Ik schrik hier echt van, wat erg!! Ik heb al heel wat onzin gehoord bij het cb, maar dit is echt belachelijk. Hebben jullie nooit een klacht ingediend?
Nee, eigenlijk ook niet aan gedacht. Maar wij waren toen meer aan het overleven (door bepaalde omstandigheden), dus had denk ik meer iets van 'dit kan er ook nog wel bij'.
Haha ja kwam echt super onrespectvol over. Ik denk ook niet dat ze het bedoelde als dat ik dan heel erg lelijk zou zijn, maar meer als van wat heb jij een knap kind. Alleen kan je dat gewoon echt niet zo zeggen.. Want het kwam heel anders over.
Blijkbaar lijk ik zo hard op mijn moeder, dat ik zo nu en dan op straat ook herkend word door mensen die ik nog nooit gezien heb. Dus af en toe vraagt er ineens iemand aan mij of ik 'er ook een van xxx' ben. Een keertje aan een bushalte hier in de buurt wel, een keertje toen ik met mijn oma in een wachtzaal zat, en een keertje op de trein naar Antwerpen. Mijn moeder is leerkracht dus kent wel veel mensen. Ze hebben geen ongelijk trouwens, er zijn foto's van toen m'n moeder jong was dat je echt heel goed moet kijken wie van de 2 het is.
Bwa als je ineens op de trein in een andere provincie daarover wordt aangesproken wel Hier in de buurt is het ietsje normaler. Nergens anoniem Vind het wel leuk dat ik op haar lijk, gelukkig kunnen we heel goed met elkaar overweg
Ik had een iets andere situatie ooit. Maar wel in de bus Ik stond als 13-jarige met een vriendin in de bus en ineens vroeg een onbekende vrouw mij: 'Ben jij *mijn naam*?' Dus ik zei ja. Toen zei ze: jij hebt vroeger in mijn groep gezeten op de crèche (zij was dus de pm'er). Ik was geen spat veranderd blijkbaar Ik herkende haar ook toen ze dat eenmaal zei.
Ik heb eens een keer gehad dat ik met mijn zus ergens was en dat ik aangesproken werd met 'hé hallo ... (naam)'. Ik reageerde lachend met dat ze vast mijn zus bedoelde die naast me stond en zo heette. Ze keek even opzij en ging toen met mij verder 'nee hoor ik bedoel jou'. Ze leek ook te denken dat we haar voor de gek hielden . Maar ik wist echt niet wie ze was. Het kwam er op neer dat ik blijkbaar sprekend leek op iemand die zij kende en dat die toevallig de naam van mijn zus had .
Ik kreeg een keer een op zich normale vraag toen ik in de rij van de kassa stond, maar de situatie was wel een beetje apart . Ik wilde net m'n spullen op de band gaan leggen wanneer er een man voorbij me stapt, zijn twee dingen er vóór legt, en de vraag stelt 'mag ik even voor, ik heb maar weinig?'. Ik zeg daarop 'nou, u heeft blijkbaar al besloten dus die vraag hoeft u dan niet te stellen'. Toen was hij denk ik beledigd, want hij pakte de spulletjes van de band en liep naar een andere rij . Sorry hoor, stel dan geen vraag als je het antwoord zelf al invult .
Een jongen met wie ik al even appte en een keer mee zou gaan daten zei 'is zeker wel fijn, gewoon elke maand je handje ophouden voor geld' (ik ben chronisch ziek en krijg dus een uitkering). Andere jongen zei na een eerste date dat ik net een varken was. Dus.
Ik kom mijn ‘juf’ van de peuterspeelzaal af en toe nog tegen, zo leuk, ze kent me nog bij naam ook. Toch knap na, zeg, 27 jaar Altijd als ze me met één van mijn meiden ziet, zegt ze ook “goh, Sado, echt kopietjes hoor, sprekend jij, als klein meisje”
Vriend (nu man) en ik liepen in de dierentuin, man ging in de rij staan bij de koffiekraam en ik ging alvast ergens op een muurtje zitten. Komt er een vrouw op me af en die vraagt: "goh ik zag jullie net lopen, maar heeft je vriend soms kanker'? Toen stond ik ook even met mn mond vol tanden haha. Toegegeven mijn man zag er toen niet gezond uit, ontzettend mager, hij woog 50 kilo bij 1.80 en zijn haar was heel kortgeschoren. Maar toch, dat vraag je niet.
Dit bedoel ik dus wat mankeert mensen toch. Dit vraag je toch niet en al helemaal niet aan een vreemde middenin een dierentuin. Echt mijn kaak ligt weer op de grond.