Ene keer wel, andere keer niet. Doe ook niet elke dag dutjes, tot nu toe 2 of 3x gedaan denk ik. Zit nu ook op dag 3 zonder misselijkheid dus ik ben super blij eigenlijk haha. Heb deze week 2x reiki bij mezelf gedaan, specifiek op mijn buik en tegen misselijkheid ook. Heeft precies toch echt geholpen!
Hier net zo!! Ik ga morgen extra, ik heb er echt veel moeite mee dit keer, mijn man is gelukkig heel begripvol en zei zelf van ga dan nog een keer alleen kan hij helaas niet mee, Nu hopen dat het morgen ook echt goed is, het is de sterfdag van mijn vader een jaar geleden en ben al lekker labiel erdoor, de hormonen werken ook niet mee hierin
Superziek niet, dat ben ik sowieso nog niet geweest, maar ik word er echt niet fitter van!! Maar ben soms zo moe dat ik de ogen echt niet open kan houden, Van de week ben ik in slaap gevallen op de bank met een gastkindje van ruim 1 Gelukkig weten die ouders het en zijn hun wel van het samenslapen, maar was er zelf beetje van geschrokken
Jaaaaa, altijd al! Hoe moe ik ook zou zijn, als ik eraan toegeef word ik echt nog veel moeier wakker! Hoofdpijn, koud en gaar voelen.
Wat een moeilijke dag voor je morgen! Hopelijk mag je morgen weer mooie beelden hebben van jullie wondertje!
Ja zeker, de hele dag al labiel, had mijn moeder net ook al huilend aan de telefoon, Het blijft zo onwerkelijk soms, hij was net 67, gingen eindelijk naar zijn droomvakantie van bijna 6weken nadat het al 2jaar uitgesteld was door corona, en na 1,5 week kregen we het hartverscheurende bericht (toevallig stond mijn telefoon snachts op trilfunctie ivm bevalling vriendin waar ik bij zou zijn), ik ben dezelfde dag nog naar schotland gevlogen om mijn moeder bij te staat tot ze naar huis mocht en pas na 3weken kwam mijn vader zelf ook pas thuis, het is zo een rollercoaster geweest, dat het ook echt even duurde voor het allemaal geland is, en uitgerekend op zijn verjaardag teste ik ook positief na 1,5 jaar, Dus heel dubbel
Wat een nachtmerrie! Waaraan is hij overleden? Vreselijk, zo jong en zo onverwachts. En dan zo ver weg, maakt het allemaal niet makkelijk! Dan komen nu de herinneringen wel weer extra boven he? Heel veel sterkte hoor❤️
jeetje wat heftig! Heel veel sterkte morgen ♥️ wat jong ook en hoe bijzonder dat je positief testte op zijn verjaardag! Hopen op morgen extra bevestiging dan is je vader er ook een beetje bij.
Heel heftig Miffy! Hopelijk een prachtige echo morgen. En zou bijzonder zijn als het een jongetje wordt
Ik ben sommige dagen heel erg moe en knap dan echt op van even op de bank liggen, anders ‘vecht’ ik de hele tijd tegen de slaap. Vandaag gelukkig een goede dag! Nog drie nachtjes, dan eindelijk onze eerste echo.
Oh jee, wat heftig zeg. Wel bijzonder dat je op zijn verjaardag positief getest hebt. Hij is er nog voor je ❤️
Pfff wat zwaar voor je. Mijn vader is dit jaar in maart, een paar dagen voor hij 75 werd, overleden. Had gehoopt dat hij de positieve test nog mee mocht maken, maar helaas. Mijn moeder is natuurlijk ooo nog heel emotioneel, maar vindt het super mooi dat ik zwanger ben. Laat wel zien hoe dicht leven en dood bij elkaar liggen.
Jij ook heel veel sterkte! Dat is nog erg vers! Was hij ziek? Ja leven en dood liggen soms heel dicht bij elkaar. Toen ik 32 weken zwanger was van mijn middelste, stond ik aan het graf van mijn zus. Hij is 8 weken later geboren op haar verjaardag ❤️ Elk jaar dus een dubbele dag.
Ik ben ook maandag terug gekomen van vakantie en ben ook gewoon door de apparaten heen geweest. Ik heb het wel van te voren even gevraagd en zij vertelde mij dat het geen kwaad kon. Die man wist ook nog even leuk te vertellen dat het vliegtuig veel schadelij Succes met de echo vd week! Ik herken die moeheid wel. Ik doe ineens dutjes overdag, maar dan geen dutjes van 5 minuten, maar gewoon letterlijk 1 uur ofzo. Dat herken ik echt niet van mezelf. Mijn vriend schrikt ook nog iedere keer als hij mij overdag ziet slapen haha.
Ook al zo'n naar verhaal! Wel een mooi signaal dat hij geboren is op haar verjaardag, alsof ze zo toch nog wou laten weten dat ze er voor hem (en jullie) is. Heel bijzonder!
Mijn schoonmoeder overleed 3j geleden, hartaderbreuk op 57 jaar. Zoontje weent er nog bijna elke week om, het was echt 2 handen op 1 buik. Zo verschrikkelijk. Ze was ook de enige waar we echt ons ei kwijt konden en die we konden vertrouwen. Ze was ook altijd eerlijk, gaf advies en raad, zonder er doekjes om te winden of zich anders voor te doen. Mijn man heeft er ook echt enorm hard van afgezien, liep zeker 6 maanden helemaal verloren en gebroken rond. We missen haar nog steeds heel erg. Vind het zo raar dat ze nooit dit kindje zal kennen. Ze zou zo ontzettend trots geweest zijn...