Is er wat gebeurd waar ze geen controle over had en dat dit allicht een reactie daarop is? Bij G hebben we alles in een standaard patroon ingedrilld. Zij wil zich ook maar al te graag bemoeien met R maar dat hebben we hier al aardig de kop in gedrukt. Haar beurt komt wanneer ZIJ kinderen heeft dan mag zij haar eigen huisregels maken en zorgen dat haar kinderen op tijd klaar staan en niet eerder, zo blijft alles eerlijk verdeeld. Als zij zich graag met het ochtendprogramma wil bemoeien, dan is haar inzet van harte welkom op HAAR taken. Dat scheelt pas serieus tijd. Zo'n planbord dat je taakjes kan sluiten (kan je gewoon met karton maken hoor) die bij haar horen kan helpen. Zij is klaar als haar taakjes klaar zijn, de tijd die ze over heeft tot en met tijdstip x kan ze vullen met opties x,y en z.
Ik zou ook op zoek gaan, van waar dit komt. Het dwingende, de stress die ze krijgt. Ik lees hier bijvoorbeeld over strenger zijn en dat ze zich niet mag moeien Dat bekijk ik helemaal anders (wss door eigen ervaringen). Want als dit alles haar zoveel stress geeft, gaat dit helemaal niet om moeien en jij die strenger moet zijn. Ik vind het zeer slim dat je echt nadenkt over wat haar kan helpen hierin. Uw pictogrammen is al een mooie stap
Mijn oudste zoon had zichzelf allemaal patronen aangeleerd (ik vind de bewoording die hier in dit topic gebruikt word niet helemaal passend en te negatief) om de dag enigszins door te komen. Je kan zeggen dat je als ouder dan maar strenger moet zijn zodat het kind de patronen doorbreekt, wij hebben er bewust voor gekozen om het op een andere manier te doorbreken dan zeggen dat hij geen keus heeft en dat iets niet mag. Hier zijn we in gesprek met hem gegaan (op kind niveau) ‘zullen we afspreken dat jij vandaag telkens als eerste de trap op mag? Dan ga ik morgen als eerste de trap op’ ‘ik zie dat jij de deur als eerste open wilt doen en dat jij nu heel verdrietig bent dat ik dat al gedaan heb. Je mag van mij de deur dicht doen en daarna zelf open doen maar ik ga eerst naar buiten’ ‘Jij wilt de autodeur dicht doen, dat mag maar als we het vergeten en je gaat gillen ipv vragen of de deur weer open mag, laten we de deur voor nu dicht’ Hij heeft in die periode het gevoel gehad zelf keuzes te mogen maken, terwijl wij als ouders bewust de keuzes hebben gemaakt. Langzaam leerde hij overleggen en verdween het stukje houvast willen hebben. Nu gaat het helaas slecht met hem en merken wij dat al deze dingen weer terug komen. De angst van je dochter komt ergens vandaan, ik zou dat serieus nemen en onderzoeken waar dat ten grondslag ligt. Als ze in de ochtend weer andere kleding wilt pakken zou ik dat persoonlijk laten gebeuren. Zo erg is dat immers toch niet? Ik denk dat ik voor de kortere termijn meer zou sturen naar respectvol met elkaar om gaan en ondertussen uitzoeken waar het gedrag vandaan komt ivm aan symptoom bestrijding doen door te zeggen dat ze dit allemaal niet meer mag doen.
To heeft al geprobeerd dat ze zelf haar kleding klaarlegt of uitzoekt, maar dat is ook niet goed volgens dochter, die heeft dan keuze stress. Wat je aangeeft, zou kunnen werken maar het is toch absurt dat een kind gaat bepalen wat je als ouder of de rest van het gezin MOET doen, terwijl ze 8 jaar is en ook zelf haar haar kan kammen of haar tas pakken. Ik zou eerder inzetten op zelf redzaamheid en de picogrammen die ze al gemaakt heeft en terugverwijzen naar de picogrammen en de stress bij haar laten. Na een goed gesprek natuurlijk, want het is duidelijk dat er iets is maar ja dat is een kind ook nog maar 8. Lastig
dat zeg je inderdaad goed. Ze kan gewoon niet kiezen en raakt daar naar meer gestresst van. Ik mag ook der kleding niet uitzoeken want dat is ook niet goed. Op dit moment is er eigenlijk vrij weinig goed. Het schema die ik gemaakt heeft vind ze wel fijn zei ze. We gaan even zien hoe dat gaat. Als er op school niks uit komt ga ik met de huisarts praten. En nee ik ga haar niet straffen. Dat bezorgd alleen maar meer stress en gedoe. Ik wil die stress juist weg halen.
Voor de korte termijn zou ik voor haar beslissen (en verder hulp zoeken hiervoor). Maar blijkbaar krijgt ze zoveel ruimte dat ze er stress van krijgt. Soms hebben kinderen behoefte aan minder ruimte. En hebben ze veel meer aan duidelijke grenzen, ook al zeggen ze dat niet te willen. Het kan voor heel veel rust zorgen. Straffen hoeft niet per se, maar ze loopt nu compleet over jullie heen en doet haar eigen zin. En daar mag je best wat van zeggen of er een consequentie aan verbinden. Zorg voor rust door grenzen aan te geven en benoem dat ook: ik leg nu in de avond jouw kleding klaar, want ik zie dat het jou niet lukt om te kiezen. Dit trek je s ochtends aan zodat je op tijd bent op school. En als ze in de ochtend weer "dwars" doet benoem je dat weer: je trekt het nu aan en ik zie je om ....uur beneden. En consequenties krijgen is vast niet leuk, maar dat is het voor haar broertje ook niet als hij wakker gemaakt wordt.
Hier zit een vraag achter. Het ‘bang om te laat te komen’ is niet een probleem, maar het is de uiting van een ander probleem. Het is dus de moeite waard om te onderzoeken waar dit vandaan komt. Ik lees ergens iets over een recente scheiding, hoe gaat ze daarmee om? Is het sinds de scheiding dat ze dit vertoont? Is er op school iets voorgevallen, is de juf boos geworden? Is er iets anders waar ze de controle volledig over kwijt is, waardoor ze het gevoel heeft dat ze hem hier terug moet pakken?
nee het was voor de scheiding ook al zo, maar het word steeds extremer. Vandaag had ik een gesprek met mijn leidinggevende die werkt ook als sociaal ondersteuner in gezinnen. Zij gaf ook aan dat het verstandig is om naar de huisarts te gaan en dat ze met iemand gaat praten. ze is nu “ziek”.. 5e ziekte , wordt daardoor gepest, en is vandaag echt even de kluts kwijt. Morgen heb ik een dag vrij gekregen zodat ik alles even kan regelen en zelf tot rust kan komen en er evt voor haar kan zijn als ze nog niet naar school gaat.
Nou als mijn kind tegen mij en het hele gezin elke ochtend schreeuwt dan krijgt ze zeker wel straf Je kan op een normale manier met elkaar praten dat je dat accepteert zegt denk ik al dat ze veel te veel ruimte krijgt daarvoor Ze heeft duidelijk grenzen nodig ipv dat ze alles zelf mag kiezen
ze mag zeker niet alles zelf kiezen en ze mag ook absoluut niet schreeuwen. Alleen dit doet ze wel, en als ik haar straf word het alleen maar erger. Ik heb vandaag een gesprek gehad op school. De juf herkende het helemaal niet. Ze blijkt een voorbeeld leerling te zijn, maar de juf herkende dit wel van een andere leerling uit een andere klas. Ze neemt contact op met de maatschappelijk werker van school en dan volgt een intake gesprek. Daarnaast ben ik ook door haar er op gewezen om naar de huisarts te gaan. Morgen maak ik een afspraak. vanmiddag heb ik een gesprek gehad met C. Verteld wat ik met de juf heb besproken en er volgde bij haar een hele hoop tranen. Ze snapt het gewoon niet, ze is moe van de drukte in der hoofd en gaf aan dat het niet eerlijk was dat het bij andere mensen wel rustig kan zijn in hun hoofd en het bij haar altijd druk is. Ze vind het ochtendschema heel fijn en het zorgde gisteren voor een hele hoop rust in de ochtend zonder geschreeuw.
Je bent op de goede weg, hoor, @Megara! Goed schema heb je gemaakt, en fijn dat ze er ook echt baadt bij lijkt te hebben. En goed dat je hulp ingeschakeld hebt door alvast met de juf te gaan praten, zodat het balletje kan gaan rollen. Ontzettend fijn ook dat je dochter zo goed kan verwoorden wat er in haar hoofd om gaat (het gevoel hebben dat het zo druk is in haar hoofd). Mijn dochter kan dat ook heel goed, en dat helpt enorm. Jouw dochter is nog jong, pas 8 jaar zie ik, en zal niet alles kunnen verwoorden of begrijpen waar dingen wellicht vandaan komen. De frustratie die ze ‘s morgens voelt klinkt alsof ze het gevoel heeft de controle/het overzicht kwijt te zijn. Het pictoschema is daar een goed begin bij. Uiteindelijk komen jullie er, met wat hulp, vast achter wat er nog meer in haar koppie speelt. Ik snap goed wat je bedoeld met dat straffen hierbij niet helpt, dat herken ik ook van mijn dochter. Dat heeft inderdaad niks te maken met niet streng genoeg zijn. Sterkte!
Wat goed dat je het zo aanpakt en het u lukt om verder te kijken dan alleen maar naar het gedrag. Dat is niet altijd makkelijk maar soms wel nodig .
Kleine update. Inmiddels bij de huisarts geweest, die gaf het advies om de praktische ggz te bellen om te vragen of die het passend vonden dat ze daar naar toe doorverwezen zou worden. Die heb ik gebeld en ze mag doorverwezen worden voor diagnostiek (adhd/add) en behandeling. De huisarts maakt de doorverwijzing in orde. Wachttijd is 16 weken maar dat is te overzien inmiddels is op school alles in gang gezet zodat ze naar de smw’er kan en daar op een luchtige manier mee kan gaan praten. Echt fijn dat er nu wat hulp komt
Herkenning. Wij leren hem juist de controle los te laten. Hij houdt zich vast aan regels, is niet flexibel dus we laten hem ook ongemakkelijk worden. We hebben een orthopedagoog die ons begeleid daarin Hij kon al flippen met gamen als zn vriendje de 1e speler was. Dus hij moet nu regelmatig van ons verplicht de 2e speler zijn om te leren dat dat ook oke is en dat spelen dan net zo leuk is. Dit als klein voorbeeld. We zijn ook enorm blij met de hulp. T is sneu om je kind zo te zien vastlopen op alledaagse dingen Wij zijn nu zo ver dat s ochtends het aankleden super verloopt
Wat fijn dat jullie hulp krijgen. Lastig hè dat ze om de kleinste dingen als kunnen flippen? Ik blijf het zelf ontzettend lastig vinden maar probeer zo rustig mogelijk te blijven en haar te laten in zien dat ze zich kwaad maakt om iets onbenulligs. Maar voor haar is het iets heel groots.. Het is ontzettend sneu, maar ik merk nu vooral dat ze die vaste schema’s echt nodig heeft. Ze overziet het gewoon niet en raakt in paniek/gestresst en dan krijgt ze een error. Het vaste schema ‘‘s morgens werkt echt top! Sinds we dat hebben is er geen drama meer in de ochtend. Ze heeft duidelijkheid nodig en die bied ik haar nu zoveel mogelijk.
Ja rot is dat. Dat herken ik ook hoor, die eigen frustratie. Het is ook zo lastig Vaste schema's hebben we idd ook gehad, we zijn nu een stap verder zeg maar we hebben al een jaar hulp en duurde lang voordat we de kern konden pakken. Nu gaan we hem meer uitdagen, kijken wat hem lukt zeg maar. Proberen of het lukt om meer flexibel te zijn en om hem te leren zijn emoties onder worden te brengen voor die error. Ben echt blij met hulp!
Het zou ook kunnen dat ze op school op haar tenen loopt. Dat ze de drukte in haar hoofd daar probeert te controleren en het thuis niet meer lukt en ze daarom thuis zich zo gedraagt. Of dat ze op school teveel prikkels ervaart. Ik denk dat je met de pictos en met tijdsaanduidingen goed bezig bent. Ik herken deels dingen van mijn dochter. Die werd eerst gediagnosticeerd met add en later bleek ass.
Dit vroeg ik me ook af. Vooral omdat ze aangeeft dat ze bang is om te laat te komen en dat de juf dan boos wordt. Heeft ze het op school wel naar haar zin? Wordt ze niet gepest (om haar kleding?) Is de juf erg streng/snel boos? Ze komt als heel onzeker over. Ik was eerst geneigd om te denken dat je duidelijker moet zijn maar ik zou in ieder geval eerst uitsluiten dat er niet iets anders achter zit.
Ze heeft geen last van de scheiding (gelukkig!) Op school heeft ze het ontzettend naar der zin en ze zegt ook regelmatig dat ze deze school leuker vind dan der vorige school. De juf word zelden boos.. maar C trekt dingen heel erg naar zichzelf. Als de juf in de algemeenheid zegt En nu is het stil! Dan hoort C ; C nu stil! Thuis is dat ook zo.. als ik bijv vraag Waarom hebben jullie dit gedaan? Dan hoort zij: C waarom heb jij dit gedaan? Ze is enorm onzeker.. vraagt vaak bevestiging en vraagt om complimenten. Dat is op school ook bekend. Daar naast heeft ze faalangst. Het is inmiddels wel duidelijk geworden dat ze niet bang is dat de juf boos word als ze te laat komt, maar dat ze bang is om te laat te komen omdat dan alle kinderen naar haar kijken en zij dan in het middelpunt staat. Dat vind ze heel eng. Ze gaat over 2 weken voor het eerst naar de sociaal medewerkster van school. Die gaat haar helpen met der onzekerheid en faalangst. We staan op de wachtlijst voor diagnostiek en behandeling voor ADD/ADHD.
Ah oké, dat verklaart wel wat meer ja.. Pittig voor haar en voor jou ook! Maar ik zou in dit geval wel echt meer inzetten op inderdaad duidelijkheid en rust dan op streng zijn. Hopelijk helpt een diagnose + het maatschappelijk werk jullie verder!