Ja. Mijn vader heeft echt verschillende dingen meegemaakt waarbij er duidelijk een engeltje op zijn schouder zat. Met het hele gezin (toen hij jong was) weg gaan en dan op het laatste moment een gevoel hebben dat hij niet in die auto moet gaan. Hij is bij zijn oom in de auto gestapt en mijn opa en oma kregen een auto ongeluk. Auto ging op zijn kop en de stoel waar mijn vader moest zitten was echt zo zwaar ingedeukt dat het dak tegen de stoel aan zat. De rest kwam er met wat blauwe plekken vanaf. Van zijn brommer vallen die wegschoot en zo onder een ijzeren pijp schoot die dus mijn vader doorspiest zou hebben. Een keer van de weggedrukt door een vrachtwagen en met echt zo ontzettend veel geluk nog net op een stuk gras kunnen schieten naast de weg en stoppen voor de vangrail de auto zou hebben geraakt. En nog een paar dingen, maagbloeding overleven, ongelukjes hier en daar. En 1x zat ik met mijn vader in de auto en het was druk. We hadden vrachtwagens voor ons. En opeens kwam er zoveel regen uit de lucht vallen dat onze voorruit gewoon wit werd. Alsof er melk op de voorruit kwam ipv regen en we zagen niks! We reden 120.. en op dat moment zei mijn vader "wat moet ik doen?!" En mijn gevoel zei links. Dus mijn vader gaf een ruk aan het stuur omdat er niks naast hem zat en echt 2 seconden later schoten we dus links voorbij een vrachtwagen die knetterhard aan het remmen was. Het stomme was dat na een halve minuut de regen stopte en er echt een zonnetje met strak blauwe lucht was. Maar achter ons zag je alleen maar donker en regen. Dat was oprecht de engste minuut van mijn leven en als ik niet links had geroepen omdat ik echt heeeel erg dat gevoel had dan waren we echt met 120 vol in de remmende vrachtwagen gereden en dan hadden we hier beide niet meer gezeten.
Nee, ik denk dat je soms in erge situaties zelf nog net op tijd kunt handelen, doordat je sneller reageert dan je bewust doorhebt en dat je soms gewoon ontzettend veel geluk hebt. Als er beschermengelen zijn, dan zijn er een heleboel die geen ene moer doen, terwijl er de meest vreselijke dingen gebeuren. Waarom zou de een wel beschermengelen hebben en de ander (zelfs lieve kleine babies...) niet? En als ze er wel zijn waarom grijpen ze dan niet gewoon veel vaker in?
Ik geloof in het bestaan van engelen, dat is nl één van de fundament van onze geloofsovertuiging. Maar ik niet op de manier zoals hier omschreven.
Ja ik geloof in energieën, die naar mijn idee meerdere benamingen kunnen hebben zoals gidsen, engelen, enzovoorts. Ik denk dat iedereen die naast zich heeft, alleen niet iedereen 'kan' er iets mee/ is zich daar bewust van/staat er voor open/gelooft daarin (net hoe je het noemen wil). Ik denk dat beschermengelen nog krachtiger zijn ofzo.
Ik geloof hier zelf ook in hoor. Zelf een heel bijzondere ervaring gehoord van mijn niet gelovige, zeer sceptische oma, die va dat moment absoluut in engelen geloofde en ons haar verhaal vertelde als waarschuwing.
Het is rond 1950 gebeurd, ik vertel er ook bij dat mijn opa en oma niet gelovig waren, en ook vrijwel zonder geloof op zijn gegroeid. Zodat je ook begrijpt dat het in een tijd afspeelde dat mensen het sowieso niet echt over dit soort dingen hadden ( engelen, gidsen en andere aanverwante zaken) mijn opa en oma waren gewoon thuis, mijn opa liep naar de slaapkamer om iets op te halen en mijn oma hoorde hem gillen van angst. Hij rende de slaapkamer uit en gilde dat er een grote zwarte engel in de slaapkamer stond die hem heel indringend aan had gekeken. Mijn oma, die niet bepaald bang uitgevallen was en het ook niet geloven kon, liep de slaapkamer in en daar stond de engel, die haar heel vriendelijk aankeek, maar ipv dat deze zwart was, zoals bij mijn opa, was deze engel prachtig wit. Uiteraard was mijn oma toch wel angstig en ook zij is de slaapkamer uit gelopen. bijzonder aan dit verhaal is dat mijn opa een heel slecht karakter had; het was een heel nare man. Mijn oma daarentegen was de goedheid zelve. Wij denken dus echt dat zij daarom wel dezelfde engel hebben gezien, maar door het verschil in karakter zagen zij hem als zwart of als wit. mijn oma heeft ons dit ook echt als waarschuwing meegegeven en hoewel mijn oma nooit een geloof heeft aangenomen of naar een kerk ging geloofde zij vanaf dat moment toch wel dat er een God bestond en heeft ze extra opgelet om het goede te doen
Ik geloof wel dat er engelen bestaan, maar niet als een soort persoonlijke beschermers of zo. Ik weet niet zo goed wat ik van engelen weet of vind.
Nee en daarom heb ik ook zo'n hekel aan een liedje dat je momenteel zoveel hoort... Ik geloof wel dat mijn dierbaren ergens op me wachten en naar me kijken. Alsof ze over me waken, maar echt beschermen nee, daar geloof ik niet in. Daarvoor gebeuren er teveel verschrikkelijke dingen in de wereld.
Nee daar geloof ik niet in, anders had mijn man nog wel geleefd. En dan zouden er niet elke dag ellendige dingen gebeuren.
Ik wel Ze zijn soms ook wel ff met verlof heb ik gemerkt maar tot op heden vangt intuitie dat nog aardig op. Maar je hebt soms van die situaties dat je net ff die ene keer extra kijkt voor je van baan wisselt enzo, waar je dat normaliter nooit NOG een keer doet en dan blijkt er een snelheidsduivel in je dooie hoek t zitten ofzo. Die had je echt echt echt echt nooit verwacht en nooit kunnen zien aankomen en ja je had ECHT goed gekeken in je spiegels. Die valt bij mij niet meer onder intuitie en daar reken ik vrij veel onder. Dan is t ook "bedankt he?" en 3x blazen om mn hartslag uit mn keel te krijgen weer.
Nee, ik geloof daar absoluut niet in. Ik heb best veel boeken gelezen hoe ons brein werkt in absurde situaties en ik geloof in de wetenschap dat daar biologische verklaringen voor zijn. En toeval natuurlijk.
Misschien moet ik hier een nieuw topic over plaatsen maar dat merk ik dan wel. De vragen liggen wel wat in dezelfde lijn als over de beschermengelen... - geloven jullie dat na de dood mensen die van elkaar houden weer bij elkaar zullen zijn op welke manier dan ook? - geloven jullie in reincarnatie - geloven jullie in tekens van overledenen van boven?
1) het zou mooi zijn, maar ik zie wat probleem. Bijv: wat als jij wel van iemand hield maar diegene niet van jou? (En dan dus ook: eeuwigdurende pijn van afwijzing.. auw) Of wat als ik van iemand hield die niet van iemand anders hield maar waar ik wel van hield? Zie ik dan 2 personen en de andere 1 en de andere een anderhalf? Of ziet iedereen elkaar? Maar dan ook de mensen die jouw heel veel pijn hebben gedaan? Iemand houdt tenslotte van die persoon, dus via-via kom je hem/haar weer tegen? 2) nee. Ik vind het wel een mooi concept, maar waar is het bewijs? Ik vind het moeilijk om iets vol overtuiging te geloven zonder enig vorm van bewijs. Voor mij is het een mooie theorie. 3) nee. Dat is denk ik echt iets wat we onszelf vertellen.
1) Ja, maar van elkaar houden zie ik erg breed niet alleen in mijn relatie maar ook vriendschappen familie of zelfs dieren, van de laatste hoop ik dat ik ze allemaal weer zie en een aai over de bol kan geven en de eerste om ze zeker nog eens vast te houden 2) Ja, heel erg, ik geloof ook in vorige levens en dat je lessen die je geleerd hebt toepast in dit leven of bepaalde dingen moet leren om als ziel verder te komen 3) Ja, mijn beste vriend is overleden en ik voel hem heel vaak, sowieso kan ik energie voelen maar vind het eng en stel mezelf er niet voor open. Over mijn vriend droom ik vaak, of ik vraag hem om tekens of raad dat hij mij de juiste kant op stuurt. Ik probeer mijn leven te lijden naar hoe hij het graag had gezien of gewilt. Deze jongen was werkelijk een engel op aarde en ik hoop dat ik het goed doe in zijn ogen. De lat lag nogal hoog ♥