Ik wil er nietvoorbij scrollen.... Heel veel sterkte en ik hoop dat het allemaal heel erg meevalt voor jullie. Veel sterkte!
De welbekende dooddoeners die integenstelling tot de goede bedoeling juist kwetsend en een uiting van onbegrip zijn. Heel naar voor je! En wat een heftige situatie waar jullie in zitten. Heel veel sterkte!
We reageerde tegelijk. Wat slecht dit! Heb je de klacht ook ingetrokken? En heb je iets van deze intimidatie zwart/wit?
@JosjeM sterkte, die onzekerheden zijn zo slopend. En de buitenwereld doet vaak hun best, maar als je t niet hebt meegemaakt is het lastig de goede woorden te vinden hoe goed bedoeld dan ook. Want eigenlijk is er niets behalve een uitslag met zekerheid wat je werkelijk kan helpen om die onzekerheid te kunnen parkeren (en dan nog). Hopelijk hebben jullie binnenkort die zekerheid wel, met positief nieuws.
Een klacht indienen heb ik een keer gedaan. Toen heb ik me laten intimideren en heb de klacht weer ingetrokken. De onderwijsconsulent heeft er steeds op aangedrongen om geen klacht in te dienen of juridische stappen te ondernemen. Hij denkt dat het met praten moet lukken. Maar we zijn nu ruim een jaar verder en dat heeft geen stap geholpen. Het is ook zo dat een onderwijsconsulent niet meer mag bemiddelen zodra er een officiële klacht of juridisch conflict ligt. Ik heb ook eens gebeld met een juridisch adviseur van de geschillencommissie passend onderwijs. Die adviseerde juist wel een klacht in te dienen. Zo zegt de onderwijsconsulent; dien geen klacht in, blijf in gesprek in het belang van je dochter. De juridisch adviseur zegt; denk in het belang van je dochter, wacht niet te lang met een officiële klacht indienen. Ik voel me dan echt doormidden gescheurd worden. Waar doe ik dan goed aan? Vind het met deze dingen zo lastig dat ik er alleen voor sta! Net voor de zomervakantie heb ik toch de rechtsbijstand ingeschakeld. Tot nog toe heeft ze alleen op de achtergrond advies gegeven maar ik ga die route nu niet meer uit de weg.
De onderwijsconsulent belde. Dat dit de situatie alleen maar erger maakt want olie op het vuur en officiële klachten hebben ze een hekel aan en worden alleen maar formeel afgehandeld en dan is er geen gesprek meer mogelijk zoiets. Nou ja, hij adviseerde gewoon om de klacht in te trekken. De trajectbegeleider mailde dat ze had gehoord dat mijn dochter het de laatste tijd ineens heel erg goed deed en daar wilde ze haar complimenten voor over brengen, dat we nu met z’n allen constructief het traject konden gaan vormgeven. Maar dat ze ook had gehoord dat ik een klacht had ingediend en dat dit dat nu in de weg stond.
Zeggen mensen dat echt? Wat pijnlijk zeg. Had je nu een vruchtwaterpunctie gehad en zit je in de wachtweken daarvan? Edit: ik zie het nu in je handtekening, eerst nog wachten op de vwp. Het is waarschijnlijk alsof jouw angst gebagatelliseerd wordt wanneer mensen zeggen dat het wel goed komt? Die onzekerheid moet echt slopend zijn
@Jaimio (hey het werkt weer) Mijn mond valt open van je situatie. Vanzelfspreken deel je jouw kant van het verhaal of beter gezegd hoe jij en je dochter het ervaren dus daar baseer ik mijn reactie op. En daar valt mijn mond dus echt heel ver van open. Wat een onprofessionele hulpverleners! De focus moet ten alle tijden op de hulpvraag, mogelijk- en onmogelijkheden en belangen van het kind liggen. Dat is de basis van alle trajecten van hulpverlening en ondersteuning die ingezet wordt. Dat traject is dynamisch, want een mens is dynamisch en de samenleving is dynamisch. Je evalueert dus constant of de hulpverlenening en de trajecten nog genoeg aansluiten. Dit hele basisprincipe lijkt hier compleet uit het oog verloren. Goed dat je met rechtsbijstand in gesprek bent. En je je steeds wat sterker voelt om bepaalde stappen aan te gaan. Niet gek dat je dit lastig vind. Je wil gewoon het beste voor je dochter doen, wat dat is is alleen lastig in te schatten. Het gegeven lijkt te zijn dat de hulpverlening, kijkend naar jouw situatie schets, aan het falen is door onprofessioneel handelen en naar het lijkt machtsmisbruik. Met alle gevolgen voor je dochter van dien. Het is goed om te proberen te achterhalen wat het meest negatieve scenario zou kunnen zijn bij het indienen van een klacht. Aan de hand daarvan zou je een overwogen beslissing kunnen nemen, wel of geen klacht indienen. Ook goed om te kijken waar je een klacht in zou kunnen dienen, ik vermoed dat dit niet alleen bij de organisatie is. Daar kan rechtsbijstand je waarschijnlijk meer over kunnen vertellen.
Groot gelijk dat je terughoudend bent. Ik heb zelf geen ervaring, maar wil je zeker een luisterend oor bieden en met je meedenken.
........Nerveus Voor mijn sollicitatiegesprek die ik woensdag heb. Al een dag meegelopen en teamleider 2x gesproken. Door vakanties nu pas het officiële sollicitatiegesprek.
Dat is lief, dankjewel. Ik vind het sowieso heel attent dat je de tijd neemt om zo medelevend en inhoudelijk op anderen te reageren hier.
Verdrietig en Boos Afgelopen jaren zoveel op mijn bord gekregen dat ik mezelf nog amper staande kan houden Hoeveel kan een mens hebben, en wanneer is het genoeg.
Lief dat je het vraagt. Jawel ik moet van mezelf blijven werken, sporten, onder de mensen komen, maar ik mag van mezelf ook een avondje bank hangen en alles eruit huilen. Alleen het voelt alsof er geen einde aan komt aan de ellende en ook dus ook niet aan mijn negatieve gedachtes/gevoelens. Over een week intake gesprek voor EMDR therapie
Staren is denk ik heel moeilijk tegen te houden. Wanneer je iets ziet wat opvalt wordt je blik er automatisch naartoe getrokken. Nog steeds vervelend voor degene die aangestaard wordt. Maar het alternatief is wegkijken. Lijkt me zo mogelijk nog vervelender. Ik probeer zelf in dergelijke gevallen zo normaal mogelijk te kijken. Als dat bestaat Als in niet staren. Niet wegkijken maar iets neutraal ertussenin. Of even aankijken met een glimlach oid. En door. Vragen over automutilatie vind ik ronduit bizar. Beledigend. En onnozel. Stel dat het antwoord daarop ja zou zijn. Zou iemand daar eerlijk over zijn tegen een wildvreemde? Misschien moet je een heel overdreven zielig verhaal gaan verzinnen en dat uitgebreid gaan vertellen aan de eerstvolgende die je dat durft te vragen. Ook leuk is een kind bij je hebben die hardop vragen gaat stellen waarom "die mevrouw er zo raar uit ziet" oid. Hier in de buurt woont een man met zo sterke allergien dat hij enkel naar buiten kan met een gasmasker op. Die wordt ook altijd aangestaard. Hij heeft een hesje aan met de tekst "allergie-patient. Vragen stellen mag".
Wat knap dat het je lukt om te blijven werken, sporten en dat je daarnaast ook sociaal actief probeert te blijven. Goed ook dat je een intake hebt voor EMDR. Hou vol en een dikke knuffel.