Wij hebben een verschrikkelijk schooljaar achter de rug in groep 4 die zijn intelligentie icm zijn autisme niet begreep dus meneer weigerde te werken (want alles was saai en dus onzinnig), gooide van alles door de klas en was vaak boos, zat regelmatig al schreeuwend voor straf op de gang of in een andere klas. Nu heeft hij 2 nieuwe juffen en gaat het zoooo anders. De 1 heeft zelf een dochter met autisme en is specialist hoogbegaafdheid, de ander kent hij al via scouting en snapt hem ook een stuk beter. Eerste 2 weken moest hij nog even wennen aan het werken, maar geen straf etc dus hij was al een stuk positiever. Afgelopen week had hij longontsteking, 3 dagen thuis gewerkt, met hem een goed gesprek gehad over het belang van werkhouding en alles moeten doorlopen om later te kunnen studeren wat je maar wilt en hoppa! Juf stuurde gisteren een berichtje dat hij als een malle aan het werk was, een heel ander kind. Hij gaat ook extra werk krijgen in de vakken die hij leuk vindt (zaakvakken vooral) zonder dat hij perse eerst al het andere af moet hebben, wat bij de vorige juf wel een vereiste was. Hij mag ook boeken van thuis meenemen om te lezen, informatieve sectie op school vindt hij niet boeiend genoeg en hij leest nu op m7 volgens de laatste test maar hij kan in feite alles lezen en ook steeds meer in het Engels al. Simpele dingen die zoveel schelen. Thuis is de ruimte obsessie weer helemaal terug dus daar bijt hij zich lekker in vast, ook weer met veel Engelse filmpjes. En zijn nieuwsgierigheid naar de wereld voedt hij met eindeloos veel Klokhuisfilmpjes. Dus het lijkt er voorzichtig op dat we eindelijk eens de goede kant op gaan!
Jemig wat een goed nieuws! Zo fijn dat je kind zich zelf kan zijn en de juffen begrijpen wat hij nodig heeft. Wat zal die sprongen gaan maken komende tijd. Mocht het over een tijd even minder gaan heb je met deze juffen misschien ook meer vertrouwen dat jullie er wel uitkomen.
Klopt, en dat vertrouwen was bij de vorige juf al vrij snel verdwenen ondanks haar beloften en praatjes. Hij ziet haar nog elke dag want haar klas is boven asn de trap maar hij zegt uit zichzelf niets meer tegen haar vertelde hij me, dat zegt genoeg.
Klinkt heel erg als onze oudste. Die heeft er ook zo'n moeite mee gehad dat opa al die leuke dingen niet meer mee kreeg, en zijn jongste broertje niet meer heeft gekend. Wat hier heeft geholpen is om te zeggen dat hij altijd, bijvoorbeeld ‘s avonds in bed, verhalen kon gaan vertellen aan opa, van al het leuks, of niet-leuks dat er is gebeurd. Dat opa helaas niet meer terug kan praten, maar dat hij waarschijnlijk wel van binnen zal voelen dat opa het fijn vindt om al zijn verhalen te horen. Hij vond het fijn dat hij zo op de momenten dat hij het nodig had, (dus niet alleen wanneer we als gezin een gedenkmomentje hadden), zelf het initiatief kon nemen. Opa is nog jaren op de hoogte gehouden van alle belevenissen hier in huis. Afgelopen jaar liep ik een keer een beetje boos zijn kamer is, omdat ik dacht dat hij stiekem zijn telefoon mee naar boven had genomen en rond half 10 nog zat te bellen met iemand… ‘nee mam, ik vertel opa even over hoe leuk het scoutingkamp was’ <3
Ja zo werden er hier in t begin met t bellenblazen bellen bewust hoog geblazen. Hey G, zo kan je ze niet meer ploppen Ja maar dan kan opa ook mee spelen vanuit de hemel. [Insert breaking heart] Ik ben er nog niet helemaal uit hoe we dit gaan tackelen, het heeft zondermeer tijd nodig. Hopelijk is die ons ook gegeven zonder extra bijkomende sterfgevallen. Zal eens een berichtje naar de IB'er doen van school, kijken wat die eventueel nog achter de hand hebben. Kreeg vanmiddag toen we uit zwemles kwamen een "ja soms gaan kinderen ook dood. Ik ben ook nog een kind, dat wil ik niet hoor! Weet jij trouwens wanneer je dood gaat mama?" Gewoon compleet out of the blue, niks wat ook maar enigzins ermee te maken had. Waren juist gewoon aan t kletsen hoe goed zwemles ging met die rugcrawl van dr. Heb dr maar geantwoord dat ik dat gelukkig niet weet. Maar dat net als een wandeling soms niet de eindbestemming maar de route het mooiste is en ik geniet van elke dag met en zonder slingers. Dat koppie staat echt nooit stil, een zegen en een vloek.
Dag 6 groep 3: op de heenweg. Ik vind de werk boekjes niet leuk. Want dan moet ik steeds wachten tot de rest ook klaar is. Vanavond in bed. Het is saai, het is elke keer hetzelfde en veel te makkelijk. Geeft niet veel hoop. Donderdag hebben we inloop in de klas. Dan kan ik eens kijken wat ze allemaal aangepast krijgt tot nu toe. En anders maar gauw in gesprek.
Ik denk dat het nog te vroeg voor de juffen is om te kijken of er kinderen zon boekjes kunnen krijgen. Maar ben benieuwd , wie weet helpt dat nog iets. ( hopelijk zijn ze vlotter bij jullie, omdat hij niet wou werken omdat het te makkelijk was mocht hij niet naar zon boekjes, tegen de tijd dat hij zonboekjes had zat hij al op eind 3, zo jammer
Ze heeft al een 3 sterren boekje (lijn 3 hier, geen vll). Maarja, als je thuis zonder problemen m4/e4 leest is dat ook niet uitdagend. En ze vindt het dus vervelend dat ze wat anders dan de rest doet. Maar doen wat de rest doet is ook geen optie.
Misschien dat we het voordeel hadden dat hij met 5 jaar naar gr 3 gingen. Anders zaten we echt in de problemen in gr 3. Erg lastig maar in gesprek blijven is altijd goed. korte lijnen. Dat liep in gr 3 bij ons niet omdat ze een invaller hadden vanwege een zwangerschap die vervolgens ook zwanger was dus nog een tijdelijke invaller tussendoor. Ik snap je dochter ook wel maar het zelfde doen en niks leren is nog erger. Het ligt er ook aan wat het vervangende werk is. Ligt het bij haar interesse is het natuurlijk leuker. Zoon wou een spreekbeurt houden maar dat deden ze pas in gr 6. Zo jammer. Hopelijk hebben ze bij jullie meer ervaring
Ze is 5. Hahaha. Wordt in december 6. Heeft dus maar anderhalf jaar gekleuterd. Het lastige is dat ik geen idee heb wat ze nodig heeft. Ze heeft geen enorme leerhonger, doet gewoon graag waar ze zelf zin in heeft. Als ze bedenkt wat te willen, gaat ze er volledig voor, als iemand anders wat bedenkt kan je hoog of laag springen en doet ze lekker waar ze zelf zin in heeft.
Wel herkenbaar hoor. Rekenen vind ze hier ook saai al die getallen op de lijn plaatsen enz en groepjes maken van 3,4 of 5. Wel een hele creatieve juf waardoor ze het meeste wat ze moet doen wel aardig met plezier doet. Mogen schrijven in scheerschuim, letters/woorden kleien. Rekensommen door de gang, lezen uit je rijtjesboek op een zelf bedachte manier, dus alle kids staan dan op tafel daar etc. Hier zijn ze nu aan de 4e week begonnen en de juf gaat gewoon rustigaan kijken wat ze nodig heeft. Hier kan ook nog wel winst worden behaald als het gaat om foutjes maken. Is maar weinig tevreden over d'r eigen werk want die letter is niet mooi geschreven en daar is een foutje gemaakt etc. Ik weet van de oudste dat hij de eerste maanden groep 3 ook oersaai vond. Had geen idee wat hij precies deed (wist toen ook nog niet dat z'n voorsprong zo groot was) en toen de scholen dichtgingen in december vanwege corona kwam ik erachter dat hij al 3 maanden aan het optellen en aftrekken was tot 10 of 20. Spuugzat was die arme jongen het en op school steeds maar braaf maken want het moest van de juf, dus hij zei niks. Is toen wel gelijk meegedacht aan een oplossing. Wel iets dat ik nu meer in de gaten wil houden. Doorgaans hebben ze hier niet zoveel herhaling nodig als het gemiddelde kind.
Rekenen vindt ze hier ook saai inderdaad. Dat eerste werkboekje heb ik vorig jaar al met haar gedaan omdat ze zich kapot verveelde. Heb toen een aantal opdrachten nagemaakt waarvan ik dacht dat ze het nog niet kon. Maar ze had in een middag zo’n beetje alles gedaan toen. Waar ze in groep 3 dus 6-8 weken over doen.
Groep 3 gaat dan ook tergend langzaam. 2 letters per week leren, vriendjes van 10 de hele tijd, een beetje hb-er vindt dat verschrikkelijk. En dat snap ik heel goed… Rekentijgers kan al vanaf het begin van groep 3 worden ingezet.
Ze had eind groep 2 al wel prik en ko van groep 3. Rekentijgers heeft m’n zoon ook gehad idd. Wie weet krijgt ze dat ook nog wel idd. Er zijn nog wel veel meer boekjes die ze kan maken. Maar dat is niet wat haar gelukkig gaat maken. Maar we zitten pas in de tweede schoolweek, dus ik heb nog wel geduld.
@Vero0504 hier heeft het veel effect gehad om op gesprek te gaan bij https://inbloei.nu/ mijn zoontje heeft sindsdien veel minder verdriet en kan makkelijker met de situatie om gaan.
Die van was pas eind gr 3 6 jaar. Ook een jong ding. Gr 3 was het moeilijkste. De ib'er gaf aan dat vanaf gr 4 meer pluswerk was. Dat was er overigens niet. Zoon had het geluk dat het corona was toen hij in gr 3 zat. Daarom naast het reguliere stof heel veel zelf kunnen doen. Hij wou alles leren over de dinosaurus. We hebben alle soorten materialen gebruikt om een dino te maken, klei, lego, knex, magneet staafjes, koekjesdeeg, papier etc. Daarnaast een " werkstuk" geschreven. Laatst kon hij bouwen met hout. Was een setje met kleine stukjes hout en kon hij zelf dingen bedenken en maken. Binnenkort maken we een herfststuk.
De oefenopgaven en opgaven van voorgaande jaren van de Kangoeroewedstrijd kun je ook uitprinten en laten maken als ze wat rekenuitdaging willen.
@Fristi2012: Ik zou het niet te lang afwachten, dan is de motivatie misschien echt weg en dan wordt het veel lastiger het weer terug te vinden. Groep 3 is gewoon echt heel saai voor kinderen die flink voorlopen. Zon is bv. voor lezende kinderen totaal niet boeiend, dat zal voor een 3 sterren boekje vermoedelijk niet veel anders zijn. Er is dan echt meer en vooral ander werk nodig om ze op een nuttige en zinvolle manier bezig te laten zijn.
Dat een is zeker zo! Zodra je kan lezen kunnen ze volgens mij al snel weinig aanbieden zonder gelijk spul te pakken voor gr 4. Het is dan ook een flinke overbrugging naar gr 4 dus het moet ook wat zinvols zijn.