Nee, ik weet dat ik er rekening moet mee houden. Maar toch. Zal blij zijn als ik mijn hcg waarden vanavond weet Hoe voel jij je Josje? Nog geen last van iets? Wij zitten exact gelijk, vind ik wel fijn!
Wij hebben altijd al gehad mochten we ooit een zoon krijgen dan wordt het deze naam. Een meisje waren we echt niet over uit. Dus wel zo makkelijk nu!
Ik ben benieuwd naar je waarde vanavond! Ik voel me goed, alleen darmen zijn wat van slag. Ik hoop dat het zo blijft, tot nu toe lijkt het op de zwangerschap van mijn dochtertje. Bij mijn zoontje was ik misselijk, maar dat was denk ik ook deels spanning. Maar het is ook nog vroeg, dus ik juich nog niet. Kwaaltjes komen en gaan en zeker zo vroeg nog.. En hoe zit het met jou?
@marie92 vandaag ga je het delen met je bonuskids, toch? Have fun! @Lielieke laat je ons je waarde weten (en wat het was de laatste keer). Ik was er natuurlijk niet bij, maar kan me enerzijds voorstellen dat je de opmerking niet leuk vond (de toon is hierbij van groot belang). Anderzijds waren mijn artsen altijd erg realistisch en dat past goed bij mij. Dus dan werd er gezegd: voor nu ziet het er goed uit, maar geen garanties. Ik heb dat niet als vervelend ervaren, maar ik loop al sinds 2016 bij deze afdeling en weet hoe het wordt bedoeld. Ik vertelde het mijn ouders tot twee keer toe net voor de tweede echo (dus 7 weken). En ook naar hen toe tot twee keer toe gematigd: omdat ik al een echo had gehad, kon ik zeggen dat het op de goede plek zat en er een vruchtzakje te zien was, maar dat hartactie en grootte bij 7 weken cruciaal is en er geen garanties waren (ook niet na die 7 weken). Ik vond het wel fijn om ook de onzekerheden rondom de eerste weken te delen en vooral steun te vinden als het niet goed zou zijn. Je moet daarin vooral doen wat goed voelt voor jou en je partner. Had je al op je werk verteld (sorry als ik erover heen heb gelezen!) @JosjeM dat klinkt niet fijn. Wil je iets meer kwijt over de zwangerschap van je zoon? Word je nu extra in de gaten gehouden? Bij N had ik een zorgeloze zwangerschap tot 36 weken, toen kwamen ze er achter dat hij achterliep (afbuigende lijn), elke dag naar het ziekenhuis voor CTG en twee keer flow meting gehad (dit was in de eerste week van mijn verlof....) en toen ben ik met 37 weken ingeleid. Geen verlof gehad dus. Dat gebeurt mij niet nog een keer, neem met 34 weken 2 weken vakantie en daarna verlof. Wil toch twee weken met de benen omhoog, nog wat lunchafspraken hebben, laatste dingetjes kopen, vluchtkoffer inpakken etc. En reken maar dat ik mijn zoon dat op zijn reguliere dagen naar de opvang breng, denk dat het al zwaar genoeg gaat zijn. Ik vind het trouwens erg leuk dat ik onze dochter elke dag voel bewegen. Dit keer was het eerder dan bij N (toen begon het heel zachtjes en vaag op 19+6) en nu al zeker 1,5 tot 2 weken. Zo leuk.
@Kruimel14 Dan heb je inderdaad helemaal niets aan je verlof gehad, zo ontzettend jammer is dat. Al die dingen die je nog graag zou willen doen, valt dan in het niet. Was hij erg afgebogen in groei? Wat een spanning en stress brengt dat met zich mee.. Ik geef je groot gelijk, lekker met 34 weken gaan inderdaad. Dat ga ik deze keer ook weer doen. Bij de zwangerschap van mijn zoontje begon het met 5+2 met enorme krampen en verloor toen heel veel bloed en stolsels. De volgende dag een echo gehad om te kijken waar het vandaan kwam, er zat nog een vruchtzak met dooierzakje, maar ook een hematoom. Door dit hematoom kon de zwangerschap nog alle kanten op. Toen heb ik elke week een echo gehad tot aan de termijn echo. Pas rond een week of 12 was het hematoom verdwenen en kon ik opgelucht ademhalen. Dit heeft geduurd tot de 20 weken GUO (GUO ivm aangeboren hartafwijking bij mijn man), toen bleek dat zoontje echodense darmen had. Er konden verschillende dingen uitgesloten worden als syndroom van down, CMV, toxoplasmose en nog wat andere markers. Er was nog wel kans op een obstructie in de darmen of kans op taaislijmziekte (dit weet je pas na de hielprik) Ze konden me alleen pas zekerheid geven met de 32 weken GUO. Gelukkig zagen de darmen er toen goed uit, dus al die spanning en stress voor niks. Maar toen bleek ik ineens polyhydramnion te hebben, kon ik met 32 weken nog eens zo'n gore suikertest afnemen, terwijl ik ziek was. Want er was een kans op zwangerschapsdiabetes, maar ook dat was niet aan de orde gelukkig. Alleen hij was wel in groei afgebogen. Van p25 naar p7, dus vanaf dat moment overgedragen aan de gynaecoloog en wekelijks dopplermetingen en om de week een groeiecho. Tussendoor heb ik ook nog in het ziekenhuis gelegen met uitdroging door het NORO-virus. Dus al met al was het geen fijne zwangerschap. Ik heb deels 50% in de ziekte wet gezeten en na mijn ziekenhuis opname moest ik verplicht stoppen met werken, mijn lijf was op.
Oh ik ben ingeleid met 39 weken. Erg vlotte bevalling, binnen 1,5 uur was J geboren. Alleen mijn placenta kwam maar niet, waardoor er fluxus ontstond. 3 liter bloed verloren en een ritje spoed OK voor een manuele placenta verwijdering. Dat maak ik liever niet nog een keer mee. Zwangerschap van dochtertje ben ik fluitend doorgelopen, bevalling ging ook voorspoedig met een knip en vacuüm, alleen dochtertje had zelf een slechte start en moest aan de beademing voor 24 uur. Dus ik hoop dat in deze 3 keer scheepsrecht opgaat, zonder al deze toeters en bellen
Jeetje @JosjeM wat een heftige zwangerschap en bevallingen heb je gehad zeg! Dat maakt het ook heel dapper dat je het nog voor een derde keer doet! Hoe ging het mentaal voor jou en jullie na de bevallingen? Pff namen! leuk onderwerp! Ik heb nog geen idee wat het wordt (denk misschien een jongen maar baseer dat op onzin), maar vind jongensnamen echt het aller aller moeilijkst. Meisjesnaam lukt nog wel, maar jongens...... Maar dat herkennen jullie dus niet?
Ik heb het na beide bevallingen vooral moeilijk gehad met het feit dat ik geen 'gouden uur' met beide baby's heb gehad. Dat waar je eigenlijk zo naar uitkijkt, maar helaas door medische noodzaak niet kon. Mijn man heeft wel een optater gehad na afgelopen keer, hij dacht echt dat ie me kwijt zou raken. Zag natuurlijk alles gebeuren. Jongensnamen vinden wij ook mega lastig! Meisjesnamen hebben we wel behoorlijk wat keuze.
Er zit dan toch wel veel verschil in tussen de kwaaltjes van een jongen of een meisje! Ook mijn darmen en toch wel wat misselijkheid… en heeeel crancky soms. Daar heeft m’n vriend het lastigste mee
Tuurlijk! Vanaf ik ze weet, zwier ik ze hier op! M’n huisarts is echt een schatje eigenlijk. Vraagt ook veel over privéleven enzo. Dus denk dat hij het wel goede bedoelde, maar zijn toon anders kon zijn. Ik denk ook wel dat we het na de eerste echo (week 7) toch aan ouders en zussen gaan zeggen. M’n beste vriendin ook wel heel binnenkort (die ontwijk ik want wil het niet alleen vertellen zonder mn vriend er bij. Dus wil ik het wel snel zeggen!) Mijn collega’s weten het sinds dinsdag, want ja ik mag mijn klas niet meer in en doe momenteel taakjes op school. Volgende week zie ik de arbeidsgeneesheer en zal ik dus thuis zitten
Pfff kan ik me voorstellen. Hopelijk kan je je gehele zwangerschap genieten en verloopt de bevalling voorspoedig!!
Jeetje @JosjeM wat heb jij veel meegemaakt rondom de zwangerschap en daarna met jullie zoontje. Ik hoop ook voor jou op een zorgeloze zwangerschap en fijne bevalling!
Eindelijk mijn bloeduitslagen ontvangen. Begin deze week was mijn HCG 1920 en nu 6500. Mijn progesteron is wel wat gedaald. Weet niet of dat erg is… straks eens het ziekenhuis bellen dat ik m’n waarden heb