Oh dat doe ik dus regelmatig. Niet omdat ik niet wil nadenken over wat te koken, maar eerder omdat ik het leuk vind om iets te koken waar hij zin in heeft. Heb er nog nooit kritiek op gehad Hij doet wel weer de boodschappen, dat vind ik namelijk heel lastig.
Maar dan is het natuurlijk voor heel lief bedoeld. Hij vroeg het soms op momenten dat we beide moe/druk waren. Hij had geen inspiratie, maar ik dus ook niet. Als ik alle tijd heb (vakanties bijvoorbeeld) vind ik het ook leuk om te koken en bakken. Vooral om iets nieuws uit te proberen. Maar dan moet ik daar mentaal wel de ruimte voor hebben.
Partner is hypogevoelig en ik ben hypergevoelig met de meeste dingen. Dat zorgt wel eens voor onbegrip. Ook naar de kinderen toe. Maar gelukkig neemt hij inmiddels meer van mij aan.
Er was ooit zon quiz bij de Volkskrant oid over de mental load.. kon je zien wie wat deed.. ik wou dat mijn brein het beter deed haha dan kon ik m zoeken!
De mentale load ligt hier vooral bij man. Vroeger was het beter verdeeld. Maar bij iedere zwangerschap nam de brsinfog bij mij toe. En covid gaf de finale klap. Echt niks blijft nog hangen hier. Dus nu is man mijn agenda. Hij houd alle afspraken bij, regelt de school-dingen en financiële zaken. Ik kan wel bijvoorbeeld de vakantie uitzoeken en boeken. Maar eenmaal geboekt gasg het volledig uit mijn systeem en moet man dus zorgen dat het betaald wordt en dat we op het juiste moment klaarstaan voor vertrek. Dat zorgt weleens voor wrijving. Maar hij snapt ook waar het vandaan komt. Irritatie is vaak vooral voor mij omdat afspraken vaak als een totale verrassing komen. Terwijl dat echt gecommuniceerd was. En in de agenda staat. En op het planbord. En in de app.
Dat ik de plastic afval bak in het keukenkastje 10x voller prop dan er eigenlijk in past, en de bak nooit leeg gooi. Als mijn man dan het keukenkastje opent valt er een leeg pak melk ofzo uit. Ik prop het dan rustig weer terug, maar die bak legen komt meestal niet in me op.
huishoud dingen die irriteren daar kibbelen we weleens om, hij gooit zijn sokken overal neer, en ik leeg het zeefje in de wasbak niet vaak genoeg bijvoorbeeld. Maar ook onuitgesproken verwachtingen, tja dan kan de ander het niet weten, maar dan ontploft de boel weleens hier. Onlangs, zegt mijn man begin van de week, ik ga donderdagavond nog even een drankje drinken bij een vriend, vervolgens zegt hij donderdagmiddag dood leuk, ja je weet toch ik ga BBQ-en, een drankje drinken en ik ben vrijdag weer thuis. Eigenlijk draait dat dus allemaal om miscommunicatie....
confronterend het zo uitgedrukt in getallen te zien. Bij ons is de verdeling mentale last 91% om 9%. En ik heb daar zelf voor gekozen door te stoppen met werken en hij heeft bij zijn 9% nog heel veel zakelijke last opgeteld maar als ik de verdeling thuis zie snap ik dat ik in de avond uitgeput ben.
Bij ons is de mentale last 71 om 29. Maar dat is vooral omdat vriend de nachten werkt, en ik dus doordeweeks alleen ben met dochter, waardoor de afspraken en het geregel op mij neerkomt, omdat het te maken heeft met mijn agenda. Ik merk echter de laatste tijd dat in het weekend het zo doorgaat. Daar ben ik nu wel actief mee bezig om dat om te buigen. Ook papa kan helpen met tandenpoetsen en een pyama aandoen (kan ze zelf hoor, maar meer het aansporen enzo) en kan iets voor dr pakken. ipv alles maar meteen aan mij te vragen. En op maandag is zijn vrije dag. Alles op die dag ligt nu bij hem. Dus speelafspraakjes, en als hij eerder moet beginnen met werken, zorgen voor oppas, ipv mij dat te laten doen. Dan zal het nog niet 50/50 worden, maar voelt het wel beter voor mij. Het huishouden is hier redelijk verdeeld.