Dan wel zorgen dat het echt subtiel is. Collega van me laat eens in de zoveel tijd haar wenkbrauwen verven. Zwart. Zelf heeft ze grijs haar. De eerste weken ziet het er gewoon niet uit Dacht eerst dat het mislukt was En ergste, ik kan m'n ogen er niet vanaf houden en moet mezelf dwingen om haar in haar ogen te kijken ipv tegen haar wenkbrauwen te praten
Dat zou een goede eerste stap zijn idd. Ik volg dit bedrijf nu een klein jaartje en zie de mooiste resultaten voorbij komen. Het is iemand die ook opleidingen verzorgd en veel doet aan bijscholing en nieuwste technieken. Een intake kan nooit kwaad en dan hoor ik wel wat ze zeggen thnx!
Nee, dat sowieso niet, haha. Ik begin denk ik met een bruin wenkbrauwpotlood. Heb net wel 1 gezien waarvan ik denk: ja, dat zou ik wel nog mooi vinden.
Haha, ja dat laatste. Laatst bij een patiënte ook. Geen idee wat ze had laten doen, maar het was echt te opvallend. Ik vond er 1 net die ik wel mooi subtiel vind:
Dat alleen al zou voor mij een reden zijn om ze nu niet permanent nadrukkelijk aanwezig te laten zijn, over 10 jaar weer dunne wenkbrauwen in de mode en dan zit je met permanent grote wenkbrauwen Nu doe ik sowieso niet echt aan trends heb ze destijds niet geplukt en teken nu niets bij, gewoon m'n eigen wenkbrauwen
Och, wat rot. Is er iets gebeurd? Ik doe met je mee hoor, het zijn gewoon even klote dagen. Sterkte met wat er ook speelt, hopelijk gaat het snel beter.
Vanmorgen weer een rot ochtend gehad vanwege de ochtend stress. Pfft, ik probeer zo m'n best te doen om m'n geduld te bewaren, maar het is vandaag niet gelukt. Ik zat al niet echt lekker in m'n vel en de kinderen werkten gewoon echt niet mee. Waarschijnlijk omdat ze de stress merken en dat werkt averechts... Maar heb er achteraf dan zo'n rotgevoel over dat ik weer ben uitgevallen. Heb nog wel sorry gezegd hoor, maar blijf er dan alsnog mee zitten De rest van de dag.
Vind de mijne niet per se groot, ze zijn precies zoals ze bij mijn gezicht passen (vind ik), heb mezelf daarna ook nooit meer aan trends gehouden hoor . Wilde het al jaren en ben er blij mee
Dat mijn oudste gaat solliciteren bij de plaatselijke ah. Het zal mij benieuwen. Ze staat zelf niet echt te springen, vind het wel oke. Dus ben heel benieuwd hoe ze zich wegzet daar.
Mijn oudste doet het best goed, had ik niet verwacht. Ze werkte eerst bij de ah, en daar vonden ze het jammer dat ze weg ging, ze werkt nu in een andere supermarkt. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Dat ik mega moe ben. Mijn vriend heeft een progressieve chronische ziekte aan zijn benen waardoor hij s'nachts begin te schoppen. Als het echt erg is, zoals vannacht dan doet zijn hele lijf mee. Ziekte is RLS en PLMS. Nu al dagen slaapt hij nauwelijks, dat betekend dat wanneer hij echt niet meer kan de PLMS ook in treedt maar dan slaapt hij wel soort van. Wat inhoud dat ik echt niet meer naast hem kan liggen. Dus naar de bank, met 2 jonge katten geen goed idee, de hele tijd in mijn tenen bijten. Dus weer terug, dat ging ook niet. Uit overmaat van ramp een reserve matras uit onze rommelkamer getrokken en ben daar op gaan liggen. Nu zelf ook vermoeid dus. Maar minder dan hem, en door zijn ziekte heeft hij dus al een chronisch slaap tekort en wil ik niet klagen. Doe dat hier dus maar. Had ik al gezegd dat ik MOE ben...
Oh dat is echt rot. Geen kamertje over waar je een bed neer kunt zetten? Zo te lezen houdt dit niet op en dan kan je beter iets structureels in gaan richten.
Sinds vorig jaar werk ik bij een organisatie en ik vond/vind het daar ontzettend leuk. Maar sinds een paar maanden is het allemaal zo klote, heel veel spanningen tussen collega’s, mensen een na de ander die wegens burn-out uitvallen of omdat het allemaal te intens is. Sinds ik in april begonnen ben zijn er 4 mensen weg, 3 nieuwe aanwervingen(waaronder ik). 2 collega’s komen al niet naar kantoor en werken vanop afstand, omdat het zo intens is, één is al langdurig weg en is niet duidelijk wanneer en of zij nog terugkomt. afgelopen week eens vergaderd met 5 collega’s en het leek dat wij de draad weer kunnen oppakken en door kunnen tot er meer duidelijkheid is. En nu hoor van eentje dat hij er ook eigenlijk weg wilt en net een mail van weer andere collega dat ze ergens anders een baan heeft. Het is een team van 9 mensen hé, maar iedereen lijkt het handdoek in de ring te gooien en op te geven. Het was een leuk team, leuk werk, een vzw die al sinds 1968 bestaat, maar daar lijkt nu echt een eind aan te komen.