Een traject is altijd pittig ja, maar met een juiste mindset kom je al heel ver! Ons ziekenhuis biedt ook gesprekken met een maatschappelijk werker gespecialiseerd in fertiliteit, dus wellicht dat die optie er bij jullie ook is?
Hoi! Ik kom hier ook gezellig meeschrijven.ik zal proberen om de weg die wij afgelegd hebben in het kort te vertellen. In oktober 2016 heb ik mijn spiraal laten verwijderen omdat we wilden proberen om zwanger te worden. Dit lukte niet en daarom zijn we in maart 2018 voor het eerst naar de huisarts gegaan om het er over te heben. Daarna ging het ineens heel snel want in september 2018 hoorden we al dat mijn man nooit zelf kinderen zal kunnen krijgen omdat hij een gen defect heeft waardoor hij geen zaadcellen aanmaakt. Mijn wereld stortte in en we hadden echt de tijd nodig om dit te verwerken. Maar ik wilde wel meteen verder. We zijn een adoptieprocedure gestart maar hier uiteindelijk mee gestopt omdat dit voor ons beide toch niet als de juiste keuze voelde. Daarna zijn we op de wachtlijst gezet voor een ziekenhuis traject voor een donor. Mijn man wilde dit al langer maar ik wilde het niet eerder. Toen we aan de beurt waren in februari 2021 kon het door omstandigheden niet doorgaan. In februari 2023 hebben we dan toch de eerste afspraken gehad en zijn we begonnen met dit traject. In mei heb ik de eerste iui gehad maar die is niet gelukt en dat vind ik ook niet zo erg want zo kan ik nog even aan het idee wennen en afgelopen woensdag de 2e iui gehad. Voor mijn gevoel leef ik nu een beetje tussen hoop en vrees. Hoop omdat ik ergens diep vanbinnen weet dat er (waarschijnlijk) bij mij alles goed is en vrees omdat ik weet hoe de teleurstelling is elke maand en ik er nog steeds niet bij kan dat het wel kan lukken. Liefs!
Welkom! Een hele reis al afgelegd zo te lezen. Ik snap heel goed hoe je je voelt. Na drie jaar had ik de hoop al opgegeven en toen was toch opeens die positieve test daar. Een traject is slopend en een kinderwens zo prangend. Hopelijk is het nu raak! En anders hoop ik dat dit een goede plek is om je ei kwijt te kunnen. Mijn ervaring is dat het namelijk soms ook heel eenzaam kan voelen. Ook al heb je natuurlijk je partner, volgens mij is het voor vrouwen toch anders
Hi allemaal, De afgelopen week is echt een ongelofelijke rollercoaster geweest, maar gelukkig geëindigd op een enorm hoogtepunt: een positieve zwangerschapstest! Eerst de PCOS diagnose, toen de afspraak met de fertiliteitsarts die meteen Letrozol voorschreef voor de komende ronde. Helaas kwam er een afwijkende bloedwaarde uit de test: te hoog prolactine. De arts belde me meteen dat ik NIET mocht starten met Letrozol, dat ze me doorverwijst naar interne geneeskunde (met 7+ weken wachttijd…) om te onderzoeken of het een prolactinoom is. En dat pas als dat onder controle was door medicatie, ik mocht beginnen met Letrozol. Vele maanden vertraging dus… een enorme domper. Ik heb toen echt veel gehuild. Maar donderdag (10DPO) zag ik opeens een licht streepje op een zwangerschapstest. Ik kan het nog steeds niet geloven, maar de testen zijn nu echt duidelijk positief. PCOS & hoog prolactine & een eisprong pas op CD30, en dan alsnog ZWANGER?!❤️ Ik ben pas 13DPO dus er is echt nog een grote kans dat het misgaat en ik vind het echt heel eng. Vooral omdat ik gezien het slechte nieuws van de afgelopen tijd hier echt niet meer op durfde te hopen. Maar fingers crossed dat alles goed blijft gaan. En dan dus tóch op de valreep niet een traject in… Hopelijk voor jullie ook snel goed nieuws ❤️
Mmm ja geobserveerd herken ik ik heb dat met de naam.. ik wil eigenlijk voor ik (hopelijk) weer zwanger word een jongens en meisjes naam hebben. Omdat ik daar vorige keer ook zooveel over bleef nadenken/piekeren. Maar misschien ook een soort controle ding inderdaad. Omdat je er verder zo weinig grip op hebt. Ik vind t gewoon heel lastig compleet afhankelijk te zijn.. donor, ziekenhuis.
Ongeduldig . Maar dat gevoel zal iedereen wel redelijk herkennen. Hoe is het met jou? Hier inderdaad 9 dpo. Gisteravond, vanmorgen en deze avond witte testen. Ovitrelle is euro, dat is fijn. Maar bij dochter testte ik 9 dpo positief, dus hoop begint af te nemen. En mijn enige ongesteldheid de afgelopen jaren was op 10 dpo, dus ik hou mijn hart vast voor morgen
Oeh dan word morgen zeker spannend !! Ik duim... Ik testte ook 9 dpo positief haha. Dan zou ik idd ook wat hoop verliezen, maarja 9 dpo is eigenlijk best vroeg nog. Het kan ook prima later zijn! Ja gaat best oke hier. Nog steeds bezig met balans vinden tussen werken en mama zijn. En kleintje zit weer in een sprong en slaapt behoorlijk moeizaam overdag. En is snachts ook nog twee keer wakker tijdens sprongen
Het eerste jaar vond ik wat dat betreft ook pittig. Iedere keer als je een lekker ritme hebt, komt er weer een sprongetje en kun je opnieuw beginnen Hier een spierwitte test vanmorgen op 10 dpo. Mijn hoop is vervlogen. Nu hopen op snel duidelijkheid en door naar ronde 2!
Jammer !!! Normaal zou je dan vandaag ongesteld worden? Ja precies dat haha. En sprong vier was heftig, was ze echt net uit en toen begon sprong vijf alweer.. naar bed brengen is nu echt een dagtaak ..haha
Ik ben pas 1x ongesteld geworden in de afgelopen 5 jaar, en dat was op 10 dpo. Dus in hoeverre je van 'normaal' kan spreken . Maar goed, ik heb echt stevige krampen en een negatieve test, dus ik maak me geen illusies meer. Ben vandaag al ca. 100x naar de wc geweest, maar nog geen bloed... we gaan het zien, maar hoop is wel weg. Moet zeggen dat ik wat dat betreft een voorbeeldige dochter heb, weinig last gehad van sprongen (nooit langer dan een paar dagen), maar die met 14 maanden... daar heb ik nog steeds wel eens nachtmerries van. Die duurde gewoon 6 weken en op gegeven moment, toen ik uit eten was, heeft mijn vriend haar 20 minuten laten 'huilen' in bed (ik kan dat niet, sta na max 3 minuten naast haar bed), en sinds die avond is het weer helemaal over. Dus, wellicht ook het proberen waard om de spiraal te doorbreken . Sterkte ermee Edit: zojuist ongesteld geworden, dus blijkbaar is 10 dpo bij mij echt normaal
Hahah ohjee wat erg! Ja op die leeftijd kan een soort van laten huilen weleens werken inderdaad! Op die leeftijd kunnen er patronen insluipen. Maargoed dat jij uit eten bent gegaan dan hahah. En jammer dat je ongesteld bent geworden best vroeg 10 dpo maar volgens mij helemaal prima hoor. Je bent er vorige keer ook zwanger mee geworden! En idd eens in de vijf jaar, dan heb je niet veel vergelijkingsmateriaal
Hoe is het met iedereen hier? Ik ben inmiddels weer gestart met stimulatie voor ronde 2. In tegenstelling tot de vorige keer, voel ik nu al van alles rommelen dus ben benieuwd naar de echo vrijdag. Vorige keer had ik 0 groei na de eerste week prikken. Wat een ervaring was het trouwens om weer eens ongesteld te worden. Veel langer dan ik 'gewend' ben. Ben van dinsdag tot en met zaterdag echt aan het bloeden geweest en daarna nog 2 dagen bruinverlies. Is dit normaal? Vond het best een langdradig verhaal eigenlijk . En besef me nu des te meer wat me bespaard blijft door niet iedere maand dit festijn te hebben
Ja valt onder normaal hoor! Verschilt per vrouw enorm. Ik ben echt lang ongesteld altijd, vijf dagen vrij veel en dagen duurt het nog een aantal dagen voor t echt weg is. Hoe vond je het dat t de eerste keer niet was gelukt? Is het anders dan bij een eerste kindje wanneer je nog niet weet of je überhaupt zwanger kan worden?
Blijft natuurlijk altijd een teleurstelling, maar de angst om nooit moeder te worden is er niet meer. Dat scheelt echt wel enorm voor mij. En daarbij heb ik (naar mijn bescheiden mening) uiteraard al het leukste kind wat er maar kan bestaan. Maar goed, was ook pas ronde 1, wie weet piep ik anders als het over een jaar nog niet gelukt is. Uiteraard wil ik heel graag nog een kindje, maar meer dan dat gun ik mijn dochter een broertje of zusje. Dus mocht dat onverhoopt niet lukken, ja dan zal dat wel moeilijk worden. Maar, ik wordt deze maand natuurlijk gewoon hartstikke zwanger, dus dan hoef ik me daar ook niet meer druk om te maken Hoe is het met jou? Dochter al 'uit' de recente sprong?
Natuurlijk hoef je je daar geen zorgen over te maken, ronde 2 wordt m! Ja snap ik helemaal. Zo denk ik er precies over. Zwangerschap en geboorte meemaken, en gewoon an sich de wens voor een tweede is een hele grote wens, maar vooral inderdaad een broertje of zusje voor de kleine. Toevallig is mijne ook het geweldigste kind dat er is! Hahah en idd, die angst om nooit moeder te worden is er dan niet .. fijn om te horen dat dat ook echt zo voelt. Dan lijkt het me een zoveel fijner proces. Maarja idd als t na een jaar niet is gelukt dan zal het sowieso verdrietig zijn natuurlijk, en helemaal als het echt niet lukt. Nee ze zit er nog in Wanneer geef je trouwens geen melk meer op verzoek? Ik kijk gewoon wanneer ze er trek in heeft, en houd zon beetje ontbijt middageten avondeten, en nachtfles aan. Soms nog een moment, en vaak neemt ze de flessen niet helemaal. Maar kan je teveel geven? (Ze is nu zes maanden)
Oeps, kreeg even geen meldingen Voeden heb ik vanaf een maand of 3 enkel op verzoek gedaan. Kreeg van iedereen ander advies en na uitproberen bleek dat zij het zelf gewoon het beste weet. Nachtflessen deed ik niet meer met 6 maanden hoor, allang niet meer. Rond die leeftijd kreeg ze rond een uur of 7 een fles, en dan naar bed. Dan kwam ze altijd tussen 5 en 6 en dan begonnen we rustig met de dag. Ik vond dat veel fijner, ging gewoon ook vroeg naar bed en dan had ik zelf ook nog een soort van nacht Ik geloof niet zo in teveel of te weinig, natuurlijk hangt dat wel van de baby af. Maar die van mij reguleerde perfect, dus ik deed het precies zoals jij: gewoon wanneer ze het wilde. Inmiddels hoeft mijn dochter helemaal geen fles meer nodig (21 maanden) maar ze vindt het heel fijn om voor het slapen gaan nog een fles te drinken. Ik vind het helemaal dikke prima
Ach ja dat ook prima toch! Lekker rustig ritueel voor het slapengaan Tsja mijn nachtbrakertje word wakker van de honger snachts, een speen helpt niet ze blijft onrustig en drinkt in 1x heel de fles leeg dan. Maarja ik vind het niet echt een probleem eigenlijk. Als ze sochtends maar weer gaat slapen nadat ze om zes uur wakker is geworden