aan slaap nu maakt wel dat ik gevoelig ben ervoor. Dus ik merk wel dat die veerkracht minder is nu hij sinds een week echt ontzettend rot slaapt en overdag ook t liefst alleen maar bij je is. Merk wel dat ik overprikkeld raak en als dan bv mijn moeder zegt 'ik trek het nier meer' ik wel erop reageer. Gewoon al die zin typen triggert mij al en laat mij zweten... Dinsdag gaat mijn man weer aan t werk dus kan ik ook niet zomaar even een half uurtje rusten. Dus ik zie er tegenop. Maar tot nu toe zijn de aanvallen wel weg gebleven: de angst gevoelens zijn er wel maar niet doorgeslagen naar een paniekaanval. Heel eerlijk? T valt mij mee: ik had gedacht dat ik een enorme terugval zou krijgen.
Gister een heel fijn gesprek gehad met mijn verloskundige die precies op een goede manier uit mij wist te trekken welke impact de afgelopen weken op mij hebben gehad. Eerst stelde ze een spoedplekje voor bij de pop poli, maar dat kwam ze later zelf op terug (na check bij mij). Ik krijg nu extra afspraken bij haar. Daarnaast was het voor mijn man ook goed om te zien (tranen) en te horen dat het minder goed gaat met mij dan hij denkt. Zes weken complete afstand van werk (opgedragen door de bedrijfsarts en leidinggevende ging akkoord, omdat zijn ervaring is dat een ba dat niet zo maar en ook niet heel vaak adviseert), extra afspraken bij de verloskundige, afspraak bij de bekkenbodemspecialist, afspraak voor een massage, een paar dagen Ameland, meer wandelen, lezen, ruimte om toe te geven aan de vermoeidheid: ik hoop dat het allemaal bijdraagt aan herstel in de breedste zin van het woord en hechten aan ons kind. Fijn daarbij is dat haar ik sinds gister echt voel. Heel bijzonder weer! @Mim89 ben blij voor jou!
Wat een krachtige stappen zijn er meteen gezet. Dat moet goedkomen! Hopelijk brengt het je de rust die je nodig hebt. Sterkte met alles en geniet van het gevoel van de bewegingen in je buik..
Wat fijn!! Ik kan me voorstellen dat je dit heel spannend vond! Nu weer een stap dichter bij een kindje!
Ja ik zag dit gesprek echt als de beslissende factor zeg maar. Dus echt heel opgelucht! En idd weer een stap dichterbij!
Gelukkig wordt tijdens zwangerschap juist heel makkelijk iemand ziekgemeld Ziekte door zwangerschap is voor rekening van het UWV en niet voor de werkgever. Dus voor een werkgever is er ook weinig reden om weerstand te bieden. In ieder geval sterkte en hopelijk voel je je snel weer wat beter!
Zo fijn! Wat ben ik blij voor je! Tot nu toe lees ik alleen maar goede berichten van jou over Isala. Dat het vervolg maar net zo mooi mag zijn.. ❤️
Ik heb 13 Juni nog een nagesprek met haar en dan hebben ze ook overleg gehad met heel het team. En dan ga ik officieel op de wachtlijst. @owly zodra ik op de wachtlijst sta gaat het nog zo'n 2,5 jaar duren voor ik aan de beurt ben. Tenzij ik iemand in mijn omgeving zou hebben die wil doneren. Zijn zaad zou dan naar een ander stel gaan en ik zou dan een andere donor krijgen en dan zou ik over een half jaar aan de beurt zijn. Maar goed dat heb ik helaas niet.
Dankjewel ❤️ Ja ik ben echt heel blij dat ik daarheen gegaan ben. Voel me eindelijk ècht gehoord en eindelijk artsen die echt meedenken en die ook niet maar klakkeloos uitgaan van de verslagen van de artsen waar ik al geweest ben. Had ik dit maar 4 jaar geleden al gedaan Ach ja alles gebeurt met een reden denk ik dan maar.
Gisteren verjaardag van mn vader. Hij telt ze helaas niet meer, maar voor ons tellen ze nog wel. Bloemen bij t strooiveld, naam plaatje weer schoongemaakt. Huilende G. Die mist m nog steeds zo erg. R snapte er geen bal van maar ging maar lief lachen en zn zus aaien. Ze mocht ook niet bij m weg. Had verwacht dat hij auto-pilot mee ging brullen, maar juist niet. Apart manneke, echt de rust in huis en dat voor een 1,5 jarige.
Maar vanaf dan gaat de tijd in! Je hebt een hele grote stap gemaakt. Je bent begonnen met het traject! De eerste horde zijn genomen en daar ben je goed door gekomen! Je mag trots zijn op deze grote beslissing