Vandaag had mijn dochter (14) en alle havo klassen een opdracht voor aardrijkskunde (ak). We wonen vlak bij een natuur gebied en daar gingen ze naar toe. Dat was alle info die wij als ouders hebben gekregen. Vandaag bleek het dus om een fietsroute te gaan (16km) , de route was uitgeschreven op papier die de kinderen in groepjes moesten volgen. Er waren checkpoints waar leraren stonden en plekken waar ze foto's van moesten maken (waar ze later een presentatie van moesten maken). Voor de rest was er ook voor hun geen uitleg. Mijn dochter en het groepje zijn dus ergens verkeerd gefietst (iets wat kan gebeuren), hebben uiteindelijk de weg terug gevonden ( dankzij google maps) maar hebben dus 2 checkpoints gemist. Toen ze op school kwamen hebben ze geprobeerd alles bij de conciërge in te leveren , maar dat moest dus bij een leraar. Alleen die konden ze niet vinden. Dus hebben ze besloten om naar huis te gaan, ze waren verdwaald, er was gezegd dat ze er 1.5 uur over zouden doen, ze hebben er uiteindelijk 2,5 uur over gedaan en dachten dus dat de leraar al naar huis toe was. Thuis vertelde ze dit en ook dat ze dus een groot stuk over de mountainbike route moesten maar dat hier zoveel boomstronken e.d lagen dat ze uiteindelijk hebben besloten dat stuk te lopen (ze heeft een toerfiets, klas genoten eclectische fietsen en stadsfietsen) En nu werden er in eens meisjes uit hun groep opgebeld door de ak docent. ze hadden die checkpoints gemist , dus zouden ze wel gespijbeld hebben en iets anders gedaan hebben, en nu moeten ze nablijven (onduidelijk wanneer) en de route opnieuw fietsen. Dochter heeft meteen contact (via teams) opgenomen met de leraar en uitgelegd wat er gebeurt was. Waarop de leraar zei dat ze hem dan hadden moeten bellen (schijnbaar stond zijn telefoonnummer ergens genoteerd op het routeblad) Man vind het helemaal te gek voor woorden en vind dat ze niet nog een keer de route hoeft te fietsen, dat ze in ieder geval aan het begin hadden kunnen uitleggen dat er een telefoonnummer was die ze konden bellen bij nood (verdwalen) Ik heb zo iets ok kan gebeuren, we maken de leraar duidelijk dat jullie niet gespijbeld hebben en als je het nog een keer moet fietsen is het niet anders maar dan wil ik wel dat de leraar meefietst. Maar als ik er langer over nadenk, ze hadden zo zo erg kunnen verdwalen in dat natuur gebied, dat ze nu niet thuis was en er een zoekactie op touw gezet zou zijn.
Ik zou het gesprek wel aan gaan met school mbt de opdracht wel gedaan hebben en niet gespijbeld hebben (eerst kinderen zelf, werkt dat niet, dan als ouder). En ook laten weten dat de opdracht duidelijker kon/moet, zeker ook mbt wat als er iets mis gaat? Mbt rampscenario’s: ik neem aan dat er leerlingen een mobiel bij zich hadden en naar huis hadden kunnen velen als ze echt de weg niet meer hadden kunnen vinden en/of ze via gps ed getraceerd hadden kunnen worden en dat zo’n extreme zoekactie niet nodig zou zijn?
Dit ja. En er is er vast één die de tijdlijn op Google Maps aan heeft staan, wellicht meerdere, dan is makkelijk aan te tonen waar ze geweest zijn.
Gesprek aan gaan met school over de communicatie enz: ok. Maar niet doorslaan over zoektochten enz.. ze zijn met een groepje en hebben tegenwoordig allemaal een mobiel. 14 jaar dus prima in staat om de weg terug te vinden of alarm te slaan.
Ik vind dat rampscenario op zich wel wat vergezocht. Aan de andere kant vraag ik me wel af of ze vanuit school dit goed gearrangeerd hebben? In die zin dat ze op mogelijk verdwalen ingericht waren door uitleg te geven en te vragen of de kinderen bijvoorbeeld 4G hebben zodat ze google maps kunnen raadplegen. En verbaal gewezen op een telefoonnummer. Ik meen me overigens vanuit ons te herinneren dat in de onderbouw er ten alle tijde duidelijk moet zijn waar kinderen zijn. In ons geval mochten onze dochters bijvoorbeeld officieel in tussenuren niet door de stad gaan dwalen en werd er dus altijd een lokaal met toezicht geregeld. Ik vind het daarnaast zeer triest dat er niet eens gedacht is aan een verdwaal-scenario en dat ze er maar vanuit gaan dat de kinderen verstek hebben laten gaan. Voelt echt totaal niet als enige vorm van inlevingsvermogen op deze jonge tiener. Maar goed, dat zal wel aan mij liggen .
Gesprek over communicatie hebben met school. En ze zelf ook leren zélf goed te lezen. Als het op het blad stond, hadden ze ook kunnen bellen even. Ze wist hem wel gelijk via teams te bellen immers toen er een consequentie aan werd verbonden. Opnieuw laten fietsen lijkt mij prima. En verdwalen? Ze hebben allemaal een 06, zijn in een groep en t is geen jungle in Indonesië natuurlijk...
Gaat mij erom dat ze wel gelijk durft te communiceren dus als ze de brief gewoon hadden gelezen dat ze bellen ook wel als groep hadden gekund. Er ligt niet alleen verantwoordelijk bij de school hierin natuurlijk.
Ik zou niet meteen overdrijven met zoekacties en vermist raken. Ze hebben tenslotte nu ook hun telefoon gebruikt om hun weg te vinden. En van een 14-jarige mag je verwachten dat als er een telefoonnummer op een blad staat ze ook snappen dat ze dat kunnen gebruiken. Of ze had de mengor kunnen appen. Etc. Dus een beetje eigen verantwoordelijkheid en reflecteren op eigen gedrag kan geen kwaad, ipv meteen alles bij school neer te leggen. Het enige wat ze daarvan leert is, omdat dat ze de volgende keer weer niet verder hoeft te kijken dan haar neus lang is, omdat papa en mama er wel achteraan gaan. Ik zou dochter contact op laten nemen met de mentor en hem de brug laten slaan met de ak docent. Daar zijn ze tenslotte voor. En dan zou ik haar laten uit leggen dat ze verzuimd heeft te bellen, en dat haar oplossing niet heel handig was, maar dat het wellicht wat overdreven is om dit op spijbelen te gooien. En dan kan je, als de uitkomst je niet bevalt, altijd nog zelf via de mentor aankaarten. Maar ik zou het probleem dus echt eerst bij dochtr zelf neerleggen.
Ik zou het lekker bij de leerlingen laten, ze hebben een brief gehad, blijkbaar hadden ze er geen vragen over en ook niet goed gelezen. Dat ze een uur langer over een opdracht hebben gedaan, had al een belletje moeten rinkelen en er zijn op school genoeg leraren, naar de AK docent is er een mentor en een afdelingsleider waar ze terecht hadden gekund als het echt zo heftig was geweest etc Ze zijn 14 en dit is een mooi leerproces, vooral niet mee bemoeien.
In dit geval zou ik het de leerlingen zelf laten oplossen. Het nablijven zou ik ook niet helemaal eerlijk vinden, maar dat kunnen ze zelf wel regelen op school. Opnieuw fietsen zou ik prima vinden, lekker extra beweging voor die pubers
Precies. Mooie leerschool en als ze het na gesprekken het alsnog opnieuw fietsen is ook t einde van de wereld niet. Leren ze de volgende keer wél alles goed door te lezen. Maar zodra je als ouder het overneemt met iets relatief kleins, leren ze er zelf niets door. Zou zonde zijn. Laat ze hierdoor maar groeien
Het telefoonnummer stond ( klein) achter op de brief. De tekst van de brief ( route) eindigde aan de voorkant. Ze hebben dus simpelweg niet op de achterkant gekeken omdat er dus gedacht werd dat alles was. School heeft over dit alles niet met ons gecommuniceerd. Dochter kwam erachter dat ze na moest blijven en opnieuw moet fietsen doordat een ander uit haar groep wel is gebeld en dit op de app gooide. In reactie daarop hebben dochter en ik contact opgenomen met de ak docent, die er toen op wees dat er een telefoonnummer op het blad stond. Misschien handiger geweest als ze dit voor vertrek ĥadden verteld. Maar wat dochter en ons het meeste steekt dat er meteen vanuit gaan dat er gespijbeld is, dat gedeelte gaan we ook communiceren met de leerkracht. De rest nemen we zoals het gaat.
We? Ik zou het echt bij je dochter laten. Zij kan het communiceren natuurlijk En ja dat steekt, snap ik. Dat is ook stom. En ik hoop dat ze haar na gesprekken zullen geloven en anders weet zij zelf wel de waarheid.
Ja we. Zij typte het bericht en vroeg om hulp omdat ze niet altijd weet hoe ze iets onder woorden moet brengen.
Ik zou adviseren dat zij met dat groepje naar de mentor gaat om het te bespreken, verder zou ik me er niet mee bemoeien. Dit is juist ook een les in zelf iets leren oplossen en voor jezelf opkomen (in dit geval dus laten zien dat er niet gespijbeld is).