Ook dat. Wij zijn beide helemaal niet knuffelig We knuffelen wel maar echt niet vaak of constant door de dag heen. Dus als een van ons daar specifiek om vraagt “moet er wel wat zijn” zeg maar en willen we beide gelijk weten wat dan. (En dan gaan we dus heus wel knuffelen hoor, het is niet dat we zeggen hoezo en dan geen gehoor geven aan het verzoek )
Ik vraag dat niet maar ga gewoon tegen hem aan staan of zitten als ik het nodig heb. En hij slaat dan automatisch zijn armen om me heen. Is ook niet perse omdat er wat is.
Aanvulling; ik hou van knuffelen, ik wil ook knuffelen zonder reden, gewoon omdat het fijn is. Hij doet dat ook wel uit zichzelf en ik ook, maar soms staan we bv samen in de keuken en vraag ik het - en soms vraagt hij het.
Man zou raar staan te kijken van de vraag, we knuffelen gewoon de hele dag door regelmatig zonder te vragen/zeggen. Hij zou dan ook denken dat er wat is.
'Hoe bedoel je?' Ik wil een knuffel. Oooooh oke. Wij zijn beide niet knuffelig overigens. Wel naar de kinderen maar niet naar elkaar.
Dat is de afgelopen maanden regelmatig voorgekomen. Hij komt me dan meteen vasthouden, meestal weet hij wel wat er is en dat ik geen oplossing nodig heb maar vooral medeleven of begrip. Soms vraagt hij wel wat er is, soms begin ik zelf te vertellen, soms is praten ook helemaal niet nodig. Als hij het vraagt, houd ik hem ook gewoon vast met de intentie ruimte voor hem / zijn gevoel te creëren.
Als ik letterlijk zou zeggen "wil je me even vasthouden" denk ik dat mijn man ook zou denken: huh? Net zoals het vreemd zou zijn als ik zou vragen de "lunch te gaan nuttigen", oid. Zou ik om een knuffel vragen, krijg ik die gewoon. Mijn man is knuffeliger dan ik. Na een dag met kinderen die veel aan mij hangen ben ik vaak blij mijn lijf even helemaal voor mezelf te hebben.
Hij zou waarschijnlijk denken dat ik duizelig ben oid, ik zou precies hetzelfde denken. Als ik behoefte aan een knuffel heb, dan geef ik dat aan. Al is dat niet echt nodig want over het algemeen krijg ik genoeg spontane knuffels. Een knuffel vind ik echter iets anders dan vasthouden: vasthouden doe je m.i om te voorkomen dat iets/iemand valt. Misschien neem ik het wel te letterlijk hoor, maar het zou niet in me opkomen dat ik "vastgehouden" wil worden.
Ja, wat jij schrijft inderdaad! Ik neem dingen dan ook vaak letterlijk. Zie mezelf eventueel al staan met mijn handen om zijn bovenarmen om man stabiel te houden
Dit. Wij knuffelen heel veel maar als ik zo letterlijk vraag om me vast te houden denkt m’n man dat ik niet lekker word/duizelig ben. Dan zal hij meteen vragen wat er aan de hand is en andersom zou ik dat ook denken.
Wij geven elkaar meerdere keren per dag een knuffel. Zonder te vragen. Dus van zo’n vraag zou hij denk wel raar opkijken.
Met die bewoording krijg ik direct een vraag waarom. Tenzij ik weer aan t klussen ben dan pakt ie gelijk de ladder. Als ik "knuffel" roep daarentegen niet. Krijg ook geen waarom vraag.
Precies dat! Het was echt: wil je dat ik jou vasthoud, als in een knuffel? Of je grote teen? VERTEL wat je bedoelt mens
Ik zou eerst vragen wat hij precies bedoelt en waarom, en dan een knuffel geven. Mijn man zou eerst knuffelen en dan vragen wat er is.
Mijn man houdt me dan vast... die kent mij goed genoeg, hij ziet aan mijn gezicht meestal hoe ik mij voel. Meestal biedt hij het zelf al aan.