Tja, dat laatste blijft natuurlijk een vraag, maar dat kan je ook weer afvragen bij een gezin met bewust 1 of 2 kinderen. Dat is soms prima, maar soms hadden die misschien ook wel wat meer broers/zussen gewild. Zulke dingen zijn altijd een beetje lastig vind ik en ook wel gevoelig. Zoals ik zei; als het echt niet meer kan vind ik daar ook wel iets van, maar als het prima kan maar met wat minder, is dat natuurlijk gewoon prima.
Ik ben zelf zo opgegroeid, had maar 1 broer. Maar gingen ook niet op vakantie. Uitjes deden wij nog veeeeeel minder dan wij nu met het gezin. Toch leef ik nu ook zo. Heb nooit iets gemist daarvan. Wat ik wel gemist heb is een stabiele thuissituatie vanaf mijn 11de. Met mishandeling etc. Dus daar zit voor mij de focus, een liefdevol gezin. De rest zit ook gewoon niet in ons karakter. Zijn erg introvert en zoeken dus ook niet veel andere mensen/drukke situaties op.
Veel dingen zijn ook keuzes zonder dat je er financieel naar kijkt. Het scheelt ons veel geld wat we in andere dingen kunnen steken, dat is meer wat ik bedoelde. Sinterklaas vieren we ook niet als we het makkelijk konden betalen. Kerst draait voor ons niet om cadeautjes en kerstboom ed maar om de geboorte van Jezus. Buitensporige cadeaus voor verjaardagen bedoel ik dat ze eerder playmobil of lego oid krijgen dan bv een trampoline voor in de tuin (wat kinderen van vrienden vaak krijgen). En dit is zo waar. Tuurlijk worden de kinderen ouder. Met het 'besparen' op dingen sparen we ook voor de toekomst.
Dat kan een keuze zijn. Als dat is omdat je geen geld hebt dan is daar weinig keuze aan en is het van moeten.
Maar dan hebben uw voorbeelden weinig te maken met dit topic natuurlijk en maken jullie die keuze niet op financieel vlak.
Maar er zit dus zoveel verschil tussen geen geld hebben of weinig geld hebben. Als dat laatste aan de hand is, je hart is groot genoeg voor nog een kindje, maar je moet er luxere dingen voor laten, is dat toch helemaal prima?
En als,ze beetje zelfde bouw en uiterlijk hebben. Alle 3 mijn meiden zijn binnen 3 weken jarig maar dochter 2 is zo anders dan dochter 1 dat ik heel veel ook niet wilde doorschuiven, stond gewoon echt niet (zowel kleur als model). En dochter 3 zit er tussen, die kan van beide hebben. En dochter 2 is een minimeisje, zit op -2 terwijl dochter 1 gemiddeld/langer js dus ook nog wel regelmatig dat het te kinderachtig is voor dochter2 het past
Mijn voorbeeld gaat dan ook over geen geld hebben. Met een groot hart en liefde betaal je helaas geen rekeningen .
Exact, door de strekking van dit topic over rekeningen niet meer kunnen betalen en dan aangeven dat je geen sintcadeau's, vakanties etc doet ga ik ervan uit dat het geld er dus niet is. En vandaar kwam mijn vraag waarom er dan een keuze voor veel kinderen gemaakt wordt.
Je zei dat er weinig financiële ruimte is, dat vind ik anders dan geen. Waarom vind jij hem zielig? Wat heeft hij bijvoorbeeld niet wat hij wel had moeten hebben en wat heeft hij wel?
Het is onze manier om er voor te zorgen dat de rekeningen betaald kunnen blijven worden. Zonder dat het om de laatste centen gaat. Mijn voorbeelden zijn meer wat @Bloempjelief ook zegt, dat niet alles per se moet en kinderen dan gelijk zielig zouden zijn. Als ik ernaar zou streven de kinderen te geven wat de wereld vindt dat ze moeten kunnen krijgen zouden wij het financieel niet redden. Terwijl ze gewoon gelukkig zijn. Maar goed. Ik ben zelf ook zo opgegroeid. Mijn ouders hadden het niet per se breed en waren ook niet per se heel arm. Maar we leefden wel met het letten op elke uitgave. Ik heb me er als kind nooit beperkt door gevoeld
Daar heeft mijn man met terugwerkende kracht best veel last van gehad. Geld was er nooit, werd raar besteed. Onderscheid tussen kinderen in kostgeld, zelf kleding betalen etc (middelbare school leeftijd, geen volwassenen met baan). Mijn ouders hebben net zoveel kinderen maar hij zag bij ons een heel ander beeld ook al verdiende ook mijn vader geen megasalaris. Maar mijn ouders hadden een heel ander uitgavepatroon en verwachtingen van wat kinderen konden bijdragen
Voor ons is het zo dat als wij maar 1 kind hadden we precies zo zouden leven maar dan met meer geld op de spaarrekening. Nu met 4 hebben we dat dus niet echt. Maar omdat we zo leven als we leven missen we dat ook niet echt. (Zolang ik maar een nieuwe wasmachine kan aanschaffen als ie stuk gaat, das zeg maar mijn minimum) onze 4de kwam trouwens wel door de anticonceptie heen. We hebben toen echt we getwijfeld over een abortus, ook om het financiële gedeelte. Maar hij is nu 4, en kan niet zeggen dat we het nu slechter hebben. Tegen de tijd dat hij duurder wordt is de oudste 20, en moet hij toch een deel van zijn eigen kosten gaan betalen.
Excuses dan voor de voorbeelden. Ik reageerde meer op eerdere posts van mensen met grotere gezinnen en hoe te letten op de grotere uitgaven, want ja goed opletten moeten we alsnog zeker.
Dat is, wat ik bij ons zie, ook heel afhankelijk van hoe het thuis was. Man en ik hebben evenveel broers en zussen alleen zit ik bij de oudsten en man bij de jongsten (en voor hij 10 werd al een deel uit hiis). Maar ik kijk anders terug op mijn kindertijd dan man. Terwijl bedrijf van mijn vader failliet ging toen ik 6 was dus het zal jaren echt geen vetpot zijn geweest, maar daar heb ik nooit wat van gemerkt (of niet onthouden). Man heeft er wel last van gehad. Simpel voorbeeld: niet naar een dierentuin kunnen maar wel die 100ste lange zwarte rok voor moeder kopen terwijl er 80 ongebruikt in de kast hangen. Moeder (en vader) was prioriteit 1. Mijn moeder zou die rok dan niet kopen en moeite doen om een dierentuin te kunnen betalen. Of een middagje bos: nee dan moetej ze weer douchen! Kost geld! vs ja lekker even ravotten en picknicken in de natuur. Dus tja, wat ik zie is het ook heel afhankelijk van wat de ouders doen, ook al hebben ze hetzelfde potje geld
Dat laatste is zeker waar, maar dat staat wel los van veel, weinig of geen geld hebben. Er gaat dan mi meer iets ergens anders mis. En dan maakt het niet uit denk ik of je 2 of 6 kinderen hebt.
Maar dit is ook wel wat ik bedoel. Hier geef jij ook aan dat je zo leeft om de rekeningen te kunnen blijven betalen. Dus er is niet heel veel geld over als je wel andere keuzes zou willen maken. Je zou niet eens allerlei uitjes e.d. kunnen doen maak ik hieruit op. Wat met 2 of 3 kinderen wel zou kunnen. Dat is wel waar mijn vraag vandaan komt.
Ik denk dat het verschil zit in gedrag. Of je nou 1 of 10 kinderen heb mogen verwelkomen. Als jij als kind merkt dat er dingen anders (had) ge kunt heb je daar later wel last van. Mijn ouders wilde alles ,op vakantie kleding gereedschap uit eten. Maar stonden altijd in het rood. Wilde ik eens nieuwe kleding moest ik smeken. Als je dan de volgende dag hoord dat je gezellig op vakantie gaat of een dagje uit. Nou kan je zeggen dat doet iets. En daarom leef je leven maar niet zo.