Ha allemaal, Ik heb afgelopen maandag getest en die was positief! Ik ben er heel blij mee, maar tis ook erg dubbel. Ik ben in april bevallen van ons 3e kindje. Met 15 weken is het hartje gestopt, hier kwam ik achter bij de 16 weken controle. VK kon het hartje niet vinden en de echo bevestigde dat het kindje niet meer leefde. Een nachtmerrie. Maar de wens voor nog een kindje was alleen maar groter geworden. Nu ben ik dus weer zwanger... Wie heeft ook iets dergelijks meegemaakt? Hoe ga je om met echos, controles e.d. juist meer of gewoon normaal? En wbt emoties.. ik merk dat het alle kanten op gaat momenteel. Blij, dankbaar maar ook zoveel angst om het nog een keer mee te maken of nog erger.. in een later stadium van de zwangerschap dit mee te maken... Zijn er mensen hier die een positieve ervaring hebben van een zwangerschap/bevalling na een stilgeboorte??? Geeft mij misschien wat moed en hoop! Liefs
Wij hebben precies hetzelfde meegemaakt, jammer genoeg. Mijn tweede zwangerschap stopte ook met 14 weken. Hele moeilijke periode. Nu 15 weken zwanger en het gaat allemaal goed tot nu. De angste dat het fout zou kunnen gaan is er nog steeds. Maar ik voel geregeld mijn baby en dat geeft me ergens rust en goede moed.
Hier met 15 wkn bevallen van M, maar daar mankeerde heel wat aan. Zn hartje was toen ook net gestopt, iets waarvoor we waren gewaarschuwd overigens. De zwangerschappen daarna waren echt uitzingen van mijlpaal naar mijlpaal. Met R hebben we bewust elk punt gevierd, al was t maar met een lekkere tompouce whatever, dit zou hoe dan ook de laatste zwangerschap zijn ongeacht wat er zou gebeuren. Juist omdat we vierden wat was heb ik geen terugblik van "had ik maar meer genoten" ofzo. Was wel blij na die 15 wkn te zijn gekomen. Ik had overigens wel een aftelkalender staan op de bevallingsdatum, dat zwanger zijn is niet mijn ding (controlfreak en 0 control hebben)
Wij kwamen er achter dat met 39,5 week zwanger dat het hartje van R was gestopt met kloppen. Half jaar erna was ik zwanger van H ontzettend spannende zwangerschap maar ben goed begeleid en kon gelukkig ook wel genieten van de zwangerschap na goeie groei/doormetingen deden we iedere keer wat lekkers halen ook om het te vieren. Ik vond ondanks dat ik hem voelde elke echo weer eng en als zag dat hij leefde kon ik weer ontspannen. Kunnen jullie er samen over praten? Is mogelijk bij vk miss een extra controle in te plannen? Eventueel kan je ook bij de pop poli terecht in het ziekenhuis mocht je daar behoefte aan hebben. En natuurlijk gefeliciteerd!
Ik ben in december 2020 bevallen van X* en raakte in februari zwanger van S. Ik vond het mentaal heel heftig. Bij elke afspraak luisterde ik op de parkeerplaats eerst naar het hartje met de angelsound. De angst voor slecht nieuws was continue aanwezig. Toen hij geboren was viel dat weg maar in de kraamweek stak het afentoe nog de kop op. Voor de rest heb ik echt intens kunnen genieten van zijn babyperiode. Toen S. zes maanden was raakte ik zwanger van F. Dat was wederom erg intens en ik had veel angsten. Ik heb diverse EMDR-sessies gehad voor traumaverwerking maar ik denk dat ik altijd iets bezorgder zal zijn dan mama's die geen kindje zijn verloren, en dat is prima. Het verlies van je kind mag ook zijn littekens achterlaten
Vorig jaar ben ik met 15 weken bevallen van A* Nu ben ik 17 weken zwanger. Ik ervaar veel van wat hierboven eigenlijk allemaal gezegd wordt. Ik zoek, voor een echo, ook zelf met de doppler naar het hartje, omdat ik liever niet overvallen wil worden met slecht nieuws tijdens de echo. Ook het afstrepen van mijlpalen ervaar ik veel meer. Ik merk wel dat ik ze voor mezelf verzet. Eerst 8 weken (2x miskraam bij 7-7,5 week), toen een goede termijnecho, toen een goede 13 weken echo, toen de 15 weken. En inmiddels tel ik af naar 24 weken (levensvatbaar). Wat het bij mij misschien nog iets lastiger maakt is dat de termijnen elkaar bijna raken, met natuurlijk een jaar verschil ertussen. Maar bij A* was ik 23 januari Uitgerekend, nu 2 februari. Ik probeer deze zwangerschap wel bewust wat meer stil te staan bij het vieren. Dus vooral ook heel blij te zijn met de zwangerschap en dat er leven groeit in mijn buik, ongeacht de uitkomst. Dat is niet altijd even makkelijk hoor, maar lukt tot nu toe aardig.
Oh en wat betreft extra controles, dit is me aangeboden maar heb ik afgewezen. Zowel bij de miskraam met 7,5 week als bij A* is het vlak na een goede echo misgegaan. Dat maakt voor mij een echo echt een momentopname en niet perse een geruststelling.
Zooo wat heftig! Dit zijn dus situaties waar ik nu nog angstiger voor ben geworden. Was er een oorzaak dat zn hartje was gestopt? Wat fijn dat je daarna een gezond kindje hebt gekregen! Idd die echos.. vreselijk.. zie er heel erg tegenop. Maar ben ook dankbaar en blij en probeer niet te ver vooruit te denken..
Ja ik vind echos dus ook dubbel. Mijn 12 weken echo daar sprongdie zo in beeld. Super levendig. Ik weet nog niet wat ik ga doen wbt extra controles. Iig 1e trimester niet teveel poespas en daarna kijken wat dan goed voelt..
Ja ik kan me voorstellen dat een baby na een stilgeboorte extra bijzonder zal zijn... onbevangen zwanger zijn bestaat niet meer denk ik na zo'n ervaring. Ik merk ook wel dat hoe mensen ook hun best doen... ze het vaak toch niet goed kunnen begrijpen hoe diep die angst voor nogmaals een stilgeboorte is...
Gelukkig komt dat niet vaak voor, hier was het vanwege een fout in de placenta waardoor kindjes rond uitgerekende datum plotseling overlijden, Heb gelukkig daarna nog 2 gezonde kindjes mogen krijgen ❤️ Zo ver in zwangerschap komt gelukkig niet heel vaak voor. Als je op zo pagina zit en erna zoekt ja dan vind jw genoeg natuurlijk. Maar de meeste zwangerschappen gaan gelukkig goed! was er een reden gevonden of is daar niet na gekeken ?