Als kleuter mensen dik noemt

Een kleuter kun je al heel goed uitleggen dat het niet netjes/leuk is om iemand dik te noemen.
Het dik of dun zijn is puur een observatie waarschijnlijk, en hij beseft zich denk ik ook niet dat het verkeerd opgevat kan worden. Dus het is belangrijk om dat uit te leggen. Dat sommige mensen het niet leuk vinden dat ze dik zijn en dus verdrietig worden als iemand dat zo tegen ze zegt. En dat mensen het soms niet leuk vinden omdat er genoeg mensen zijn die er niks aan kunnen doen. Dat het bijvoorbeeld komt omdat ze ziek zijn, maar dat het nog meer redenen kan hebben.

 

Ik vind 4 daar helemaal niet jong voor hoor, en mensen zijn nu eenmaal dik of dun, lang of klein, hebben een grote neus, bril, rode schoenen, een blauwe pet, of noem maar op. Die variaties gaan ze vanzelf zien en benoemen, ik zou daarin gewoon heel feitelijk blijven en bv ook aanvullen waar nodig. In jouw situatie kun je best uitleggen dat jij medicijnen gebruikt, en andersom is iemand soms ook (heel) dun door weer andere medicijnen. Maar bv naar iemand wijzen en zeggen;’Die heeft echt een dikke buik!’ of ‘Wat heeft die rare krullen!’ zou ik wel corrigeren, met dat het nooit leuk is om naar iemand te wijzen en zoiets te zeggen.

 

Ik zou het nu aan de ouders terug koppelen. En als hun ouders erbij zijn zou ik het aan hen overlaten. Maar de volgende keer wanneer jij alleen met hun bent, dan mag je dat ook als tante best uitleggen.

 

Ik als tante, maar ook als moeder met kinderen vind dat een tante daar best wat over mag zeggen en zou het ook prima vinden wanneer een tante hierover met mijn kind een gesprekje voert. Niet veroordelend, geen straf, maar met een klein stukje uitleg is niks mis.
Voor kinderen is het inderdaad vaak een observatie of de manier om mensen uit elkaar te houden. Hier was het bijv de dikke zwemjuf, want dat was opvallend en hoe kan je anders duidelijk maken wie je bedoelt.
Net als dat ze dat over andere opvallende uiterlijkheden zouden zeggen.
Alleen maar goed om dan vervolgens een gesprekje met het kind te hebben waarom iemand iets heeft of wat redenen kunnen zijn.

 

Tuurlijk wel. Je kunt best zeggen: 'Ik vind het niet prettig als je me dik noemt. Bij mij komt dat omdat ik een ziekte heb en medicatie moet slikken. Andere mensen vinden het vaak ook niet fijn als je ze dik noemt, dus dan is dat niet zo aardig om te doen.'

 

Een kleuter is niet bezig met oordelen, die observeert alleen.
Die leert wat een dikke boom en een dunne boom is. En leert dat toepassen op andere situaties. Vet knap eigenlijk.

 

Kind van 4 geeft t gewoon als labeltje zonder waardeoordeel er aan. Jij bent dik, die is dun, die is kort, die is lang, die heeft blond haar, die zwart...Dat ordenen en sorteren gaat best ver.

Maar je kan een kleuter best vertellen dat het klopt wat hij ziet, maar dat het je een beetje verdrietig maakt als hij het zegt omdat jij t helemaal niet leuk vind om dik te zijn, maar er door medicijnen ook niets aan kan doen.

Zou er alleen nog niet heel zwaar aan tillen want ze zijn nog mega impulsief, maar dat woorden ook zeer kunnen doen ookal zijn ze niet zo bedoeld kan je prima uitleggen als t moment er naar is.

 

Ja hoor, daar kun je best wat van zeggen, vooral opdat moment en in die situatie.
Ik zei dat ze bepaalde dingen konden zien of denken, maar dat niet moesten zeggen, omdat lang niet iedereen dat fijn vindt om te horen. Hoeft geen groot ding te worden, alleen een stukje besef.

 

Kind observeert alleen zonder waardeoordeel.

Onze zoon van 3,5 doet dat ook. 'Die meneer heeft een hele dikke buik!' Ja zei die meneer, dat heb je inderdaad goed gezien.

Onze zoon is zeer impulsief, flapt alles eruit maar omdat het zonder waardeoordeel is. En ik vond het wel mooi, de vrouw zonder oog in het ziekenhuis zag hem staren en hij zei: ze heeft geen oog? En ze vertelde er rustig over. Naar mij toe zei ze ook: het ís ook opvallend en ze vond het juist mooi hoe puur kinderen ermee omgingen want hij vond haar gewoon mooi zoals ze was. Alleen een oog minder was gewoon anders.

Dat besef komt wel. Persoonlijk besteden wij er geen aandacht aan. Hij zegt ook wel tegen mij dat mijn buik dik is 'ja dat klopt' en doorrr...

Maak het vooral niet groter. Dan plak je er wel een waardeoordeel aan. Besef van sociale wenselijkheid moet nog groeien he? komt wel. Wij spreken hem erop aan als het wel als iets naar is, als hij bv iemand uitlacht dan gaan we het gesprek wél aan. Maar een kind die gewoon puur observeert vind ik wel mooi en natuurlijk. Er loopt hier een man in de buurt die af en jurken draagt. Hij meldt dat ook hardop als die man passeert 'kijk mama die meneer heeft een jurk aan!' Dan zeg ik: ja, mooie jurk he? (Als hij heel hard praat of roept zeg ik daar wel wat van maar dat zeg ik sowieso als hij heel luid is. Ongeacht wat hij zegt)

Dat brein moet nog groeien. Als hij iets lelijks zegt dan gaan we er niet luchtig mee om. Maar als t puur ter observatie is net als 'he de zon schijnt' niet uitgebreid (hooguit zoals gisteren in t ziekenhuis waar hij elke patient even observeerde 'kun je nu naar wat anders kijken dan mensen? )

 

En een dik persoon is voor hun net zoals een dikke boom: het is er gewoon: het is niet lelijk,maar het verschil is er gewoon. Ik vind het ook mooi dat ze dat zo kunnen. Niet roddelen, niet fluisteren maar gewoon je zien zoals je bent zonder je daarmee te willen kwetsen maar ze vinden je gewoon fascinerend. Het waarom willen weten.

Doet mij echt helemaal niets als die dwerg van mij mijn buik dik noemt vanuit zijn visie. Ik ben echt wel onzeker over mijn buik, maar niet als een ukkie het benoemd. Kind heeft hartstikke gelijk. En als je dat bevestigd, dat de observatie correct is is t ook vaak gewoon klaar. Als ze vragen waarom kun je gewoon antwoord geven.

Dronken mensen en kleuters zijn eerlijk

 

Je mag best assertief zijn opkomen voor jouw belangen moet altijd kunnen. Zal niemand een probleem mee hebben als jij aangeeft dat je je ergens niet prettig bij voelt. Je laat zo ook zien dat zij ook mogen opkomen voor zichzelf als zij zich niet prettig bij iets voelen.

 

Overigens denk ik dat kleuters ontzettend vaak onderschat worden, jonger en ouder ook trouwens, dat je ze ontzettend veel uit kunt leggen en ze heel veel door hebben.
Wat ze er allemaal uitflappen, moeten ze gewoon nog reguleren en daar komen ouders, de oppas, leidsters en leraren enz. bij kijken.
Natuurlijk is het vaak gewoon een observatie, en 'die is dik/lijkt een heks/heeft konijnentanden/stinkt' kan prima geobserveerd zijn, maar ik bracht ze wel meteen bij dat mensen dat vaak niet leuk vinden om te horen.

 

Daar ben ik wel zeker van. Je kan heel veel uitleggen. En dit soort dingen vind ik zelf dus zeker niet iets om te negeren. En wel direct uit te leggen waarom je zoiets niet moet zeggen. Ook al is het niet bewust. Als ik per ongeluk tegen iemand aanloop zeg ik ook sorry, ook al is het niet expres. Dus ook al bedoelen kleuters er niets verkeerd mee, dan is het goed om ze erop te wijzen.

 

Juist omdat ze het vaak (vrijwel altijd) niet verkeerd bedoelen zou ik het uitleggen. Niet heel groot maken, maar gewoon ‘ik vind het niet zo fijn als je dat zegt’ met een korte toelichting waarom niet. Als je daar zo in staat natuurlijk, je kunt inderdaad ook zeggen ‘dat klopt’, wat iemand al schreef. En als het een ander persoon betreft kun je vergelijkbaar reageren. Ik zou er dus ook geen groot ding van maken door het tegen de ouders te zeggen en het daar te laten om te bespreken. Sowieso komt het dan te laat na het moment, maar het wordt er denk ik vaak ook veel beladener door.

Als je oppast heb je toch een enigszins opvoedkundige rol, dat is voor mij ook een keuze die hun ouders maken door ze bij jou ‘onder te brengen’. In ieder geval vind ik reageren op bepaalde dingen op het moment dat ze zich voor doen er zeker bij horen. Als ze elkaar het leven zuur maken moet je ook wat.

 

Jahoor, daar mag je gerust wat van/over zeggen. Ik zou het alleen niet terugkoppelen naar de ouders, hij heeft namelijk helemaal niets verkeerds gezegd en de kans is aanwezig dat zij zich een beetje schuldig gaan voelen en er wel een ding van gaan maken bij hem. Dat zou ik echt willen voorkomen. Dus ik zou het voor nu laten en als hij weer een opmerking maakt in die richting, kan je er nu wat beter op inhaken.
En als je oppast, zeker als je dat regelmatig doet, mag je soms best je eigen ding doen hoor! Is ook echt goed voor een kind om te leren dat er bijvoorbeeld overal weer andere regeltjes zijn. Stel dat ze thuis altijd de schoenen aan mogen houden en jij wil dat ze dat bij jou niet doen; dan betekend dat schoentjes uit. Duidelijkheid is ook erg belangrijk voor die leeftijd en als jij dat dus goed aangeeft, weten ze dat de volgende keren gewoon Veel plezier met oppassen!

 

Ik zou aan het kind uitleggen dat het niet fijn is om iemand zo te noemen. Maar zou er verder niks specifiek iets over tegen de ouders zeggen. Of hij moet het echt heel regelmatig zeggen.

Hier ook 2 kleuters die het ook af en toe zeggen. Ze bedoelen er verder niks mee, maar zeggen gewoon wat ze zien! Ik leg dan wel uit waarom je dit beter niet zo kan benoemen.

 

Mijn zoontje van vier flapt er ook vanalles uit, al regelmatig met het schaamrood op mijn kaken gestaan. Maar ik bevestig dan wat hij zegt (bijv dat iemand een dikke buik heeft) maar zeg ook dat het niet zo netjes is dat te benoemen om de redenen die hier ook al een paar keer zijn benoemd .

Je mag er zeker wat van zeggen, als ik over uitleggen, maar ik zou het niet groter maken dan dat het is. Niet terug koppelen dus, want dan wordt het zo'n groot ding terwijl het voor hem enkel feiten zijn die hij heeft benoemd.