Hier sprak de juf me vandaag even aan. De plusklas gaat over 2 weken beginnen en dochter mag (hoogstwaarschijnlijk) hier ook aan meedoen. Normaal doen ze pas vanaf halverwege groep 3. Ze zitten dan met 3,4 en 5 bij elkaar. Als het nog niet gaat mag ze het later weer proberen. Juf geeft aan dat ze nog wel aan haar werkhouding moet werken. (Logisch, ze zijn pas 2 weken bezig). Ik vraag me af of het eraan ligt dat ze nog jong is en niet geconcentreerd, of waarschijnlijker, dat het mega saai is en dus snel afgeleid is. Ze heeft haar vorige week avi afgenomen, E3 behaalde ze op 1 foutje na net niet. M4 lezen maakte ze op school nog wel teveel fouten in, dus voor nu op school E3 lezen en meters maken. Nou is het aanbod op school mega oud en saai (mijn frustratiepuntje). Verder strepen ze al heel veel weg in het rekenwerkboekje, maar moet ze toch nog wel een beetje maken, met name om te oefenen met het werken. We gaan het zien. Ik denk dat het didactisch aanbod wel goed gaat komen. Alleen zal m’n dochter nooit helemaal gelukkig worden zonder haar vrijheid en autonomie.
Mijn oudste heeft dit ook een poosje gedaan. Bij hem was het deels om hem langzaam te laten wennen aan de versnelling die zeer waarschijnlijk later dat jaar zou volgen omdat hij op alle vlakken ver vooruit was. Hij heeft toen een paar maanden rekenen met 5 meegedaan (zat op dat moment in 4) in de tussentijd zijn we zorgvuldig het stappenplan voor versnellen gaan oppakken. Samen met school heel zorgvuldig naar gekeken omdat het in eerste instantie zeker niet onze voorkeur had. Toen dat bijna afgerond was ging hij ook spelling/taal mee doen in 5.
Daar ben ik ook benieuwd naar. Ze zijn dus niet totaal onbekend met vooruit gaan met het werk. Of misschien is die jongen wel de eerste. Als ze het nog niet weten hebben ze nog 1 schooljaar voor een plan
Mijn zoon heeft nu een grote voorsprong op rekenen, de IEP toets voor half groep 4 hebben ze nog niet afgenomen maar de juf zei dat het haar niet zou verbazen als hij die ook gewoon zou halen omdat hij de toets voor eind groep 3 ruimschoots gehaald had. Voor taal heeft hij vooralsnog geen voorsprong, daar had hij vorig jaar ook nog geen interesse in. Nu vind hij letters leren wel enorm leuk dus afwachten of hij zich daarin ook snel ontwikkeld. Hij zit verder goed in zijn vel, heeft veel vriendjes en vind het prachtig om (zijn woorden) de slimste van de klas te zijn. Dus het heeft ook niet mijn voorkeur om hem echt een klas over te laten slaan.
Volgende week hebben wij de startgesprekken op school en ga ik met de nieuwe juf van mijn dochter praten. Gelukkig een vaste juf 5 dagen per week, geen wisselingen, hopelijk ook weinig uitval en weinig invallers nodig. Fingers crossed! Vorig schooljaar was het drama in haar groep met heel veel wisselingen, waardoor ik op een gegeven moment een depressief meisje thuis had zitten. Ze is zelf altijd heel vrolijk maar doordat er steeds weer juffen weggingen en nieuwe juffen kwamen had ze het erg moeilijk. Plus het feit dat de nieuwe juffen niet door hadden hoe ver ze was en wat ze nodig had, het pluswerk eigenlijk op z'n gat lag etc... Ik zag mijn dochter deze week al in een groepje bij de IB'er om een vreemde taal te leren dus goed dat dat al gestart is, maar hoe gaan we haar verder uitgedaagd en gemotiveerd houden? In november komt er een baby bij in ons gezin dus ook dat zal de nodige uitdagingen creëren... Ik heb zoveel dingen in mijn hoofd om bespreekbaar te maken, maar we hebben maar 10 minuten. Wat zouden voor jullie de belangrijkste punten zijn om aan te kaarten bij een startgesprek?
Bij ons op school gebeurt dat ook hoor. Schoolbreed rekent iedereen op hetzelfde tijdstip en er zijn best wel wat kinderen die een groep hoger (of lager) mee rekenen. Mijn zoon is toevallig de enige uit zijn klas die een groep hoger mee rekent, maar ik weet van andere groepen dat er soms wel 4 kinderen dat doen. In groep 8 krijgen ze dan wiskunde.
Een datum prikken voor een langer gesprek Ik zou een sowieso een lijstje maken voor jezelf met alle punten, dan heb je zelf al wat meer overzicht. En dan een gesprek plannen waarin je wat meer tijd hebt.
Wij hebben alweer een uitgebreid gesprek op school gehad met juf en ib'er en samenwerkingsverband. Die laatste heeft hem geobserveerd en met hem gesproken. Uit het gesprek kwam naar voren dat psycho motorische therapie wel iets voor hem zou kunnen zijn, heeft iemand daar ervaring mee? Hij zit zichzelf soms zo erg in de weg dat dit wellicht zou kunnen helpen. Qua uitdaging is het maar weer even afwachten hoelang zoon het interessant gaat vinden. Ze doen nu snappet voor taal en dat schijnt qua niveau wel mee omhoog te gaan. Het rekenen een groep hoger is ook een prima uitdaging en de plusklas is ook weer begonnen. Ook gaat hij straks 1 dag in de week naar een bovenschoolse plusklas waar ze vooral gaan werken aan leren leren, fouten maken en zelfinzicht. Hopelijk is dit bij elkaar voldoende om hem een beetje gelukkig te houden dit jaar.
Waarom raden ze pmt aan? Ik vind het een mooie vorm van therapie, maar het hangt wel van het doel af natuurlijk.
Wat het doel precies is weet ik ook nog niet zo goed, vandaar dat we er ons even in willen verdiepen. Hij heeft er nogal moeite mee als dingen anders gaan dan hij bedacht heeft in zijn hoofd. Hij heeft ook een sterk rechtvaardigheidsgevoel als dingen volgens hem niet eerlijk gaan. En hij voelt best veel druk omdat hij de slimste van de klas is. Dat is niet iets wat wij of de juf hem opleggen, dat komt echt uit zichzelf. Geen idee of ze hem met dit soort dingen kunnen helpen.
Ik denk dat dit toch veelal karakter eigenschappen zijn die hopelijk beter worden als ze volwassen zijn... ik weet niet of therapie hierbij echt baat heeft maar het is vaak de gemakkelijkste weg om een kind naar therapie te doen want dan hoeven ze er zelf weinig mee.
Nou echt hè. Het voelt een beetje alsof het onderwijs niet passend is, dus we het kind maar moeten aanpassen ipv het onderwijs.
Hulp zou wel kunnen maar ik ben daar niet in verdiept of dat het is. Bij ons heeft speltherapie geholpen. Meer leren over hoe alles zit en wat hem dwars zat. Hoe om te gaan met hb. Uiteindelijk heeft ze hem ook kunnen helpen om op het hb onderwijs te komen. Het samenwerkingsverband had ook advies nodig van iemand die niet in school zat.
PMT gaat volgens mij niet om het kind aanpassen oid, maar meer om een kind meer handvatten te geven, juist als het om karaktereigenschappen kan dat ook fijn zijn. Sommige dingen worden niet uit zichzelf beter, maar ‘moet’ je echt leren. Natuurlijk zijn er meer manieren om dat te doen. En het is natuurlijk ook afhankelijk van de doelen (maar daar heb je zelf inspraak in) en van degene die het geeft ed hoe het aangepakt wordt en of het een meer positieve of een meer negatieve insteek heeft.
@sabagirl @Fristi2012 zo gezegd klinkt het inderdaad niet positief. Die insteek bedoelen ze hopelijk niet, maar is wel goed om in de gaten te houden ja. De juf had het zelf met haar kinderen ook gedaan, om andere redenen, maar die was heel positief. Ik hoop dan inderdaad dat het is zoals @NiekeKris zegt, dat hij handvatten krijgt die hem vooruit helpen. Ik heb even opgezocht wat we ook alweer besproken hebben (het was zoveel dat ik het even niet meer helder had) en hij moet gaan leren voelen. Hij schiet nu qua emoties van groen naar rood en hij voelt niet goed dat hij overprikkeld raakt of dat het even teveel wordt. Ook hulp vragen en uberhaupt accepteren dat je hulp nodig hebt is voor hem een dingetje. Daar zijn we met de fysio SI mee bezig geweest, maar daar loopt hij ook op vast. Dus het idee was dat pmt wellicht daarbij kan helpen.
Ah, voor leren voelen is pmt echt heel erg geschikt! Dat is een ervaringsgerichte therapie, waar hij leuk kan gaan spelen en ondertussen bevraagd wordt op wat hij voelt in zijn lichaam. Hij zal zichzelf dan een stukje beter leren kennen en, als het goed is, leren herkennen wanneer hij in oranje zit en er dan iets aan kan doen. Ik ben pmt-er dus wellicht bevooroordeeld, maar dit doel vind ik heel goed binnen pmt passen.
Mijn zoontje volgt ook zoiets momenteel voor dezelfde problemen. Tot rust komen in je lijf enzo. Hij vibdt de spelletjes die ze doen superleuk maar hij is de therapeut volledig de baas, praat haar onder de tafel en bepaalt eigenlijk de gang van zaken daar. Ze heeft duidelijk nog nooit een kind met deze intelligentie en zelfverzekerdheid gezien Wij gaan dus niet verder, ook omdat het pas volgend jaar weer opnieuw vergoed wordt, die 10 uur inclusief kennismaking en verslaglegging stelt niets voor.
Jammer dat ze daar niet doorheen kan prikken en dat je daardoor niet verder kunt. Mijn zoon kan ook goed praten, maar zodra het te dichtbij komt schiet hij op slot. Dan checkt hij gewoon uit zagen we bij de fysio. Hopelijk lukt het in spelvorm beter om bij zijn gevoel te komen.
Ach hij vindt de spelletjes die hij er doet erg leuk dus die 2x zit ik nog wel uit. En sinds hij andere juffen heeft en zich weer vastbijt in de ruimte is ie ook eigenlijk nooit meer boos. Alleen voor dat eindeloze praten moeten we nog een oplossing vinden, iers van ducktape ofzo