Ik merk wel dat mijn conditie echt niet meer is wat het was.. anderzijds misschien ook omdat ik door het beroerd voelen zo weinig gedaan heb de afgelopen 2 weken. We wachten af, hopelijk verdwijnen die kwaaltjes na het 1e trimester.
Dames, nog drie dagen wachten tot de eerste echo... Dan rond de 8 weken. Ik ben zo ontzettend zenuwachtig ik maak mezelf helemaal gek van angst. Van het begin af aan heb ik al die angst die eigenlijk meteen kwam na de positieve test... Zou toch geen voorgevoel zijn dat het niet goed zit? Ben de hele dag op internet aan het speuren naar geruststellende verhalen en de kansen op een miskraam. Ben gewoon heel bang dat tijdens de echo het hartje niet blijkt te kloppen. Sinds drie dagen heb ik het idee dat mijn borsten ook minder gevoelig zijn en dat ik niet meer weeïg ben als ik niet vaak genoeg wat eet. Ook de buik krampen zijn een stuk minder. Kan natuurlijk ook zijn dat ik er nu meer op let omdat ik zo bang ben. Bij mijn dochter had ik maar weinig klachten en dat bleef zo... Nu had ik best wat dingetjes maar deze worden minder lijkt het nu met 7 weken. Maar ook hier lees ik wel verhalen van andere dames op het forum die dat ook hadden en dat er niets aan de hand was.. Oh oh oh wat kun je je zelf soms gek maken. Dan denk ik het is de vorige x goed gedaan dan moet het ook bij mij wel een keer misgaan. Ik lees zo ontzettend veel verhalen waar het wel een keer mis is gegaan.. Hebben jullie geruststellende woorden ?
Wat een hoop goede echo's, echt zo fijn! Dat je je zorgen maakt voor een echo is denk ik wel normaal hoor. Zolang je geen bloedverlies hebt gewoon de moed erin houden. Ik heb donderdag ook weer een echo tussendoor, anders vond ik 't echt te lang duren. Grappige is dat ik begin te twijfelen of ik het geslacht wel wil weten. Het lijkt me ook wel heel bijzonder als het een verrassing is. Zijn er meiden die voor een verrassing kiezen? En wie is er al met namen bezig? Ik heb denk ik al de namen voor beide geslachten, alhoewel ik voor een jongen nog een lichte twijfel heb. Voor een meisje komt grappig genoeg steeds een bepaalde naam voorbij die ik overal zie. Herkenbaar voor iemand?
Ik herken je gevoel en ik denk dat het niet gek is. Ook ik maakte me ontzettend veel zorgen, gelukkig bleek dat geen slecht voorgevoel te zijn. Mijn klachten waren ook wisselend aanwezig, dan wel weer misselijk en dan een dag weer fit. De buikkrampen heb ik vooral de eerste paar weken gehad en die zijn nu zo goed als weg. Afgelopen woensdag desondanks een goede echo. Hopelijk stelt dit je wat gerust. Succes met het wachten en veel plezier alvast bij de echo ❤️
Haha mijn gedachten wisselen daar ook nog in, maar denk toch dat we het willen weten. Namen schrijf ik al jaren op nu wordt het nog de kunst om iets uit te kiezen.
Die angst dat kan niemand je ontnemen. Probeer kalm te blijven. Het is ook echt wel herkenbaar, al had ik het niet zo extreem. Geslacht willen we graag samen weten. Vinden het anders zo.n gedoe met namen. Maar dit blijft gewoon onder mijn man en mij tot na de geboorte. Vorige keer ook zo gedaan en was prima.
Oja dat is ook leuk om het verder niet te vertellen! Maar ik wil het mijn zoontje zo graag laten weten als ik het zelf ook weet en ik denk niet dat hij dat nog 5 maanden geheim kan houden haha.
Heel lief van je en het stelt me inderdaad gerust. Ik doe mijn naam ook wel eer aan natuurlijk . Ik denk dat het ook wel gezond is spanning te voelen en ik heb dat altijd net iets extremer dan gemiddeld . De vorige zwangerschap is een tijd geleden en ook elke zwangerschap is anders dus kun je niet vergelijken.
Wij zijn echt nog helemaal niet bezig met geslacht of namen. Heb ook nog niets gekocht, zelfs niet gekeken. Wij willen eerst de echo zien...
Ik snap je gevoel helemaal en het is en blijft ook gewoon spannend die eerste weken! Het is echter écht normaal dat klachten wisselen of dat je ze zelfs helemaal niet hebt. Mijn borsten zijn bijvoorbeeld nog geen één keer gevoelig geweest. Bedenk dat het in de meeste gevallen gewoon goed gaat!
Wij willen het geslacht wel graag weten! Heb een pretecho pakket geboekt en daarmee kan ik dan 3 keer gaan kijken waarbij de laatste keer dan naar het geslacht wordt gekeken. Moet wel zeggen dat ik voor qua jongensnamen nog echt geen idee zou hebben. Meisjesnamen wel dat vind ik op de een of andere manier veel makkelijker haha
Wij willen het geslacht niet weten. Met name omdat alles al zo medisch is en ook hoogstwaarschijnlijk inleiding enzo. Dus mag er nog wel iets een verrassing blijven. Maar met alle extra echo's en zelf als arts denk ik ook dat het een uitdaging gaat worden. Qua namen weten we de meisjes naam, maar al jaren en voor de jongens naam is er een lijsthe maar daar zijn we nog niet mee bezig. Ik had zelf na de echo een rompertje gekocht en mn zus heeft een pakje gegeven, dat wilde ze heel graag en voelt ook gewoon goed. Ik was wat afwezig want ik heb helaas (weer) een longontsteking. Ik heb me wel wat zorgen gemaakt maar de longarts kon me wel gerust stellen. Wel had ze me eigenlijk op willen nemen, maar dat vond ik weer niet nodig als de prednison en antibiotica nog geen kans hadden gehad wat voor me te doen. En het is inderdaad aangeslagen dus lekker thuis gebleven. Ik ben met mijn ernstige infectie problemen al 2 jaar ziek thuis in de ziekte wet en inmiddels volledig afgekeurd. Dus ik vond het wel tijd worden weer eens te werken . Ik was benaderd door een ziekenhuis of ik daar wilde reïntegreren ondat ze me graag terug willen hebben als (kinder)arts en heb gesolliciteerd, ook maar meteen verteld dat ik zwanger ben. Was allemaal geen probleem. Per 1 december ga ik starten!
Wie doet er eigenlijk mee aan moeders voor moeders? Ik dacht echt dat ik dat weer zou doen, net zoals bij mijn zoontje. Toen had ik mij meteen aangemeld. Ik gebruik nu ook nog vaginaal 3x daags utrogestan (ivm eerdere miskramen) en ik dacht mij dan hierna aan te melden. Maar ik merk dat ik er eigenlijk gewoon geen zin in heb en het me tegenstaat me aan te melden. Ik voel me hier wel beschamend over eerlijk gezegd, zeker ook omdat ik ook medicate nosig heb gehad.
Ik doe er niet aan mee en vind ook dat je je niet verplicht hoeft te voelen. Er is toen best veel onrust geweest over wat er nu daadwerkelijk met de urine gebeurd (belangrijkste reden om het niet te doen), m’n buren zouden het te opvallend kunnen zien en hebben we veel contact mee (sommigen zelfs familie) en ik vind het ook gewoon een beetje een vies idee. Als het jou nu tegen staat, gewoon niet doen. Je kan voorlopig nog van gedachten veranderen en je alsnog aanmelden als je dat wilt.
Ik doe mee maar vind het toch wel intens merk ik om alles thuis op te vangen. Ik deed mee omdat ik de medicatie wellicht nodig had, uiteindelijk de ronde voor de ivf toch natuurlijk zwanger. Dus ik begrijp je weerstand goed. Ook zit het item van de keuringsdienst van waarde, waarbij HCG ook gebruikt wordt in de bioindustrie, me niet lekker. Moeders voor moeders zegt dat onze urine daar niet voor gebruikt wordt, en ik geloof hun wel in hun standpunt. Maar farmaceuten zijn boeven en zullen altijd willen verdienen, dus wie zegt mij dat het niet toch gebeurt maar via de farmaceutische industrie? Iemand dit mee gekregen? Kortom ik snap je weerstand. Maar goed ga toch door.
Ja zeker! Een plek waar ik jullie allemaal echt nooit tegen hoop te komen. Maar waar ondanks het grote verdriet een heel fijne sfeer hangt. Zowel voor personeel als de families. Een plek waar ik met veel plezier gewerkt heb altijd en waar je echt een band op bouwt. Het prinses maxima centrum