Zoals eerder genoemd onuitgesproken verwachtingen, behoefte aan tijd voor jezelf, gebrekkige afstemming (denken dat de ander het wel snapt of weet). Man heeft nog al een sterke hang naar vrijheid (eigen ding doen) en ik ook. Hij krijgt wel steeds meer zicht op wat ik doe (van sommige dingen had hij geen benul): kleine dingen als N zijn konijnen (knuffels) en laken wekelijks wassen, stapels was weg vouwen, tijdig wassen draaien (hij gaat eens wassen als alles op is), vooruitdenken qua eten (fruit en warm) voor N etc. En ja, hij werkt 40 uur en ik 27 uur, dus logisch dat ik die dingen doe, maar het is wel fijn als hij dat zich realiseert. Als je het hebt over mentale last: ik denk elke week weer na over een weekmenu. Dus als hij zegt: zit je weer op je telefoon? Zeg ik: mentale last, ben bezig met de boodschappen, dan weet hij inmiddels genoeg!
Same here! Mijn man is heel actief met huishouden, kinderen, opruimen etc daar heb ik niets over te klagen. Maar plannen, bedenken, regelen is echt drama. O ja, en het allermeest hebben we gedoe om vergeten. Zijn hoofd is echt een zeef
Dat hij niet goed luisterd als hij ergens mee bezig is, ik het dan moet herhalen, zeggen "heb je mij gehoord", "jaaaaahaaaa" terug krijgen en vervolgens er iets anders van maken. VB, gister: IK: "Lieverd, kan ik al eten maken? Hij: is de planten water aan het geven "Hoe lang duurt het?" IK: 15 / 20 min..... Geen reactie.... "Lieverd, heb je mij gehoord?" Hij: "Jaaaahaaaaa" IK: "Dus zoals net gezegd, 15-20 min" Hij: Ja dan kan je nu wel beginnen ben zo klaar Ik begin, is bijna klaar, loopt hij naar voor om daar de planten water te geven.. "Lieverd, zou je dat nu wel doen.. eten is met een paar minuten klaar" HIJ: "Nou dat is een kort half uur dan" IK: Edit: wat hier overigens het aller ergste aan is, dat wij een discussie krijgen en hij het lef heeft standaard te zeggen "Jij weet soms echt niet wat je zegt he, maar natuurlijk het ligt weer aan mij" Zucht!!
Als ik het idee heb dat het niet aankomt bij mijn vrouw vraag ik tegenwoordig (grappend) om te herhalen wat ik heb gezegd . Ook omdat ze af en toe last heeft van brainfog , maar ook omdat ze echt diep in iets anders kan zitten en dan doet alsof ze luistert. Ik: doeeeg, ik ben vanavond later want ik heb een borrel, dus half 7 thuis denk ik Zij: hmmhmm Ik: Dus hoe laat ben ik thuis om je te knuffelen??? Zij: uuuuhhh ik weet het niet. En dan heb ik de aandacht echt
Precies dit. En daarnaast kan hij geen nee zeggen, dus hij heeft het vaak nog drukker dan dat hij al is.
Oooh hier ook zoiets. Mijn vriend gaat standaard om half 6 naar boven om uitgebreid te douchen en zich te scheren. Meestal als ik net de eerste pan op het fornuis zet zie ik hem naar boven lopen. Ik kan het dan niet laten om iets te zeggen in de trant van "goh je hebt de afgelopen 2 uur niks gedaan en je kiest weer het perfecte tijdstip uit".
Doe ik ook, maar dan herhaalt hij niks, zegt hij "jaaahaaaa ik heb je gehoord, not" Schat.. "Ja" heb je nog een boodschap nodig sta nu in de supermarkt... Uh Ja doe maar melk.., Lieverd.. "Wat heb ik aan je gevraagd?" Jahaaaa ik heb je gehoord... Komt thuis zonder melk
Om ‘gewone’ kleine irritaties maken wij eigenlijk nooit ruzie. We kennen elkaar inmiddels 24 jaar en hebben ons allebei allang neergelegd bij het feit dat we bepaalde irritante eigenschappen hebben . Ik doe inmiddels gewoon de kastdeurtjes en laatjes die hij overal open laat staan zelf dicht, hij neemt inmiddels de troep die ik op de trap laat staan zelf mee naar boven, dat soort dingen. Als wij ruzie hebben komt het in de kern altijd neer op: ik vind hem te moeilijk doen/te veel zeuren, hij vindt mij veel te makkelijk. Dat kan betrekking hebben op alles: opvoeding, kinderen, onderhoud, werk, enzv. Waarschijnlijk hebben we allebei een beetje gelijk.
Grappig, hier is het meestal andersom dat mijn man iets tegen me gezegd heeft en ik het gewoon ècht niet meer weet haha! Hij is het gewend, dus boos wordt hij er niet om. Ik weet eigenlijk niet waar we irritaties over hebben, die hebben we ook niet zo heel vaak. Meestal is het om iets onbenulligs of dat ik hem te streng vind en hij mij te makkelijk, maar zo houden we elkaar in evenwicht dus het is niet iets waar we ons even later nog druk om maken, meer op het moment dat het gebeurt. Momenteel loop ik achter met de schone was wegvouwen door alle andere 'projecten' hier in huis. Ik kan dan weleens geirriteerd reageren als ik 's ochtends hoor 'Ik heb geen onderbroeken meer' of 'Heb ik vandaag nog wat om aan te trekken?' Hij weet dat 'ie dat gewoon 's avonds al moet regelen ipv 's ochtends in alle drukte. Straks ligt alles wel weer in de kast en dan vraagt hij er nog naar omdat 'ie gewend is de wasmand door te spitten En ja hij zou zelf ook wat kunnen vouwen, maar die discussie ga ik al heel lang niet meer aan. Ben al blij dat hij weet hoe de wasmachine werkt en het ophangt!
Aghhh girl echt, bij ons is de CV niet goed aangesloten, met niet goed bedoel ik dus dat wanneer ik KOUD water pak, de douche koud word. Normaal bij een geiser is dat met warm water maar op 1 of andere manier hebben ze het hier zo voor elkaar gekregen. Gelukkig staat er een nieuwe op de planning. Maar deze man gaat ook gewoon dan douchen terwijl ik groente moet afspoelen of eieren moet afgieten en dan boos worden dat de douche koud word hahahaaha ach ach ach. (ben overigens wel benieuwd wat hij zou benoemen van mij, ik gok slordig en volgens hem verzin ik van alles. Maar hij luisterd gewoon niet hahaha)
Tot nu toe nog niks.. maar goed dat is niet eerlijk tov alle anderen hier. We zijn nog niet lang samen en wonen ook niet samen (zit ook niet in de planning de komende jaren). maar vind het wel boeiend om jullie "frustraties" te lezen.
Ik word meestal boos op hem omdat hij zijn chagrijn afreageert op mij of op onze zoon. Daar kan ik totaal niet tegen. En hij wordt boos op mij omdat ik dingen niet goed gehoord hebt/niet onthoud/niet goed communiceer. Maar ik ben slechthorend en heb een gehoorapparaat, dus ik heb best een goed excuus vind ik zelf
Zo herkenbaar! Net ook even de Volkskrant test gedaan, in praktische zin ligt (in mijn ogen dan hè) 78% bij mij, mentaal 100%, al overleggen we over veel zaken wel samen. Ergens weet ik het wel, en benoem ik het ook steeds vaker. Zo hadden we laatst een ongelofelijk drukke periode, maar wilden we wel graag weg in de meivakantie om even uit de thuissituatie te zijn. De vakanties waar wij het meest van genieten (wandeltrektochten in de bergen (ook omdat de mental load, als je eenmaal bent vertrokken, daar heerlijk laag ligt)) vragen echter wel heel veel voorbereidingstijd. Ik ben daar toen heel duidelijk in geweest, "die mental load qua uitzoeken en boeken kan ik er niet bij hebben, dus ook nagenoeg geen overleg. Regel het maar". Ik wist dus uiteindelijk wel naar welke regio we gingen, maar had verder niets gezien vooraf aan route, verblijfplekken etc. En voelde me daar dus ook de hele vakantie niet verantwoordelijk voor. Heerlijk! Ik was zo onbekend met dat gevoel, heb nogal de neiging om verantwoordelijkheid naar me toe te trekken, maar dat zou nu ook niet werken omdat ik de informatie niet had. En ook mijn man vond het fijn om mij zo te ontzorgen en kon ook echt genieten van die rol. Ik denk dat ik hem, uit automatisme, ook wel tekort heb gedaan de afgelopen jaren, want door de mental load zo naar mezelf toe te trekken, is zijn zelfvertrouwen op dat vlak ook niet heel groot, waardoor we in een vicieuze cirkel zijn gekomen. Komende weken ben ik 2x 5 dagen naar het buitenland. We hebben geen familie in de buurt, dus haast alles komt dan op zijn schouders. Voor mij ook een aandachtspunt om hem dan ook de vrijheid te geven om het dan op zijn manier te doen. Dus wat meer op mijn tong bijten als ik uiteindelijk wil dat hij meer van de load over gaat nemen.
Oh deze irritatie heb ik ook... prima dat je chagrijnig bent maar reageer het niet op mij of de kinderen af, dan ben ik er heel snel klaar mee.
Hier is de ruzie niet per se dat de mental load grotendeels bij mij ligt, maar dat als ik het even niet trek ik niet om hulp vraag en alleen maar meer ga doen. Dan ontstaan er wederzijds irritaties en als dat lang genoeg doorgaat barst er een bom over een verkeerd weggelegd vork ofzo. Ik leer gelukkig steeds beter om aan te geven als ik het niet trek en aan te geven waar mijn vrouw dan bij kan helpen.
YUP. Wat bij ons ook een "probleem" is, is dat we veel denken maar niks zeggen. Mijn hoofd draaid over uren en hij heeft geen idee, idem andersom. Of dat ik op random momenten de stomste dingen vraag omdat ik dat net bedenk en hij echt heel ergens anders zit met zijn hoofd. VB: Rijden in de auto onderweg om iets leuks te doen en dan begin ik over de financieen ofzo, gewoon random, zonder dat er een aanleiding is, maar de aanleiding zit in mijn hoofd. Alsof ik denk dat hij in mijn hoofd zit zo van, maar wat snap je hier nou niet aan. Terwijl hij alleen aan bier en eten denkt ofzo hahahaha. Of wanneer hij iets bedacht heeft. Neem morgen, dan gaan we hoogstwaarschijnlijk naar het tuincentrum. De activiteit ligt dus vast. Mijn brein denkt, hoe laat, kan ik nog een wasje draaien moet ik nog dit of dat etc. Eenmaal morgen, heeft hij een geheel andere planning dan ik voorzien had. Puur omdat we dat dan weer niet overleggen.. Dat kan nog wel eens tot onduidelijkheid en irritaties leiden.
Jup, dat ik op donderdag zie dat ik zaterdag niets te doen heb en dan in mijn hoofd al helemaal plan wat ik kan doen in welke omstandigheden (als het waait windsurfen en dan boodschappen, nog even die was doen. Anders hardlopen en naar de moestuin... etc) En dan komt mijn vrouw vrijdag: ik heb mijn ouders gebeld en we gaan daar zaterdag koffiedrinken. We krijgen geen ruzie maar ik ben ook niet meer echt gezellig dan. "Maar er staat toch niets in de agenda??" Ja, nee klopt maar grrrrr.
Hij komt thuis en wacht op zn koffie en avondeten, al pielende met telefoon. Af en toe wurgneigingen terwijl ik 2 koters manage, huis weer aan kant ruim om plaats te maken voor eten, tassen klaar zet voor de volgende dag en eten kook tegelijk. Overigens is de keuken dan ook no-go zone dan, maar dr is huis genoeg. Om aan kant te ruimen (de 7e keer van de dag en voordat we kunnen eten), om met een autootje te spelen met R of G dr knutsels te bewonderen of dr nieuwe dansje te bekijken)
Nooit echt ruzie, wel heel veel discussies en dan met name over financiën. We hebben alles apart, het ziet er een beetje zo uit hij en zichzelf. En ik en de kinderen samen. Zi gaan dus ook de financiën. Ik koop en doe alles voor de kinderen met een uitkering. En hij alleen voor zichzelf. Daar hebben we dan ook echt heel vaak meningsverschillen en discussies over.
Oei, dat lijkt mij niet fijn. Hebben jullie hierover gesproken voordat er kinderen kwamen? Verwacht je hierin nog verandering? @Havermout zo herkenbaar. Terwijl als mijn man iets moet regelen voor golf of werk dan kan hij het ineens prima. Ik krijg allerlei vragen: wat voor weer wordt het? Wanneer kan N dit of dat eten? Wanneer gaat hij lopen? Wat eten we vanavond (staat netjes in onze digitale agenda) VRIEND: zoek het zelf op en uit . Algemeen: wij hebben geen discussie over geld, hij verdient meer, werkt meer, hij betaalt de vaste lasten, ik de boodschappen, leuke dingen voor ons 2 en 3, grootste bijdrage kinderopvang, eigen auto, eigen telefoon etc. En over inzet bij je kind(eren). Hij vroeg me van de week uit zichzelf of het zo kan zijn dat je onbewust het ene kind meer aandacht geeft dan het andere. Wij moeten dat gaan ervaren, maar wat er bij hem achter zit is dat hij het in ieder geval bij N in het begin lastig vond en ik hem wat passief vond... Heel erg, maar ik dacht dat het soms te maken had met geen zin, maar kwam er dus van de week pas achter dat het onzekerheid was (doe ik het wel goed, wat heeft hij nodig etc.) En laten we wel wezen: een baby is ook wennen. Maar ja, ik was fulltime thuis, dus leerde de baby wel kennen linksom of rechtsom. Dus ik denk dat mijn man heeft moeten groeien in zijn rol. Maar ik kan nu niet anders zeggen wat voor dag hij er ook op heeft zitten, is hij thuis, laat hij alles uit zijn handen vallen en is hij er 100% voor onze zoon en helpt hij mij waar het kan.