Ondertussen dat ik aan het lezen was schieten me nog een paar vragen te binnen: Of het niet verschrikkelijk saai is als thuisblijfmoeder? Wat ik dan de heeele dag moet doen? Of ik nog meer kinderen wil dan 3.. Mijn broer melde dat hij over een jaar zou gaan trouwen. Maar dan moest ik wel zorgen dat ik dan net geen kind zou krijgen. Onze dochter is slechthorend dat wisten we toen ze net een maand oud was. Ik heb ik weet niet hoe vaak de vraag gehad 'hoe doof is ze dan?' Nou volgens mij is doof gewoon doof en slechthorendheid heb je verschil in. En vervolgens doken de meeste mensen zowat onder de kap van de wagen om haar hoortoestellen te bewonderen.. "het is toch wel zielig he, hoe zou dat nu allemaal verder moeten" "En kan het nog overgaan" Beetje ontactische manier van meeleven. En ik weet dat er ook een heleboel onwetendheid bij kwam. Maar ik baalde er zo van! Ik was trots op mijn prachtige meisje en iedereen keek alleen maar naar haar oren..
Ik neem wel een jongen van je over hoor, kom maar En die laatste opmerking... O M G. Ik denk dat we er allemaal wel eens wat onhandigs uitflappen maar zoiets...
Ik zat bij de KNO met de middelste, die niet kan praten. Een man van rond de 60 probeerde met haar te praten maar dat lukte dus niet. Ik zag haar gefrustreerd raken, dus ik zei "ze kan nog niet praten", nou... Of ik daar dan niet mee aan het werk moest?? Alle overige tips, adviezen, verhalen en vragen omtrent dit onderwerp zijn over het algemeen ook echt fantastisch
“Hoe bedoelt u mee aan het werk? Naar een kno arts misschien? O, wacht, waar zitten we ook al weer…..” Wel heel vervelend dat soort opmerkingen, mijn kinderen hebben beiden een (verschillende) beperking en ik heb toen ze jonger waren ook wel een aantal suffe opmerkingen gehad inderdaad. Nu ze ouder zijn, is de beperking zichtbaarder (niet aan hun uiterlijk, maar aan gedrag) en is dat veel minder. Mensen kijken wel veel, maar dat is wel begrijpelijk ergens en het went ook wel.
In een kledingwinkel waar ik regelmatig kwam, kwam ik vlak na de bevalling binnen (buik dus weg) zegt die medewerker “goh ben je bevallen?”… “uhm nee ik draag mijn dikke buik nu op mijn rug”
Ja, dat is zeker zo. Het is al een heel proces waar je doorheen gaat als je kind wat heeft en dat soort stomme opmerkingen maken het een heel stuk vervelender nog.
Klopt en vooral als je er vanuit de "buitenkant " niet veel van ziet. De stomste opmerking die ik had gekregen toen ik zei dat ze een achterstand heeft was je moet je dochter niet als gek verklaren ze gooit haar kleren toch niet weg. Alsof het iets ergs is als je ervoor uitkomt dat je kind een beperking heeft alsof je jezelf er voor moet schamen ofzo.
Ik hoop dat het went, ik vind het best wel moeilijk maar wij zitten nu ook wel in pittig vaarwater en weten nog niet goed waar we aan toe zijn.
Echt wennen doet het natuurlijk niet, maar als je voorbij de periode met grote onzekerheid bent, groei je als ouder er ook wel in. Ik heb nu dan ook wel een weerwoord op die debiele opmerkingen, maar dat had ik jaren geleden ook niet. Of ja, achteraf dacht ik dan, oh, dit had ik moeten zeggen… Maar onzekerheid over de toekomst is echt heel moeilijk, dat ervaren we ook nog wel steeds (zoon is 15 en dochter is 8), niet perse op medisch gebied (dochter heeft wel een syndroom, maar geen grote medische dingen daarbij), maar wel op ontwikkelingsgebied.
- Wat ben je bleek, je moet wat vaker in de zon zitten (ik kleur dus niet in de zon) - Wat een groot leeftijdsverschil, verschillende vaders? (Nee dus) Oudste dochter heeft ASS en ADHD: - pillen zijn slecht, is een kwestie van disciplineren, dan leert ze wel opletten - vroeger had je gewoon drukke kinderen, nu krijgen ze een stempel - Ze moet gewoon leren omgaan met prikkels/geluid/angsten Van dochter kwam niet eens van een vreemde...
Een andere moeder bij zwemles tegen mijn zoon: 'jij kan nu wel even plaats maken voor mijn dochter, want als je gaat zitten chillen onder de douche is het klaar'. Mijn zoon mag niet staan onder de douche bij zwemles ivm kans op uitglijden vanwege zijn beperking. En toen ik dat uitlegde (terwijl iedereen wel weet dat hij balans problemen heeft) kon er ook geen excuus vanaf.
Dat maakt het erger dat je het hebt uitgelegd maar nog steeds doen alsof er niets gezegd is. Knuffel voor je zoontje❤️