Dat ik net naar bed ga en zie dat mijn man voor de zoveelste keer de hor niet dicht heeft gedaan. En wel het (sfeer)licht aan heeft.
Dat m’n schoonouders m’n kat hebben buiten gelaten toen we op vakantie waren, terwijl we hebben aangegeven dat we dit niet wilden. Kat is onvindbaar en zoek me nu al 24 uur rot Twee weken geleden onze poes moeten laten inslapen dus ik ga echt kapot vanbinnen.. Het is zo leeg in huis nu. Grote ‘irritatie’. Moest het gewoon even kwijt
Helaas is dat momenteel wel de werkelijkheid in de zorg. Personeelstekort en je kan ze niet uit een hoge hoed toveren. Kunnen jullie het rijden naar het ziekenhuis niet rouleren met iemand anders? Een familielid, vriendin? Dan hoeft je man zich ook niet steeds in allerlei bochten te wringen.
Ik ken uw verhaal niet dus geen idee waarom uw partner de deur moet opendoen maar mss kunnen jullie werken met een sleutelkluisje ? Sleutel er in, code doorgeven en ze laten zichzelf binnen.
Ik heb een extreme vorm van Hyperemisis, dus externe zwangerschapsmisselijkheid. Hebben nu afgesproken dat hij 2 dagen thuis werkt, zodat hij de deur open kan doen. Na 4 uur moet het infuus afgekoppeld worden, maar dat kan ik niet zelf (PICC-Lijn in bovenarm, dus kan er fysiek niet bij). Vaak moet het ook nog doorgespoeld worden, omdat er bijvoorbeeld kalium aan het infuus toegevoegd wordt. Op maandag komt de thuiszorg en moet hij bloed naar het ziekenhuis brengen, en dan op dinsdag of donderdag moeten we daar naar de verloskundige, woensdag thuiszorg en werkt hij dus thuis. En vrijdag is hij standaard vrij (papa dag), maar probeert daar nu vaak wat uren te compenseren. Familie en vrienden wonen niet in de buurt, maar springen al veel in. Komen regelmatig oppassen als we weer een spoedopname hebben. Maar deze week zaten we woensdag toch weer met spoed in het ziekenhuis, moeten vandaag weer en waarschijnlijk zondag ook extra terug komen. Krijg nu een stootkuur prednison, maar ook dagelijks een hoge dosering kalium, dus dan mag je niet alleen thuis blijven.
Ahzo. Ik wist niet dat je in Nederland mocht thuis blijven met HG. Dat hele op en af is toch ook enorm pittig voor u. Zou een langere periode blijven niet handiger zijn of kan dit gewoon niet? Ik ben Belgische en het was een totaal andere regeling. Opname lang of dagziekenhuis en als ik thuis was kwam thuiszorg langs en de huisarts kwam iedere dinsdag aan huis.
Het is een proef vanuit het ziekenhuis. Zeker omdat ik 3x per week vocht krijg is het super fijn dat we niet steeds heen en weer hoeven. Verwachting is dat dit blijft tot de bevalling, dus het is ook echt wel voor een aantal maanden. Ze hebben hier speciale gespecialiseerde thuiszorg die ziekenhuiszorg thuis kan leveren. Dus echt gespecialiseerd verpleegkundigen die chemotherapie, immunotherapie en dit soort dingen doen. Nooit chronische zorg en dingen als wassen/steunkousen/doorligwonden zijn voor de reguliere thuiszorg. Deze verpleegkundigen mogen ook zelf medicatie voorschrijven en medicamenten klaarmaken. Dus nu met de prednison bijvoorbeeld mogen zij dat klaarmaken en toedienen. En als er te weinig is mogen ze ook een herhaalrecept maken en het ophalen bij de apotheek. Moet zeggen dat het wel echt onwijs fijn is. Het scheelt echt heel veel prikkels en energie. En op een zaal met nog 3 andere vrouwen slaap je minder goed, eigen bed is wel heel fijn. Kan je ook je eigen ritme aanhouden. Het enige nadeel is dat ze in het ziekenhuis echt alles komen brengen aan eten en drinken. Thuis staat er nu een trolley naast mijn bed met houdbare dingen zodat ik er niet steeds uit hoef.
Ik heb geen idee hoe het hier nu loopt. Al loopt het bij de dochter van onze overburen ongeveer zoals bij mij destijds, dus ik vermoed dat het nog steeds opnames is bij ernstig HG. Mss kan het wel fijn zijn voor mensen die liever thuis zijn. Mij maakte het niet zoveel uit waar ik lag. Bed, spuugzakjes, wc en radio was prima, iets anders deed ik toch niet. . Jij schrijft met 3 op een kamer, dat lijkt mij idd al weer totaal wat anders. Het lijkt mij niet zo fijn als je constant moet overgeven, dat je supporters hebt . Allesinds veel sterkte want het is enorm pittig.
Ik irriteer me vooral aan mezelf. Sinds we terug zijn van vakantie ben ik moe, enorm futloos, huil steeds en ben kortaf. Totaal geen aanleiding toe. Ik hoop dat ik heel snel beter in mijn vel zit pfff…. Hoor mezelf continue lelijk doen tegen man en kids
Super irritant, mijn inwendige en uitwendige litteken van waar ooit mijn rectum zat doet megaveel pijn ineens sinds vanavond. Echt wegpuf ik kan niet rechtstaan pijn in golven, alsof er vanalles aan het scheuren is daarbinnen ofzo. En dat geeft ook zo een soort van fantoom gevoel waardoor ik de hele tijd denk dat ik naar de wc moet lopen, maar dat kan dus niet meer. En dat gevoel triggert dan weer mijn ptsd een beetje. Heb ook helemaal niks gedaan wat die pijn zou kunnen verklaren dus ik hoop maar dat het seffens weer wegtrekt. Operatie is iets meer dan een jaar geleden en is de eerste keer dat het zo erg is sinds het genezen is. En heeeeeeel stiekem hoop ik gewoon dat die pijn komt omdat er ergens een embryotje aan het innestelen is waardoor alles daar in die regio een beetje overgevoelig reageert ofzo
R begint zich weer t mannetje te voelen, super fijn. Maar hij is er nog niet helemaal. Nu is t alleen whoaaaaaaah (er is niks) Dat toontje begint alleen onder mn huid te zitten... Alles is een fase, fase, fase...adem in, adem uit, zet metal muziek aan...
Nou dat zou natuurlijk fantastisch zijn. Al hoop ik dat het geen doorlopende pijn gaat zijn. Waneer weet je het..
Fingers crossed Deze cyclus is mijn medicatie opgehoogd voor mijn eisprong dus wie weet. Nog zo een irritatiepuntje, ik ben al 4 weken kotsmisselijk van die medicatie it better be worth it
Hmmm dit klinkt voor mij wel als een embryo aan het innestelen, ik wil je geen valse hoop geven hoor. Ik ken je lichaam natuurlijk niet, maar toen ik zwanger was (2x) had ik dus ook heel veel last van mijn rectum. Een aparte druk, verloskundige had daar nog nooit wat over gehoord om in het bijzonder daar last van te hebben!