Ik ben geen enorme therapiefan en vind dat men tegenwoordig te vaak doet alsof iedereen en z'n hond maar therapie nodig heeft, maar in jouw geval- met zulke heftige gevoelens, zulke potentieel enorme consequenties voor heel veel mensen, en waarschijnlijk relatief weinig overizcht juist door allee emoties- denk ik dat het heel verstandig is om met een goede therapeut te praten! Dit kan je helpen alles weer wat meer in perspectief te plaatsen en wellicht ook om beter inzicht te krijgen in de redenen van je affaire en de rol van je huwelijk en burnout. Therapie samen met je man kan ook nuttig zijn, maar ik zou me nu eerst richten op mezelf.
Als ik @Madeliefje06 haar reactie lees, dan heeft ze zelf in de situatie van de man van topicstarter gezeten. Dan kan ik mij voorstellen dat je daar een mening over hebt die verder gaat dan iemand die het nooit eerder is overkomen.
Ja dat zal bij mij misschien wel meespelen hoor. Viel me vooral op dat ts eerst aangaf niet goed te kunnen communiceren met haar man en later aangeeft nu heel veel te praten. Dat is nogal een verschil in een paar dagen. Daarnaast werd de vraag of haar partner het wist al een paar keer gesteld, maar werd er niet op gereageerd. Dus ik gooide hem er nog maar een keer in. Maar goed, misschien betrek ik het inderdaad te veel op mezelf. En weet ik hoe kut het is als je er zelf na een hele tijd achter moet komen dat je partner vreemd is gegaan. Wat dat betreft ben ik dan begaan met de partner in dit verhaal. Dan hoef ik hem niet te kennen. Dat is toch hetzelfde als dat andere leden hier ts sterkte wensen en blijkbaar begaan zijn met haar. Die kennen de vrouw in kwestie toch ook helemaal niet. Volgens mij kan je het hele forum dan wel opdoeken als je je afvraagt wat de meerwaarde van je berichten zijn omdat je de ander toch niet kent.
Mee eens. Mijn ex heeft me ook bedrogen, 6 maanden lang. Tot ik er achter kwam en dat betekende meteen het einde van onze relatie. Ook nooit een sorry gekregen. Kijk dat je iemand ontmoet, dat er gezoend wordt, dat je gevoelens ontwikkelt. Het kan gebeuren. Maar als je respect hebt voor je partner (in mijn geval 16 jaar samen en 3 kinderen) dan ga je het gesprek aan. Is dit het, het einde van de relatie. Of kiezen we er voor om toch te kijken of er nog wat te redden valt. Ik was dan ook kapot geweest maar het was dan een heel ander verhaal geweest. Dat hij dat niet heeft gedaan en zo lang heeft kunnen liegen en bedriegen...Nee, daarmee heeft hij alles wat we hadden kapot gemaakt.
Het is en blijft een bizarre ervaring dat iemand die zo dicht bij je staat zo hard kan liegen. Ik kan er nog steeds niet bij hoe mijn ex dat voor mekaar heeft gekregen
Knuffel voor @Zoe123 en @Madeliefje06. Onvoorstelbaar dat iemand die je zo vertrouwt dat zo kan beschamen. En misschien vind ik het daarom ook wel onvoorstelbaar hoe mild iedereen in dit topic is. Ja, TS heeft een burn out. Maar dat laat onverlet dat ze 6 maanden een emotionele affaire heeft gehad waar ze dan overduidelijk niet met haar eigen relatie bezig was, en daarvan 2 maanden ook fysiek vreemdgaan en als hij je dan blockt gaat het in 1 week van 'ik heb liefdesverdriet, wat moet ik doen' naar 'het was toch geen verliefdheid en thuis werken we hard'. Bah wat een verraad naar de man en wat een schokkend laag zelf inzicht in het eigen gedrag en de gevolgen daarvan. Dus ik ben weg hier want kan niet echt wat bijdragen. Maar tips voor het verwerken van liefdesverdriet zijn ook niet meer nodig want dat is na een week gelukkig al weer voorbij.
TS is in mijn ogen naïef geweest, daar maken mensen nu eenmaal misbruik van. Of ze nu wel of geen partner had op dat moment. We zijn het er ongetwijfeld over eens dat haar partner haar niet kon vertrouwen in deze en dat ze dit nooit had moeten doen maar dat weet ze zelf ook. Maar het gaat me nu niet om haar partner, het gaat me om haar. Ze zal van haar fouten moeten kunnen/mogen leren.
De meerwaarde voor mij is of ik wel of niet verder wil reageren op een topic als dit. Ik heb geen enkel respect voor iemand die zijn partner belazerd, hier een beetje uit komt te huilen, maar ondertussen de betreffende partner nog niks heeft verteld. Ik kan daar niks mee, kan daar ook niet op een constructieve manier bijdrage aan leveren, want nogmaals, totaal geen respect. Dus ik antwoord nu jouw vraag, maar zal verder niet meer reageren op ts en dat is de reden waarom niet. Ik ken de partner niet en ts ook niet, dus mijn loyaliteit gaat altijd naar de belazerde persoon (ook als ik ts wel zou kennen trouwens)
Dit dus precies! Schokkend vind ik het. En ik ga er verder ook niet meer op ts reageren, want ik kan gewoon niets aardigs erover zeggen en dan kun je soms beter niks zeggen.
Ik vind dat niet oké als mijn partner vreemdgaat. Maar als hij dat zou doen hoop ik wel dat hij daar van zou leren. Mijn ex heeft daar niet van geleerd, dat vind ik triest voor z’n relatie na mij.
Ten eerste. Sommige fouten liggen in de categorie onvergeeflijk. Wij beschaafde mensen kunnen afspraken met elkaar maken. En huwelijkse trouw is daar een van. Als je een open huwelijk wil, prima. Ten tweede To heeft geen spijt van wat ze haar man aandoet. Ze baalt dat die ander de stekker eruit heeft getrokken en verschuild zich achter een burn-out. Je hele maandsalaris in crypto stoppen en dat dit dan overnight verdampt. Een fout vriendje hebben. Jezelf bezatten en de volgende dag hondsberoerd zijn. dat zijn stomme fouten waar je van kan leren. Jezelf volgas in een affaire storten is niet zomaar een fout. Dit is een gebrek aan iets in je hele zijn. Je slaat het hiermee het fundament weg onder heel je leven en dat van de persoon waar je mee getrouwd bent. Ik heb zelf een affaire gehad zonder dat ik het wist. De man in kwestie is getrouwd en wij zijn 1,5 jaar samen geweest tot ik zwanger bleek en hij heel moeilijk deed. Achteraf dus omdat hij nog getrouwd is. Dit geintje heeft mij mn mooiste jaren van mn leven gekost (tussen de 25-30) omdat een man vond dat hij recht had op een pleziertje buiten de deur, maar hier niet open en eerlijk over kon en wilde zijn.
Ik denk dat het heel persoonlijk is wat wel of niet vergeven wordt. Dat is aan de bedrogen partner in dit geval.
Helemaal mee eens. Verliefd zijn kan gebeuren en kan iedereen overkomen, eens. Het gaat erom wat je ermee doet... En dát is het geen waar ik over val... Ik zou mezelf echt nooit meer in de ogen aan kunnen kijken als ik mijn man zou bedriegen. Als je ook maar een béétje respect hebt, maak je dit soort dingen bespreekbaar of zoek je zelf uit wat er gaande is, VOOR dat je daadwerkelijk fysieke stappen maakt. Iedereen hier heeft een stel hersens die hopelijk slim genoeg zijn dit te bedenken... Nee, een piemel floept er niet door de kleren heen in en nee, het is NIET per ongeluk. Heftig Zoe, snap je helemaal... Zou hetzelfde gedaan hebben. Knuffel!
Exact, 0,0 begrip voor vreemdgangers. Je kunt ALTIJD de rem erop zetten en gaan praten voordat het ergens komt. Wat ik helemaal bijzonder vind is wanneer iemand een affaire heeft en daarna met die persoon verder gaat. Hallo, je weet dus dat diegene iemand bedrogen heeft en je zet de relatie gewoon voort. Ik vertrouw zo'n persoon nooit van mn leven meer.
Ja maar dan vraag ik me direct af wat voor eigenwaarde die persoon heeft... Ik zou niet iemand willen hebben die ik niet 10000% kan vertrouwen. Onze hele relatie is gebaseerd op eerlijkheid en vertrouwen. En ik zou zelf niet samen willen zijn met een man die mijn niet ten alle tijden op nummer 1 heeft staan. Wederzijds respect...
Ik denk dat als het zover is, mensen soms niet weten wat er moet gebeuren. Ik zie het nu van heel dichtbij gebeuren, iemand die heel stellig was over bedrog en nu ze zelf in de situatie zit gaat ze hem proberen vergeven. Waar moet ik naartoe en wat met de kinderen en hoe moet ik dit en hoe moet dat .... allemaal zaken die ze mij vroeg. Ik zit niet samen aan de tafel met haar man, weet wel wat hij uitstak en weet hoe haar karakter is en ik zie het niet goed komen maar voor nu lijkt ze bij hem te blijven. Ik heb gezegd: zie waar het heen gaat en als het fout loopt ben jij niet degene die de oorzaak is.
Tja ik ben juist iemand met veel eigenwaarde en zelfvertrouwen en heb ook altijd geroepen dat ik bij bedrog direct weg zou gaan. Nu zijn we echter al 20 jaar samen en vind ik het steeds lastiger. Ik vind respect en eerlijkheid nog steeds het belangrijkste in een relatie, dus kom ik er via een ander achter, dan is het gelijk over, maar kan me best voorstellen dat wanneer man zoiets opbiecht en er oprecht spijt van zou hebben, ik er nog eens over na zou denken. Al heb ik geen idee of dat ook daadwerkelijk zou lukken, zou me zo kapot maken. Maar denk dat je pas echt kunt oordelen in zo'n situatie. En daar hoop ik nooit achter te komen.