Ik wil niet er niet te veel over kwijt, maar ik hoop het er ( helaas ) wat lotgenoten zijn. Ik heb nu al bijna 3 jaar geen contact met 2 familie leden door grote leugens, de dicht bijzijnde familie leden die er kunnen zijn. Alleen ben ik eigenlijk ook door de rest van de familie in de steek gelaten, en waarom weet ik niet. Die ik eigenlijk een brief wil schrijven, mijn kant van het verhaal wil uitleggen en vooral mijn gevoel wil verwoorden. Mijn familie woont aan de andere kant van het land dus ik kom ze ook niet zomaar tegen. En doordat zij wel allemaal samen leven/wonen voelt het allemaal zeer onveilig om daar heen te gaan, ook omdat ik niet weet wat zij geloven van de leugens. Of het de oplossing is weet ik niet, maar het doet mij allemaal zo zeer dat ik eigenlijk een afscheidsbrief wil schrijven voor de familie. Omdat het mij elke keer weer zeer doet en ik door wil en er niet meer mee geconfronteerd wil worden, of zal ik 1 x toereiken en hopen dat door de brief er wel contact met mij gezocht word..... Ik weet het gewoon even niet, loop hier al een lange tijd mee iemand wijze raad? Mag ook via PB, daar kan ik ook wat meer uitleggen indien gewenst.
Misschien eerst jouw waarheid in een brief sturen en kijken hoe ze reageren? Mocht dit helemaal niet zijn zoals je hoopt en de stress en verdriet blijft kun je altijd nog het contact verbreken. Je hebt zo in elk geval de mogelijkheid om jouw verhaal te doen. Wie weet krijg je wel veel steun en begrip. En zo niet maakt het je besluit om contact te verbreken misschien makkelijker. Blijft moeilijk natuurlijk maar dan heb jij er alles aan gedaan, je verhaal gedaan en ieder een kans gegeven.
jazeker nog een keer proberen! Je hebt maar 1 familie en ik lees in jouw bericht dat je eigenlijk graag weer (goed) contact zou willen. Ik zou een brief sturen en zeggen hoeveel pijn het je doet (zonder hun te veel te beschuldigen van dingen). Misschien kun je een bepaalde handreiking doen of hand in eigen boezem steken? Eindigen met de hoop dat je graag weer contact zou willen maar het spannend of eng vindt en waarom. sterkte!
Mijn man zijn pleegmoeder heeft ons ooit een brief gestuurd. Met haar kant van het verhaal ipv pleegvaders kant. Dit was zo fijn voor ons! Uit eindelijk hebben wij dus met haar contact en niet meer met pleegvader helaas.
Nou ik weet het eigenlijk niet of ik nog contact wil, ik wil eigenlijk gerechtigheid ( zwaar woord) Ik ben nu vooral verdrietig/ boos dat ik nooit gehoord ben, dat er niemand volwassen genoeg is geweest en mij ook maar iets te sturen. Op 1 oom na die probeert af en toe wat, en op 1 tante die af en toe een vakantie berichtje stuurt alsof er niks gebeurd is. Het voelt voorbij gewoon heel onveilig omdat ik niet weet wat de andere partij zegt/heeft gezegd tegen mijn familie, ik ben niet in de buurt om weerwoord te geven. Hand in eigen boezem steken zal het nooit worden, daar ben ik te zwaar door gekwetst. Dus daar zit ik zo mee, is het niet beter alles te verbreken en opnieuw starten en door met het leven.
En haar kant was heel anders dan je dacht in eerste instantie? want dat hoop ik te bereiken met een brief, hoe het echt zit te vertellen. Fijn dat jullie wel weer contact hebben!
Ik wil in ieder geval mijn kant vertellen, er is nooit hoor en wederhoor geweest. En misschien daarna besluiten wat te doen inderdaad.
Ja lijkt me goed. Ook al is het alleen maar voor jezelf. Is even erg zwaar maar anders blijf je er misschien altijd mee lopen. En weet je, soms vinden mensen situaties lastig en gaan contact daarom uit de weg. Wie weet is het wel een begin naar contact. Je weet nooit hoe ze gaan reageren. En als dat negatief is dan weet je dat ook en kan je het boek een beetje gaan sluiten. Sterkte!
Weten ze van jouw issues? Is het probleem bekend bij iedereen? Zo ja : Erkennen ze dat er problemen zijn tussen partijen? Of is het eenzijdig ; jij bent fout. Zien sommigen de situatie genuanceerder in de zin van dat ze wel inzien (of zouden kunnen gaan inzien) dat bepaalde dingen zijn opgeblazen of niet (helemaal) waar zijn? Als er mogelijkheid is om de problemen aan de te pakken bijvoorbeeld dmv een mediator (een 3e onafhankelijke partij) dan lijkt me dat misschien iets om te proberen? Contact verbreken kan altijd nog , zeg maar. Ik zou geen brief schrijven. Geschreven tekst komt altijd anders over dan bedoelt. En tenzij de persoon open staat is wordt de emotie waarschijnlijk niet gepakt zoals jij hem bedoelt, en ben je nog verder van huis. L
Maar je weet dus eigenlijk helemaal niets van de andere familieleden en vult het een beetje zelf in, klopt dat? Je weet niet zeker of die leugens verteld zijn, en of mensen die überhaupt geloven etc. Dat het heel onveilig voelt snap ik, maar als ze allemaal bij elkaar wonen is het ergens ook wel makkelijker voor de familieleden daar om maar ja en amen te zeggen en hun echte mening voor hun te houden. Ik weet natuurlijk niet in hoeverre je normaalgesproken contact had maar kan het ook gewoon zo zijn dat ze niet echt weten hoe er mee om te gaan? Mijn ouders hebben eens een grote ruzie gehad met een tante waarna die tante achter hun rug om de ruzie aan het 'verklaren' was op haar manier (aan andere familieleden). Ik heb rond die periode een lange tijd niet echt met haar gesproken omdat ik geen zin in dat gedoe had. En nadat mijn vader zijn verhaal 1x had gedaan had ik ook geen zin in het verlengde daarvan. Dus heb ook aangegeven dat ze het als volwassenen moeten oplossen.. Uiteindelijk is het uitgepraat en is het contact ook weer normaal/acceptabel. Dus er kan ook veel minder achtee zitten dan je denkt natuurlijk. Mensen die leugens vertellen, dingen verdraaien etc doen het wel vaker op kleinere schaal dus misschien namen mensen het ook niet echt serieus maar hadden ook geen zin in een kant kiezen. Dit was bij mijn ouders het geval en dat is na een brief idd ook duidelijk geworden. Aan de andere kant, het is natuurlijk wel belangrijk hoe heftig de onwaarheden zijn.
Ik weet het allemaal niet, doordat ik geen contact meer had met de 2 in kwestie heeft niemand meer contact gelegd met ons. Terwijl wij een hechte familie waren. Dus ik weet het gewoon niet, ik weet niet wat andere denken/weten/geloven. Een mediator heb ik idd wel eens aan gedacht idd, wist niet dat dit ook voor dit soort zaken kan.
Een mediator hoeft geen professional te zijn (kan wel natuurlijk) , het kan ook een persoon zijn die beide partijen erkennen en respecteren, en die bepaalde wijsheid bezit. Ik begrijp niet helemaal hoe het zit, dus ik som het even op: Jullie hadden ruzie met 2 familieleden , daarmee het contact verbroken. -is dat bekend gemaakt naar deze 2? -en daarna door jullie ook naar de rest van de familie? Jouw familie heeft geen contact met jullie opgenomen na de ruzie, maar jullie dus ook niet met hen begrijp ik? Waarom niet? Is er een familielid waarmee je erg close was, waarvan je inschat dat die wel open zou staan voor contact en waarmee je de situatie zou kunnen bespreken?
Wij hebben helaas met meerdere familieleden geen contact meer. Ik merk dat meerdere familieleden hun kant hebben "gekozen" zonder onze kant te kennen. Wij zagen geen meerwaarde meer in een brief. Dat zou ik echt alleen doen als je er zelf baat bij hebt en geen verwachtingen hebt. Wij omringen ons liever met mensen die wel naar ons omkijken. Hier is t overigens wel stuk ongemakkelijker omdat een deel in dezelfde stad als ons woont, waarvan kids op dezelfde school. Vooral nu ik zwanger ben merk ik soms hoe jammer het is, maar de bal ligt niet meer bij ons. Bij elke verzoeningspoging werden we verder de grond in geboord.
Ik vind de vragen/adviezen van Kleine Lai heel verstandig. Het lijkt me super vervelend in ieder geval, zo’n situatie. Verder heb ik niet echt advies maar veel sterkte in ieder geval!
Je kunt de brief ook schrijven zonder de intentie te hebben deze op de post te doen. Het onder woorden brengen en opschrijven van wat je in deze dwars blijft zitten kan al heel erg helpen dit te verwerken.
Je hebt af en toe contact met een oom? Dan zou ik eerder eens gaan polsen in hoeverre je bij hem jouw verhaal kwijt kan. Beetje afhankelijk hoe je band met hem is,wat er speelt en hoe eerlijk je kan zijn. Dit soort dingen op brief...ehhh weet niet, als men een stok zoekt wordt hij toch wel gevonden maar een stok aanleveren gaat wat ver. Beetje afhankelijk van wat het is, het wordt vaak hoe dan ook wel uit verband gerukt als men dat wil maar jouw woord staat dan op schrift en de alternatieve uitleg kan je niet verdedigen. Soms zijn die stille banden ter voorkoming van potentieel gezeik, niet eens zo zeer omdat er gezeik is maar men de vingers er niet aan brandt want het is niet hun plaats om te oordelen.
Ik denk dat je eerst voor jezelf duidelijk moet hebben wat jij wilt bereiken. Je geeft aan dat je niet weet of je contact wilt. Wat wil je dan met de rest van je familie? Als je gehoord wil worden zou ik inderdaad iedereen een brief schrijven met jouw kant van de zaak, maar dan moet je ook bereid zijn om het daarna los te laten want hoe zo'n brief valt is bij iedereen persoonlijk en wat ze ermee doen mogen ze dan ook zelf weten. Als jij graag contact wil hebben met mensen behalve de 2 die je pijn hebben gedaan zul je beter persoonlijk naar iedereen toe kunnen gaan, maar ook bereid moeten zijn om de ruimte te laten voor iedereen om zelf te kiezen met wie ze contact hebben, of met beide partijen.