Als smetvrezer snap de verkoper helemaal, maar niet echt bevordelijk voor de verkoop. Ik heb toen alle bezichtigingen op 1 dag laten plannen zodat ik er maar 1 of 2 keer (voor degene die nog een keer wilde komen kijken) 'last' van had. Dat ging 3 jaar geleden prima, want het huis was al bijna 3 x verkocht voordat het op Funda stond. Nogmaals; ik snap de smetvrezer enorm goed, maar soms zul je je eroverheen móeten zetten.
Thanks. Ja de tijd gaat snel en toch langzaam. De ene dag is t nog maar een jaar en de andere dag is t goh al bijna een jaar al, tijd vliegt.
Hoe erg het aanstaande overlijden van de moeder van een collega mij aangrijpt. Ik ken haar helemaal niet. Maar het verhaal wat collega verteld komt zo sterk overeen met wat wij met mijn vader meemaakten dat ik weer helemaal terug in de tijd ben. En ook weer helemaal terug in de rouw lijkt het wel En net ook de jaarlijkse verjaardagslunch gepland. Dat doen we ieder jaar rond papa's verjaardag. En is heel gezellig. Eerste keer was een scherp randje omdat het verdriet nog ze vers was. Daarna gewoon fijn samen zijn en lekker eten. Maar nu ben ik gewoon ineens weer intens verdrietig
Voor rouw is geen tijdspad. Het kan je echt op onverwachte momenten overvallen Vorig jaar in november was het 7 jaar geleden dat mijn vader overleed, heel onverwacht Hebben geen afscheid kunnen nemen Ik was opeens weer snel in tranen. Als ik dan hoor over overlijden met wel een echt afscheid dan moet ik echt weer even slikken.
Zo herkenbaar. De baas van mijn man is overleden en ik dacht aan zijn kinderen, van mijn leeftijd, en het raakte mij zo vreselijk. Je weet hoe het voelt. Verbonden in kwetsbaarheid Toen papa overleed, rouwden veel neven en nichten ook om hun vader die was overleden (pa was al 4 broers verloren, ook zo plotseling weg). Ze huilden niet alleen om mijn vader, maar ook om hun vader. Je herbeleefd het weer. Ook al was t voor hen al 15 jaar of meer geleden... Knuffel. Maar even toelaten. Morgen is er wel weer een dag.
Heel veel sterkte! En ja, volgens mij is dat heel normaal, dat rouw ook na een hele tijd soms weer boven komt en rauw kan voelen. In februari overleed een goede vriendin van mij aan kanker. Ik heb om haar gerouwd (en nog bij vlagen) maar ook weer opnieuw om mijn vader die 24 jaar geleden aan kanker overleed. Haar situatie (jong gezin, lang ziekbed) leek zoveel op die van mijn vader, toen was ik dus een jong kind. Er kwamen herinneringen naar boven waarvan ik niet eens wist dat ik ze had. En duurde weken voordat mijn hoofd weer wat rustiger werd. Niet gek, wel verdrietig.
Nou heel eerlijk, ik vond het er een enorme zooi. Duidelijk verwaarloosd. De bijkeuken, kantoor en garageboxen stonden bomvol rotzooi waar je geen meter kon lopen. het was echt niet presentatie waardig vond ik.
Nou, mijn moeder had vroeger een winkel en daar kwam altijd een vrouw die zó ontzettend stonk. Echt, als ze weg ging lieten we de deur nog een half uur open om te luchten. En die vrouw had dus ook zo intense smetvrees dat ze niet douchte omdat ze anders van zichzelf de douche schoon moest maken.
Da's wel heel bijzonder Doet me trouwens wel een beetje denken aan mijn oma. Die had ook smetvrees en douchte al járen niet in haar eigen huis. Ze was er namelijk van overtuigd dat ze dan besmet zou raken met legionella. Dus waste ze zich dagelijks bij de wastafel, ze stonk gelukkig absoluut niet hoor, maar waste zichzelf soms ook wel 2x per dag. Wanneer ze bij ons logeerde douchte ze wel gewoon, daar was kennelijk geen besmettingsgevaar
Degene die van t locale inbrekersgilde waren (die oa vlakbij ingebroken hebben), waren ook niet van de minste huizen zullen we maar zeggen. Wij hebben t goed, maar dat level halen we niet. Nouja op opvoeding liggen we geloof ik wel voor, ik heb liever daar mn voorsprong.
Dat ze gisteren heel de straat versierd hadden voor mijn 30ste verjaardag als wraak. Omdat ik altijd voorop sta in het feestcomitee