Voor dit topic heb ik een andere nick aangemaakt, omdat ik me er heel erg voor schaam. Op mijn 18e kreeg ik een erg bezitterig vriendje die continu bovenop mijn gewicht en eetpatroon zat. Ik woog toen 47/48 kilo bij 1.63m. Ik sportte elke dag en als ik foto's terug kijk was ik slank op het magere af. Hij was zelf ook altijd obsessief met zijn haar, kleding en uiterlijk bezig en projecteerde dat op mij. De relatie was sowieso erg toxisch, geestelijke en seksuele mishandeling. Sindsdien ben ik dus erg gefixeerd op mijn gewicht en uiterlijk. In de loop der jaren door medicatiegebruik ben ik wat aangekomen. Dit heb ik altijd heel moeilijk gevonden en worstel dus al jaren met eetstoornissen, diëtisten en psychologen. Na de bevalling van mijn dochter woog ik weer 50 kilo en voelde me trots over mijn lijf. Anderhalf jaar borstvoeding gegeven. Daarna ben ik weer wat kilo's aangekomen en weer afgevallen. Nu ben ik bijna 40 en weeg 56 kilo. Op zich een prima gewicht, maar ik heb zo veel vet en rollen en voel me zo vies en vadsig. Vind douchen ook echt verschrikkelijk, dan wordt ik echt even met mijn neus op de feiten geduwd, ja, ik ben echt zo dik. Een aantal maanden geleden was ik 4 keer per week aan het sporten en begon het rommelen met eten. Maaltijden overslaan, zeggen dat het niet smaakt, yoghurt eten ipv avondeten. Alleen maar kwark en yoghurt eten met fruit. En weer beginnen met braken. Geen energie meer hebben voor dingen, veel moe zijn. Vanaf toen is het eigenlijk alleen maar achteruit gegaan. Sinds afgelopen maandag houd ik niks meer binnen. Alles inclusief drinken komt er weer uit. Ik eet wel; kwark met fruit of yoghurt met muesli, maar alles gaat heel moeizaam. Krijg het bijna niet naar binnen. En als het dan op is, voel ik het weer naar boven komen en moet ik snel naar het toilet. Ik heb veel dorst heel de dag. Het nare is ook dat mijn medicijnen er ook weer uit komen. Nu ben ik ook echt super moe, val overdags haast in slaap als ik maar even zit. Ook heb ik veel hoofdpijn, moet veel plassen en ben sinds van de week ook duizelig. Gisteren in de auto ook even duizelig geworden en de auto aan de kant gezet tot het weer ging. Daar ben ik wel een beetje van geschrokken. Vanmorgen ben ik bij de huisarts geweest en heb ik maagbeschermers gekregen. Ik heb niet durven vertellen hoe het echt zit, zij denkt dat ik "gewoon" ziek ben. Vanmiddag spoedafspraak gehad met mijn psychologe. We starten volgende week met traumabehandeling en ik heb haar moeten beloven dit te stoppen omdat ik anders lichamelijk en geestelijk niet sterk genoeg ben om EMDR aan te kunnen. Wat ik met dit topic wil? Dat weet ik eigenlijk niet zo goed. Misschien wat tips? Ik kan hier in mijn directe omgeving met niemand over praten helaas. Alleen mijn man weet het.
Wat heftig voor je, en wat knap dat je hulp hebt gezocht! Ik heb niet echt tips voor je, de belangrijkste stap heb je al gezet, professionele hulp zoeken. Veel sterkte en succes! Het zal zwaar zijn, maar als het moeilijk is, kan je dochter je er vast doorheen helpen.
Jezus meid, wat heftig! Dapper en verstandig dat je naar je pscyholoog bent gestapt! Toen ik op de middelbare zat, heb ik van dichtbij gezien hoe anorexia m'n beste vriendinnetje kapot maakte. Toen al was het me duidelijk hoe ongrijpbaar en bedreigend eetstoornissen kunnen zijn. Wat moet het eng zijn om door te hebben hoe je langzaam aan weer in de grip van je stoornis valt Ik wil je alleen maar heel veel sterkte en kracht wensen!! Ik hoop dat de therapie je weer op de goede weg kan helpen, want dit moet soort naar voor je zijn. digitale knuffel
Google eens op liefdevol jij, Laurence (achternaam even kwijt: bauffe denk ik) zij heeft zelf een eetstoornis (gehad), in opname geweest, boek geschreven ... Ik volg haar op Instagram en lijkt me wel een fijn iemand om te volgen als het herkenbaar is voor je. Succes
Ik word altijd een beetje giftig om de westerse aanpak. Traumabehandeling en dan moeten beloven dat je je eetprobleem een halt toeroept. Als het zo makkelijk was, was er niemand meer met een eetprobleem. Dat is onderdeel van het trauma.. hoe je lichaam reageert op de triggers, die ook hun emotionele reactie hebben. Alleen door ze samen aan te pakken, kan je genezen. Alleen emdr werkt dus ook niet omdat je dan geen fysieke ontlading hebt en het in je lichaam blijft zitten. Maar goed... het moge duidelijk zijn dat ik een heel andere aanpak heb. Sterkte! Je hebt veel meegemaakt, ik hoop dat je de weg terug vindt.
Heb je ooit behandeling gehad voor je eetstoornis dus een psycholoog gespecialiseerd in eetstoornissen? Want de eetstoornis ansich is het probleem niet. Het gaat helemaal niet om afvallen, het gaat om controle krijgen. En de vraag is altijd controle waarop, pas als je dat ook aan gaat pakken kan je verder. @Sophy de psycholoog heeft wel een punt wanneer een BMI echt veel te laag wordt want dan is bewezen dat geen een therapie meer werkt dan moet je eerst echt aankomen omdat niet alleen je lichaam in spaarstand gaan maar ook je hersenen. Maar een eetstoornis is super ingewikkeld en verdient een gespecialiseerde behandeling. Dus dit wellicht ook met je psycholoog bespreken wat nu te doen. heel veel sterkte!!
Heftig voor je zeg. Ook ik heb van dichtbij meegemaakt hoe een eetstoornis het leven (en dat van naasten) helemaal kapot kan maken. Een eetstoornis is zo ontzettend complex... heb je een fijne psycholoog? Hoe moeilijk ook, ik ken mensen die 15+ jaar een ernstige eetstoornis hebben gehad en er toch heel goed bij zitten nu. Het is gewoon verdomde lastig om de cirkel te doorbreken en andere manieren te vinden om om te gaan met de moeilijke dingen in het leven. Sterkte!
Tuurlijk moet een bmi niet te laag worden. Maar een simplistisch "je moet beloven meer te gaan eten" of iets van dien aard.. ik heb niet het idee dat je daarmee de gemiddelde eetstoornispatient bereikt. Want het gaat voorbij aam de oorzaak, aan het gehoord willen worden. Alleen beloven zorgt niet voor fundamentele gedragsverandering. Hoe goed bedoeld ook.
Zou je misschien dit topic durven te copy pasten en te mailen aan je psycholoog, en huisarts? Emdr nu zou je zó kunnen ontwrichten dat je nog harder in je eetstoornis valt, ik denk dat het belangrijk is dat je hulpverlener goed op de hoogte is van alles.. Wees mild voor jezelf, en als dat niet lukt; wees mild voor de moeder van je kinderen. En zorg goed voor haar. Ik vind het dapper van je dat je dit topic hebt geopend, het is een goede eerste stap. Je zal hier wellicht veel meningen tegenkomen over trauma en eetstoornissen, maar ik blijf erbij dat je je psycholoog en huisarts moet inschakelen en zo gespecialiseerde zorg kunt krijgen. Veel liefs en sterkte, wat naar dat je je zo voelt en zo vastloopt ♥️
Sorry, nu ik nog een keer lees vraag ik mij af of je het je psycholoog wel hebt verteld en dat ze heeft gezegd dat je dit moet stoppen? Dat vind ik wel een vreemde reactie, als je daar zelf zoveel grip op had was een eetstoornis helemaal geen probleem. Is zij goed op de hoogte, en hoe zijn jullie tot emdr gekomen?
Volgens laatste onderzoeken is het niet meer zo dat EMDR andere stoornissen ontregeld maar juist gedaan moet worden en juist vaak zo werkt dat de andere problematiek juist ook beter behandeld kan worden. Voorheen was het idd eerst al het andere behandelen maar dat is inmiddels achterhaalt.
Vervang emdr voor een andere trauma behandeling en dan ben ik het ermee eens tevens gelijktijdig met behandeling voor eetstoornis/depressie/wat dan ook, maar dat hangt van zoveel af dat is niet te zeggen via een forum post. Emdr pakt alleen maar het herschrijven van de herinnering in je hersenen aan, terwijl trauma ook zeer zeker in je lichaam zit, en daar ook uit moet.
Maar ik schrijf ook niet alleen emdr he, alleen dat geen emdr tijdens andere ziektes uitgesloten is dat is niet zo. En idd daarnaast als er andere dingen spelen moet dat ook.
Ook werken aan je zelfbeeld. Ik heb dezelfde lengte als jij en weeg 63kg en ben 38. Oke lovehendeltje wat niet breder moet gaan worden maar verder vind ik t gescheten. Jaren geleden was ik afgetrained ook 47kg en altijd aan de onderkant van de gewichten gezeten. Nou ben ik niet t type wat van foto's houdt maar dr zijn fotografen die je smaakvol op de plaat kunnen zetten en ipv dat je denkt "oh my gooooood this is horrible" is t effect "omg i'm a darning powerhouse!". Vriend van me heeft dat soort foto's, welliswaar voor zn portfolio ivm audities maar ze zijn echt prachtig. Je staart je nu allicht blind op de "verkeerde details" terwijl je in t hele plaatje vermoedelijk een heel ander beeld hebt. Daarom, werk ook aan je zelfbeeld. Dat kan evt ook met een sport (vechtsport bijv, maar dans kan ook).
Je noemt 47/48 kg bij jou slank/tot op het magere af, en 56 kg vadsig. Dus in 9 kg ga je van bijna mager naar heel dik. Dat is objectief gezien (bijna) niet mogelijk. Je hebt nu een bmi van 21, dus ook daarmee zou je objectief gezien moeten zeggen dat je een prima gewicht hebt. 47 kg was een bmi van 17,7, dus ondergewicht. Ga er maar vanuit dat je toen dus inderdaad eerder mager was dan "gewoon" slank. Zit je focus vooral op het getal? 50 is beter dan 56, ongeacht wat je in de spiegel ziet? Of zie je in de spiegel echt een te dik persoon? Sta je vaak op de weegschaal? Ik vind de post van @Cobon mooi en ook treffend mbt de reactie van de psycholoog. Wat vind de psychologe precies dat je moet stoppen? Het braken? Of het "vreemde" eetpatroon?
Sorry niet vervelend bedoelt, maar dit helpt dus niet. Bij een eetstoornis gaat het niet om gewicht of zelfbeeld. Maar de eetstoornis geeft controle. En het getal lager laten worden op de weegschaal geeft succes om het zo te zeggen, dus kijk het gaat naar beneden dus ik ben hier mee goed bezig. Dat kan ik tenminste wel wordt dat meestal dan.
Ook dit zie hierboven gaat niet om getallen etc of om eetpatroon. Sorry dat ik ook reageer, maar een eetstoornis gaat niet om het eten om het zo te zeggen wat gek is natuurlijk omdat het een eetstoornis is. en totaal niet ontopic, maar 9kg kan helaas als je klein bent wel van gezond gewicht naar overgewicht betekenen. Ik kan bij gezond 56kg wegen wordt dit al 63 heb ik officieel overgewicht omdat je kleiner bent.
Ik heb zelf een eetstoornis gehad, dus weet er wel wat van. Het ging bij mij enorm om het getal op de weegschaal en wat ik in de spiegel zag vond ik ook niet mooi. Ik vraag mij af waar bij TS nu de focus ligt. En het lijkt me goed om de stem die zegt dat een bmi van 17,7 slank is tegen te spreken. Dat er uiteindelijk iets anders achter die focus ligt betekent niet die focus helemaal genegeerd hoeft te worden. Iedereen kan natuurlijk met 9 kg van gezond naar overgewicht gaan. Van mager naar vadsig met 9 kg is wel een ander verhaal.