Zo moe van de dating apps. Leuke jongen ontmoet, zag er goed uit goede baan, leuke appjes. Maandag stelt hij voor om elkaar te gaan ontmoeten, leuk. We komen uit op donderdagmiddag 13.00, maar hij moet nog even checken of het gaat lukken en zegt dat die er op terug komt. En daarna stilte............
nou volgens mij heeft ie dat wel door. Maar ik heb gevraagd of die zaterdag eindelijk tijd had voor een bakkie koffie en dat had ie tot nu toe wel. Dus we gaan wel zien hoe het loopt.
Voor de mensen met instagram.. vond dit wel van toepassing https://www.instagram.com/reel/CzqyMiyt2hJ/?igshid=MzRlODBiNWFlZA==
Echt wat mankeert die mannen toch?! Waarom dan wel zeggen dat je wil afspreken en dan verdwijnen?! Goed dat je hem hebt geblokkeerd!
Nou hier is mijn verhaal in het kort Ik was dus idd een van de gelukkige die een rake Tinder match had gevonden. Bijna 4 jaar samen geweest, kindje mogen krijgen samen, mooie herinneringen... alleen was het niet alleen maar mooi. Helaas kampte hij met een verslaving, wat hij in het begin niet inzag. Veel ruzies over gehad, want als hij dronk dan was hij ineens een heel ander persoon. Ben vaak weggelopen, naar huis (want we woonden niet samen). Als hij nuchter was, dan was het weer goed en niks aan de hand. Vaak gevraagd en gesmeekt dat hij hulp moest zoeken, maar hij zag mij als zijn redder. Ik probeerde hem natuurlijk zoveel mogelijk te ondersteunen, alleen de illusie dat je iemand van een verslaving af kunt helpen... helaas. Het werd steeds erger, hij zag het op een gegeven moment zelf ook in, maar het lukte maar niet. Ik ga niet in op details, maar ik heb er echt alles aan gedaan. In april ergens was ik er helemaal klaar mee. Hij heeft levenslang, maar ik zo ook. Ik kan en wil dit niet meer. Toen ineens kon hij wel hulp zoeken. Zo gemeen!! Ik was echt boos, niet eens verdrietig, maar echt boos. Donder op. Ben toen ergens in juni op Tinder gegaan en iemand uit de omgeving die ik van gezicht kende, beter leren kennen. Ik noem hem voor t gemak ook de buurman. Dat contact werd al snel intenser. Alleen deze buurman had ook z'n nodige op z'n bordje gehad en reageerde ook wel eens vreemd. Beetje narcistisch zelfs. Na een paar maanden ook besloten dat dit niet ging werken door verschillende factoren (kinderen, ex en mijn ex, narcistische trekjes). Hij zegt tegen mij dat hij door mij wel een milder persoon is geworden. Nou asjeblieft Een soort van rebound dus. Zucht. Leuk ook dat je steeds de buurman tegenkomt, langs z'n huis rijdt enzo. Nou dit was dus van het zomer. Vreselijk hopeloos mijn leven. Ik trek emotioneel onstabiele mannen aan. Ben nu ook in therapie voor codepedentie problematiek. Psycholoog noemt het, het innerlijke kind probleem. Ik denk inderdaad dat daar de kern van het probleem ligt.
Ja dat kan natuurlijk heel goed zo zijn, wel goed dat je dat zelf inziet. Want je maakt dus wel gezonde keuzes door dan uit de situatie te gaan, wat superknap is. En feit is ook gewoon dat je op gegeven moment op een leeftijd komt dat de meesten een rugzak hebben, en dat is niet altijd de meest positieve.
Even een update, heb verder niks gelezen hij is net langs geweest Kreeg mijn fietsband niet opgepompt en hij was in de buurt. We hebben nog even zitten kletsen en wat gedronken. Niet echt iets besproken want de kinderen waren er bij. Zaterdag kan die toch niet maar hij zei wel dat ik snel dat drankje van hem nog tegoed had.
@Bijnamam1988 zo heftig verhaal zeg. Goed dat je in therapie gaat! Ik heb nadat ik weg ging bij de vader van mijn zoontje ook therapie gevolgd. Heeft mij vooral geleerd niet te veel met de ander bezig te zijn. Kort door de bocht, ik moest de hoofdrol gaan spelen in mijn eigen film. Een nadeel sinds de therapie word ik niet meer heftig verliefd. Alles is minder heftig, wel rustiger maar soms ook wel saai, maar ja voor de Kids wel fijner en stabieler.
@bijnamama1986, poeh zeg lastig is dat dan zulke situaties, goed dat je voor jezelf hebt gekozen. En knap dat je zelf inziet dat er iets veranderen moet en in therapie bent gegaan. Hopelijk gaat dat je wat opleveren. @vlindermoeder, nouja zeg zo stom dan zulke dingen, dan voorstellen om af te spreken en ineens stil zijn, dat is toch echt raar gedrag. Frustrerend. @Megara, wat jammer dat zaterdag niet door gaat, maar wel leuk dat hij even langs is geweest, hopelijk snel een herkansing. @ de rest geen idee meer, ik was te druk. Dus als ik iemand vergeet sorry. @hier, nou morgenavond half 8 afgesproken dus ik ben benieuwd. Hij stuurde vanavond ja last van mijn arm en moet rustig aan doen, dus mijn invulling was al ooh dit is al vast tactisch voorbereiden dat morgen niet door gaat, dus ik mopperde al tegen vriendin en bedacht toen maar hij zegt dat niet, dus ik heb ook gewoon gevraagd ooh is dit alvast tactisch voorbereiden dat morgen niet door gaat? Hij nee tuurlijk niet, dacht je dat? Ik nouja ik merkte bij mijzelf dat die gedachte in mij op kwam, hij ja denk je niet dat ik ook soms denk straks komt ze niet opdagen sta ik daar te wachten, hij tja verleden maakt soms wantrouwend en dat je voorzichtig bent, herkenbaar hoor. Dus nu afgesproken waar en hoe laat, dus ik ben benieuwd.
Ik herken dingen van mezelf. Ik trek ook zulke mannen aan. Psycholoog dacht dat het oa (deels) te maken heeft met hoe de band met mijn vader was. Maar wel goed van je dat je wel inziet wanneer het niet meer gaat. Ik heb dat lang niet gekund. Verlatingsangst dus altijd alles maar pikken.
Ja ik denk idd ook dat 't daar vandaan komt. Ik blijf juist eerder te kort, denk al snel bekijk het maar. Daarom vind ik ook dat ik in die 4 jr alles heb gegeven en echt niet meer kon. Eerder was ik mss allang weggeweest. Als we 80 jaar mogen worden, weten we vast hoe het moet
Oh dat is vreemd, hoe kan dat dan? Die minder heftige verliefdheden? Mss wat ouder en wijzer ipv puber verliefdheidjes?