Ja echt… ik dacht dat de wacht dagen na dpo langzaam gingen, maar dit is niet veel beter . Hopelijk komt ie wel .
Dat is al weer zo lang geleden . Ik geloof dat ik toen bijna knock out ging in de wachtkamer van de stress. Maar dat heb ik een beetje verdrongen
Hahaha mijne is pas geleden nog geweest en idd mega veel zenuwen en hier helaas het slechte nieuws wat je niet wil krijgen gekregen. Merk wel dat ik nu zo veel meer opzie op het zoeken naar mij ei en de wachtweken
ja herkenbaar hoor, ik heb 3 keer een miskraam gehad voor D. En ondanks dat het dus al 11 jaar terug is kan ik er nog verdrietig van worden. Het was allemaal zo intens. En er was zo weinig begrip om me heen… vond dat heel pittig.
Herkenbaar helaas. Heb me ook voorgenomen deze keer open te zijn gelijk vanaf het moment dat ik weer zwanger ben. Ben erachter gekomen dat meer vrouwen een miskraam hebben gehad dan je weet. Heb veel steun op het werk van vrouwen wie vertelde dat ze ook een miskraam hebben gehad. Helaas toevallig een collega van mij een week na mij
ja ik snap nooit zo goed waarom het geheim zou moeten blijven, alsof je verdriet er niet zou mogen zijn. Ik weet nog niet zo goed hoe ik het zou doen verder, mijn ouders en schoonouders wonen op anderhalfuur rijden, en zou het ze wel eerst persoonlijk willen vertellen, voor ik het met derde deel. Maar moet nog maar zien of het lukt natuurlijk, heb al wel een idee hoe ik het mijn man zou vertellen, samen met mijn zoon
Vind ik dus ook, helaas komt het super vaak voor maar wordt er niet over gepraat. Mijn moeder, 2 zusjes en beste vriendin weten elke keer wanneer ik moet voor de iui haha dus hun weten gelijk of het gelukt is of niet Verre familieleden komen het te weten wanneer ik er aan toe ben het op facebook te zetten. Hoe ga je het vertellen aan je man? (Als je het wilt zeggen natuurlijk)
mij wil d een T-shirt aantrekken met, sorry papa, we moeten mama voortaan delen. mijn schoonouders geef ik een pak melk en een pak appelsap. Toen ik zwanger was van D heb ik daar liters van weg gedronken, terwijl ik er normaal niet om geef. Ik haalde mijn diploma en kreeg toen ook een pak melk ipv champagne .
Dit heb ik ook gemerkt ja, ineens kwamen de verhalen naar boven. Ik vond het ook zeer heftig, de emoties, de aanloop ernaartoe, het moment zelf en de afloop. Ik wil dat echt nooooooooit meer meemaken Ik ga dan ook echt bang zijn voor een volgende zwangerschap, hebben jullie dat niet?
Ik heb het ook heel erg onderschat Yup heb nu vooral angst dat het weer gebeurd. Maar proberen positief te blijven
Jawel hoor, ik ben met D uiteindelijk ingeleid omdat ik depressief werd van de angst. Tot de dag dat hij werd geboren had ik nooit durven hopen dat ik uiteindelijk met een gezonde baby naar huis mocht gaan. Ik had totaal geen vertrouwen in mijn eigen lichaam meer..
Oh heftig! Hoe sta je tegenover een volgende bevalling? Word je dan ook ingeleid of heb je er überhaupt nog niet over nagedacht? @Humbly89 Positief blijven is altijd gezond, zolang de angst maar uitgesproken mag worden en er mensen ook echt naar luisteren. Ik ben vandaag gestart met de letrozol en volgende week donderdag hebben we de eerste follikelmeting!
toen D geboren is is me verteld dat als ik nog eens zwanger zou raken ik zou mogen kiezen voor een keizersnede en dat geeft me een stukje rust. Ik heb de bevalling als traumatisch ervaren en vind dat ook best spannend. Al zou ik het nog 100 keer over doen als het moest hoor. Heb het er voor over, maar eng is het wel! Nu alles dichterbij begint te komen en we er serieus mee bezig zijn merk ik sowieso dat er weer angsten en onzekerheden naar boven komen. Dit keer is alles zo anders… ik las net ergens een stuk over de ovulatie testen en pcos dat ze een stuk minder betrouwbaar zijn. Misschien kan ik daarom mijn piek wel niet vinden…. We blijven het maar vaak gezellig maken denk ik. oh wat spannend, ik ben nog niet zo thuis in de medische trajecten, maar ben heel benieuwd hoe je het ervaart. ♥️
Wat fijn dat je daarin mag kiezen! Heb je al voorlichting gehad erover? Ik snap je angsten wel, ik heb dat nu dus ook heel erg na de miskraam 2 jaar terug. Vandaar dat wij naar de gyn zijn geweest van te voren om te vragen of ook wij mogen kiezen voor een keizersnede. Dat mocht kreeg ik telefonisch te horen. Geeft inderdaad veel rust! Ook heb ik al een gesprek gehad bij een nieuwe verloskundige zodat ik alvast mijn verhaal kon vertellen en kon kennismaken. Ik ga ook kijken voor een doula. Misschien is het voor jou ook fijn om je zo voor te bereiden? Wat betreft ovulatietesten, die zijn met PCOS niet proberen inderdaad. Doordat je dan wel een piek hebt maar geen eisprong. Ik had cyclussen van 4/5 maanden een paar jaar terug en elke maand een piek maar geen eisprong. Heb jij ook pcos? Hoe zit jouw cyclus in elkaar? Bij het traject van onze eerste was ik een heks. Ik kon binnen 5 minuten ruzie met iemand hebben die echt niks verkeerd deed Dit keer heb ik andere hormonen dus hoop ik wat aardiger te blijven.
Voor en na D had ik hele rare cyclussen. Ik was echt 30dagen ongesteld, dan een paar dagen niet. Dan weer 20 dagen wel. 2 dagen niet en weer een maand wel ofzo. Na d ben ik doorgestuurd naar de gyn en deze constateerde pcos. Hij gaf toen aan dat als ik ooit moeder wilde worden ik wel snel mocht starten en het een lang traject zou worden. (De toon lees je niet maar was alles behalve vriendelijk…..) toen ik aangaf dat ik al moeder was vsn D en daarvoor 3 keer zwanger ben geweest, zei hij dat ik dat als een wonder mocht zien. ondertussen heb ik al jaren een hele regelmatige cyclus. Gemiddeld zo’n 30/31 dagen. Dus ik ga er eigenlijk van uit dat ik ook ovuleer. Anders zou mijn cyclus volgens mij niet zo regelmatig zijn… maar dit kan ik fout hebben wij zijn pas verhuist en ik vind mijn huisarts niet heel fijn.. dat maakt dat ik het een drempel vind om voor de doorverwijzing te bellen. Maar eigenlijk is dat stom… ik wist helemaal niet dat je van te voren al op gesprek kon. Wat fijn voor jullie, dat zal een hoop rust geven. ik ben buiten de pcos ook chronisch ziek, dus ik denk dat ik sowieso onder een gyn kom te vallen als het ons mag lukken. Ik ben niet zo gelovig ingesteld maar doe tegenwoordig iedere avond een soort schietgebedje dat ik hoop dat het ons word gegund. We hebben al een flink pad bewandeld voor we konden starten, deels door de hersteloperatie bij mijn man en deels door mijn medische klachten. Nu licht het buiten onze macht ⭐️
Net toch langs de huisarts geweest en voor maandag een afspraak voor een doorverwijzing naar de gynaecoloog. moest alvast na gaan denken over het ziekenhuis, dus dat ga ik even uitzoeken. blijkbaar stond in mijn dossier dat ze verwachten dat ik wel gewoon een eisprong heb en als ik die niet kan vinden ik terug moest komen. (2019) maar dat is het jaar geweest dat ik ziek ben geworden. Dus daar is niets meer mee gebeurd