@Rozebeer serieuze vraag: Wat hoop je hier te vinden op het forum? Hoe ben je hier terecht gekomen en met welk doel zou je graag mee willen schrijven?
Mijn zoon is weer ziek...hij heeft een hele drukke tijd achter de rug en dat kan hij moeilijk handelen vanwege zijn ass.Dan ook nog een "vriendinnetje" die echt niet aardig is voor hem,zijn speelgoed sloopt enz maar wel iedere dag urenlang hier wil spelen (gebeurd dus niet meer) en hij is nu op...Vlak voor de vakantie een autisme burn out erbij...gelukkig alle begrip van school maar hoe komt hij er weer boven op?Word een lange vakantie ben ik bang.
Ja inderdaad. En al die oudere stellen of alleenstaande houden inderdaad een eengezinswoning bezet. Gaat zo’n appartement dan via de woningbouw? In het dorp waar de opa van mijn man woont is een appartement van de woningbouw zeer schaars en ook duurder dan waar die nu woont (huidig huis is primitief en dus nooit verhoging gehad, huis heeft niet eens een cv). Is zijn eigen keuze, maar nu die 90 is wel sneu. Daarbij is een appartement nog steeds een plek waar hij alleen is. Hij had gewoon 20 jaar geleden al moeten verhuizen met het oog op de toekomst. Wel fijn dat jullie zo meedenken, dat maakt echt het verschil.
De gemeente gaat hier steeds moeilijker doen over vervoer, vooral als een kind naar het voorgezet gaat.Mijn aanvraag is nog steeds niet behandeld en een andere ouder is al gebeld of haar kind echt niet alleen op de fiets of met de bus kan....kind is 7 ofzo...Mijn zoon zou ook echt niet alleen kunnen met de bus en fiets al helemaal niet...
Als ie echt oprecht geïnteresseerd is in mijn vader wil ik daar uiteraard best over vertellen maar niet ff zo tussendoor van wie is je vader wie is je moeder aan iemand die ik niet ken. Antwoord op je vraag : goede gesprekken, memingen delen, gelijkgestemden ontmoeten etc
Ik werk als vrijwilliger veel samen met de woningbouw hier, veel ouderen willen wel verhuizen maar de appartementen zijn schaars.Komt bij dat veel senioren slecht ter been zijn en daarom op de begane grond willen wonen ook al is er een lift.Wat we vooral in kaart proberen te brengen is de noodzaak van de verhuizing.Soms proberen we een tijdelijke oplossing te verzorgen vanwege de lange wachtlijst voor een woning, denk aan een traplift of een extra toilet boven om ongemakken te verminderen.Niet met de bedoeling om ze langer thuis te laten wonen maar om de periode tot aan de verhuizing aangenamer te maken.De meeste senioren willen ook niet naar een andere woonplaats (logisch) en dat maakt het nog iets moeilijker...
Mijn oma kreeg destijds een aangepaste badkamer op de begane grond (in de bijkeuken) en een hoek van de woonkamer werd afgeschermd om te slapen. Met wat huishoudelijke hulp, thuiszorg en een van haar dochters heel dichtbij heeft ze tot haar dood in dat huis kunnen blijven. Maar dat kan natuurlijk niet overal. Zeker met huurhuizen.
Om weer rust te krijgen hielp het hier dat ik alle luiken dicht deed, de deur op slot en de bel eruit. Zo wist hij dat hij niet onverwacht gestoord kon worden. En dan compleet zijn eigen gang laten gaan met als vaste punten ontbijt, lunch en diner. Vaak ging het dan na 2 weken al wat beter.
Krijg je ook niet zomaar meer hoor. Ik wilde graag een wc boven, maar daar gingen ze echt niet aan beginnen. Kon wel een traplift krijgen. Oké prima, eerst hele schuur verbouwd zodat de wasmachine en de droger naar beneden konden, want als de traplift er eenmaal zat kon je daarmee de trap niet meer op of af. Toen was er geen traplift meer beschikbaar ( gebruikte uit het depo) en moesten we wachten. Nu zijn we 4 jaar verder en er is nog geen traplift. Ook mijn schuld hoor de meneer van de gemeente is een onaangenaam mannetje die ik dus niet meer in huis wil hebben.
Hier gaat het ook wel zo, hij sluit zich op in zijn kamer en komt af en toe beneden voor eten/drinken.Hek blijft op slot zodat er niemand onverwachts in de woonkamer kan staan, bel eruit en rust.Hij "mag" alleen de dingen doen waar hij rustig van word.Ik heb pasgeleden passieflora gekocht van vogel, helpt ook bij hem om rust in zijn hoofd te krijgen.Ik hou het goed in de gaten...
Hem volgen en vrijlaten, hij weet wat hij nodig heeft om te herstellen. waarom mag hij alleen dingen doen waar hij rustig van wordt? hopelijk voelt hij zich snel weer beter Sterkte voor jullie!
Klopt hoor. Maar als je mensen langer thuis wil houden ... Volgens mij was het destijds ook door haar zoon gefinancierd. Mijn oom had haar huis gekocht met recht van inwoning voor haar, zodat ze geen gedoe meer eraan had. En die regelde ook de verbouwing. Maar ja. Niet iedereen heeft die middelen natuurlijk. Het blijft ook maatwerk. Wat heeft iemand nodig. Is het voor die persoon nog veilig/prettig in het eigen huis? Welke eventuele opties zijn er? Andere oma heeft heel lang in een aanleunwoning gewoond. Tot ze te slecht werd en naar een verzorgingshuis moest. Mijn moeder red het nog zonder hulpmiddelen en geen andere zorg dan een huishoudster en een buur of dochter die af en toe meegaat voor een ziekenhuisbezoek. Maar in dat oude huis met steile trap gast dat ook een keer ophouden. En dan moeten we kijken wat we gaan doen.