Onze zoon van 6 heeft het heel lastig in groep 2. Maar dan met name de letters, hakken en plakken en bouw lezen. Hij ligt lekker in de groep heeft veel vriendjes. Maar is echt super onzeker. En dat is met alles. Zwemles, leren fietsen en nu ook in de klas. Hij is zich er zeer bewust van dat hij het ‘niet goed’ doet. wilt eigenlijk ook niet naar groep 3 want dan moet hij leren lezen en geeft zelf dan aan dat hij het niet kan. Iemand hier ervaring mee? Wat kunnen wij doen zonder dat hij het gevoel krijgt dat we er te dicht boven op zitten. zou het dyslexie kunnen zijn. Of heeft het gewoon tijd nodig
Het duurt nog bijna 3 maand voor het zo ver is. In die tijd kan er nog veel veranderen. Ook ontwikkelt niet iedereen zich op hetzelfde tempo. Hij hoeft nog niet te kunnen lezen nu. Wat voor nu een beetje kan helpen is spelenderwijs met de letters bezig. Niet aan tafel, maar buiten. Letter bingo. Maak een lijstje en ga ze buiten opzoeken op kentekens en straatnamen. Schrijf met stoepkrijt letters op en laat het hem een kwast met water weg ‘verven’. Ik zie ik zie en het begint met de letter… Boekjes op rijm lezen en hem het laatste woord laten raden. En benadruk vooral dat hij naar groep 3 gaat om het te leren, niet om het al te kunnen.
Ach gosh! Als de juf niet denkt dat hij het zou kunnen zouden ze hem echt niet over laten gaan. Ze gaan het daar leren. Je kan wel bezig zijn met letters. Lees je veel voor Kan hij zijn naam schrijven Hoeveel letters kent hij Spelletjes spelen. Letters na kleien of met zout deeg Welke letters zie je onderweg. (Hoeft hij ze niet allemaal te kennen maar kunnen zelf benoemen) Toen hij net in gr 3 zat mocht hij met een stroomden de letter schrijven die ze hebben geleerd op de pannenkoek. We hadden letter vermicelli in de soep, hadden we nooit maar hij ging zelf op zoek in de soep naar letters. En wat mijn voorganger schreef voor dat hij in gr 3 zit ben je bijna 3 maanden verder
Ze beginnen gewoon bij het begin, dus letter voor letter die ze leren schrijven, dat kun je hem vertellen, zodat hij niet zo in paniek raakt bij het idee dat hij alles zo snel moet kunnen. In mijn tijd deden ze niets aan lezen of schrijven op de kleuterschool en ik ben van februari, dus ik was ook 6,5 toen ik naar groep 3 ging. Ik weet nog dat ik na 3 maanden dacht 'wow, ik kan gewoon lezen en schrijven binnen zo'n korte tijd'. Kortom, het kan snel gaan. Alleen heb ik geen dyslexie, mijn man en kinderen wel. Ook daar zagen we signalen van, al op de kleuterschool. Dus wel iets om in je achterhoofd te houden als hij bijvoorbeeld wel snel andere dingen oppikt of begrijpt. Ik zou vragen of ze aan de juf en/of meester volgend jaar vast willen doorgeven dat hij zich daar best onzeker over voelt, zodat ze hem een beetje gerust kunnen stellen en wat complimenten geven over zijn inzet ofzo.
Hier is afgelopen jaar mijn zoon van groep 2 naar 3 gegaan. Lezen, serieus voor de kerstvakantie dacht ik nog komt dit ooit nog goed. Hakken plakken hij snapte het gewoon niet. Een klassenassistent doet 1 op 1 oefeningen en toetsen met leerlingen en dat was zn oude psz juf dus haar sprak ik na de kerstvakantie. Ze zei dat ze maar gestopt was met die oefeningen omdat het voor hem maar ook voor haar een frustratie werd. Maar na de kerstvakantie keek zij haar ogen uit hij ging van 1 naar 6 met toetsen en hij leest ineens volzinnen. In januari had ik cadeautjes voor hem besteld en ineens zei hij tegen mij je plannetje is mislukt hij wist dus precies wat ik besteld had en ook wanneer het kwam haha mijn mails komen binnen op zijn tablet. Dus voor mij een teken dat hij het allemaal kan lezen. Nu het laatste rapport gesprek zei hij van ik ben wel wat achteruit gegaan met lezen haha. De juf zei pak je boek eens. Hij beginnen met lezen, zegt de juf ik snap dat je denkt dat je achteruit bent gegaan maar dit boek hoor jij nog helemaal niet te lezen. De juffen zeiden ook zoooo vooruit gegaan. Zij denken dat het door het thuislezen komt nou ik zeg hij haat het dus ben met die strijd gestopt. Herken het wel in sommige gevallen had ik vroeger ook een aanloopje nodig en dan ga je daarna als een tierelier. Klokkijken ook dat kon hij dan weer zo snel. Volg je gevoel als je het idee hebt dat het niet gaat ga in overleg met de leerkracht.
Wat iemand al zei, je gaat naar school om te leren, niet om te kunnen. Als je het al kan hoef je ook niet meer naar school toch? Mijn oudste had er ook veel moeite mee (b-a-l werd ‘kip’ ) Ik zou vooral inzet en groei benadrukken en niet de resultaten.
Bedankt voor jullie verhalen. Ik vind het zelf niet erg dat hij het nog niet kan. Maar hij is zich zelf zo bewust dat sommige kindjes uit groep 1 al kunnen lezen en hij niet. En dat Bouw niet goed gaat op. ik hoop gewoon dat hij deze zomer veel zelfvertrouwen krijgt.
Zou hij onrealistische verwachtingen van zichzelf kunnen hebben? Dus het idee dat fouten maken niet mag (of geeft dat veel stress), of dat hij net als 'het beste kindje' in de klas zou moeten zijn en zich dan een mislukking voelt omdat dit niet zo is? Ik weet dat mijn oudste dochter de overgang van groep 2 naar 3 als heel pittig heeft ervaren, omdat ze paniek kreeg van foutjes maken, niet meteen het goede doen, dus dan maar liever helemaal niet doen. Dat noemen ze fixed mindset. Zij heeft echt tijd (en begeleiding van kindercoach) nodig gehad om in de growth mindset te komen en fouten maken als onderdeel van het leven te accepteren en relativeren. Wat ook geholpen heeft is meer uit haar hoofd komen en meer in haar lijf (aarden), ze heeft hier een tijdje yoga voor gehad.
Nou hij doet wel veel dingen niet omdat hij het in zijn ogen in 1 keer moet kunnen. Fietsen zonder zijwieltjes precies hetzelfde steeds drama. Tot op een dag hij zelf weg reed. zwemmen precies het zelfde. Totaal geen zelfvertrouwen en denken dat alles maar meteen goed moet gaan.
Onze oudste kon nog niks lezen toen ze naar groep 3 ging. Sommigen anderen konden het al wel. Zij vond dat ook lastig. Rond kerst kon ze al aardig lezen, maar was nog wel heel spellend lezen, nog niks vloeiend. Daarna blijkbaar belandde ze in de sneltrein. Want eind groep 3 las ze op avi m5. En midden groep 5 was ze avi uit.. Groep 3 is spannend voor ze omdat er ze een hoop staat te wachten, dan voelen ze, dat horen ze. Laat hem en jezelf, het stap voor stap nemen. Het is een pittig maar oh zo bijzonder jaar. Het legt de basis op meer dan alleen het leesgebied.
Zou me er niet te druk om maken hoor. Mijn oudste las nog geen woord toen hij naar groep 3 ging en had zelfs een jaar extra gekleuterd, dus hij was al bijna 7. Hij zit nu in 3 vwo, met top cijfers. Er hoeft echt niet meteen iets aan de hand te zijn zoals dyslexie. Ze zijn nog jong.
Ik maakte mij ook zorgen toen mijn kind vorig jaar van gr 2 naar gr 3 ging. Hij kon alle letters wel, maar als ik zei B-A-L zei hij: kip... Haha maar het verbaast mij hoe goed het gaat! Ze maken zo snel, zulke grote sprongen. Hij loopt nog wel wat achter hoor, maar toch. Ben super trots!
G kon er ook geen bal van, rekenen daarentegen was wél haar ding en dat kon ze al best aardig (gewoon plus, kleine keer dingetjes) helemaal mesjokke van Numberblocks (BBC tekenserie) Dus dat lezen was ook een "heel ding" om over schrijven maar niet te spreken "zoveel weeeeeerk". Beginnen gewoon bij t begin en t komt allemaal goed. Maar G verwacht ook dat ze alles gisteren al kon als ze vandaag t bestaan heeft ontdekt (erfenisje van mama). Dat sommige dingen moeite en oefenen kost, ook voor ons als ouders, kende zij niet. Wij kunnen het al en zijn halve superhero's in hun ogen. Dus toen t zoveelste "lezen/schrijven kan ik niet" voorbij kwam heb ik breinaalden gehaald en een breiboekje, zocht een truitje uit voor R met een kabeltje er in en ging leren breien. Algeheel rampenplan natuurlijk maar zo kon zij ook zien, dat ook voor mij niet alles "zomaar" lukt. Mja toen moest ik wel laten zien dat je gewoon moet blijven oefenen en proberen, hulp vragen aan een ander (omaaa hellup!). Maar uiteindelijk had R wel mooi een trui. Die hij welgeteld 2x aangehad heeft want groeispurt maar dat detail laten we buiten beschouwing. Inmiddels zit G op E4 lezen, schrijven gaat prima al is geduld een ding en rekenen is nog steeds dr leukste vak.