Goedemorgen, Wij zitten even met onze handen in het haar met onze 10 jarige puberende dochter. Vooral de ochtenden zijn drama en moet anders. Ik sta zelf als eerste op en maak dan de kinderen wakker en ga beneden het ontbijt en de tassen vast klaarmaken. Als de kinderen beneden komen (onaangekleed) gaan ze eerst ontbijten zodat ik hun kleding kan pakken. Hier begint de drama vaak. Het is nooit goed, ook niet als ze zelf haar kleding al klaar gelegd heeft de avond ervoor, dr sokken zitten niet goed, ze wil geen hemd of het is gewoon lelijk. Dit gaat vaak gepaard met geschreeuw en gehuil. Ze presteert het dan ook om nog 5 minuten voordat ze weg moet te besluiten dat ze zich nog wil omkleden. Als ik dan aangeef dat het niet meer gaat lukken omdat we weg moeten schreeuwt en stampt ze vaak het hele huis bij elkaar en wil ze niets meer doen. Dus geen jas aan oid. Dit resulteert er eigenlijk in dat iedereen op dat moment in spanning staat omdat we dan op tijd staan. Ze gaat dan bijna altijd met ruzie richting school. Heeft iemand tips hoe ik dit beter kan laten verlopen?
Hoezo pak je voor een 10 jarige de kleding? Laat haar het lekker zelf uitzoeken. Soms zit er gewoon iets niet fijn, of word je wakker en wil je gewoon wat anders aan. Ze is 10, geen 3.
Ja, dat is er zo ingeslopen en dat werkte altijd prima. Maar nu dus niet meer. Samen met haar kleding van te voren klaar leggen werkt 9 van de 10 keer dus ook niet. Maar haar in de ochtend zelf kleding te laten pakken zorgt ook voor drama. Dus het is hoe dan ook een lekkere start van de ochtend.
Maar is de kleding dan wel het probleem? Als m’n dochter niet lekker in haar vel zit en het op school niet fijn heeft, is haar kleding ook een veel groter probleem. Nu gaat school momenteel met een stuk minder tegenzin en gaat de kleding ook goed. Maar met een tiener denk ik dat er vooral veel sprake is van behoefte aan autonomie. Ga het niet voor haar oplossen, maar ga met haar in gesprek. Wat wil ze zelf, hoe wil ze dit zelf oplossen. Ga de strijd niet aan, die win je toch niet. Hoe harder je vecht, hoe harder zij trekt. Benoem dat het tijd is om aan te kleden. Benoem hoeveel tijd ze heeft. En laat het verder rusten. Kies voor je eigen rust, dan heb je zelf er in de ochtend al geen last meer van.
Mijn dochter (bijna 9) kleedt zichzelf al geruime tijd aan voordat ze naar beneden komt. Zelfs zoon van (morgen) 5 doet dat sinds enige weken - soms moet ik even helpen met een trui of sokken maar de rest doet hij zelf. Misschien helpt het als je de routine omgooit, dus eerst aankleden en dan naar beneden komen? Laat haar rustig haar kleding uitzoeken, aantrekken en dan naar beneden komen. De avond van tevoren klaarleggen werkte hier ook niet want in de ochtend willen ze toch ineens iets anders. Hier maakt dochter trouwens de vreemdste combinaties maar ik laat haar. Vanmorgen is ze in legging en longsleeve de deur uit gegaan. Normaalgesproken gaat er een jurk overheen of een gewone broek onder een longsleeve. Ik zag het, ik keek de andere kant op. Het is haar keuze.
Even concreet, hoe laat sta jij op, hoe laat staan zij op en hoe laat gaan jullie de deur uit? Hier gaan we er om half 7 uit, maken de kinderen wakker (als ze dat al niet zijn, de oudste zet ook zelf een wekker, zit op het VO > stukje eigen verantwoordelijkheid) Rond half 8 gaan we de deur uit. Een uur tijd om samen te ontbijten, broodtrommels klaar te maken, tanden poetsen, omkleden etc (er wordt 's ochtends niet gedoucht, dat scheelt aardig in tijd). Dit doen we al jaren en de kinderen maken vanaf een jaar of 7/8 hun eigen broodtrommel klaar. Kleding pakken ze ook al jaren zelf. Wat wel helpt is dat de kleding die in de kast ligt hun ook aanstaat en ze trekken ook wel eens iets aan waarvan ik denk ... Oke, ik had het anders uitgezocht ... Maar dat heb ik losgelaten, zij moeten er de hele dag in lopen. Het scheelt wellicht dat wij er wat jonger mee begonnen zijn, maar ze weten van jongs af aan: niet klaar, dan ga je in pyjama naar de BSO, nou dat wouden ze ècht niet. Tips: (aangezien jullie tegelijkertijd de deur uit gaan) Ga er gezamenlijk uit en ontbijt samen Laat ze hun eigen brood smeren en broodtrommel klaar maken tijdens het ontbijt Laat ze zelf hun kleding uitzoeken Laat ze zelf hun tas inpakken (Hm, als ik zo terug lees: laat ze het vooral zelf doen, eigenlijk wat @Fristi2012 ook al schreef ) En wees consequent, als ze een keer de tas niet klaar hebben, jammer joh. Is de broodtrommel niet gevuld? Oke, niets mee is ook zo wat, maar dan vul jij en bepaal jij welk beleg er op gaat (zeker niet hun favoriet), dan is de noodzaak om het de volgende dag weer zelf te doen al een stuk groter. In het begin zal het zeker niet vanzelf gaan, maar als je eenmaal wat structuur er in hebt, loopt het wel. Ook met het oog op het VO wel handig, want hoe zie je het voor je als jij naar je werk moet en zij het eerste uur vrij is? Dan ben je er niet en zal ze het ook zelf moeten regelen.
Misschien kun je samen met elkaar eens bespreken dat het nu niet fijn gaat, en of zij zelf misschien ideeën heeft over hoe het beter kan? Hier doet dochter van 11 alles zelf, van wekker zetten en opstaan, tot aankleden, tandenpoetsen, lunch maken voor school, en ze gaat ook zelf op tijd weg. Ik hoef eigenlijk niks te zeggen, hooguit een keertje;’Denk je aan je gymspullen?’ ofzoiets. De jongste is 9 en heeft ‘s ochtends wel moeite alles te doen zelf, ze krijgt om 8 uur medicatie voor adhd maar daarvoor is ze dus nogal chaotisch. Zij legt zelf kleding klaar, ik maak haar wakker, ze komt vervolgens aangekleed beneden en gaat eten. Na het eten vertel ik stap voor stap wat ze moet doen, en soms gaat het dan vanaf stap 1 vanzelf door naar stappen 2 en 3 etc, en soms raakt ze onderweg afgeleid en moet ik weer even bijsturen. Maar ik kies geen kleding meer uit en smeer geen brood meer voor haar, ik verwacht wel dat ze dat zelf doet (eventueel dus nadat ik het weer even heb benoemd). Ik merk dat ze ook van enerzijds meer verantwoordelijkheid en autonomie juist anderzijds meer verantwoordelijkheid némen en zelfstandiger worden. (En soms trekt bv de jongste kleren aan die ik bv niet passend vind, gisteren bv een t-shirt terwijl het best fris was - maar dat is ook eigen verantwoordelijkheid en daar leert ze ook weer van.)
Op school heeft ze het naar mijn mening hartstikke fijn. Ze gaat er met plezier heen en ligt lekker in de klas. Af en toe wel eens een ruzie’tje met vriendinnen, maar dat is vaak snel weer opgelost, en hoort er geloof ik ook bij. Maar inderdaad als ze niet lekker in dr velletje zit merken we dat wel. Ik ga inderdaad vanavond eens met haar in gesprek over wat zij s’ochtends wil. Dankjewel voor de tip.
Ik sta zelf rond 07.00 op en de kinderen ongeveer 10 minuutjes later. Vaak zijn ze dan wel al wakker. Wij moeten rond 8.15 de deur uit. Dus ik denk ruim de tijd zo, Ik zat er aan te denken om ook een wekker voor dochter aan te schaffen, maar ik wil vanavond eerst met haar in gesprek over wat zij graag wil. En kijken of dat een idee is voor haar. De tassen en lunchboxen worden hier in de avond van te voren al klaargemaakt. Dat scheelde al een hoop frustratie in de ochtend. Ik zal je tip qua ontbijt meenemen. Dankjewel.
Snap trouwens dat het heel frustrerend is elke dag! Dan begint je dag al vervelend, voor niemand leuk! Ik sta er wellicht iets anders in dan anderen, maar in gesprek gaan over wat zij wil kan ook resulteren in iets wat jij niet ziet zitten, waardoor zij zich niet gehoord voelt. Misschien gesprek aangaan hoe jullie samen tot een oplossing kunnen. (Hier in huis kreeg ik van de oudste wel eens voor de voeten: vráág het dan niet wat ik wil (als wat zij wou niet uitvoerbaar bleek bijv)
Met vlagen is het hier ook gedoe met zoon van 8 met aankleden. Dan hebben we tijdelijk de regel dat hij pas naar beneden mag zodra hij aangekleed is. En pas op de computer als hij gegeten heeft. Hij is vaak al op tijd wakker, anders roep ik hem half 8. Kleding mag hij mooi zelf uitzoeken. Ik zorg dat de stapels duidelijk zijn (oude broeken vs goede broeken, nog te grote kleding vs truien die passe), zodat hij altijd kleding pakt die ik oke vind voor school. Nu rent mijn zoon voor elke minuut computeren extra, dus dit werkt goed. Hij is in 10 minuten klaar met aankleden en ontbijten. Klokslag 8 uur moet hij stoppen met computeren rn zijn tas pakken, jas en schoenen aan en uiterlijk 08.10 zitten we in de auto. Hij weet dat die tijden strikt vastliggen, dus als hij toch nog andere kleding aan wil (gebeurt in die periods ook vaak) dan moet dat voor 8 uur, anders heeft hij pech. Vaak gaat het dan na een paar ochtenden weer goed en laat ik de teugels weer wat vieren , dan mag hij bijvoorbeeld weer in pyjama ontbijten.
Zoon is 9 maar snap je frustratie. Je kan dan niks meer goed doen maar dat geroep/huil/ drama ben je ook klaar mee. Zoon moet zich aankleden voor hij gaat ontbijten, smeert zijn eigen ontbijt en ik doe de lunch (moeten al om 7.20 de jas aantrekken ). Samen ontbijten, hij moet zijn tas inpakken, spullen pakken, schoenen.aan doen en tandenpoetsen. Als ik de volgorde bepaal hebben we strijd. (Zeker niet doen wat ik zeg) kan hij het zelf bepalen gaat het beter. Waar we nu mee zitten is het lawaai wat hij produceert. Hij staat aan vanaf dat de wekker gaat (5.20) praten, zingen, neuriën etc. Stopt ook niet snel uit zich zelf. Ik merk dat ik daar best gefrustreerd van raak. Dus als iemand tips heeft behalve negeren hoor ik het graag
Dit heeft m’n man, ook wel is getest maar ik vind het echt niet fijn! Dat gelijk aanstaan van de kids went denk ik nooit . Onze middelste is ook gelijk aan, en dat stopt pas weer als hij ‘s avonds in bed ligt! Soms best vermoeiend!
Ik denk dat ik er anders in sta dan de andere adviezen, want ik meen dat je gewoon kunt zeggen dat hij ermee moet stoppen. Ik vind lawaai maken sowieso niet nodig. Ik heb ook praatgrage kinderen, maar dat doen we s ochtends op een beschaafd volume. Zingen en neuriën trek ik echt niet s ochtends dus daarvan zou ik gewoon zeggen dat ik het niet wil hebben.
Als ze verder geen problematiek heeft dan zou ik er al lang klaar mee zijn denk ik. Ik zou er niks meer tegen zeggen. Zoek het maar uit als je je niet normaal kunt gedragen en een keer ( als jij zelf vrij bent misschien? ) gewoon zonder haar weg gaan. Blijf maar thuis anders komt iedereen te laat
Schreeuwen en zeiken mag hier in huis alleen als je dood gaat of als er een ledemaat van je lichaam af is gevallen. Verder: inderdaad op een rustig moment samen bespreken. Eventueel visueel maken met tijdlijn, met tekeningen of woorden, wat de afspraak is. Die duidelijk ophangen en daar in de ochtend naar verwijzen als ze het toch anders wil. Eind van de week evalueren, dat ook al van tevoren duidelijk maken.