Nou ik denk wel heel vaak aan mijn collega, weet alleen niet wat ik moet doen, heb al tig keer iets geschreven in een privé app na haar, maar ook steeds weggehaald, weet t gewoon echt niet. Vanaf 4 sep zou haar baby bij mij in de groep komen, dat vond ik zo mooi, en bijzonder.
@Nina Sanders wat gaat dat snel, morgen al de sleutel van jullie nieuwe huis! Leuk geniet ervan! @Miekje86 Hoe is t nu met je kat?
@Nina Sanders veel plezier vandaag. @Mya met de kat gaat het gelukkig beter. Hij heeft geen blaasontsteking gelukkig. Nu alleen zijn huid aanpakken en dat heeft wel even tijd nodig zeggen ze. Hij neemt gelukkig de medicatie als snoepjes dus dat is geen probleem als we langer bezig zijn er mee. @Magnolia29 fijn dat de communicatie via de telefoon al beter gaat. Succes van het weekend met je studie. En misschien is het wel een optie om binnenkort samen te zijn zonder kinderen. Er lekker even uit al is het maar een dagje.
Hoihoi, @Mya, wat erg van je collega zeg! Dat is echt de nachtmerrie van iedere zwangere, denk ik. Zeker na zo'n traject. @Magnolia29 gelukkig dat het beter gaat. Denk dat de afstand doordeweeks vast ook invloed heeft. Zoals je het zelf omschrijft: je bent dan bijna single mom. Man heeft een periode ook verderop gewerkt. Dat waren niet de beste jaren van ons huwelijk. Ik was zwanger van J en ook toen J nog baby was. De lockdown geeft wat dat betreft de boel gered bij ons. Omdat je er veel alleen voor staat, sta je ook altijd 'aan' en voel je continu alleen verantwoordelijk en dan nog je werk en studie... @Nina Sanders hoera! Vandaag de sleutels! Ik ben benieuwd! Hier gaat het zijn gangetje. Met L gaat het weer beter. Hij drinkt ook wat meer. Hele opluchting om weer wat vollere luiers te zien. Al doet hij nog steeds met gemak een hele dag met een luier. Zijn urine is in ieder geval niet meer oranje.
Van harte gefeliciteerd!! Geniet ervan. @allderest ik heb alles gelezen maar ben het ook meteen weer vergeten. @Mya heel veel sterkte voor je collega en jullie gewenst.
Nou nog geen verhuisspam hier hoor. Ze zijn gisteren gestart met het deels verwijderen van de oude vloer. Om even te kijken hoe de vloer eronder eruit ziet (het zal denk ik wél geëgaliseerd moeten worden). Ook hebben ze de pakketten met vloerdelen al gedeeltelijk in de woning gelegd om te acclimatiseren. Maar verder nog niets hoor. Het wordt nu wel opeens ‘echt’. Er zit vooruitgang in! Als de eerste vloerdelen zijn gelegd (en straks ook het sauswerk) dan maak ik uiteraard foto’s. Kan echt niet wachten.
Wij zijn gisteravond weer thuis gekomen van 4 daagjes centerparcs. Was wel leuk, ook prima weer gehad! Morgen heb ik de condoleance van me collega, gaan met aantal collega’s samen heen…. Alleen ik ben er zo slecht in, heb (gelukkig) al jaren geen condoleance gehad. Twijfel enorm over wat ik mee moet nemen, bloemen of iets anders? Wat zouden jullie doen?
Vanuit mezelf gezegd hoor, maar ik denk dat je aanwezigheid en het feit dat je er voor hen bent echt meer dan genoeg is. Misschien is vanuit jullie als collega's, iets bestellen waar de naam van het kindje op staat nog een idee? Dat hoeft natuurlijk niet deze week al geregeld te zijn, maar misschien ook fijn voor hen om na de uitvaart te merken dat mensen er bij stil staan en de naam van het kindje ook gebruiken/ durven te noemen enz?
Wat zijn jullie plannen voor vandaag? Heb vanochtend boodschappen gedaan, man is met de kinderen naar de manege. N is op buitenrit, ze vindt het fantastisch! Ik ben ondertussen aan de slag gegaan voor m'n studie, ben net klaar en heb de opdrachten ingeleverd. Nog 4 weken en dan heb ik jaar 1 gehaald! Verder moet ik met N pasfoto's maken, haar id kaart is verlopen. En gaan we lekker genieten van het mooie weer in de tuin.
We hebben met ons team al iets gestuurd, een roze glazen bakje, waar je een kaars in kunt zetten/waxinelichtje, waar haar naam op staat met 2 vlinders En een mooie kaart samen in een houder van hout, met een bos bloemen.
@Mya, nou, kan me goed voorstellen dat zoiets heftig is. Je aanwezigheid is denk ik prima, sterkte alvast! Mijn man is een week met vrienden op vakantie. Dus ik ben de pineut met rijden enzo. Vanmorgen eerst zoon naar een feestje, daarna met de meiden maar evendie stad in gegaan omdat dochter een 1,5 uur later weer een dorp verder afgezet moest worden bij een vriendin. Eind van de middag dochter weer ophalen en oudste heeft bedacht om vanavond naar vrienden de te gaan maar dat is niet helemaal veilig om alleen terug te fietsen in het donker, dus moet ik hem ophalen ergens vanavond laat. Meestal doet mijn man dat soort dingen, ik zit graag al vroeg in pyjama Straks ga ik nog wat kozijnen verven. Sinds ons huis staat (3 jaar terug) moeten er nog steeds 2 kozijnen geverfd worden. Vanmorgen geschuurd en schoongemaakt, dan is het verven zo gedaan. Stom dat we het zo lang uitstellen steeds, ben blij als dat klaar is. En verder doen we niet veel, vind het wel weer best voor vandaag
Hier vandaag een rommel dagje gehad. Vanmorgen vroeg al 1 van de schuren leeg gehaald en naar de vuilstort gebracht (stond al maanden klaar om te doen). We kunnen nu weer normaal de schuur in lopen. Ook nog even boodschappen gehaald. Vanmiddag nog even de bomen deels gesnoeid en begonnen aan het i korten van de conferenheg (de bomen komen in verdrukking te staan). Ook nog het zwembad op gezet en uitaard zaten jut en jul er meteen in. L al klappertanden maar nee mama ik niet koud . Vanavond ook heerlijk de bbq aangestoken. L ligt nu lekker op bed (uit volle borst te zingen) en E gaat zo om 8uur naar bed. En daarna heerlijk uitbuiken. Morgen denk ik een relax dagje, misschien nog even verder met de heg. Maar verder staat er weinig op de planning
Hier weinig te melden. Gisteren een start gemaakt met vliering opruimen. Verder heeft O gisteren en vanochtend zwemles gehad en ik heb wat dingen gedaan voor werk. Nu zit ik even en moet ik eigenlijk alvast de lasagne gaan maken voor straks. Maar ik heb geen zin en zou het liefst de hele dag lekker een beetje rond het huis hangen. Update: alle vloeren boven zijn er al uit. De pakketten met vloerdelen liggen ook al in de woning. Er is een kastje uit gesloopt en de shutters zijn ook gedemonteerd. Morgen gaan ze verder met het verwijderen van de vloeren en wie weet kunnen ze ook al starten met egaliseren van de begane grond. Er begint ten minste wat dus dat voelt goed.
Mag ik even klagen? Pff. Even heftig hier hoor. Eerder heb ik uitgebreid geschetst hoe mini O altijd z’n woede aanvallen had en toch echt behoorlijk wat onhandelbare buien had. Dat was een geval apart. Die stopte gewoon niet. Samen met het temperament van O heel heftig. Dat gaat soms nu beter. Soms ook niet. Dat is kut, klote, de realiteit en vermoeiend (sorry voor m’n taal). Nu ze iets ouder worden gaat dat beter. Nog steeds vol temperament en soms lelijk tegen elkaar. Maar steeds meer zorgzame momentjes en ook echt broederschap. Dat is zo tof. Maar nu komt het. M is wat betreft peuter echt een kopie van mini O. En ik vind het soms zo sneu omdat hij zelf niet snapt wat hij wil. Inmiddels kan ik als de donder relativeren en kan ik ermee om gaan. Maar ik vind het ergens ook zo sneu. Die woede aanvallen van M momenteel. Nondeju. Eigenlijk heeft hij niet anders. De hele dag door. Ik schaam me voor de buurt maar tegelijkertijd is het m’n jongste zoontje en wil ik hem helpen. Ik ben eigenlijk best wel verdrietig en weet niet zo goed wat ik moet doen. Het is echt niet altijd zo makkelijk als anderen het schetsen hoor. Ik voel ook de ogen en oordelen van anderen. Maar dit is even onze realiteit met alle karakters hier. En ja: it is a fucking hell of a job soms. Toch ben ik blij en trots maar ohhhhh, mini O was a lot. Ik voorzie dezelfde problemen. Neemt niet weg dat L vandaag echt 2 uur onafgebroken lief heeft gespeeld in de box. Ik weet even niet wat ik wil. Eigenlijk helemaal niks. Ik heb er soms moeite mee dat onze kids slecht luisteren en soms ook heel lief zijn. Het zijn gewoon enorme karakters. Allemaal. En ze zijn met 4. En ik ga dan twijfelen. Doe ik het allemaal wel goed? Maargoed. Ik denk dat ik toch wel iets goed doe en moet even op adem komen. Ik kan wel janken maar hee. Al onze jongens hebben vandaag m’n lasagne op en vroegen om meer. Das echt wel een dik compliment naar mama!
Hier net terug van de condoleance, was erg heftig. Zoveel verdriet, zoveel pijn, zo onwerkelijk, zo een mooi kindje, maar zo niet levend, zo erg, sorry voor dit ego bericht, wel goed dat ik gegaan ben, ze kunnen alle steun gebruiken, maar we hebben gewoon ruim een uur met zijn allen gehuild, zo gek. En morgen gaan we gewoon weer aan het werk, dat zal nu ook voor altijd anders zijn, na dit zo gedeeld te hebben, ze ging alles huilend met ons delen; zo erg, zo verdrietig, blijf ervan huilen, hoop zo dat ze sterk is en er ooit nog overheen komt, of goed mee kan leven, echt zo dichtbij en zo ver weg….