Lieve Dames, ik heb even jullie hulp/mening nodig denk ik. Ergens in de afgelopen maanden is het onderwerp samenwonen al weleens ter sprake gekomen tussen mijn vriend en mij. voornamelijk omdat mensen in zijn omgeving in onze ogen vrij snel door gingen naar die stap, en dat bracht het gesprek op van ja hoe staan wij daar in. Voor ons beide was het: 'ach geen haast, en als het goed voelt dan voelen we dat vanzelf wel aan'. En zo sta ik er nog steeds wel in. Maarja, afgelopen weken zijn we heel erg veel samen, er zijn minder nachten dat we niet naast elkaar slapen dan wel, en je merkt nu dat onze levens zich langzaam steeds meer aan het samenvoegen/versmelten zijn. Wat ik heel erg fijn vind, ook omdat het allemaal zo natuurlijk verloopt. Nu ben ik de afgelopen week door 3 verschillende personen gevraagd of/wanneer we gaan samenwonen. Mijn antwoord is: voorlopig nog niet, dat komt vanzelf wel als het goed voelt, we hebben geen haast en ook 3 kinderen om rekening mee te houden. En dat meen ik ook. Maar dat zwengelt bij mezelf toch wel een beetje de gedachte aan, wat een handig moment zou zijn. Ik wil die smurf niet halverwege een schooljaar van school wisselen (als hij überhaupt gaat wisselen, daarvoor wil ik eerst een rondleiding) maar 3 kinderen op 3 scholen is gewoon echt niet handig. Daarnaast zou hij van de BSO af kunnen als hij van school wisselt. Qua vriendjes en afspreken met spelen is het toch ook fijn als dat is met kinderen uit de buurt. (zijn huidige school zit op 6km van huis van mijn vriend, niet superver maar ook niet perse handig voor de toekomst), Zijn eigen kids zitten op 2 verschillende scholen, dus 1 van die 2 scholen zou dan wel handiger zijn. Dit speelt nu dus al een aantal dagen in mijn hoofd, en ik heb er wel een soort van idee bij nu qua tijdlijn en wat dan handig zou zijn. Ik merk dat ik dat ergens wel met hem wil bespreken, maar ik weet niet zo goed hoe. Ik weet dat hij het heel erg moeilijk vind dat ik alle 'risico' loop en alles op moet geven (mijn huis enz) en ik merk dat ik dat ook wel moeilijk vind, dus ik zou mijn woning ook niet metee. opzeggen (daar zijn we het sowieso wel over eens). Tegelijkertijd merk ik dat ik het heel erg fijn zou vinden als hij er zelf over zou beginnen, en op die manier aangeeft dat ie ons erbij zou willen if that makes sense. Het voelt heel erg opdringerig voor mezelf als ik hierover begin met hem, terwijl ik het niet zo hoef te zien want ik wil eigenlijk gewoon weten hoe hij er in staat nu en of hij er ideeën bij heeft, of dat het iets is wat voor hem totaal nog niet speelt.. Goed. heel lang verhaal (sorry, sorry, sorry) maar ik weet niet zo goed of ik er goed aan doe dit te bespreken, of het bij mezelf te houden en te zien hoe het uitspeelt. Dit komt ook een beetje weg bij het feit dat ik op gegeven moment degene ben geweest die aan hem vroeg van: ja wat komt er eigenlijk na daten, en zo soort van de relatie ontstond, terwijl hij achteraf aangaf: ja als je dat niet had gedaan had ik het prima nog een tijdje door laten lopen zonder 'label'. Omdat dat voor hem niet noodzakelijk was.
Ik zou tegen hem zeggen van goh er vroeg weer iemand of/wanneer we gaan samenwonen en ik merk dat het me toch wel enigzins aan het denken heeft gezet, zeker nu we bijna altijd samen zijn en ik merk dat ik dat toch wel heel fijn vind. Hoe sta jij er nu in?
Ja ik had van de week al gezegd dat ik door 3 verschillende mensen al werd gevraagd naar samenwonen, en of dat alleen aan mijn kant gebeurde. Dat bleek niet zo. Afgelopen week noemde hij ook al in een gesprek (een beetje grappend) dat we nog maar meer bij elkaar moesten zijn. Toen had ik zoiets van: wanneer dan? hoe dan? Maar daar kwam ook niet echt een reactie op, dacht dat was eventueel een moment geweest om er op door te gaan. Maar goed, ik zit te veel in mijn hoofd vermoed ik haha. Ik overdenk dingen soms veel te veel, wil gewoon niet pushy zijn, ik ben heel blij met hoe het nu gaat en is. Daar hoeft niets aan te veranderen. Maar goed in het kader van administratieve dingen spookt het toch in mijn hoofd.
@justme1974 , klinkt super leuk en gezellig en fijn toch dat er uitgesproken kan worden hoe je elkaar ziet, en ja die eerste dates zijn super spannend maar het klinkt alsof het wel goed komt. En die reactie . @dotje, leuk hoor spanning voor de volgende date, en het is ondertussen bijna weekend, dus nog heel even geduld... komt goed. @Megara, hoe is het nu bij/met jou? @Mim89, had je nog gereageerd richting hem? Ik vin ddan zo ineens zwijgen en dan ineens praten alsof je elkaar gisteren voor het laatste sprak zo raar. @vlindermoeder, hoe is het met jou? @Juffrouwminoes, hoe gaat het daar? @Lill, mijn advies bespreek het gewoon met hem, zoals je het ons uitlegt kun je dat toch ook prima aan hem uitleggen, het is logisch dat je voor jezelf eenbeetje in je hoofd zit te denken met wat zou praktisch zijn op de lange termijn, wil niet zeggen dat je het per direct uit wil voeren maar wel dat je het voor alle partijen zo soepel mogelijk wil laten verlopen. En uhm hoezo twijfel jij of hij jullie er wel bij in wil hebben? Hij heeft de kamer voor je zoon al klaar gemaakt..... dus , die man van jou gaat nergens heen en wil niks liever dan een zo groot mogelijk deel van zijn tijd met jullie doorbrengen en hoe krijg je een moeder het beste zo ver? Nou door te zorgen dat haar kind mega welkom is en nooit meer weg wil...ik twijfel geen momentaan zijn intenties, maar denk dat hij bang is dat als hij het te snel uitspreekt en te hard van stapel loopt hij je weg jaagt/bang maakt en hij het daarom luchtig houd, dus ga er gewoon het gesprek over aan van goh ik heb best wel nagedacht de afgelopen periode hoe ik het voor mij zou zien qua samenwonen want ik wil ook voor ... dat de overgang soepel is en daardoor kom ik toch uit bij bepaalde dingen die handig zijn of juist niet. Twijfel niet zo, die man van jou gaat nergens heen, iemand die uitzichzelf zonder aansporing eeneigen kamer maakt voor jouw kind, die wil jullie echt niet kwijt hoor. @hier, gewoon geen nieuws, wat een rust hahahaha. Ik zag trouwens dat dat avondje bowlen volledig is uitverkocht, zag vd week dat vrouwen voor mijn leeftijdsgroep vol zat en mannen niet en nu was beide vol, dus waarschijnlijk 4 mannen en 4 vrouwen per baan, ik ben erg benieuwd hahahaha. En ik twijfel om toch een datingapp erop te zetten, voel mij onrustig, iets met storm buiten denk ik
@pardoes en wat jij benoemd is dus precies waar ik bij mezelf ook tegenaan loop, ik wil niet te hard van stapel lopen en hem wegjagen. Of hem het gevoel geven dat er nog meer moet. Het is meer voor mij om te weten is het iets waar je überhaupt over nadenkt en op wat voor termijn dan. Maar dat is dan weer lastig omdat we eerder zoiets hadden van: we zien wel, als het goed voelt. Ik weet ook dat hij niet wil dat ik mijn zelfstandigheid op geef, en dat wil ik ook niet, maar wil tegelijkertijd ook graag bij hem zijn. En daarnaast zou het voor ons beiden dingen ook wel makkelijker maken. En als je er een datingapp op wil zetten, doe dat dan gewoon. Zo vaak als ik het wel niet op en weer van mn telefoon af heb gehaald haha. Had echt een haat-liefdes verhouding met Tinder. Maarja dan zit je 's avonds weer alleen op de bank. Beetje doelloos swipen is dan prima vermaak.
Of je benoemd het zoals je het hier omschrijft: ik wil vooropstellen dat ik heel blij ben met hoe het nu gaat, maar ik merk toch dat ik er veel over nadenk; wil je absoluut niet pushen maar ben wel benieuwd wat jouw gedachten hierover zijn? En dit zeg ik nu heel stoer hoor. Als er iemand slecht in is om zulke gesprekken aan te gaan dan ben ik het wel
@pardoes ik had dus dinsdag op woensdag nacht dat bericht dat ie het druk heeft. Ik heb dat bericht meteen geopend (kan ie zien) maar niet gereageerd. Woensdagochtend stuurde ie een kus smiley. Heb ik later heel kortaf op gereageerd met 'x'. Toen stuurde ie hoe gaat het. Ik goed met jou? Weer geen reactie. 's Avonds stuurde ie een snap dat ie ergens heen reed ofzo. Heb ik geopend maar niet gereageerd. En net kreeg ik weer een snap dat zijn vakantie begint. Heb weer niet gereageerd. Dusja. Vaag allemaal. En ik ben er wel klaar mee.
Ik denk dat het de kunst is om vooral je eigen koers te blijven varen, wanneer je naar al die praktische vragen kijkt. Bijvoorbeeld jouw zoon naar een andere school, handiger met spelen, wel of geen BSO; doe daarin dat wat je zou doen als je alleen zou zijn, want daar gaat het ook om. Die zes kilometer is echt geen probleem en al helemaal niet bij kinderen. Ga terug naar je basis; bevalt de huidige school? Bevalt de BSO? Waaom zou je dan veranderen? Voor het gemak? Probeer eens aan de slag te gaan met je overtuigingen die onderliggend zijn en niet met wat de omgeving denkt, doet en vraagt en probeer ook je onzekerheid eruit te filteren; Je wilt graag dat hij erover begint en daardoor aangeeft jullie erbij te willen hebben. Dat heeft hij al lang gezegd en laten blijken. Laat het daar niet van af hangen he? Dus eh.. mijn tip; trek al je hersenspinsels uit elkaar. Gebruik een groot vel papier en ga in je eentje eens aan de slag en schrijf alles op; "Ik wil dat hij mij vraagt" Welke waarde hecht jij daar aan? Of misschien zelfs wel; welke waarde hecht je aan dat wat anderen vragen/vinden van jullie samenwonen? Versterkt de wens daar misschien door? Welke overtuiging zit daar dan onder? (omdat het zo hoort? Omdat je niet anders kent? Omdat je ouders dat belangrijk vinden? etc. etc. Je kunt allerlei vragen eraan koppelen Maar ook: Wat gebeurt er als dit het komende jaar nog niet gebeurt? Wat is het ergste dat je kan gebeuren? En daarnaast ook heel zakelijk en praktisch; heeft hij een koopwoning? Wanneer zeg jij op? Kun je je huis nog een jaar aanhouden bijvoorbeeld? Welke constructie krijg je als je gaat samenwonen in zijn huis? Hoe en vanaf waar bouw jij reserves op? Welke rechten wil je hebben. En ga zo maar door. Maar bovenal ; relax! Ga telkens terug naar die basis. Dat wat jullie willen telt. "Welke school is handig?" Waarom is dat zo? Wat gebeurt er als je niet wisselt? Wat wil je zoon zelf?
@Lill, ja maar ik heb bij mijzelf gemerkt dat ik absoluut niet om kan gaan met dat online dating gebeuren, dat gaat allemaal snel en hectisch en mensen zijn zo hard en constant het gevoel dat alles op een weegschaal gaat, dan ben je in een leuk gesprek met iemand en dan hebben ze ineens een date gehad die leuk was en waardoor ze niet meer verder willen kletsen ofzo, dus het voelt zo vreemd geregeld, dus ik geloof dat met al het andere in mijn leven ik dat gedoe er even niet bij kan hebben.
Het laat me zien dat het hem niet veel boeit. Eerst dacht ik oh hij heeft in de gaten dat ik niet echt meer reageer dus nu gaat ie meer moeite doen. Maar toch niet. Ik begin steeds meer in te zien dat hij behoorlijk in zijn eigen leventje leeft en dat vooral zijn dingen belangrijk zijn. En ik ben zo totaal niet dus dat gaat niet werken.
Nee idd. Ik begin steeds meer in te zien dat hij alleen zijn eigen dingen belangrijk vind. Ik ben zo totaal niet dus dat gaat niet werken. Als je gewoon een week zonder contact kunt tja dan laat me dat wel zien dat ik je niet zoveel boei.
@Lill gewoon ter sprake brengen. Vragen hoe hij het voor zich ziet. Verhuizen is best lastig, maar wat ik heb gemerkt is dat ik me drukker maakte om de kinderen dan nodig was. Ze zijn nog zo flexibel. C vond het wel lastig, maar vooral om der beste vriendin te gaan missen. En die 2 zien elkaar nu nog steeds. We spreken regelmatig af en dan komt ze hier spelen of C gaat daar spelen. Wij zijn dan ook maar 15 minuten verder op gaan wonen dus dat scheelt natuurlijk wel.
Sterker nog, hij vindt het wel grappig zo te zien. Even kijken of ze reageert op een kussmiley. Ja ze reageert! Ga d'r weer lekker negeren. Zo kinderachtig en hij heeft niet eens in de gaten wat het met jou doet. Bescherm jezelf meid.
@Mim89 ik heb het uiteindelijk wel ter sprake gebracht en we hebben er een goed gesprek over gehad Heb zijn gevoel/gedachten/bezwaren aangehoord en denk dat het voor nu wel op een plek komt waar ik er weer even rust in heb En ik denk dat ik hem zou blokkeren. Je blijft er onbewust toch mee bezig met al die halve signalen. Maar dat is aan jezwlf natuurlijk. @justme1974 wow. Dankjewel voor je super uitgebreide reactie. Ik blijf zeker ook dicht bij mezelf en wat ik wil, dat was ook waarom ik het wilde bespreken omdat het gevoelsmatig geen issue is maar juist op praktisch gebied. Ik wil er niet 'roekeloos' in stappen. Maar wat je zegt. Echt uitzoeken hoe het zit financieel ook, wat doet het met bepaalde toeslagen en belastingdingen. Hij heeft idd een koophuis, ik huur. We hebben allebei een complete inboedel. Hij een hond ik katten (waarvan 1 seniel en op leeftijd, die wil ik sowieso geen verhuizing meer aan doen) dat zijn best wel praktische zaken om al over na te denken naast de kinderen. Ik beschreef het gisteren aan hem als een rubixcube waar ik in mn hoofd af en toe aan zit te draaien. Er komt nog geen oplossing, maar stukje bij beetje komt er wel steeds meer duidelijkheid hoe ik het voor me zie. En dan leg ik hem weer een tijdje in de la. Niet gaan samenwonen is ook zeker als optie besproken, maar willen we beide niet. We zien uiteindelijk wel een leven voor ons als 1 gezin zegmaar. En doe wat ik zou doen als ik alleen zou zijn, tsja dan zou ik niet verhuizen en blijft een bso nodig. Maar mijn vriend werk grotendeels thuis, dus in die zin is het jammer om daar dan gebruik van te blijven maken en geld kwijt te zijn als dat niet noodzakelijk is. Maar 3 kinderen can 3 scholen halen is geen optie Het komende jaar is niet aan de orde. Ik heb het echt op zijn vroegst over na de zomervakantie, maar dikke kans dat dat nog wel een jaar later word zelfs. En dat is ook prima. Het gaat me niet om wat de omgeving denkt of wat hoort. Gaat om wat wij willen en goed is. Merkte alleen dat het erover nadenken werd getriggert door de vragen. Ik ga zeker iets doen met wat je benoemd. Dankje @Megara heb ik nu ook gedaan @pardoes ja nee dat snap ik ook wel. Toch kan er zomaar ineens iemand bij zitten die dat gevoel bij jou heeft en na 1 date andere vrouwen on hold zet. Maar alleen doen wat goed voelt @j
Ik denk niet dat hij het negeren om het negeren doet zeg maar. Maar hij vind me iig niet belangrijk genoeg om met me te willen praten. Gisteravond kreeg ik weer een snap dat ie vakantie heeft. Maar mijn bericht opent ie niet. Maar goed, wat de reden ook is: ik wil dit niet. Ik verdien iemand die graag met me wil praten. @Lill fijn dat jullie een goed gesprek gehad hebben!
Hey @Lill wat fijn dat het gesprek weer wat rust heeft gebracht! Ik woon nu ook met de Kids in een huurhuis en daarvoor samen in een koophuis. In het koophuis had ik het financieel zwaarder dan nu alleen in mijn huurhuis. Omdat met mijn ex samen we geen toeslagen kregen omdat hij veel verdiende. Nu in mijn huurhuis krijg ik alle toeslagen volledig en alimentatie. Dus voor mij zou dat wel echt een voorwaarde zijn als ik ooit weer zou gaan samenwonen. Dat ik er financieel niet op achteruit zou gaan. Maar ja dat zeg ik nu in een situatie waar geen gevoel bij zit hihi. @Mim89 die voorbeelden van appjes die hij stuurt, zijn vooral bedoeld als kijken of ze nog reageert inderdaad. @pardoes ja online date blijft een ding. Ik merk dat vooral mijn lat er heel erg van zakt. Het is al heel wat als er op een profiel meerdere foto s staan en een uitgebreide tekst en dat ze op zoek zijn naar iets serieus. Maar dan match ik met zo iemand en dan beginnen ze na 5 berichtjes over thuis afspreken of vragen over seks. Dat doe je toch niet zo snel als je wat serieus wil?! Ik ben niet preuts, maar graag eerst je een keer in de ogen kijken voordat we over zulke dingen gaan praten. Hier. Ppfff chaos word heel lang verhaal hihi. Ik leef nu gewoon ff met het motto, ik doe wat goed voelt op het moment en we zien wel waar het eindigt, maar er is niks serieus. Er is nu de film alles is precies zoals het moet zijn. Volgens mij is dat de perfecte film voor mij nu hihi.
@vlindermoeder ja jullie hebben gelijk. En ik ben er helemaal klaar mee. Vanochtend heeft ie weer iets op snapchat gezet. Hij is iig ook niet op vakantie terwijl ie vrijdag nog stuurde oh vakantie en ff wat vitamine d opdoen. Maakt ook allemaal niet uit, maar waarom zulke verhalen ophangen? Nouja hoe dan ook, ik wens hem veel succes.