Dat is ook niet makkelijk. Mensen vergeten soms dat je als tiener echt niet altijd even mondig bent. Natuurlijk moet je dat leren, maar dat wil niet zeggen dat je t ook meteen kan. Daarnaast zijn sommige docenten echt niet altijd de makkelijkste personen, waarvan je zegt wat kun jij je goed in een leerling verplaatsen. Ik heb wel eens reacties gehoord van m'n kinderen die ze letterlijk vertaalden (want dat ze soms anders interpreteren begrijp ik), waarvan je echt denkt wat ontzettend naar om zo te reageren, daar leren kinderen echt niets van en maakt ze alleen maar nóg onzekerder .
Nu ga ik even advocaat van de duivel spelen, want er worden een paar dingen genoemd waar ik vraagtekens bij zet. Je zegt in je openingspost dat er leraren bij de checkpoints stonden. Je zegt ook dat ze de weg terug weer gevonden hebben. Hoeveel checkpoints waren er? Hebben ze de twee checkpoints op het einde of halverwege gemist? De aanwezige leerkrachten moeten hen dan toch ook op bepaalde punten gezien hebben? En waar is het document gebleven dat ze bij de conciërge wilden inleveren? Staan er foto's op haar telefoon van punten onderweg die wel gevonden zijn? Stonden er straatnamen bij de route? Waren de checkpoints in de route aangegeven? Ze hadden google maps dan evt. op de checkpoints kunnen instellen. Wat ik raar vind is dat school niet het aantal groepjes geteld heeft. Ze weten toch wie nog moeten komen. Als ze een groepje missen kan je toch niet zomaar naar school teruggaan? Dan ga je op één of andere manier contact zoeken of de route tegengesteld fietsen. Hoezo werden die meisjes door de ak docent opgebeld en je dochter niet? De conciërge had de opdracht ook in het postvak van de leraar kunnen leggen (als ze die hebben). Ik zou dus nog wat checken bij je dochter voordat je naar school gaat voor het gesprek.
@pluk, ik zou ze dan na de vakantie de opdracht toch nog laten inleveren. De checkpoints zijn jiet meer bemand, dus er kan niet meer gecontroleerd en teruggestuurd worden als het niet klopt. Ik zou het de meiden zelf laten bespreken met de docent. Mochten daar rare reacties op komen van school kan je alsnog een gesprek aanvragen. De ervaring hier is echter dat het best lastig is een vakdocent te spreken. Een goed evaluatiepunt voor school is dat ze de volgende keer toch beter met coördinaten van de checkpoints kunnen werken, dan kunnen ze altijd naar een punt terug.
Ik zou het zo laten. Ze kunnen het best zelf oplossen en tja moeten ze het opnieuw doen dan is het maar niet anders. Hier ook weleens dit soort dingen aan de hand gehad en moest ik me ook inhouden om me er niet mee te bemoeien maar vond het dan ook niet de moeite waard om me erin te mengen. Het is niet een ernstig voorval dus ik zou het zo laten.
Nog even over het als ouders weten waar je kind is tijdens schooltijd. Dat is hier ook echt niet gebruikelijk als ze iets met school hebben. Vorig jaar, toen Q dus nog 12 was, waren er verschillende activiteiten waarbij we als ouders wisten dat er een activiteit was en dat het daar bij bleef. Ja, we wisten dat ze in Amsterdam of Luxemburg waren, maar hoeveel vrije tijd zonder leerkrachten wisten we niet. En ook in het dorp waar de school is zijn regelmatig opdrachten buiten school. Ze redden zich prima. Ik zou me er als ouder niet teveel mee bemoeien. Soms ben je het niet eens met beslissingen van school of een enkele leerkracht maar daar moeten die pubers ook mee om leren gaan.
De opdracht moeten ze sowieso maken (vinden wij ook gewoon als ouders), dat ze terug moeten naar 2 punten in de opdracht voor de foto's vinden wij ook niet raar. Maar wel dat er meteen aangenomen wordt dat ze gespijbeld hebben en dat ze daarvoor , als straf, na moeten blijven en de hele route moeten overfietsen vinden wij wel raar. Vakdocent spreken hebben ze hier 2 x per jaar (voor de kerst en de voorjaarsvakantie) speciale momenten voor , daar kun je je , als ouder met leerling, voor inschrijven. Maar we laten het nu even op zijn beloop, aangezien de vakdocent geen contact meer met ons heeft opgenomen wachten we wel af wat het na de vakantie wordt.
Voor mijn dochter (die een enorm gevoel voor rechtvaardigheid bezit) is het wel ernstig want ze wordt nu dus "beschuldigd" van spijbelen terwijl ze dat niet gedaan heeft. Dat steekt haar het meest en is voor haar heel belangrijk dat de leraar begrijpt dat ze dus niet gespijbeld heeft maar onderweg is verdwaald. Ze is daar enorm verdrietig over.
We hoeven ook niet precies te weten waar ze zitten, maar ze hadden de kinderen zelf meer info kunnen geven. Sommigen (die in het dorp zelf wonen) komen lopend naar school, die moesten dus eerst weer terug naar huis om hun fiets op te halen, is niet erg. Er zijn kinderen die met de bus naar school komen , die hadden dus wel een probleem want die hadden geen fiets en moesten dus andere klassen rond om te vragen of ze van iemand een fiets mochten lenen. En even duidelijk zeggen (want het blijven natuurlijk pubers) dat er een telefoonnummer op de achterkant van de route stond die ze konden bellen bij verdwalen was ook handiger geweest.
Hmm het klinkt wel als een heel knullige in elkaar gezette opdracht. Niet goed doordacht door de docent(en) Als je iets met de fiets gaat doen zul je toch duidelijk moeten maken dat er een fiets mee moet naar school. Ik snap ook goed dat het bij jouw dochter verdriet doet dat ze direct beschuldigd wordt van spijbelen. Zou ik ook boos van worden hoor. Maar ik zou het mijn kind wel zelf op laten lossen, mocht dat niet lukken dan kun je altijd nog bijspringen als ouders.
Wat dat betreft heeft school van de oudste het goed geregelde, die hebben een paar schoolfietsen die dan gebruikt mogen worden Maar zo'n opdracht plan je toch en dan geef je door van die datum fietsopdracht dus kom zoveel mogelijk op de fiets naar school?
Ik snap echt wel dat het vervelend is maar ook daar moet ze mee leren omgaan. Soms lopen dingen weleens stom. Mijn dochter had eens een proefwerk gemaakt en de docent was het kwijtgeraakt en ja ze kon praten wat ze wilde maar ze moest toch echt dat proefwerk opnieuw maken want anders kreeg ze een 1. Ook niet eerlijk maar ook daar is ze overheen gekomen. Heb ik me verder ook niet mee bemoeid. Knap lullig natuurlijk. Hier moeten ze ook een te laat briefje halen als ze 1 minuut te laat de les binnenkomen, ook al zijn ze helemaal doornat geregend. Ik kan een heel boek schrijven over wat mijn oudste kinderen de afgelopen jaren voor onterechte dingen hebben meegemaakt op het VO. Zolang ze zelf maar weten hoe het zit en ik denk dat je dat ook tegen je dochter moet zeggen. Als het haar echt heel hoog blijft zitten dan moet ze dit in een gesprek met deze docent bespreken en anders stuurt ze hem een mail als ze het lastig vindt.
Ik ga ervan uit dat de kinderen dit echt wel wisten en dat dit besproken is in de les dat ze met de fiets moesten komen. Ze kunnen er niet vanuit gaan dat iedereen maar met de fiets komt. Ik denk echt wel dat dit benoemd is tijdens de lessen. Ik zou er niet zo'n groot ding van maken.
Ik geloof ook niet dat ze dit niet in de les gezegd hebben van die fietsen... Pubers luisteren ook wel eens niet in de les... En eens met @Anouk2005 ik zou er ook niet zo'n groot ding van maken. Vervelend dat het gebeurd is en stom dat de docent denkt dat ze hebben gespijbeld. Maar zij weten hoe het precies zit... dus achter je laten en weer door.. Het zijn natuurlijk ook geen kleine kinderen meer...
ik begrijp wel dat dochter echt niet blij is met de valse beschuldiging. En mijn kinderen voelen ook wel dat ze als pubers vaak al bij voorbaat schuldig zijn - simpelweg omdat ze puber zijn! En dat vinden ze beiden heel erg lastig. Dus hier zou mijn puber het ook zeker niet zomaar achter zich kunnen laten.... en ik kan me voorstellen dat dat dan als ouder ook wat lastiger is. Zonder dat je direct alles voor ze oplost en zonder dat je de docenten af wil vallen...
Gelijk hebben is niet hetzelfde als gelijk krijgen.. Ik snap het wel van je dochter. Hopelijk pakken ze het een volgende keer duidelijker aan.
Waarschijnlijk hebben kinderen op deze school dit vaker gedaan en daar is zij nu de dupe van. Ook dit is een leerproces en het leven is niet altijd leuk en eerlijk. Laat haar dit oplossen met de docent en/ of mentor maar soms moet je als kind gewoon ja en amen zeggen en doen wat de leraar zegt. (zo werkt het in de grote mensen wereld soms ook...)
Plus een les in goed leren lezen en alle informatie tot je nemen voordat je van start gaat met iets. Heeft er echt niemand gedacht om op de achterkant van die brief te kijken?
Als mijn kind gewoon valselijk beschuldig wordt en daar vervolgens straf voor krijgt dan hoeft ze zeer zeker van mij geen ja en amen te zeggen maar mag ze (met behulp van ons) voor zichzelf opkomen.