Weet je wat ik nou zo top vind? Er is een vraag van een forumlid, begrijpelijke vraag, en er wordt door zoveel van jullie begripvol gereageerd en ze wordt ook meteen geholpen met concrete opties! Geeft me een fijn gevoel. ❤️ Ts, hoop dat je een mooie vakantie zal hebben met de twee meiden, even samen opladen. En ik hoop dat je op een fijne manier kan blijven mantelzorgen voor je vader.
Ik zag deze en van een andere iemand stuurde Texel. maar beide hebben een bootovertocht, als je snel terug zou willen is dat op texel met een relatief korte bootovertocht en hoge frequentie van vaarten nog wel te doen. maar Terschelling, absoluut niet, lange tocht (tevens erg duur met auto). dus die zou ik zelf niet adviseren. dan kun je alsnog naar normandie rijden.
Enige is wel, 's nachts vaart die boot niet. Dus als je 's nachts op pad wil, kan dat niet. En dat geldt dus voor elk eiland. Heeft zo z'n charme natuurlijk, maar ik kan me voorstellen voor TO, dat dat misschien een bezwaar is gezien de situatie.
Dat is inderdaad een goed punt. Ik dacht meer aan de frequentie en duur van de boottocht, dat leek mij geen probleem. Dan lijken andere opties beter.
Heb je voor jezelf al bedacht onder welke omstandigheden je terug zou willen? Wat moet er met je vader gebeuren? Ik vraag dit omdat wij een flink aantal jaar geleden in een vergelijkbare situatie zaten maar dan met een tante. Wel een zeer belangrijke tante. Het zou slecht gaan en konden we dan wel 700 km rijden? OK, we waren wel samen, dus konden elkaar afwisselen, moest het nodig zijn. Maar we zijn toch op vakantie gegaan en het jaar erop weer en zo 4 jaar lang. Als we elke keer niet hadden kunnen gaan 'voor het geval dat', dan had dat ons behoorlijk beperkt. Als het reeel is dat je vader op korte termijn sterft, dan kan ik me voorstellen dat je in de buurt wilt zijn. Wil je bij slechter nieuws er voor je moeder zijn, vraag dan aan je moeder wat zij van je verwacht. Wil je er hoe dan ook voor je vader zijn, dan wil je inderdaad meer in de buurt zijn. Afbreken van vakantie lijkt mij meer impact hebben dan je vakantie annuleren. Je dochter heeft op de camping wellicht haar plekje gevonden, is in vakantiestemming en dan ineens naar huis toe moeten. Lastig hoor. Sterkte!
Zit je te hinten naar mij? T’s zou zeker naar Roompot kijken. Die zijn betaalbaarder als Landal. Wel kijken naar de recensies. Volgens mij zijn ze niet allemaal even goed.
Dat vind ik knap. Ik ben echt Rozebeer niet. Ik zit op viaforum, maar schrijf daar nauwelijks mee. Dus ik ben het niet hoor!
Nou, punt 1 omdat TO in kwestie graag snel bij haar vader wil zijn in geval van nood. Lijkt me lastig als je, bijvoorbeeld, op de Sluftervalei zit en alleen afhankelijk bent van een fiets of OV wat op Texel Bus of Taxi betekend. Ik kom van oorsprong uit Den Helder, de laatste boot gaat om half 10. Daarna kom je niet meer van het eiland af. Overigens alleen tussen half 10 in de ochtend en 4 uur in de middag gaat deze per half uur, daarna alleen per uur.
Het valt me op dat je constant vanuit jezelf reageert en dan bedoel ik dat niet positief, sorry. Omdat jij vroeger als kind zonder auto naar de waddeneilanden ging vind je dat TS dat ook maar moet kunnen. Terwijl haar situatie zo anders is. Is jouw wereldje echt zo klein of kun je je gewoon slecht in een ander verplaatsen? Het gaat niet alleen over deze reactie maar eerder ook al over jouw reactie over het verzorgingstehuis.
Oooh sorry, ik lees niet goed (lekker post partum hoofd). Nee ik bedoel dat ik roze beer herken van een ander forum qua stangen en opmerkingen. Heb jij niets mee te maken!
+100 hoor! Dat vind ik ook. Ik vind jullie reacties zo oprecht lief. We zijn een stapje verder geloof ik; Limburg ipv Zeeland. I.v.m. het landschap en de verschillende mogelijkheden (Valkenburg, Maastricht, Duitsland, België, shoppen, de grotten etc.). Nu ben ik de roompotparken aan het checken en lijkt Weerterbergen het best te passen bij twee meiden van 14. Wat denken jullie? De recensies zijn nogal wisselend namelijk. Schin op Geul leek mij ook wel wat trouwens. Ik ben afgelopen jaar in oktober naar het Hof van Domburg geweest en daar hadden we echt een geweldig huis, maar dat zou me nu bijna 2000 euro kosten. Dat ga ik niet doen.
Deze pik ik er even tussenuit en volgens mij zijn dergelijke vragen/opmerkingen hier ook al wel geweest, ook bijv. wat mijn moeder ervan vindt. Ik vind het fijne en goede vragen en ze zetten me zeker aan het denken. Ik denk dat het vooral in mezelf zit, deze onrust. Afgelopen januari zaten we eigenlijk net middenin wat onderzoeken ivm een heel laag HB gehalte, toen mijn vader kwam te vallen. 82 jaar. Hij brak zijn heup op de ochtend dat ze bloed zouden prikken voor een her-bepaling van het HB. We hadden eigenlijk net pas met de huisarts besproken dat er niet gekozen ging worden voor ingewikkelde darmonderzoeken etc. Hij viel veel af ook en had nog niet zo heel lang geleden een vaatonderzoek gehad. Hij mist al een aantal tenen en had toen al heel lang een wond aan zijn voet die maar niet wilde genezen. Vaten in de benen zijn niet al te best, maar nog net niet de reden voor opereren. Mijn vader is diabeet en mede daardoor bijna blind. Enfin.. hij kwam dus te vallen en werd geopereerd en vanaf dat moment is hij ook niet meer thuis geweest en vallen we van het één in het ander met hem. Hij heeft in het ziekenhuis een bloedtransfusie gehad ivm zijn HB en is daarna doorgegaan naar de revalidatie. Daar zat geen progressie in en toen werd besloten dat thuis wonen niet meer zou lukken. Mijn moeder kan dat fysiek compleet niet aan. Het tempo waarop mijn vader achteruit gaat is hoog. Sinds de revalidatie heeft hij nieuwe plekken op zijn voeten gekregen die maar niet genezen. In het verpleeghuis is er door van alles en nog wat veel niet goed gegaan (geen verwijt, die meiden en jongens werken zich in het zweet), waardoor het resultaat nu is dat mijn vader necrose heeft aan beide voeten. Dat moet behandeld worden, maar het risico dat het alsnog mis gaat, is nogal groot. Daarnaast is hij ook regelmatig in de war, eigenlijk al sinds de operatie, wat ook kan komen door de narcose. Maar ook nu heeft hij momenten van grote paniek, is bang om te vallen, droomt veel en naar, slaapt slecht. Het is elke dag een verrassing wat er gaande is. Ook nu; de necrose, hij valt enorm af, heeft al lang geen eetlust, slaapt heel veel en heeft pijn aan zijn voeten. Mijn moeder leunt enorm op mij en hoewel ik dat redelijk los kan laten op de meeste momenten, weet ik ook van mezelf dat als het niet in orde is, ik er sta en wil staan binnen korte tijd. Sowieso staat er binnen nu en een week nog een dagopname te wachten voor een vaatonderzoek in de benen. Volgens mij ook weer om verder beleid te bepalen ivm de wonden aan zijn voet. Ik zou besluiten om terug te gaan op moment dat ik zou weten dat hij komt te overlijden. Het is niet gezegd dat dit in de vakantie gaat gebeuren en in godsnaam, ik hoop dat hij nog heel lang bij ons is. Maar... de omstandigheden zijn op dit moment wel zo, dat ik er rekening mee hou. Geen idee waarom. Onderbuikgevoel? Maar stel dat de wonden aan zijn voet dermate heftig zijn en hij geopereerd moet worden, dan wil ik er ook zijn, omdat er dan opnieuw sprake is van een narcose en de prognose dat hij daar fatsoenlijk uitkomt is ook niet heel rooskleurig. Het zijn eerder risico-inventarisaties van mijn kant uit die ook enorm in mijn eigen systeem afspelen. Mijn moeder vindt dat ik gewoon moet gaan. Maar ok, zij hoeft dat stuk niet te rijden. Zit ik wat dichterbij, dan kan ik ook makkelijker heen en weer ofzo. Misschien is dat volstrekte onzin, maar in mijn hoofd werkt dit nu zo. Er is zoveel gebeurd en veranderd in de afgelopen periode sinds eind januari, de snelheid waarmee het gaat, de kwetsbaarheid van mijn vader. Vorige week zat ik even bij hem, hij was niet in orde en dan grijpt hij mijn hand, op zoek naar houvast en hij laat dan ook niet los. Mijn stem en mijn aanraken stelt hem gerust, ook omdat hij bijna niets meer ziet en ook nog heel slecht hoort. Het is alles bij elkaar en misschien gebeurt er wel helemaal niets, maar het idee... ik wil dus dichtbij zijn.
Ja, dat gevoel heb ik ook. Ze komt hier en begint gelijk overal aan mee te praten, en elk topic wordt ruzie, waar ze actief op aanstuurt. Klassieke trol. Maar ff onder de negeerknop, dan is ze met een week weer weg.