Wil hij niet liever gamen of iets anders doen op zijn telefoon ipv meekijken met broertje/zusje? Ik vind dat niet echt onder eigen schermtijd vallen als hij geen keuze heeft om wat te kijken. Bovendien, je zegt vanaf 17u. Daar gaat sowieso etenstijd vanaf en evt ook nog wat tijd voor huiswerk neem ik aan? Ik denk eerlijk gezegd dat ik het anders aan zou pakken. Misschien kan je eens aan hem vragen of hij dit een goede oplossing vind of dat hij het liever anders ziet en hoe dan? Misschien kunnen jullie dan tot een compromis komen zonder dat hij stiekem extra schermtijd hoeft te pakken.
Wanneer we er over praten snapt hij alles en kan alles tot in detail uitleggen hoe het hoort, wat er moet gebeuren, wat de consequenties zijn etc. Maar het zich aan de regels houden (waar inderdaad de andere kinderen de dupe van zijn) kan hij niet. Wanneer we hem daarmee confronteren komt er niet meer uit dan "ik weet het niet" of "ik kan het niet uitleggen waarom" Wanneer we hem de autonomie over de regels geven, komt hij met hele goede afspraken maar zich er vervolgens aan houden lukt wederom niet. We hebben in de afgelopen jaren serieus al zo enorm veel geprobeerd en ook begeleiding gehad wegens zijn gedrag, niks helpt, niks doorbreekt het 'ik doe toch lekker wat ik zelf wil' mentaliteit. Wanneer we hem vervolgens aanspreken op zijn gedrag, loopt hij te mokken en mogen zijn zusje en broertje het weer ontgelden want dan gaat hij daar nog meer bovenop zitten dan hij al doet. Het is gewoon continue strijd hier omwille van zijn gedrag naar ons en naar zijn broertje en zusje en zijn drang om alles in dit huis te controleren. Ondertussen ben ik aardig opgebrand
We hebben een aantal jaar begeleiding gehad vanwege zijn gedrag maar daar werd het niet beter van helaas. Het werd alleen maar ingewikkelder omdat we telkens nieuwe dingen uit moesten proberen en we steeds van hot naar her aan het rijden waren voor therapieën, wat ook weer het dagritme verstoorde en veel onrust bracht. Hij bepaalt inderdaad de sfeer hier in huis en die is vaak om te snijden. Hij wil niet veel bepalen, hij wil alles bepalen in huis en dat is juist waar het botst want hij is een kind en wij zijn de ouders dus wij bepalen hoe dingen gaan in huis. Het samen met hem gaan zitten en regels opstellen, consequenties opstellen, dat station zijn we eerlijk gezegd al lang voorbij. We hebben alle opties zo onderhand al uitgeput. Het lijkt wel alsof hij enorm geniet van de negatieve aandacht die hij hiermee krijgt. Als ik hem dan vraag of hij het niet fijner zou vinden als hij een keer positieve aandacht zou krijgen door leuke/lieve/aardige dingen te doen ipv de negatieve aandacht die hij uitlokt door ruzie te zoeken, dan zou hij dat heel graag willen, maar ik (en hij ook) weet niet hoe we het tij moeten keren.
Ik confronteer hem zeker ook met zijn gedrag, wijs hem op wat ik zie. Inderdaad dat hij vervelend wordt wanneer hij te lang achter elkaar met zijn neus op een scherm zit of hoe hij reageert. Ik leg uit wat er gebeurt, wat hij doet, wat dat voor een ander betekent etc. Dat doe ik ook elke dag eigenlijk wel wanneer er weer iets voorvalt.
Ze robloxen samen (2 op elk een tablet en 1 op de xbox) wat ze alle drie ontzettend leuk vinden. Daarnaast racen de beide jongens samen in een of ander spelletje wat ze ook graag samen doen in multiplayer of hij speelt samen met zijn vader. Maar ook heeft hij zijn eigen tijd op de xbox wanneer de andere twee een ander apparaat in handen hebben en daar iets ander op doen. Punt is dat als ik ze apart van elkaar schermtijd geef, hij zich altijd met de andere twee bemoeit en dingen over gaat nemen waardoor broertje en zusje nooit aan bod komen. Zodra hij weet dat een ander op een scherm zit, zit hij er bovenop. Daarom is het hier gelijktijdig, maar dat betekent niet altijd dat ze samen spelen, ook apart van elkaar.
Wel een heftige situatie zo, want de schermen zijn niet het probleem, maar het stiekeme en het alles-willen-bepalen gedrag van je zoon is het probleem. Snap dat als je voor zover je weet alles al geprobeerd hebt het water je aan de lippen staat. Mag ik je eerlijk vragen hoe je dat straks met een baby erbij voor je ziet? Het gedrag naar z'n zusje en broertje is al onacceptabel ...
Jaren in de begeleiding gezeten, maar zoals ik hierboven ook aangaf, dat zorgde voor heel veel onrust. Telkens nieuwe dingen uitproberen, op andere manieren reageren, andere consequenties, hij wist niet meer waar hij aan toe was. Sinds de begeleiding is gestopt, is het al een stuk rustiger in huis.
Dat hij op een scherm zit lijkt me doodnormaal voor pubers, maar inderdaad het liegen is wat me het meest nog stoort. Ik heb drie dagen gevraagd wat hij telkens op zijn kamer deed en waar de tablet was, heb gezocht en hij zocht mee (!) maar niks kunnen vinden. En nu vond hij hem in de kledingkast van zijn zusje -> schuift het haar in de schoenen. Dat vind ik nog het ergste. Liegen en bedriegen de hele dag door terwijl ik hem tal van mogelijkheden heb gegeven om eerlijk te zijn. Hier in huis geldt: eerlijkheid word ik niet boos om, ook wanneer je iets hebt gedaan wat niet mag, en dat weet hij heel goed. Vervolgens kiest hij er wel voor om schijnheilig mee te gaan zoeken en liegen dat hij aan het lezen is (wat ook telkens zo was wanneer ik bij hem ging kijken, maar hij is heel snel met dingen verstoppen). Ik ben ook heel verdrietig om de situatie, maar vooral om het feit dat ik niet tot hem door kan dringen en dat ik hem gewoonweg niet kan vertrouwen. Het gebeurt namelijk keer op keer weer, hij lijkt er niet van te leren.
anderhalf tot 2, + 3 op eigen telefoon. Ik stuur hem inderdaad ook weg bij de TV - elke avond weer. Breekt me momenteel even op.
Klinkt heel zwaar en pittig en ik begrijp goed dat je er aardig doorheen zit. Je geeft aan dat jullie hulp hebben gehad, maar tegelijkertijd komen jullie er nu ook niet uit/doorheen. Ik weet niet welke hulp jullie hebben gehad, maar zou je het aandurven opnieuw hulp te zoeken? Dan misschien via een andere instantie of therapeut? Nu is hij 12, maar hij wordt alleen maar ouder en sterker, ik denk eerlijk gezegd dat de problemen ook alleen maar groter gaan worden als hij nu al nergens naar luistert eigenlijk. Hoe doet hij het verder op school, laat hij daar dit gedrag ook zien? Of is er misschien al een diagnose omdat je schrijft dat hij zo van slag is als het dagritme veranderd of het volgen van een therapie. Onze zoon volgt nu ook een therapie en die geeft aan dat hij het juist fijn vind omdat er geluisterd wordt naar zijn probleem/moeilijkheden. Wat zou je zoon zelf willen? Ik heb hem hier toen een keer gevraagd of hij er met iemand over wilde praten die hem misschien meer/beter kon helpen dan wij en dat wilde hij wel. Bedoel, moeders kennen hun kind het beste maar weten ook niet alles zei ik dan maar tegen hem. Ik wilde hem met alle liefde helpen maar op den duur was ik ook uitgedacht. Ik denk dat er in dit topic nog zoveel mooie ideeën en oplossingen gedeeld kunnen worden, maar dat je er daar niet mee in dit geval niet gaat komen.
Om 17:00 mogen de schermen aan, ze bepalen dan zelf wat ze doen. Dochter kiest vaak voor filmpjes op de laptop, terwijl de jongens graag samen spelletjes spelen of op youtube filmpjes kijken. Misschien voor anderen moeilijk voor te stellen maar die van 12 én die van 4 kijken graag dezelfde filmpjes gek genoeg. Ze spelen ook dezelfde spelletjes op de xbox. 18:30-19:00 jongste (dochter kijkt dan nog verder op de laptop) 19:00-19:30 middelste 19:30- uiterlijk 21:00 tijd voor de oudste. Als we vroeger eten, is die tijd ook eerder. De 30min voor de jongste blijft 30min en voor de middelste ook. Ze hebben voor het eten dan ook hun eigen ding kunnen doen. Huiswerk heeft de oudste nog niet, hij begint volgend schooljaar op het middelbaar.
@Nummer4: Zoek eens op PDA. Ik heb aan de informatie daarover veel gehad/heb er nog steeds veel aan. Misschien herken jij ook dingen en geeft het aanknopingspunten/handvatten. Eventueel heb ik ook twee interessante FB-groepen.
Ik heb geen flauw idee en ik maak me er ook enorme zorgen over. De enige hoop die ik heb is dat ik na schooltijd om 14:00 nog wat meer rust in huis heb omdat hij later uit school komt volgend schooljaar. Het is dat deze baby zich niet eerder aankondigde deze keer, we hebben er ruim 3,5 jaar over gedaan om zwanger te raken, maar de derde hebben we bewust langer mee gewacht vanwege zijn gedrag en dat heeft me ook heel veel verdriet bezorgd. Ik hoop dat het kwartje eindelijk eens gaat vallen wanneer hij ouder wordt. Ik hoop dat hij ook eindelijk eens wat rust in zijn hoofd gaat krijgen wanneer hij meer uitdaging geboden wordt op school (gaat naar verrijkt vwo en technasium volgend jaar). Veel vloeit ook voort uit de onrust die hij heeft omdat zijn gedachten alle kanten op gaan (geen adhd of iets anders, puur voortvloeiend uit HB volgens psycholoog(en) en orthopedagoog(en)) en hij niet voldoende geprikkeld wordt, ondanks het feit dat wij hem heel veel uitdaging bieden, maar op dit moment zijn wij beiden ook uitgeput en lukt het soms niet meer en juist daar maakt hij volop gebruik van. Deze week bijvoorbeeld sta ik er alleen voor met drie kinderen en was ik al lang blij dat hij steeds op zijn kamer aan het 'lezen' was omdat hij dan minder zich met de andere twee bemoeide, maar achteraf snap ik waarom hij zich terugtrok op zijn kamer. De schermen vind ik ook niet het probleem, alleen móéten wij hier structuur/regelmaat hebben voor hem om die duidelijkheid voor hem te houden, dat hij weet waar hij aan toe is. Zodra ik de teugels ook maar iets laat vieren is het feest... Zodra hij dus ook stiekem dingen gaat doen, is het ook weer feest qua gedrag helaas.
Aangezien hij zich gaat bemoeien met zijn broertje en zusje als die net scherm hebben een nieuwe regel? Hier heb je de tablet, op je kamer. Als je eraf komt en je broertje of zusje lastig valt, dan ben je de tablet kwijt? Kunnen de andere kinderen rustig genieten van hun schermtijd, en heeft de oudste wat langer schermtijd omdat hij ook wat ouder is?
Hij heeft een hoog iq (HB) net als zijn zus, jongste hebben we niet laten toetsen. Daarnaast een extreme mate van behoefte aan autonomie. Geen adhd of andere dingen op het spectrum maar alles is hecht met elkaar verweven. Op school ook de nodige problemen gehad maar de afgelopen 2 jaar een meester gehad die hem echt goed begreep gelukkig. Hij scoorde tot groep 7 kader op de cito's en is nu uitgestroomd op VWO+. De afgelopen 2 jaar was de therapie ook gestopt, dus wellicht speelde een deel rust in huis ook mee. Ik snap wat je bedoelt wat betreft de therapie opnieuw opstarten, maar ik heb ook nog twee andere kinderen (straks 3) die mijn aandacht verdienen en die ik nu voor mijn gevoel al te kort doe. Hij gaat straks naar het middelbaar en zal ook daar extra lessen 'hoe gaan we op sociaal vlak met elkaar om' krijgen als/wanneer er problemen ontstaan. Hij is erg sterk in de technische vakken, gaat technasium doen, krijgt daarnaast lessen drama (emoties van anderen begrijpen wellicht?) en filosofie (beweegredenen vanuit een ander perspectief gaan inzien?) volgen, verder allerlei versterkte vakken, talen, science. Deze school biedt op vrijdagmiddag ook extra curriculaire vakken/workshops/sporten waar hij zelf kan kiezen wat hij wil gaan doen (weliswaar niet verplicht voor VWO+ maar ik zal er wel op aansturen). Ik hoop dat daar een stukje uitdaging voor hem in zit wat hij nodig heeft en dat hij daarmee op empathisch vak ook iets kan groeien. Ik kan hem maar tot op een bepaald punt gemotiveerd houden aangezien hij niks aanneemt van mij. Ik neem hem nu wekelijks mee naar de bibliotheek waar we de volwassenenafdeling afstruinen naar dingen die hem interesseren. De ene week is dat het menselijk lichaam, evolutie, de andere week kunst, dan weer geschiedenis, dan weer een boek over programmeren. Hij verslindt alle onderwerpen en zuigt die kennis in het weekend helemaal op. Helaas is de bibliotheek maar 2 middagen geopend hier en de ene middag (+ nog 2) sport hij dus kunnen we maar eens per week.
Ik denk dat hij zich verveeld en de uitdaging vind in het stiekem doen en het " stelen" van extra schermtijd. Is er geen programeer programma of iets dergelijks waar hij zich in kan verdiepen
We gaan elke maand naar een cursus programmeren van de bibliotheek inderdaad. Hij vindt dat geweldig. Verder thuis nog niet mee aan de gang maar is een goed punt. De boeken uit de bieb die over programmeren gaan heeft hij allemaal al doorgespit.
Ik zou kijken of je hem daarin kunt stimuleren. Weet er zelf zeer weinig van af maar misschien kan hij iets maken wat je dan thuis weer gebruik van kunt maken.
Ik heb alles bijgelezen en begrijp dat er idd heel veel meer speelt. Hopelijk geeft de middelbare straks meer rust. Ik ga er vanuit dat hij ook een pak huiswerk heeft dus die heeft geen tijd meer dan om de hele dag te gamen. Nu zit je nog even met de vakantie. Ik zou beginnen met "simpele" oplossingen zoals @NiekeKris zei met zorgen dat het niet meer mogelijk is. S nachts de wifi uit bv. Ik zou om de tafel gaan en met hem concrete afspraken en consequenties maken. Dus vaste tijden opschrijven waarop hij mag en welke consequentie er volgt als hij zich daar niet aanhoudt. Voor de losse devices zou ik kijken of je een voorraadkast hebt die op slot kan en daar alles in leggen buiten schermtijd, sleutel op zak. De tv is lastiger, maar daar gelden de consequenties dan ook voor. En proberen of hij er gevoelig voor is dat je hem nu iets meer ruimte geeft qua schermtijd zodat je hem daarin tegemoet komt, maar je dus wel verwacht dat hij jullie tegemoet komt qua gedrag. En dat je anders de touwtjes dus een stuk strakker gaat aantrekken.
Hier idem! Snap en tiktok Max 1 uur, verder 2,5 uur in totaal per dag voor 12-jarige! Zeker niet los laten hoor. Kinderen dienen hier echt in begrensd te worden juist vooral in deze kwetsbare leeftijd waarbij brein zo in ontwikkeling is…