Ik snap heel goed hoe je je voelt. Probeer alleen de mensen te spreken/ contact mee te hebben die je wel begrijpen en waar je je wel prettig bij voelt. Negatieve energie kan je nu niet gebruiken. Ik duim voor jullie❤️
Dit maakt me verdrietig. Ben erachter gekomen dat mijn moeder alcoholverslaafd is (in mijn kraamweek). Brief geschreven over dit feit en wat het met me doet. Huisarts opgezocht. Stap 1 gezet. Is ze afgelopen weekend naar een zuipfestijn gegaan in onze stad.. why
Verdrietig... Mijn moeder ligt op sterven. Nu is het wachten op het telefoontje...Donderdag is ze jarig maar betwijfel of ze die dag nog haalt... Vandaag komen de kinderen terug van mijn ex - ik ga hen vragen of ze nog afscheid willen gaan nemen, dan wel of ze het laatste beeld van hun oma paar weken geleden willen onthouden ipv een hoopje ellende in bed... Als ze zeggen dat ze willen gaan, rij ik morgenvroeg naar het woon-zorgcentrum. Mijn baas zal het wel begrijpen (zijn moeder overleed 2 weken geleden)
Verdrietig. Ik zit in een depressie en het ging veel beter. Maar nu gaat het weer slechter en het is niet helemaal bekend waarom ik me nu weer slechter voel.
Verdrietig. Man en dochter zijn sinds 3weken bij familie in Marokko. En ik mis hen zo ontzettend hard maar ik ben zo verdrietig voor hun dat ze morgen naar huis moeten komen. Dochter is zo gelukkig ginder. Ook het nooit zeker weten of ze elkaar ooit weer gaan zien blijft moeilijk. Oma is ergens in de 70 en sukkelt al jaren met haar gezondheid.
Oh wat sneu.. ik herken in deze woorden ontzettend mijn eigen zoon. Hij zou precies hetzelfde kunnen zeggen. Ik zeg hem altijd dat hij goed is zoals hij is en dat het niet altijd wordt begrepen. Dat situaties soms vragen om even te luisteren. Daarnaast benoem ik hem wat er allemaal wél goed gaat, hij is super creatief, heel erg sociaal en heeft altijd energie voor dingen.
Wat ontzettend heftig. Het is allemaal zo oneerlijk als het niet mag gaan zoals het moet gaan. Lees ook dat het via ICSI is gegaan (hier ook), dat is al een extra zwaarte die je meedraagt en dan ook nog dit nieuws. Ongelofelijk hè hoe mensen reageren? “Je weet tenminste dat je zwanger kan worden”, “Misschien moest je er iets uit leren” of “het heeft zo moeten zijn/alles gebeurt met een reden” zijn ook favoriete uitspraken van anderen in zo een situatie. Heel veel sterkte en ik hoop en duim dat alles goed mag komen met het kindje in jouw buik.
Misschien een kleine “opsteker”: herstel van depressies of Burn out gaat met dips gepaard. Ik ben zelf herstellende en herken wat je zegt. Soms gaat het even voor je gevoel goed of vooruit en dan ineens voelt het alsof je 3 stappen achteruit bent gegaan. dit heb ik destijds ook besproken met psycholoog en dat hoort er blijkbaar helemaal bij. maar los daarvan is het gewoon ruk. En heel pittig om te herstellen. Heel veel sterkte.
Wat naar veel sterkte. Is het misschien mogelijk vanavond nog langs te gaan? Helaas is mijn ervaring ivm werk dat mensen vaak in de nacht overlijden.... zou voor je willen dat je kinderen nog heen kunnen als ze willen
Ik voel mij onzeker...en twijfelachtig. Vorige week een sollicitatiegesprek gehad. Volgend week loop ik een dag mee. Ik ben echt heel erg klaar met mijn werk en echt de behoefte aan iets anders. Maar ik hou zoooo niet van veranderingen en onzekerheid. Op mijn werk nu kan ik ze 3 dagen van school halen en ben ik redelijk flexibel qua uren mocht een kind ziek zijn/ vakantie hebben. Hoe mijn uren eruit gaan zien als het door gaat weet ik nog niet. En kunnen ze ook nog niet precies vertellen. Er gaan een aantal met pensioen en het word pas januari dat ik daar evt ga beginnen. Ik werk op mijn huidige plek al 14 jaar. Je weet alles en straks moet je alles opnieuw weer leren. Heb de neiging om toch de heleboel af te blazen
Ik heb hier ook ervaring mee helaas. Ik ken je situatie natuurlijk niet maar misschien helpt het om te bedenken dat het een tijdelijke dip kan zijn en dat je herstel met pieken en dalen gaat. Sterkte!
Gefrustreerd.. Omdat ik nu al 2 dagen half ziek van moeheid ben. We hadden zaterdagavond hier een verjaardag inclusief bbq voor de familie. Ik ga dan vanaf 3 dagen van tevoren als een razende tekeer om alles perfect te hebben in en om het huis en qua inkopen en taarten bakken. En op de avond zelf moet iedereen het geweldig naar zijn zin hebben. En achteraf blijk ik weer zo hard over mijn grenzen te zijn gegaan dat ik dagenlang moet bijkomen. Zo stom dat ik nooit op tijd mezelf af kan remmen.. Nu ik erover nadenk en de andere berichten lees over depressie etc. ben ik toch ook wel weer blij dat ik weer zover ben dat ik van tevoren wel zin heb om dit allemaal te doen en dit überhaupt weer kan (al is het dan met een vervelende nasleep). Een jaar geleden zat ik er heel anders bij. Toen was een rustige dag met alleen mijn eigen gezin me al teveel.