Pittig hè, die eerste tijd? Wees lief voor jezelf, en hopelijk kun je vandaag overdag nog wat bij slapen.
Dankjewel @GroeneBomen. Ja het verscheurt m'n hart, wetende dat komende nacht m'n laatste nacht is in het ziekenhuis en ik dus 30 min onderweg moet zijn om haar te zien maar tegelijkertijd mis ik m'n oudste meisje en m'n man ook. Kan alleen maar janken als ik erover nadenk. @Nummer4 ja het is belachelijk hoe snel je ontslagen wordt. Je kan amper landen. Dikke knuffel, de eerste tijd is heftig idd. pas goed op jezelf ❤️
Oh verschrikkelijk dat je niet bij je kindje mag blijven! Lijkt me echt erg. Maar aan de andere kant is thuis ook wel fijn. Heb je al een indicatie wanneer jullie samen naar huis mogen?
Een wrak. De oudste trekt t haast niet meer dat ik weg ben. Huil zo'n beetje de helft van de dag. Voor nu nog even genieten met m'n kleinste meisje❤️
Krijg je zelf wel begeleiding? Het is ook niet niks voor je oudste dat jij zo veel weg bent. dat soort dingen begrijpen ze nog niet helaas. Het huilen herken ik wel. Gister van ellende en pijn, vandaag elke keer als ik naar haar kijk. Bij jou is het totaal een andere situatie natuurlijk maar de tranen horen er ook wel bij deze week. Stomme hormonen en stomme situatie voor jou!
Nog niet. Ik wil eerst zien hoe ik me voel na deze hormoongekte. Ja en ze heeft zich echt goed gehouden gelukkig. Mijn 2 kleine strijders ❤️ en m'n arme man die met al die tranen (van ons allemaal) moet dealen haha. Ja, bizar hoe dat werkt hé. Hoe is t met je pijn?
Vriend zit bij de brandweer en zou er niet uit deze week. Hij had de kleine zodat ik kon slapen. Kwam haar ineens brengen met "brand in de straat". 2 huizen verder een loods met traktoren bij boerderij. De vonken vlogen hier over het dak, zo eng! Zit nu te wachten tot hij weer thuis komt. Duurt vast nog even, flinke brand... Zat flink in de stress dus de kleine meid ook aan het krijsen. Die is net weer rustig.
Oh wat een schrik joh! Hopelijk gauw onder controle, zodat hij weer naar jullie toe kan en jullie nog enigszins een rustige nacht kunnen hebben. Al kan ik me voorstellen dat het even duurt voordat de adrenaline je lijf uit is.
Hier na een werktrip naar San Francisco afgelopen week nog wat van de leg. Overdag geen last van vermoeidheid gelukkig, maar’s avonds moeite om in slaap te komen of na 3 uurtjes slapen alweer klaar wakker .
Ze zijn al een uur aan het nablussen dus alle knallen enzo zijn voorbij (banden vd tractoren). Was echt eng. Ik keek even van het balkon waar het was en dan zie je het zo dichtbij. Zullen ook de hormonen zijn maar ging even in full mama mode... Oudste uit bed geschud, "zorg voor de andere twee als het moet, ik heb de kleine..." Pffft... Benieuwd hoe lang het nog duurt voor vriend er weer is.
Flink tijdsverschil zeker? Hopelijk is de jetlag snel verdwenen. Wat gaaf trouwens, zulke trips! Wat voor werk doe je?
Alvast goede teamverdeling, je kan maar voorbereid zijn als t zo dichtbij is. Geen last van de rook? Hopelijk zo weer binnen dan kan je weer IETS slapen. Hier is mn brood net klaar (bakmachine te laat aangezet voor t mooie). Niet dat ik anders al had geslapen als nachtuil. R op een korter middagslaapje hielp gelukkig wel. Man man man wat was die gisterenavond nog aan t keten, klein draakje met een te grote schattigheidsfactor (en dat weet hij maar al te goed).
De wind draaide wat naar de voorkant, gelukkig maar. Ik slaap nooit als hij er 's nachts uit moet. Ben pas gerust als hij terug is. Wist dat hij er langs moest rijden en waarschijnlijk zou stoppen ipv naar de kazerne toe. Dat maakt het nog enger en dan die knallen... Heeft je broodbakmachine geen timer? Ik stel die van mij altijd in dat het tussen 5/6 klaar is. Heerlijk wakker worden met de geur van vers brood. Kleine dondersteentjes, maar fijn dat een korter slaapje heeft geholpen. Hier ligt de jongste in de box en ik kijk een serie. Ze is eindelijk rustig. Denk dat ze mijn paniek voelde. Heb haar nog niet eerder zo overstuur gehad.