Toch wel bijzonder trouwens dat een kind dat niet op vakantie gaat zielig zou zijn. Ik denk dat mijn jongste dochter (ASS) eerder zielig zou zijn als ze wél op vakantie gaat. Ze is vandaag een dagje weg met mijn man en daarover zat ze eigenlijk al weken te stressen.
Mijn ouders hebben niet altijd breed gehad en ook echt wel eindjes aan elkaar knopen maar heb niks gemist ook al kon niet altijd alles. Ze waren er met bepaalde leeftijd ook eerlijk over en dat kan ik alleen maar waarderen ook.
Ik weet nog wel dat we op de basisschool een contract met onze ouders konden afsluiten. Als we niet zouden gaan roken voor onze 18de dan kreeg je ….. van je ouders. Dat mocht dan zelf ingevuld worden. Mijn ouders vulden F50,- in. (Gulden dus) en echt de hele klas kwam terug met: hun rijbewijs betalen. Vond ik zo gek toen (vooral omdat ik dacht ik ga nog niet roken al zou je me betalen om het wel te doen, waarom geef je daar zo iets “groots” voor)
Nou... puber heeft nu volwassen maat. En hij joeft dan niet iedere 3 maanden alles nieuw. Maar wel 2 keer per jaar. En die kleding is fors duurder dan de kindermaten. En wat is luxe? Samen op vakantie kunnen is voor mij een belangrijke luxe. Maar die vakantie zelf is heel gewoon met de auto en de tent. Geen verre reizen, dure resorts of grote uitspattingen. Gaat om leuke dingen doen met elkaar. En kamperen vinden we nu eenmaal leuk. Is sinterklaas luxe? Grote cadeaus zijn voor sommigen belangrijk. Maar een kind kan net zo gelukkig zijn met iets kleins. Sint draait om de magie. Het schoen zetten, zingen, en dat daar dan iets in zit de volgende dag. Wanneer dat niet kan, omdat er nog niet eens geld is voor een handje pepernoten dan is dat verdrietig. Pretparken zijn luxe. Ik ben zelf nog nooit met mijn ouders in een pretpark geweest (dat vinden zij stom, dus gingen we naar een dierentuin of museum). Ja dat vonden wij heel stom van onze ouders. Maar we waren er echt niet ongelukkiger door opgegroeid. En zodra het gaat over pubers. Als zij heel graag iets willen waar binnen een gezin geen geld voor is, dan kunnen ze er ook zelf voor gaan werken. Ik ken een gezin met 3 kinderen. Er is geen tekort. Maar ze hebben daar wel de afspraak dat de kinderen (vanaf puber leeftijd)voor bijvoorbeeld kamp of reisjes met school een deel zelf betalen. Die kinderen zijn nu alledrie uit huis/studerend. En heel zelfstandig.
Maar dat geldt toch voor heel veel dingen die binnen een gezin gebeuren? Ziekte, overlijden, een ongeluk, noem maar op. Mijn man is opgegroeid met een meervoudig gehandicapte zus en voor het geld werd er hard gewerkt in het eigen bedrijf en was ook niet altijd een vetpot maar hij heeft meer te lijden gehad van zijn zus als dat wanneer er tegenslagen waren in het bedrijf. De hele situatie rondom zijn zus heeft hem ook ongelukkig gemaakt. Zelf ben ik opgegroeid met ziekte/ overlijden en bij ons was het geen vetpot maar ik heb meer te lijden gehad onder al het gedoe rondom ziektes en alle stress en spanning als dat ik me druk maakte over een paar schoenen wat ik niet kreeg. Het is maar net hoe je eigen geschiedenis en levensloop is. Ik ben al hartstikke blij dat mijn eigen kinderen niet alle stress rondom een zieke broer of zus hoeven mee te maken. Dan leef ik 10x liever in armoe en in gezondheid. Ik zou het wel weten.
Ja maar dat zeg ik ook niet. Het is gewoon 1 van vele de factoren die stress veroorzaakt. Ik heb helemaal niets gezegd over andere stressfactoren die een gezin kunnen ontwrichten. Of dat de een dan zwaarder is dan de andere factor, daar kan ik (gelukkig) niet over meepraten.
Inderdaad. De stress van altijd ruziënde ouders toen ik klein was en later mishandeling en verkrachting door de nieuwe vriend van mijn moeder en zijn zoon, gedoe aan mijn Vader’s kant, een broer waar psychisch iets mee is. Die dingen hebben mij gevormd tot wie ik ben. Niet dat we nooit op vakantie gingen, dat ik nooit de duurste kleding kreeg etc
Beetje van beide denk ik. Ze gaan wel meer eten, zwemlessen, sportclubs, school / chromebooks en de uitjes die steeds duurder worden. Beugels, studies. Andere kant, ze doen ook minder uitjes. Gamen met vrienden wordt al toffer dan wat dan ook. En mijn kids vinden nog steeds een speurtocht die ik zelf uit zet of een quiz of naar zee en vliegeren leuker dan wat dan ook. Gewoon om de lol samen. Wij hebben er geen last van met 3 kinderen. Wij werken beide en zouden zelfs ieder apart de maandelijkse lasten kunnen dragen. Maar we hebben er inderdaad wel over nagedacht bij de derde: kan het financieel? Als dat echt krap was geweest hadden we dat denk ik niet gedaan. (Of andere keuzes moeten maken zoals promotie maken of meer werken wellicht..maar ja had ik ook geen zin in)
Dat bedoel ik dus juist hè Daar denk je als je over je kinderwens nadenkt of een baby hebt dus niet gauw over na. Ja, maar of je gezin getroffen wordt door ziekte of een overlijden of iets anders naars weet je meestal niet van tevoren. Wel dat een kind een hoop geld gaat kosten. Ik niet. Een studie geeft gewoonlijk een betere uitgangspositie in de maatschappij, het vergroot de kans dat je kind een baan (met redelijk salaris) kan vinden (en ja, tuurlijk zijn daar uitzonderingen op). Dus het lijkt me ook logisch dat ouders hopen daar geld voor te kunnen sparen, want studeren gaat nu eenmaal makkelijker als je niet daarnaast heel veel hoeft te werken.
snap dat iedereen het hoopt voor zijn kind maar volgens het cbs gaat 14% naar het mbo, 13% naar het hbo en 9% naar de universiteit. Denk dat veel mensen onnodig sparen daarvoor. Maar hopen kan nooit kwaad.
Waar vind je die cijfers? De meest recente die ik kon vinden zijn deze: https://digitaal.scp.nl/ssn2020/onderwijs/ Zo'n 32% heeft HBO of universiteit en een ruime 20% slaagt er niet in om een startkwalificatie te halen. .
Ik denk dat daar vaak het probleem zit. Voor mij is het onbegrijpelijk dat mensen daar NIET over nadenken. Wij zijn misschien vreemd, maar wij hebben daar dus zeker wel over na gedacht. En ik kan dus niks met opmerkingen als: " als er ruimte in je hart is" of " waar er 3 mee eten kunnen er ook 4 eten". Wellicht moet men wat beter nadenken. Wij hebben elke keer nagedacht: kunnen we dat dragen en ook over 15 jaar? Ik vind het best naïef om te denken: joh leuk, we nemen een baby en that's it.
Nog steeds een groot deel dat MBO doet, of eerst MBO voor ze naar het HBO gaan. (Of daarna universiteit) Zeker als ze dat daardoor op iets oudere leeftijd gaan doen kunnen ze daarnaast prima werken. Weekendhulpen bij mij op het werk zijn 21+ en verdienen daardoor ook geen jeugdloon meer.
En de andere 60% gaat werken? Dat kan toch niet kloppen? Bijna alle pubers die ik persoonlijk maar ook beroepsmatig ken (en dat zijn er heel veel) gaan doorleren aan een vervolgopleiding. Maar enkelen niet die gaan werken. Maar dat is een enkeling en zelfs die doen nog deeltijd iets ernaast. Sowieso is het tegenwoordig noodzaak om je startkwalificatie te halen.
Maar ook geldzorgen kunnen je overkomen. Arbeidsongeschiktheid, faillissement etc Natuurlijk is het niet handig als je nog een kind wil krijgen wanneer je het al amper redt maar weet je iedereen is anders en maakt zijn eigen keuzes. Ik heb daar niet zo snel een mening of een oordeel over.
Kosten mbo €1357 https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/middelbaar-beroepsonderwijs/vraag-en-antwoord/hoogte-lesgeld-en-cursusgeld-mbo Kosten hbo of universiteit €2.314 https://duo.nl/particulier/collegegeld.jsp#:~:text=De%20meeste%20studenten%20betalen%20wettelijk,bedraagt%20dit%20€%202.314%2C%2D. Scheelt dus ongeveer 1000€ per jaar. Maar mbo is vanaf 18 jaar niet gratis dus.
Dat ligt ook wel een beetje aan de omgeving waar jezelf woont. Wij wonen in het Westland en het zal je verbazen hoeveel jongeren er na de Mavo gaan werken/ leren. 4 dagen werken en 1 dag op school. Die gasten werken als ze een jaar of 17/18 zijn voltijds. Die startkwalificatie heeft mijn zoon ook gedaan ivm uitvallen MBO en leerplicht. Heeft die in 4 maanden tijd gedaan en start nu met zijn laatste jaar MBO 4 en is blij als die straks klaar is en kan gaan werken. Werkt nu ook al veel maar ben blij dat die alsnog de keuze heeft gemaakt om zijn MBO4 af te maken. Als die was blijven zitten was die sws gestopt en gaan werken.
Ja, natuurlijk! Ik kan me haast niet voorstellen dat die cijfers kloppen eigenlijk... Ja, ik ben het in theorie wel met je eens maar ik denk ook dat veel mensen dat niet kunnen. Ik kon me er toen ik 25 was echt geen voorstelling van maken hoe mijn financiële situatie zou zijn als ik 40 of 45 was. Maar als je al 3 kinderen hebt en je weet daardoor wat meer over het ouderschap en je hebt een slecht betaalde baan zonder uitzicht, of geen baan... Ja, dan zou ik zelf ook niet de keuze maken om nog een kind te proberen krijgen. Anderzijds, veel mensen krijgen kinderen wellicht ook wat ongepland?