Niet echt een vraag, maar ik heb wel een keer iets superraars meegemaakt met een vreemde. Ik ben vertaler van beroep en ik had een boek vertaald van een heel beroemde Amerikaanse schrijver, dus de Nederlandse vertaling is door heel veel mensen gelezen. Ook door gekke mensen blijkbaar Ik was net bevallen en werd gebeld door een onbekend nummer. Ik nam op, omdat het in die tijd iedereen kon zijn: de verloskundige/het consultatiebureau/noem maar op. Maar het was ene meneer Janssen. (Zo noem ik hem maar, ik weet zijn achternaam niet meer.) Het begon op zich leuk en complimenteus. Hij zei: 'Ik heb zojuist boek X gelezen van schrijver Y, en ik zag dat jij het hebt vertaald. Knap werk! Wat ik altijd doe bij vertalingen van schrijver Y is dat ik even iets opzoek over de vertaler, dus dat heb ik ook bij jou gedaan. Nu vond ik je telefoonnummer (dank je wel, Kamer van Koophandel ) dus ik dacht: ik doe even een belletje. Want ik weet niet of je dit zelf hebt gezien, maar op pagina 132 staat dus een enorme typfout, hè.' Ik was totaal flabbergasted over letterlijk álles aan dit telefoongesprek, en natuurlijk net bevallen dus hormonaal en dement, dus ik wist nog uit te brengen dat hij met deze opmerking sowieso niet bij mij moest zijn omdat ik niks kan veranderen aan een gedrukt boek en dat hij even contact mocht opnemen met de uitgeverij om dit bij hen neer te leggen zodat het aangepast kon worden bij een volgende druk, en of hij me nu alsjeblieft met rust wilde laten in mijn bevallingsverlof Niet normaal!
Bizar! Ik had denk ik met een stalen gezicht "ja" geantwoord. Mss standaard een kleine afstandbediening van een of ander speelgoed in je zak steken. Die tevoorschijn halen met de opmerking " u kunt waarschijnlijk het beste heel hard gaan rennen nu" Ok... ik geef toe dat ik dat absoluut niet zou durven. Maar dat is wel het antwoord wat ik zo 'n vragensteller gun
Met mijn half Portugese kinderen (donker haar en bruine ogen, ik ben blond en heb blauwe ogen) in het karretje in de Action; 'Zo, jullie lijken niet op je moeder! Waar komt je papa vandaan, uit Suriname of een ander ver land? En is hij wel thuis bij mama, of zit hij in de gevangenis?' Ik was zó in shock dat ik niks uit kon brengen. En ik ben normaal echt niet zomaar stil te krijgen.
Nou... als je met een setje bij de kassa staat dan zou ik wel verwachten dat het gedragen wordt toch?
Niet echt een vraag,aar wel een heel stomme opmerking. Ik had een vriendin op de middelbare school. We trokken echt heel veel samen op. We werden zelfs een keer duopenotti genoemd: zij donker haar, ik blond haar. Ze kreeg verkering en toen verwaterde het contact flink. (Hij claimde haar nogal) Een paar maanden later kreeg ik ook verkering en toen ze hem de eerste keer gezien gaf vertelde ze me: "hij is niet knap, maar hij lijkt wel aardig" Nou ik kan je vertellen dat de vriendschap toen echt wel over was. Haar vriend was èn niet knap èn ook nog eens niet aardig!
Toen ik hoogzwanger was en ik regelmatig harde buiken had. Was boodschappen doen en kreeg weer last van harde buiken. Dus ik sta even stil en doe een ademoefening om het weer rustig te krijgen. Komt een vakkenvuller naar me toe gesneld. Bezorgd. "U gaat toch niet bevallen nu?"
Op mijn werk, een man ( patient) begon te flirten dat ik zo'n aardige dame was blablabla en toen vroeg die of we eens buiten werk konden afspreken, ik zeg nee dat gaan we maar niet doen ( lachend) en ging weer verder met mijn werk en toen zegt die mafkees van als je dat dan niet wil mag ik dan wel je hondje zijn, ik zeg nou nee dankje, ik heb er al 1 en daar heb ik al mijn handen aan vol, einde consult, man man
Ik heb tijdens dit gehele onderwerp bij de diverse genoemde dingen zo vaak, dat ik m'n kaak inderdaad moet oprapen, met het idee "dat zeg/denk je toch niet?" Maar blijkbaar doen mensen het dus wel
Mijn zus heeft regelmatig verbaasde reacties gehad van vriendjes/vriendinnetjes van haar kinderen als die bij hun thuis kwamen en ze haar hoofddoek af deed.
Oh schiet mij ineens nog een mooie te binnen. Was een tijd terug op teamuitje, maar ik was toen nog de enige vrouw in het team. Twee oudere dames zaten naast ons op een bankje toen we even wat dronken na een activiteit. Een vroeg aan een collega van mij wat voor activiteit we hadden gedaan, en toen wat we waren van elkaar. Dus antwoord: collega's van een IT bedrijf. Kijkt ze mij aan: En dan ben jij zeker de mascotte ? Heel het team
Ik kwam samen met mijn moeder een oud collega van haar tegen. Zij vroeg me of het niet eens tijd werd dat ik aan kinderen begon. Of met eten afhalen de opmerking krijgen geniet ervan, je moet wel goed eten he voor de baby! (Net een nieuw jurkje aan en dus niet zwanger, heb dat jurkje nooit meer aan gedaan). Mijn zus draagt hoofddoek, hoe vaak zij wel niet de vraag krijgt of dat moest van haar man. Of samen met haar aan de kassa staan, zij gaat eerst en word genegeerd. Ik krijg vervolgens goedemorgen etc. Zij heeft ook ooit naast iemand gestaan bij een stoplicht. Die man keek haar aan en maakte een schietbeweging naar haar. Daar waren we echt allemaal wel even van overstuur. Nichtje van toen 5 was helemaal in paniek.
Hier eens gehad (ik was een jaar of 15), dat ik met een vriendin over straat liep in een tussenuur en er vreemde, paar jaar oudere jongen op me af kwam. Hij vroeg iets wat niet zo goed verstaanbaar was. Mijn eerste idee was dat hij vroeg “Mag ik een vuurtje?” Maar zowel vriendin als ik rookten niet, dus ik wilde dat net vriendelijk antwoorden, toen hij zijn hand al bijna in mijn blouse had gestoken en ik me realiseerde dat zijn ‘vraag’ was “mag ik even voelen?” In een reflex heb ik hem een bloedneus geslagen en zijn we heel hard weggerend. Was echt flabbergasted!
Meneer ik zou een nieuwe exemplaar halen en apart leggen, wellicht is het met een paar jaar een collectorsitem.
Wat bizar veel racistische shit lees ik hier Eigenlijk zou ieder witte Nederlander een dag door een stad moeten lopen met een buitenlands uiterlijk. Even ervaren hoe dat is.
Oh ja, herkenbaar! In een eerdere baan (medisch softwarebedrijf) stond ik regelmatig op beurzen om artsen demo’s te geven. Heel regelmatig de vraag gehad wanneer mijn collega’s of ‘de baas’ terug zouden zijn. Echt, hun blikken als ik dan zei dat ze best op de programmeur of de tester mochten wachten, en dat mijn collega hen dan weer naar mij doorverwees met de opmerking dat ik de technisch expert was.