♡Uitgerekend 1 t/m 15 maart 2024♡ 1 maart 2024 Rozijntje2 (Roos) - 33 jaar - 4e kindje 11131618 - 33 jaar - 6e kindje 3 maart 2024 Annelies26 - 26 jaar- 2e kindje Maud23 - 1e kindje Mommie319 - 3e kindje Lunalitess - 37 jaar - 1e kindje Quito - 41 jaar - 2e kindje 4 maart 2024 Oilell - 33 jaar - 2e kindje Soof1992 - 31 jaar - 1e kindje (vermoedelijke datum) 7 maart 2024 AGP - 28 jaar - 1e kindje 8 maart 2024 Luckynr2 - 33 jaar - 2e kindje 11 maart 2024 Duckie08 - 25 jaar - 1e kindje 13 maart 2024 Lovieyou - 30 jaar - 3e kindje Huttendijk- 30 jaar - 3e kindje 14 maart 2024 roxy1994 - 25 jaar - 2e kindje 17 maart 2024 SarinaS - 35 jaar - 3e kindje (1ste van partner) ________________________________________ Jongen: (0) Meisje: (0) Verrassing: (1) ________________________________________ Afspraken: 2 aug - loveyou - 1e echo 2 aug- Annelies26- 2e echo en intake verloskundige. 4 aug - Duckie08 - intake verloskundige 10 Aug - Oilell - termijnecho 14 aug - Soof1992 - termijnecho 15 aug - AGP - 2e echo + intake verloskundige 16 aug - Duckie08 - termijnecho 22 aug - Duckie08 - counselingsgesprek verloskundige 4 sept - SarinaS - 12 weken echo + nipt 8 sept - Duckie08 - 13-weken echo ________________________________________ HOE KOM IK OP DE LIJST/PAS IK DE LIJST AAN? - Zoek de post met de laatste versie van deze lijst - Druk op de link 'Reageer' onder die post - Haal de [.QUOTE.]-tags 2x weg, zowel boven als onder de lijst, dus 2x van de [ tot en met de ] - Werk je gegevens bij - Druk op de knop 'Plaats reactie'
Hoi dames, we zijn weer terug.. Eerst een weekje vakantie, maar een dagje eerder terug gekomen omdat ik misselijk begon te worden. Daarna heel de week plat gelegen doordat ik zoo misselijk was. Uiteindelijk medicatie gaan halen. Werkt een beetje, maar is geen wondermiddel. Slaap de helft van de dag en de andere helft ben ik nog misselijk. Ondertussen ook al een paar kilo kwijt. We hebben ondertussen onze echo gehad en een kloppend hartje gezien. Zijn wel een paar dagen terug gezet. Voorlopig staat de datum op 17 maart. Maar vinden jullie het erg als ik hier in dit groepje blijf? Ik krijg sowieso een keizersnede tussen 38 en 39 weken.
Wat balen dat je je zo voelt. Je kan helaas niks anders dan afwachten, en die symptomen die komen en gaan helpen natuurlijk niet. Misschien kijken met de verloskundige of je iets vaker mag komen, zodat ze je gerust kunnen stellen? Ik weet dat de vorige keer het hartje luisteren 1x per week echt hielp tot ik leven voelde. Hebben toen zelf zo'n ding gekocht, maar het is daar nu helaas nog te vroeg voor.
Lekker hier blijven schrijven! Die misselijkheid is echt killing weet niet welke medicatie je krijgt, maar vaak is er meer mogelijk. Ik heb nu prednison, ondansetron en emesafene. Maakt niet dat ik me goed voel, maar val in ieder geval niet meer af en laat regelmatig een zwangerenlab prikken, zodat ze je bloed goed in de gaten kunnen houden. Je kan ook contact opnemen met een diëtiste, die kunnen medicinale bijvoeding opstarten. Ik drink nu 2 a 3 van die flesjes met 300calorieen. Dan kom ik aan ongeveer 70-100% van de vitaminen/mineralen. Komt uiteraard ook wel wat van terug, maar als ik het goed time met de medicatie en er heel veel ijsblokjes bij gebruik is het te doen. Bij HG hoort ook extreme vermoeidheid. Ik slaap zo'n 14 uur per dag. Dus moet ik die overige 10 uur echt als een malle eten en drinken.
@Annelies26 begrijpelijk dat je het eng vindt. Ik vind het soms ook wel even spannend allemaal. Misselijkheid is al een tijdje zo goed als weg terwijl ik dit steeds in vlagen had. Borsten wisselen wel. ‘s Morgens doen ze bv minder pijn, maar ‘s middags of in de avond merk ik ze soms wel weer op. Ook niet altijd. Qua broeken heb ik nu dat ik al een poos broeken draag die geen spijkerbroeken zijn. Dus kan ik voor nu even niet vergelijken. Maar weet je, je darmen kunnen weer minder opgeblazen zijn. Waarna je buikje waarschijnlijk gaat groeien! Zo denk ik, en dat houdt hoop. Geen bloed = houd moed. ❤️ Nog een paar daagjes voor jou voor een nieuwe echo. Ik ga duimen!
@SarinaS Blijf gerust hier schrijven! Je eerste ‘datum’ was tussen 1-15 maart. Dat je teruggezet wordt kan je natuurlijk weinig aan doen en kan misschien de volgende keer weer net wat anders zijn. Vervelend zeg die misselijkheid! Ik hoop voor je dat die snel wat bijtrekt of dat je anders daarin begeleid kan worden wat @Oilell mooi schreef over de mogelijkheden. @Oilell Pittig allemaal zoals ik het lees! Heb je wel genoeg tijd om tussendoor te genieten?
Hier zijn we nu op vakantie. Morgen negen weekjes! Ik vind het ook wel heel spannend allemaal. Elke keer op de wc toch een soort check. Ook omdat ik verder weinig symptomen heb (vooral wat moe en soms m’n borsten. Wel vaker naar de wc vergeleken met hoe ik normaal ga. Misselijkheid was in de eerste enkele weekjes vooral in vlagen en als ik dan iets at zat het weer goed). Heb het m’n moeder nog gevraagd hoe zij haar zwangerschappen heeft ervaren en eigenlijk was ze vooral gewoon moe. Dus daar ga ik gewoon m’n hoop uit halen, haha. Gelukkig sluit onze termijnecho zo goed als direct aan na op onze vakantie. We komen 12 of 13 terug en de 14e hebben we al een afspraak. Dan ben ik 11 weken (eigen telling).
Genieten zit er niet bij helaas. Daar waren we al op ingesteld, dus het valt mee hoe teleurgesteld ik er over ben. Zwanger zijn is hier helaas echt een noodzakelijk kwaad. Vandaag zag er als volgt uit: 3x spugen 's nachts, om 10.00 naar beneden, aansluiten op kalium infuus, paar keer plassen en spugen. Verder stil liggen op de bank en zo min mogelijk prikkels. Val regelmatig in slaap, luister wat audioboeken zodat het minder alleen voelt. Tv geeft te veel prikkels, net als onze dochter. Dus t is heel erg zoeken in wie is er thuis en kan voor me zorgen vs niet te veel geluid/licht/geur. Elke 4 uur gaat er een wekker voor medicijnen, dag en nacht. Als ik een inname moment mis, wordt het nog erger. In huis red ik het nog lopend, maar naar het ziekenhuis moet de rolstoel mee. Zou al een paar dagen willen douchen, maar donderdag moesten we naar het ziekenhuis, vrijdag veel prikkels omdat dochter thuis was, zaterdag bloedprikken in het ziekenhuis, vandaag 9 uur aan het infuus. Dan is het gewoon te veel om ook nog te douchen. Morgen ochtend komt de thuiszorg, dan blijf ik boven in bed liggen. Dat infuus duurt 4 uur, dus met een beetje geluk kan ik dan tijdens/erna slapen en dan 's middags douchen. Spugen is nu aardig onder controle (minder dan 10x per dag). Maar het is verre van hoe ik normaal functioneer (40 uur werken, gezin, muziek, sport, vrienden etc.). We zijn nu heel blij als ik naar de wc kan zonder te spugen, wat normaal toch gewoon een basis functie van je lichaam is. Mentaal gaat het nog prima. Dit is niet de eerste rodeo, dus we zijn goed voorbereid. Dochter gaat al een dag extra naar de opvang, huishoudelijke hulp ingeschakeld, moeder die de was elke week komt doen, buurvrouwen die voor man en kind koken. Het feit dat ik me niet verveel, zegt denk ik genoeg over hoe beroerd ik me voel. Probeer er maar gewoon niet aan te denken dat we nog 30 weken moeten, bekijk het dag voor dag. Soms minuut per minuut. Uiteindelijk is 9 maanden weinig op een mensenleven.
@Oilell Jeetje, dat is inderdaad een hele andere dag dan je normaal dus gewend bent te kunnen en te doen. Fijn dat er in ieder geval thuiszorg kan komen, dat scheelt weer wat ritjes naar het ziekenhuis. En zo is dat. Dag voor dag. Minuut voor minuut als het moet. Knuffel!
Ik herken zoveel dingen van wat je zegt! Ik zit nog verre van uw niveau van misselijkheid en spugen. Maar herken de hoeveelheid aan prikkels, opgave om te douchen, het niet vervelen. Je zit volledig in survival modus! Gelukkig heb je zoveel familie en vrienden rondom je die jouw gezin bijstaan Voorlopig heb ik enkel mijn man, die me eten brengt en kleine huishoudelijke taken op zich neemt. De stapel was en strijk is sinds de vakantie enkel verdubbeld. Mijn mama zegt alleen dat ik naar de dokter moet en medicatie nemen en daar is het dan ook mee gezegd en gedaan... Sinds vandaag terug aan het werk, het is een echte opgave en zit al een paar uur door mijn energie. Voel me zooo enorm schuldig. We zitten hier in een kantoor met 4 personen, de bazin zelf is de komende 2 weken op vakantie. Als ik nu nog eens uitval dan draait het kantoor maar op halve kracht... Maar langs de andere kant zuigt het me volledig leeg. @Soof1992 Een hele fijne vakantie gewenst! Genieten maar
Ik zou in jouw geval even contact zoeken met de arboarts. Ik sta nu, op 5 uurtjes per week na, ziekgemeld. Maar als werken je zo veel kost, is dat niet goed voor je zwangerschap. Kindje heeft energie nodig om te groeien. Wellicht kan je halve dagen draaien, of is het mogelijk om bepaalde dingen vanuit huis te doen. Proactief naar de arbo maakt vaak dat ze heel goed met je mee denken. En vervelend voor kantoor, maar ziek is ziek. Jouw gezondheid en die van je kindje gaan echt voor. En zwangerschap gerelateerde ziekte krijgen ze tot ruim 5.500 bruto per maand 100% vergoed door het uwv, dus het kost je werkgever vaak weinig tot niks.
Ik kan sinds drie dagen niet po*pen. Geen pijn rondom buik/darmen so far, gelukkig maar… ik wil toch weer gewoon kunnen po*pen. Ben ook op vakantie, dus heb niks bij de hand zoals vezelrijke zakjes die je moet oplossen in water. Die had ik nog liggen van toen ik eens obstipatie had en wel pijn kreeg (nog voor m’n zwanger worden).
Super ruk. Lactulose is vaak in het buitenland goed verkrijgbaar. Bisacodyl mag ook veilig tijdens de zwangerschap.
Dankjewel! Meteen even opgeschreven! Gewoon bij de apotheek te verkrijgen of moet je dan wel via een dokter?
Ah, chill! We hebben net afgesproken dat we overmorgen gaan halen als het morgen nog niet gefixt is. Tenzij ik morgen wat last voel, dan morgen direct.
Jeetje @Oilell, wat pittig allemaal! Hopelijk lukt het je nog wel een beetje om alles vol te houden! @Soof1992 Fijne vakantie! Met mij gaat het wel goed, af en toe gaan m’n darmen flink tekeer (misselijk, enorm opgeblazen buik, krampen) en ik ben echt kapot moe, maar niks ernstigs gelukkig. Ook veel last van acné, had ik voor m’n zwangerschap al door pcos, maar had gehoopt dat het beter zou worden, maar helaas. Misschien na het eerste trimester? Afgelopen weekend hebben we het aan m’n ouders verteld en die waren helemaal blij ❤️ binnenkort ook m’n schoonouders. Broers/zussen na de termijnecho (die ik heb met 10+2) en vrienden + de rest na de 13-weken-echo (die ik heb met 13+4). Ik kijk wel weer uit naar een volgende echo hoor, soms denk ik echt van ik wil bewijs dat het nog gewoon goed gaat!