Ik praat over zulke dingen ook met mijn familie en vriendinnen. Maar soms is het ook interessant om meningen van meerdere mensen te horen.
Hier elkaar najaar 2018 leren kennen. Was een broer van een vriendin. Had een leuke klik met hem, maar verder zocht ik er niks achter. Was toen nog in de modus dat ik voor de rest van m'n leven wel vrijgezel zou blijven (was ik toen al 6 jaar). Met kerst, die ik bij vriendin vierde, sloeg de vonk over en waren we (blijkbaar beide) op slag verliefd. Helaas en gelukkig (achteraf gezien) ging hij daarna een maand op reis. Tijdens zijn reis hebben we misschien 2x contact gehad. Met de jaarwisseling en mijn verjaardag. We hadden vooraf afgesproken dat ik hem van het vliegveld zou komen ophalen. Die dag gelijk in grote lijnen onze hebben en houden aan elkaar verteld (beide rugzak, m'n dochter en mijn sterke kinderwens). Niks schrok ons af eigenlijk. Vanaf dat moment veel samen maar pas een maand later vroeg ik iets van wat ons jubileum zou zijn, das de dag van het vliegveld. We hebben beide geen interesse gehad in anderen en het was gelijk serieus. Nu bijna 5 jaar verder. We hebben heel veel moeten groeien en praten, maar er heerst nu zoveel rust tussen ons (ook als de boel om ons heen in elkaar stort). Heel dankbaar ben ik met hem.
Ik ben getrouwd maar als ik lees wat exclusief en weet ik veel wat moet zijn... Als ik ooit alleen kom te staan dan blijf ik gewoon alleen. Al die vormen van relaties en wanneer je enkel met x bent enzo... pfff te veel moeite. Blij dat ik tenminste mijn kont kan keren in bed zonder tegen een ander aan te botsen en hey cookiemonster doet het ook nog als knuffel. Elke keer ik wil omdraaien in bed bots ik wel tegen iets of iemand. Ik wil mijn eigen bed.
Echt hoor. Ik ken best wat dames die al langere tijd alleen zijn en die vinden het ook wel helemaal prima. Die zeggen ook het moet wel een aanvulling zijn en geen opvulling. Ook al dat gedoe met die datings apps en dat vrijblijvende. Zou er zo geen zin in hebben.
Ik heb (nog) niet alle reacties gelezen, maar zal even reageren. We hadden begin oktober een match, na 2,5/3 weken overgeschakeld op whatsapp na toch wel dagelijks (kort) gekletst te hebben. Op whatsapp werd het contact veel meer en intensiever, eind oktober de 1e date gehad en 4 dagen later de 2e. Ik hoorde achteraf van mijn vriend dat hij na de 2e date contact met andere dames on hold had gezet om eerst uit te zoeken wat er tussen ons was. Dat wist ik op dat moment niet. In de weken erna blijven daten en begin december vroeg hij me een dagje mee weg, wat na wat overleg ook met overnachting werd (hij wilde niet te veel van mij vragen qua oppas regelen). De dag voor we dat weekendje weg zouden gaan zei ik voor de grap: wat komt er eigenlijk na daten? Waarop hij zei: uhm.. verkering? (Want hij vond een relatie zo serieus klinken ). Dus al met al hebben we net geen maand online contact gehad, en iets meer dan een maand gedate voor we er een label op plakten. Ik weet van hem dat als ik er niet over was begonnen hij dit nog wel even zonder label had laten doorlopen. Maar we hadden al wel duidelijk uitgesproken gevoelens voor elkaar te hebben/krijgen, en er dus ook geen anderen meer in het spel waren. Ik geloof 2 weken na de 1e date ofzo? Toen vroeg ik of ie nog andere vrouwen zou daten.
Ik mis msn ipv altijd maar online en bereikbaar zijn pas na 19u online mogen en dan hopen dat je crush online was. 10x offline en online gaan geweldig.. whaha Sorry. Even nostalgie..
Als je dit leuk vind raad ik je aan om het tindertopic even door te spitten. En laat je daardoor alsjeblieft niet ontmoedigen, zijn al een hele hoop padden gepasseerd. Maar ik vind het heerlijk, al die verhalen van anderen en hoe dat bij hun gaat
Hier vroegen mijn ouders dat aan mij: "hebben jullie nou verkering of niet?" Ik: 'ehm, ik zal het even vragen'.. Vervolgens hadden we een relatie. Wij hebben ook geen datum ofzo van dat we een stel werden. Gewoon de trouwdatum.
Wij kenden elkaar eigenlijk al. Dus het hele daten verliep soepeler. Wel elkaar via internet gevonden. Denk dat we paar weken gedate hebben. Binnenkort zijn we 17 jaar samen en 12,5 jaar getrouwd.
Hoe het hier ging is waarschijnlijk al bekend. Wij kennen elkaar al langer en ook al langer best goed. Volgens mij vanaf moment van toegeven ook niet echt officieel gezegd van nou…. Het was gewoon zo
Ik leerde mijn huidige partner kennen zonder verdere verwachtingen. Op een zeker moment heb ik hem laten weten dat ik hem wel errug leuk vond en iets later zei hij dat hij mij als zijn vriendin ziet en of dat voor mij oke was. En dat was dat.
Gelukkig heb ik nooit te hoeven daten via tinder ed. Maar vriendinnen wel, en ja, mannen en vrouwen daten meerdere personen in dezelfde tijdsperiode. Ze spreiden hun kansen, zeg maar. Maar wat ik wel begrijp, wees gewoon duidelijk. Mannen snappen al die hints niet. Gewoon zeggen wat je wilt. Wilt hij nog met anderen daten, dan weet je genoeg.
Ik heb hiervoor een hele lange relatie gehad, vanaf 17e al ofzo. Ben zo blij dat ik aantal jaar terug een dating periode heb gehad. Ik vond het superleuk! Ik stond er niet zo serieus in, dat scheelt misschien ook. Na een tijdje had ik het wel gezien en heb alle apps verwijderd. Mijn huidige vriend op een feest van gezamenlijke vriend leren kennen. Na een aantal afspraken vertelde hij dat hij verliefd op me was. En dat was wederzijds. Waarop ik hem verkering vroeg hihi (net zoals bij Debbie en Paul uit b&b)