De gynaecoloog gaf nogmaals aan dat het niet gebruikelijk was. Er zat wel vocht in mijn buik maar toch durven ze de terugplaatsing aan morgen als het zich door heeft ontwikkeld. Dus nu heel rustig aan doen op advies en hopen dat morgen de terugplaatsing kan plaats vinden. Het is zo ongelooflijk intens alle stappen. Heel veel sterkte ☘️
Goed dat je dit zelf geïnitieerd hebt. Ga je meteen uit van een correcte uitslag of is het wijsheid nog een (bij wijze van second opinion ) te doen? Maar ik hoop hoe dan ook dat hier een plan uit komt die meer kans geeft !! X
Holy Moly @JosjeM wat fijn! Dit is niet te missen joh!!! Gefeliciteerd! Edit: hoeveel dpo ben je? Hoe voel je je? Hoe reageerde je partner? Zo blij voor jou!
Ik heb inmiddels reactie van de Erasmus arts: 'Er is geen behandeling voorhanden ,maar wat we wel weten is als je even wacht de test vaak spontaan een beter resultaat laat zien. Het slechte microbioom is nogal onstabiel. Meestal is het na drie maanden aanzienlijk beter. Dus even afwachten zou ik zeggen.' Ik heb wel wat moeite met de passieve houding van Nederlandse artsen, ik begreep van anderen op dit forum (dank voor de berichtjes!) dat bijvoorbeeld in Duitsland uitgebreider onderzoek wordt gedaan (testen op NK & plasma cellen eventueel gevolgd door antibiotica), en dat een kuur van deze melkzuur capsules wordt voorgeschreven bij een 'low' score op het microbiome. Ik probeer nog uit te zoeken of wij ergens uitgebreider onderzoek naar NK & plasma cellen kunnen laten doen (dat wil mijn ziekenhuis ook niet doen), en heb een kuur van die melkzuur capsules besteld. Daarnaast gaf mijn ReceptIVFity test aan dat ik een te lage waarde van een bepaalde bacterie heb, L. crispatus, dus daar heb ik ook een probiotica supplement voor besteld, die ook in dit onderzoek wordt beschreven. Dit gaan we maar een tijdje proberen, ik denk een maand of 3, en dan misschien nog een keer die ReceptIVFity test om te kijken of het verbeterd is. Ik heb er allemaal een beetje een kater aan overgehouden .
Ik zag dit zo niet aankomen. Had een muurtje ter zelfbescherming opgetrokken. Dus alles eromheen qua emoties geblokt. 13 dpo vandaag, ik voel me oke (darmen zijn wel weer van slag). Het besef is er nog niet helemaal, dat zal nog wel even duren. Mijn man is ook blij, maar onder voorbehoud tot een kloppend hartje op de echo. Nu moet ik nog tot de 6e wachten met het delen van de uitslag aan het ziekenhuis. Zucht. Maar goed, eerst maar eens kijken of ze mooi op gaan lopen.
Oh ja dat duuurt lang. Ik mag het de 5e delen met het ziekenhuis want op zondag kan het natuurlijk niet! Ik hoop zo dat onze beide embryotjes blijven zitten!!
@mamawensje, ik snap je teleurstelling helemaal. In ons traject ook mega veel dingen besproken. Waar het telkens op neer komt en wat veel verschillende artsen afzonderlijk van elkaar hebben gezegd is het volgende: In nederland willen ze alles gebasseerd op feiten zien/studies. Zolang die er niet zijn voor een bepaalde behandeling doen ze het niet. Ze vinden dat er te veel valse hoop word gecreeerd. Is dat goed, nee, want misschien werkt het voor jouw wel. Klinieken tov Academische ziekenhuizen in zowel Nederland als Belgie en Duitsland doen veel uit belang van commissie om het zo maar te zeggen. Mij is bijvoorbeeld verteld dat wanneer embryoglue word aangeboden, klinieken daar vergoedingen voor krijgen dus dat is dan een groot gedeelte eigen belang. In de basis, klinieken in nederland en buitenland handelen als baadt het niet schaadt het niet en in Academische ziekenhuizen willen ze feiten en geen valse hoop. Wat creeer je dan, verdeeldheid, vooral wanneer je op zulke forums zit, want hier krijg je de tips en adviezen van wat er wel of niet is gelukt bij de 1 of de ander en daardoor ga je twijfelen of je het allemaal wel goed doet, althans als ik voor mezelf spreek. Ik vond het erg verwarrend en begon vaak erg te twijfelen. Uiteindelijk heb ik gekozen om niet naar het buitenland te gaan en gewoon hier in academische ziekenhuizen, ik zal toch nooit ontsnappen aan de "wat als" of ik nou hier blijf of de overstap had gemaakt. Als het niet was gelukt waar dan ook had ik altijd getwijfeld. Nu hoop ik van harte dat de laatste dingen die ik doe tot resultaat leiden maar dan begint het riedeltje op het forum weer opniew. "Wat heb jij gedaan voor deze poging", "Heb je nog andere dingen gedaan", "welke vitamines heb je geslikt", "bij welk ziekenhuis", "wat was er deze keer anders" enz. En zo word de twijfel steeds meer in stand gehouden. Bij de 1 heeft dat ene dingetje nu net wel gewerkt, of die doorverwijzing of die behandeling. Wij klampen ons enorm vast aan succesverhalen wat logisch is. Maar waar hoor je de verhalen waar de behandelingen niet zijn gelukt? Of die meid die een low score had en toch zwanger werd, of diegene die aan het infuus heeft gehangen in Duitsland en niet zwanger raakte..
Ik ging net naar het toilet en had een licht veegje op m’n verbandje zitten en bij het afvegen ook. Donker bruin wel… Kan het na een week tp nog innestelingsbloed zijn?