Hoe ging het bij jullie tijdens het daten? Na hoelang ging je het gesprek aan of jullie exclusief waren? Na hoelang spraken jullie uit een relatie te hebben? Hoe pakten jullie dit aan? Ik merk om me heen dat veel vrouwen dit best lastig vinden. Zeker in dit tijdperk van online daten. Benieuwd naar jullie ervaringen!
Aan mij heb je niks. Ik was 15 toen ik verkering kreeg met mn huidige man. Heb nog nooit gedate Maar lees met interesse mee.
Hahaha ik ben de generatie toen online kennismaken en daten nog nieuw was. Mensen verklaarde me voor gek. Ik was van het duidelijk zijn. Bij afspraak 1 wist ik al of iemand later kinderen wou. Geen tijdverspilling Heb een paar mensen ontmoet maar kwam geen relatie uit. Bij 1 was het vaag en durfde ik niet te vragen hoe het zat. Duurde ook niet lang. Toen kwam ik uiteindelijk mijn man tegen. Het gevoel was anders. Beide open over wat we voelde en in het begin heel onzeker maar wou niet weer maanden in onzekerheid maar na hoeveel tijd, ik denk na 1 maand. Inmiddels al bijna 19 jaar samen.
Ik denk dat ik uit een ander tijdperk kwam, want uitspreken of je exclusief was en/of de relatie als zodanig bevestigen heb ik nooit gedaan… Dat ging gewoon vanzelf.
Ik leerde mijn man bij gezamenlijke vrienden kennen. We zoenden die avond gelijk in de discotheek (ja zo oud ben ik) daarna 2-3 keer samen of met vrienden iets gedaan. 4e keer feestje en bleef ik slapen. 2 weken later weer kroeg en toen zaten we op terras en stelde hij me voor als zijn vriendin. Toen heb ik dezelfde avond gevraagd of dat zo was en ja , dat was zo. Wel echt dus bewust gevraagd/uitgesproken.
Ik heb me in het verleden lelijk vergist over iemands intenties. Want voor mijn gevoel ging dat ook vanzelf. Daar bleek de ander toch anders over te denken haha.
Ik heb veel gedate wat uiteindelijk niks werd en maar vaag bleef. Bij mijn huidige vriend ging het vanzelf. We hebben nooit iets uitgesproken, alleen dat we elkaar leuk vonden. Dat was eigenlijk genoeg en we vertrouwden elkaar gewoon. Nooit onze relatie officieel gemaakt en nooit uitgesproken dat we exclusief waren, beiden was vanzelfsprekend en ons jubileum is nu gewoon de dag dat wel elkaar ontmoet hebben
Ik heb mijn man leren kennen op het politiebureau Ik was dus mijn portefuille kwijt met al mijn kaarten en pasjes. Dus ik ging enkele dagen later, omdat ik zeker wou zijn dat ik hem thuis niet ging vinden, naar het politiebureau om te vragen of er toevallig niet een portefuille was binnengebracht. Wie stond er aan het onthaal? Ja, mijn huidige man Weliswaar had iemand de portefuille gevonden en binnengebracht. Ik vroeg dus aan hem of er een portefeuille was binnengebracht en hij ging die halen. Gelukkig was het ook nog de mijne met alles erin! We raakten aan de praat omdat er niemand anders was, ik vond hem sexy, een zwak voor mannen in kostuum maar ook zo is hij helemaal m’n type. We stopten met het gesprek en ik ging weer verder. Hij had mijn naam opgezocht op sociale media en stuurde me diezelfde avond nog een privé berichtje. We hebben uren gechat en 2 dagen later onze eerste date. Samen gaan eten en drinken. Super fijn dus een nieuwe date gemaakt weer 2 dagen later. Daarna volgende onze eerste kus en nu 10 jaar later zijn we nog steeds samen en gelukkig Hij was toen 28, ik was toen 24 en mijn eerste grote liefde. Daarvoor wel enkele dates gehad met andere mannen maar dat werd niets.
Tja exclusief... wil dan ook meteen zeggen dat je met meerdere mannen tegelijk date? Zit nu zelf ook in de situatie dat het nog heel pril is. Tot hiervoor veel gefladderd, genoten van aandacht en geflirt zonder dat er daarom meer van kwam. Dus ook geen dates, ook al waren er een aantal die wel vroegen om af te spreken... Maar nu ineens was hij daar. Niet via daten, maar we kennen elkaar nu n halfjaar en zagen elkaar op events waar we werkten en ik merkte al wel dat er van zijn kant interesse was. Ik zag het puur platonisch want hey, niet echt mijn type en nog een aantal ander rationele dingen waar ik wel problemen in zag - ook al kregen we vaak van anderen owv onze interactie de vraag of we iets hadden. Wat volmondig (en oprecht) ontkend werd. Maar dus plots is dat moment daar van fysieke aantrekking, en daarna het moment waarop hij eerlijk toegaf dat er van zijn kant meer was. Dat heeft dan bij mij een eerste barst in mijn muur bezorgd en die muur wordt nu steeds minder hoog en dik. Van zijn kant weet ik dat er niemand was/is, en ook langs mijn zijde voel ik nu die drang om aandacht van andere mannen niet meer. Nu telt er nog maar 1 en we proberen zo veel mogelijk tijd samen door te brengen, wat niet eenvoudig is want we wonen 120 km van elkaar en ik heb 1 week op 2 de kinderen... Dus is het letterlijk uitgesproken? Neen, het is gewoon de flow. Al hebben we veel gepraat omdat vooral ik het moeilijk had met deze twist. Want ja, niets zo onvoorspelbaar als gevoelens zeker? Vind het wel moeilijk/raar om te zeggen dat ik een vriend heb - niet dat ik me schaam of zo maar gewoon, na 4 jaar... Kinderen weten van zijn bestaan (mss iets vroeger dan ik zou willen) en dat we er voor willen gaan ... en ook naar onze collega's toe verstoppen we ons niet en krijgen we enkel positieve reacties. Want ook al zou het niet mogen of hoeven, die soort "goedkeuring" van buitenaf is wel fijn. Al zijn er maar 2 die er echt iets over te zeggen hebben en dat zijn mijn dochters.
Maar dat ben ik wel (kan niet voor jou spreken natuurlijk) Als ik lees over chatten, naam oozoeken op social media, appen, e.d. Heel simpel: dat was er ‘toen’ allemaal nog niet. Internet ging nog via een telefoonlijn (tikkenteller in het studentehuis ging dan heel hard). Mijn ex-vriend heb ik via het balkon ontmoet (woonde 1 verdieping lager) en mijn man heb ik op een verjaardag ontmoet, hopeloos ouderwets dus
Nee dit zegt mij ook niks. Ik was 15 toen ik met mijn man kreeg. Als je in die tijd samen ging, was het toch echt wel de bedoeling dat je ondertussen niet met een ander ging. Vriendjes en scharrels waren gewoon van school/ de buurt/ de sportclub/ vakantie etc, in mijn geval op die leeftijd niet meer dan hangen met vrienden en zoenen.
Al die moderne dingen maken het echt niet makkelijker kan ik je vertellen Het brengt echt onzekerheden met zich mee.
Ik zelf ben zo niet. Ik richt mijn aandacht liever op 1 persoon tegelijk haha. Maar lees en hoor regelmatig dat sommige mensen wel met meerdere tegelijk daten.
Ik ben ook oud ben ik bang, maar ik zou als ik nu zou daten wel aangeven dat ik alleen exclusief zou zijn. Vind dat vrijblijvende van tegenwoordig heel erg raar.