Ik merk dat ik heel lang heb getwijfeld dit te plaatsen, want ik wil niet ‘opscheppen’ over mijn kind, maar ik ben ‘bang’ dat dochter voorloopt. Dit signaal krijg ik nu ook steeds vaker vanuit haar omgeving. Opa’s & oma’s roepen dit al langer, maar nu wekt ze steeds vaker verbazing bij ‘passanten’. Het plaatje klopt gewoon niet met wat eruit komt. Ook de gastouder sprak me vorige week op een serieuze toon aan dat ze vond dat de voorsprong inmiddels meer is dan ‘een vlotte dreumes’. Dat is op zich natuurlijk helemaal niet erg, maar ik wil haar graag blijven uitdagen. En ik wil heel erg voorkomen dat ze vast gaat lopen. En sinds het gesprek met mijn gastouder, zit ik er toch een beetje mee in mijn maag. Ik wil het graag goed doen voor haar uiteraard. Dochter wordt over een maand 2, een paar voorbeelden: - Ze heeft een grote woordenschat en maakt al lange zinnen (bijvoorbeeld: mama, wat dat geluid? *kijkt naar boven* Oo ik dacht is helikopter maar is niette helikopter, is vliegtuig hahaha. Wat gekke meid is S) - Ze legt veel verbanden. Als het buiten nat is, komt dat door de regen. Het zwembad mag op want het is warm in de zon, dus dan kunnen je kleren uit. Als de lamp goed staat, kan ze met haar schaduw spelen. - Tellen van 1 tot 10. En dus niet cijfers opzeggen, maar echt tellen. Ze vond bijvoorbeeld vorige week dat mama 3 buiken heeft en papa 1 (gelijk maar even het concept borsten toegelicht, want als ze mama's genen heeft, draagt ze voor het VO een stevige BH ) - Het alfabet meezingen, maar dat is echt gewoon een trucje. Van letters (behalve de S) heeft ze nog geen idee. - Je moet haar 1x iets vertellen en ze weet het. Ze heeft nu een dokterssetje en noemt de stethoscoop dus ook gewoon stethoscoop. Vervolgens ziet ze dat dan ook als ik lekker Greys aan het kijken ben. - Op tv moet je echt niet aankomen met nijntje of peppa pig. Op dit moment wil ze alleen Barbie of Madagaskar kijken, echt geen dreumes/ peuter tv. Afijn, ik denk dus dat ze voorloopt en ben benieuwd of er andere mama’s zijn die hier ervaring mee hebben vanuit het gezin of werk, en tips voor me hebben om te blijven uitdagen. Ze is dus bijna jarig dus wil haar graag uitdagend speelgoed geven. En moet ik hier iets mee? Of wacht je tot ze vast gaat lopen? Of tot school en trekt dit nog wel bij? Pff, mama zijn is soms best een onzeker-makende-business. Of misschien zeggen jullie juist, pas helemaal bij een 2-jarige, en ben ik er gewoon te bewust mee bezig. Zelf namelijk ook een klas overgeslagen en bij sporten altijd een jaar hoger ingedeeld. Maar daardoor heb ik nu soms het gevoel te kort ‘kind’ te zijn geweest, en dat wil ik heel erg voorkomen voor haar! Alvast bedankt voor het nemen van de moeite dit epistel te lezen. Ben al blij dat ik het een x uitgesproken heb
Moet zeggen heel herkenbaar. Al moet ik zeggen dat hij zo snel ging praten dat hij niet altijd verstaanbaar was. Bij de peuterspeelzaal hadden ze elke dag over het weer, hij ging dan ook bij het raam staan kijken wat voor weer het ook was. Bij de bieb haalde ik puzzels en spelletjes voor oudere kinderen. Hij zat (zit) vol energie. Een dingetje was wel dat als het niet lukte hij snel boos was. Met die leeftijd keken we ook Disney films. Zijn favoriet was toy story. Hele grote buzz Lightyear fan. Betreft series buurman en buurman. Als hij dat keek kwam hij niet meer bij. Smart games hebben we sinds jonge leeftijd al gehaald. Je hebt veel soorten dus altijd wel 1 die past bij je kind. We tekende en knutselde ook veel. (Klei, zoutdeeg, playmais). Betreft school zou ik eerst eens kijken hoe dit loopt. Is ze alleen vlot, een ontwikkelingsvoorsprong etc. Tegen de tijd dat je voor de basisschool moet kiezen zou ik kijken hoe ver ze dan is en dan een school zoeken.
Hier ook herkenbaar met mijn tweede dochter. Ik hoor ook vaak van vreemde dat ze best wel pienter is. En het is ook een vlotte dame. Maar ik maak me er niet druk over en blijf er relaxed onder. Ik ben haar nog niet bewust extra aan het uitdagen omdat ik niet het idee heeft dat ze er zelf ‘last’ van heeft. Maar in hou het wel in de gaten.
Smart games kende ik nog niet, maar dat is inderdaad heel erg leuk. Die is besteld voor haar verjaardag! En inderdaad is knutselen en kleien zijn hier favoriet en dan oefenen we gelijk iets nieuws. Vorige week alle kleuren, deze week weer druk bezig met tellen. Dat boos worden als iets niet lukt herken ik ook heel erg. Lijkt soms wel een beetje faalangst. Als het niet in 1x lukt '' kan ik het niet' en wordt ik boos. Maar als je het dan 1 of 2 x voordoet (nadat je het uit haar handen heb gewrikt met een koevoet ) kan ze het en is ze weer tevreden Dank voor je feedback!
Hahaha met een koevoet maar het is wel waar. Heel veel dingen gaat ook bijna in 1 keer. Maar als het dan in eens niet meteen lukt is dat frustrerend. Nu nog steeds maar valt wel wat bij te sturen. Dus er is nog hoop
Herkenbaar hoor. Hier ook twee vlotte kids. Ik zou vooral m’n kind volgen in interesses. Laat je niet gek maken door wanneer ze mijlpalen ‘horen’ te bereiken of wanneer ze interesses ‘horen’ te hebben. Wil ze met 2 letters leren, prima, wil ze het niet, ook prima lekker laten dan. Ik kan een paar dingen noemen die eye-openers waren voor mij toen ik me in hb ging verdiepen. Wie weet heb je er wat aan. De ontwikkeling verloopt vaak a-synchroon. Dwz de ene keer maken ze een spurt op reken-gebied en de andere keer motorisch, in lezen of sociaal (of iets anders). Sta dus niet gek te kijken als ze even ‘stil’ lijken te staan op het ene gebied of opeens geen interesse meer heeft in kleuren of cijfers. Staar je niet blind op de leeftijdsaanduiding van speelgoed en sta ook niet gek te kijken als speelgoed voor heel andere doeleinden gebruikt wordt dan de bedoeling is. Open-ended speelgoed en zelf-corrigerend materiaal (google eens op montessori materiaal) is erg geschikt. Vergis je niet in de persoonlijkheidskenmerken die je vaak ziet bij een ontwikkelingsvoorsprong/hb. De ‘zijns-kenmerken’ beschreven door Tessa Kieboom en de overexcitabilities van Dabrowski zijn leuk om je eens in de verdiepen. Een voorsprong is (vaak, niet altijd) meer dan cognitief verder zijn. Je krijgt er een onwijs leuk, maar vaak ook uitdagend, pakket van kenmerken bij (nogmaals: niet iedereen). Dat had ik me niet zo gerealiseerd toen die voorsprong bij mijn kids in eerste instantie zichtbaar werd . Zelfde geldt voor mindset. Groei-mindset, leerkuil... het zijn allemaal termen die je vast wel tegen zal komen en die leuk zijn om wat over te lezen. Het zijn allemaal termen die ik graag zelf had willen kennen voordat we aan deze hele zoektocht (want dat is het soms echt) waren begonnen. Oh en ook al hoef je er niet iets actiefs mee, zeker niet zolang het goed gaat: Ik zou er toch op voorhand rekening mee houden bij schoolkeuze.
Hier beiden trage praters, R is eind november 2 en is net bij "open / dicht" verder komt er ook niet veel uit alleen mama, auto, aan, uit. Maar ineens hoor je ook "ja dat is leuk!" Dan sta je ff 2x te knipperen met je ogen. Maar mini details en hoe dingen werken en draaien en verhouden tot elkaar is echt zijn ding. Klinkt me als een voorloper, verbaal voorlopen is geen enkel probleem. Kan zijn dat ze op iets anders achterlopen en dan staat t ene ff stil en schiet ze op een ander punt voorbij.
Het enige wat mij zo te binnen schiet naar aanleiding van je verhaal is dat speelgoed niet per se uitdagend hoeft te zijn, gewoon "leuk" is ook goed. Zeker als je zegt haar lang(er) kind te willen houden. Speel in op haar interesses. En verder zal de toekomst het uitwijzen, maar je al een beetje verdiepen in de termen en mogelijkheden zoals iemand hier benoemde kan natuurlijk geen kwaad. En als je nu verder nog een vrolijke (bijna) peuter hebt, zou ik vooral zo doorgaan als je al deed!
Dankjewel voor je uitgebreide antwoord! Dat zijn termijn waar ik in ieder geval even op kan googelen. Fan van montessori materiaal was ik inderdaad al heel erg, daar kan ze vaak best lang geconcentreerd mee spelen.
Herkenbaar, onze oudste liep op taal ruim een jaar voor. De kinderarts zei al vanaf een jaar: ik kan zien dat het een slimme jongen is.Daarentegen was zijn grove motoriek minder goed, was hij te gecalculeerd met spelen (durfde iets pas als hij zeker wist dat hij het kon. Was houterig ook) en zelfstandig spelen vond hij lastiger: met duplo moest ik vaak mee bouwen. Wij hebben hem een duplo knikkerbaan gegeven toen en loopfiets. En een speeltoestel, om zn motoriek te verbeteren (was geen direct verjaardagscadeau, 2 maand voor zn verjaardag neergezet in de tuin) Zijn broertje van 3 kan nog niet tot 10 tellen maar heeft fantasie voor 10 en speelt heerlijk een uur onverstoord zelf en is super avontuurlijk en lenig. Zo'n verschil: we hebben nu wel van die hekjes bij de trap staan en overal kindersloten op. Kind is nog in staat een naaktslak re likken uit nieuwsgierigheid
Ahahahahaha oo zo erg he! Dochter was opeens vreselijk bang voor alle insecten, dus ben ik ze allemaal 'gedag' gaan zeggen en zeggen dat het mama's vriendjes zijn. Van het weekend kon ik nog net op tijd ingrijpen toen ze een naaktslak een kus wilde geven, want die had 'pijn aan zijn keel'
Hij nam ze gewoon mee in huis vorig jaar.... ik snapte maar niet waarom ik zo veel in huis had. Tot hij op heterdaad werd betrapt. Gatver! En dat terwijl onze oudste pas sinds hij 6 was ontspannen loopt bij de kinderboerderij ipv al gillen als een geit naar hem keek (en hij is opgegroeid met kippen, cavia's, katten, paarden.... alleen de katten tolereert hij in zn buurt. Hij vond t ook niet zo erg dat de kippen en cavia's doodgingen. Vroeg ook niet om nieuwe) Ik heb trouwens ook wel een schort cadeau gegeven aan de oudste: toen hij 2 was, kon hij uitstekend met een scherp mes overweg. Achteraf had ik hem een cool kinderkoksmes willen geven. Nr2 krijgt alleen een kindermes van de bestekset, anders verliezen we vingers
Herkenbaar. Onze dochter is 3 en doet nu weekjes uit groep 2. Vooral de reacties uit de omgeving kunnen ontzettend ontmoedigend werken merken wij. Wij pushen helemaal niet, ze mag (binnen de grenzen veilig, hebben anderen er last van en is het moreel oke) doen waar ze zin in heeft. Soms is dat letters leren, soms is dat de glijbaan of een uur tutten met de pop. Maar als we dan ergens zijn en ze leest een woord, dan krijgen we vaak te horen dat het zo zielig voor haar is dat we haar zo weinig kind laten zijn. Onze dochter gaat sinds ze 2 is naar gespecialiseerde opvang voor kinderen die voorlopen. We kregen van de vorige opvang terug dat ze weinig contact maakte, geen nieuwe dingen wou proberen, slecht sprak en houterig bewoog. Dat hebben we aangekaart bij het consultatiebureau en die gaven aan iets heel anders te zien. Conclusie: kind vertoont aanpassing gedrag om bij de groep te kunnen horen. Thuis vroeg ze "mama mag ik nog een boterham alsjeblieft", op de crèche wees ze naar brood en zei ze "die", want dat deden alle kindjes. Sinds ze naar de gespecialiseerde opvang gaat hebben we 's avonds ook geen drama meer. Ze gaat er echt met plezier naar toe, heeft vriendjes waar ze op niveau mee kan spelen en die haar goed snappen. Er komt aan het einde van de dag een vrolijk meisje thuis. Daarvoor dachten we dat ze wellicht overprikkeld was, dat de dagen te lang waren oid. Elke avond huilen en gedoe. Maar dat kwam dus doordat ze te weinig prikkels kreeg en niet aangemoedigd werd. Mijn advies is dus ook vooral goed te kijken naar je kind en naar de observaties van het consultatiebureau en de opvang. Niet kijken naar leeftijd op speelgoed, maar gewoon bij de spelotheek dingen uit proberen. En heel erg complimenteren op wat ze doen (doorzetten, nog een keer proberen, niet opgeven), ipv het resultaat. Inderdaad alles zoveel mogelijk vanuit een growth mindset benaderen. En het is ook gewoon super leuk. Onze dochter kan je van alles vertellen over dino's en over de noordpool. Ze stelt zulke leuke vragen. Of we een nieuwe auto moeten als de benzine op is (leenauto, rijden zelf beide electrisch), hoe de wereld gemaakt is, waarom de maan soms ook overdag te zien is, wat er gebeurt als je dood gaat, hoe een regenboog in de lucht blijft hangen, wat het verschil is tussen mist en een wolk als het allebei van druppeltjes gemaakt is etc. Dus vooral ook van genieten. Tv tips: Ada Dapper Wetenschapper, Una, Mira de koninklijke detective zijn hier favoriet
Wat gaaf dat er zo'n opvang bestaat! Jeetje wat heerlijk dat je je kind zo ziet veranderen dan Dat had hier ook zoveel uitgemaakt. Hij was de peuterspeelzaal ontgroeid, had 1 op 1 begeleiding op de peuterspeelzaal (echt super hoe ze dat deden!) Omdat hij hele andere behoeftes had. Ze maakten zich zorgen: hij sprak daar niet tot amper. Terwijl hij zo ver voorliep. Hij was gewoon niet happy daar. Op school bloeide hij op. Toen hij groep 2 oversloeg moest hij eindelijk moeite doen om te leren (automatiseren van rekenen was zn struikelblok). Vlammetje wakkerde weer aan ♡ Bijzonder he? Mijn oudste had ook zulke interessante vragen toen mijn vader dood ging. Vond als 3 jarige het begraven van zijn cavia's machtig interessant en wou ze t liefst opgraven weer. Hij houdt vanaf 2 jaar al van cultuur: oude kerk bezoeken? Geweldig. Waar nr2 de echo helaas uittest en op banken klimt (en door man snel wordt meegenomen want hij was de kaarsjes aan t uitblazen) is de oudste zo geboeid. Over de gebruiken. De relikwieën. Over de boeken. En dat al vanaf 2 jaar, dat besef dat de kerk is om op gepaste toon te praten. Hoe hij zich prima redt tussen de volwassenen op een verjaardag. Maar vooral, hoe hij eindelijk de aansluiting heeft gevonden met leeftijdsgenoten. En gewoon ook een vrij spelend kind is. Want dat was mijn zorg. Maar die is weg. Onze overdenker gaat nu ook in de wildste achtbanen heerlijk! Hoe hij minecraft speelt? Tablet ernaast en net zo lang terug spoelen tot hij het ingewikkelde bouwwerk volledig heeft nagebouwd. Tot op t laatste blokje nauwkeurig. Zo gedreven En over de 2e zeggen we: hij heeft gelukkig zn charme mee hahahaha want god hij vreet gewoon de kauwgom van de straat