Ik vind het echt zo rot voor je. Kan ik uit je verhaal opmaken dat hij iets heeft gedaan dat voor jou ontoelaatbaar/onvergeeflijk is? Je hoeft het niet te delen natuurlijk. Het lijkt me onwijs zwaar dat er nu dan dus zoveel op jou leunt. En uit je reactie van gisteren maak ik op dat je ook niet zo'n groot sociaal vangnet hebt om je heen? Of misschien wel praktische hulp, maar niet om mee te praten?
Ik heb dit alles zelf op mijn schouders genomen. Daar was ik ok mee. En daarin ben ik een 'partner' verloren. Die is, zonder dat ik mij er bewust van was, meer een puberzoon geworden. Eerder overlapte begrijpen en accepteren in mijn hoofd. Maar inmiddels zijn dat 2 verschillende dingen geworden. Waardoor ook mijn grenzen zijn verandert. Dus het is een beetje van beiden. Al zou ik heel veel vriendinnen hebben om mee te praten. Om dat echt te kunnen doen is het ook nodig dat de ander een bepaalde voorkennis heeft. Maar het zou veel fijner zijn als hij zichzelf beter zou gaan begrijpen. Praktisch redden we het wel even, leuk is anders. Maar het zou wel heel fijn zijn als alles niet meer zo lang zou duren en ik mij even op schoonmaken of opruimen kan storten.
Ik begrijp niet alles van je verhaal, maar kan me wel voorstellen hoe het zou gaan dat een man minder partner wordt. Het blijft een vervelende situatie. Hopelijk heb je toch een aantal fijne dagen nu met de kinderen.
Sterkte @Zonnestralen , ik begrijp weinig van je verhaal, maar fijn dat jullie er toch samen nog een keer voor gaan! Hopelijk vinden jullie elkaar weer als partners!!
Het is wel spannend of we nu op de juiste route zitten. Ik denk wel dat we nu weten hoe we het aan moeten pakken. Aan de toekomst probeer ik gewoon helemaal niet te denken. Ik heb geen glazen bol.
Hoi hoi! hier gezin met 4 kinderen. Om me heen zie ik voornamelijk 2 kinderen en enkele met 3. de meesten worden al moe als ze naar me /ons kijken volgens mij! Oké, ik voel me ook behoorlijk moe momenteel, ze zijn heftig! En daarnaast zó ontzettend leuk! <3 hier nog wel een wens voor een laatste/5de. Maar heb nog wel wat praktische bezwaren als in, te weinig slaapkamers! En een lichaam die al een knauw heeft gehad van voorgaande zwangerschappen/bevallingen… Hoe verdelen jullie de aandacht tussen de kinderen? Hier hebben ze allemaal zelfde interesses en spelen dus ook graag met elkaar, km vervolgens elkaar in de haren te vliegen..
Mwa. We zijn er samen niet uitgekomen. Ik heb hem een ultimatum gegeven waarin hij hulp moest gaan zoeken. Tijd zal het leren.