@justme1974, oei herkenbaar hoor die onzekerheid, bah waardeloos is dat dan en het ergste is dat het puur je eigen gedachten zijn die overal dan wat achter zoeken. Maar jouw hlat klinkt tot nu toe nog echt super, ook gewoon fijn dat hij er wel met je over in gesprek gaat. @dotje1986, aah wat fijn van die lieve appjes, dus niet onzeker zijn hoor! Het is gewoon een lastige fase en probeer gewoon naar het hier en nu te kijken en daarvan te genieten, zo makkelijk zeggen ik weet het hahaha. Maar is wel de beste manier. @Lill, heel erg veel plezier dit weekend, geniet er lekker van samen. Enwat leuk dat jullie deze week zoveel samen hebbengedaan. Je berichtjes klinken nog altijd geweldig. @Megara, hoe is het daar @Juffrouwminoes, het wordt ook weer tijd van een update vanaf die kant. @vlindermoeder, hoe is het met en bij jou? @derest, ik wil niet altijd iedereen maar taggen maar even een update zou leuk zijn @hier, nouja hij appte dus wel echt minder maandag, dinsdag dus ik dacht er van alles van en was al in de pfff modus, dus heb flink tegen een vriendin aangeklaagd, en hij appte echt elke dag wel, maar korte antwoorden ipv de lange verhalen, het voelde wat vreemd, maar ipv te "zeuren" waarom ben je stiller? Wat is er aan de hand? Vondje het toch vervelend dat ik zondag aangaf? Wilde ik het graag anders doen, hij zei zondag duidelijk niet gelijk zo twijfelen, niks aan de hand, ik hou van open en eerlijk communiceren als ik twijfels heb dan hoor je het als eerste, dus ik heb mijn complete onzekere hersenkronkels meerdere keren per dag bij een vriendin neergelegd om dan te zeggen maar dit is mijn onzekerheid ik moet dit los laten enniet op hem projecteren. En heb hem niet bestookt met honderd appjes hahahaha, maar als hij wat stuurde gewoon gereageerd, net als anders, maar als hij daar niet op gereageerd had dan stuurde ik ook niks en dacht laat het los. En woensdagavond kreeg ik ineens een uitgebreide app en reacties op opmerkingen van eerder die week, hij had wat dingen te regelen en overdenken gehad die buiten mij stonden en daar was hij in zijn hoofd erg mee bezig geweest naast drukke lange werkdagen, en tja dan ken je elkaar nog niet goed genoeg om al mee te denken/klankbord te zijn en hij was er voor zichzelf wijs uit geworden en ineens waren er weer gewoon de lange appjes en het op de hoogte houden van zijn planning enzo, toen was ik wel blij dat ik niet bovenop de dingen waar hij wijs uit moest worden ook nog even mijn onzekerheid had gegooid . Ik zal hem vanavond eens vragen naar zijn planning voor volgende week om weer een date te plannen, ik heb wel wat ideeen. Maar al met al nog steeds kletsend en mijn date voor kerst staat nog gewoon. Mijn onzekerheid over de hele situatie is er ook nig gewoon natuurlijk, ik herken jullie daar allemaal zo in maar ik kies er voor om te genieten van het hier en nu en mij niet druk te maken om andere dingen, hoe lastig het bij veel vlagen ook is, ik wil dat dit anders verloopt dus moet ik ook zelf dingen anders aanpakken.
@dotje1986 staat er alweer iets in de plannen dan?? @vlindermoeder dankjewel Gaat vast goed komen @pardoes ah dankjewel het is een beetje af en aan, in de weken dat hij zijn kinderen heeft zijn we vaak wel in het weekend daar, en sowieso dinsdag's want dan pas ik op als hij gaat dansen. Binnenkort komen zijn kids een nachtje bij mij logeren, was een feestje van zijn dansschool waar hij heel erg graag naartoe wil. Zijn ex moet werken dus die kon niet en die kinderen vragen al heel lang om een keer bij ons te logeren. Nou kom maar op haha. Hij komt dan na dat feest ook wel weer naar mij, maar dat zal wel midden in de nacht zijn.. En wat onwijs knap van je dat je dat zo hebt aangepakt zeg. Mag je onwijs trots op zijn, en het is tegelijkertijd dus ook een bevestiging dat soms dingen echt niet aan jou liggen maar aan andere factoren van buitenaf. En ook fijn dat hij er dan op terugkomt om je uit te leggen wat en waarom dan. Je mag heel trots zijn op jezelf! Superknap gedaan.
Absoluut Pardoes! Trots op jezelf zijn hoor. Ik moet wel eerlijk bekennen dat iets in mij wel eens knaagt met dit soort dingen. Hoort dat niet vanzelf te gaan zoiets? Is het echt nodig dat we (jij in dit geval, of ik natuurlijk) best hard moeten werken om dingen niet te laten merken, zien en voelen? Ik vind het dubbel soms. Geen idee of mijn uitleg wel duidelijk is We mogen leren uit het verleden, we mogen ervaren dat het anders kan en tegelijkertijd vind ik dat maar moeilijk. Ik heb even zo'n moment. Hij en ik.. de weekenden kindloos zijn dus niet gelijk. Kortom; ik ben dit weekend zaterdag en zondag deels kindloos, maar hij dus niet. Dan zijn er bij hem twee kinderen en twee moeders (waar hij ook nog eens veel voor doet, regelt en opvang op alle vlakke); met verschillende regelingen. Dus soms is het zo dat hij dan alsnog ééntje over de vloer heeft. Wel al ouder en zelfstandiger hoor, maar toch. En hobbel drie is dat hij in zijn kindloze weekend toch een groot deel van de zaterdag kwijt is, omdat hij dan heen en weer moet rijden voor sportactiviteiten buiten de stad. Dat kost dus soms een hele dag (de moeder in het verhaal doet dit niet, want kan dit niet enzo..). Weet je? In het begin vond ik dat niet zo'n ramp. We komen wel tot een afspraak. Maar nu het dus tot wat meer aan het leiden is, baal ik er dus wel van. Ik wil hem namelijk graag zien en stuit op allerlei onmogelijkheden. Nu hebben we volgende week pas iets afgesproken, dan gaat mijn dochter ergens logeren, zodat ik hem kan zien. En dit irriteert me dus mateloos. We zitten ook nu in een periode van sfeer, licht, gezelligheid, samenzijn etc. etc. Ik vind hem leuk, we vinden elkaar leuk en als ik dat dan heb, dan wil ik verbinding, aanraken, knuffelen. Nu heb ik een soort van relatie, maar nog steeds nul komma nul intimiteit. Ik heb niet eens de keuze om deze op te zoeken of wat dan ook. Terwijl ik dus juist behoefe heb aan intimiteit. Enorm zelfs. Hoe moet ik daar nou in godsnaam mee omgaan?
@pardoes zoooo herkenbaar, alles wat je schrijft. Precies zo denk en voel ik het! Ik denk wel echt dat dit ongezonde gedachten zijn, want 9 vd 10x ligt het niet aan jou of aan mij. Dat blijkt dus nu ook wel weer, hij had andere dingen aan z'n hoofd. Ik zit ook altijd in dubio om het maar gewoon te vragen (en dan gelijk van mn eigen onzekerheid af te zijn) wat er aan de hand is. Maar mijn leerproces is óók om dit niet meer te doen. Soort snelle bevrediging ofzo is het dan he, je angsten blootleggen en hopen dat de ander ze wegneemt. Ik ben hiervoor trouwens ook in therapie, dit komt voort uit een jeugd trauma ben ik achter...
@justme1974 dat is zeeeer vervelend. Waarom jij wel alles moeten regelen om bij hem te kunnen zijn en waarom doet hij geen moeite. Tenminste, zo lees ik het, dat jij het zo ervaart. Zou ik btw ook hebben hoor!! Heb je het er al eens met hem over gehad? Hoe hij het voor zich ziet. Is het mogelijk om weekenden te switchen als dat meer mogelijkheden geeft? Of is het daar nog te vroeg voor. Lastig hoor, je wilt ook niks overhaasten, maar tegelijkertijd is deze situatie ook niet erg praktisch.
@pardoes echt goed dat je er zo mee bent om gegaan! Vind ik echt knap van je. Ik herken wel van mezelf dat ik dan ook meteen ga twijfelen etc. @justme1974 dat is idd heel lastig. Ik ben dus ook zo dat als ik iemand leuk vind ik echt behoefte heb aan die verbinding en intimiteit. Heb je dit al eens besproken met hem? Hier nog steeds z'n gangetje. Nog steeds in mijn tijdelijke woning. Weer een pittige mail naar de woningbouw gestuurd omdat ze me een veel kleinere woning dan ik had probeerde aan te smeren en ik een behoorlijke k*t reactie kreeg toen ik het afwees. Verder wel gedate. Was een tijdje aan het appen al. 3 dates gehad. Maar elke date was kort. Afgelopen zaterdag nog gezien. Moest ie ook weer snel weg. Zondag 1 kort appje gehad en sindsdien stilte. Na de eerste date was dit ook een keer 2 dagen ofzo en toen zei ik wel hej is er iets ofzo. Toen was het nee was superdruk met werk dus niet meteen zo denken. Maarja ik kan hier gewoon niet tegen. Vind dat 'druk' zijn zo'n klote smoes. Als je niet eens een minuutje vrij kan maken om me een appje te sturen... Dit is echt weer zo'n 'ik app en spreek alleen met je af als ik niks beters te doen heb' geval en daar pas ik voor. Terwijl hij eerst elke dag heel de dag door appte. Dus ga ik meteen weer denken oh hij is afgeknapt. Maarja.
Pfoe ja, heel pittig, ik denk dat je hier voor jezelf 2 keuzes in hebt. Of wel het accepteren, ofwel ermee stoppen. Het is natuurlijk heel bewonderenswaardig dat deze man dat allemaal nog doet, daar heb ik heel erg veel respect voor, maar tegelijkertijd is het dus een (enorme) belemmering in iets opbouwen. En jij doet nu water bij de wijn door te zorgen dat jullie elkaar kunnen zien door je dochter uit logeren te sturen. Maar doet hij deze moeite ook? En wat zegt hij erover? vind hij dit ook een probleem of is het voor hem gewoon: dit is mijn leven take it or leave it. Ïk weet dat ik veel vanuit mezelf en mijn situatie spreek, maar dat maakt voor mij het makkelijkste relativeren. Toen mijn vriend en ik net samen waren deed hij ook nog relatief veel voor zijn ex. 3x in de week om half 6 zijn bed uit omdat zij dan vroege dienst had en hij de kinderen alsnog naar school bracht (in haar week) waren best wel normaal. Was er iets in huis dat gefikst moest worden belde ze hem. Samen eten met de kinderen, heel normaal. En dat was prima, tuurlijk had ik daar wel een mening over, maar goed, helemaal in het begin zag ik het alleen maar als iets moois dat hij zo loyaal nog was aan het gezin dat hij ooit had en zoveel voor zijn kinderen deed. Maar na verloop van tijd heb ik bij hem ook wel aangegeven dat ik het niet helemaal in verhouding vond. Zij zei spring en hij vroeg hoe hoog zegmaar. En dan niet vanuit een jaloers of verwijtend oogpunt bij mij. Maar echt vanuit bescherming naar hem toe, ik vond gewoon echt dat ze af en toe misbruik maakte van hem (en nog steeds weleens). hij heeft dat toen nodig gehad om dat in te zien en voor zichzelf op te komen. Maar in het begin heb ik wel de keuze gemaakt om dit maar te accepteren voor wat het was. Ook als dat betekende dat ik af en toe moest maken dat ik wegkwam omdat zij dan ineens besloot de kinderen eerder terug te brengen dan afgesproken. of dat ze voor de 100e keer belde terwijl wij samen waren en dan echt om wissewasjes die ook over de app konden. En liefst nog videobellen ook.. Je vind deze man leuk, de afstand maakt het al lastig, maar als hij vervolgens alles ook nog zo volgepakt heeft zitten dat er eigenlijk geen tijd is voor jou of voor een date.. en hij lijkt geen tijd te willen maken (dat vul ik in, dat weet ik niet) dan denk ik dat je voor jezelf moet kiezen. Of je kunt daarmee leven.. Of niet.. Op den duur kun je daar het gesprek over aangaan, maar weet niet of dat nu al de tijd zou zijn ervoor..
Maar je mag het ook omdraaien he? als dit iets is wat jij fijn vind en nodig hebt kun je ook zeggen: tot hier en niet verder. Het was leuk maar het matcht kennelijk niet dus doei
Dat is idd ook zo. En dat zijn nu mijn gedachten ook. Ik twijfel alleen nog of ik dat ook ga uitspreken naar hem of zo laat. Ik ben iig wel trots op mezelf dat ik ook niet geappt heb. Had hem afgelopen maandag goedemorgen werk ze geappt. Dat is geopend maar geen reactie. Sindsdien heb ik zelf ook niks meer gestuurd. En dat zou ik in het verleden wel hebben gedaan.
Ik zou gewoon iets sturen in de zin van, overduidelijk is de interesse niet wederzijds. Bedankt voor de leuke dates, ik wens je succes in je zoektocht naar liefde. Deed ik meestal
Dit zijn rode vlaggen meid. Niet zo verdergaan, ook nu verdien je een stuk meer dan dit!! Accepteer alleen het beste ❤️
Ja is ook zo. Ik ben gewoon alleen maar leuk als ze niks beters te doen hebben blijkbaar. Zo heb ik ook vriendschappen gehad.
@justme1974, ik snap wat je bedoeld hoor, ik mag en kan gewoon mijzelf zijn, en kan dingen bespreken en aangeven hoe ik ze zie en voel, hij zou niet anders willen hebben. Want jezelf anders voordoen heeft op de lange termijn geen zin. Maar ik weet ook van mijzelf dat als ik in mijn onzekerheid kom, bepaalde periode van het jaar in combinatie met bepaalde periode vd maand dan hoeft er maar iets te gebeuren en ik vind het lastig en dat ik dan erg vervelend dwingend over kan komenvanuit die onzekerheid, terwijl dat niet is wie en hoe ik ben maar door mijn eigen angsten en littekens zo kan reageren. Dus jezelf kunnen/mogen zijn is belangrijk maar als je weet waar je eigen valkuil ligt en ook dat dat iets is dat weg trekt naarmate je iemand beter kent is het wel soms handig om te proberen het anders aan te pakken. Voor wat betreft je eigen deel, ik denk niet dat ik het beter kan omschrijven dan Lill deed, als jij het gevoel hebt dat je als enige ruimte moet maken dan klopt het niet, maar soms kun je ook niet direct alles in je leven op de schop gooien en zal een ander ook moeten accepteren dat dat tijd kost. Zolang hij bereid is om te onvesteren en oplossingen te zoeken is het goed en kom je er wel. En dan kan misschien op den duur er wel iets geschoven worden qua weekenden, of dat hij met de sport overlegd met een andere oudere dat hij bij wijze van maar 1x in de maand hoeft te rijden. En juist deze tijd van het jaar hebben we allemaal behoefte aan intimiteit en dat maakt het dubbel zo lastig. Maar er komen weer betere maanden aan, @bijnamama1986, Als je al weet waar het vandaan komt danben je op de goede weg. En ja ik weet ook hoe het komt, en weet ook hoe het over kan komen als iemand je nog niet hee goed kent, dus kies ik er bewust voor om het anders te doen. Is dat lastig, ja heel erg lastig naar wel soms nodig omdat ik ook weet dat het slijt en weg trekt als ik iemand beter ken en helemaal vertrouw. En dank je. @Lill, wat omschrijf je dat mooi richting justme, niks meer aan toe te voegen. En dank je voor je lieve woorden, het is toch altijd een strijd met jezelf. @Mimi89, pfff wat jammer dat de woningstichting niet met het juiste aanbod kwam, hopelijk binnenkort wel, ik snap best dat je niet een veel kleiner huis accepteert dan dat je had. Oei lastig is dat dan als ze ineens stil zijn, zeker als ze daarvoor wel hele dagen konden appen, ook al zou je bij drukte maar zeggen ben druk en toch een basis appje per dag sturen is het al heel anders dan helemaal niks. Als ik echt compleet niks meer had gehoord was ik er minder goed mee omgegaan hoor , dat voelt dan inderdaad als alleen contact als iemand niks beters te doen heeft. Hoe zie jij het zelf dan qua dates? Wat voor gevoel had jij er bij? En wat is jouw idee van kort?
Ik had er een goed gevoel bij. Hij heeft zelfs uitgesproken dat hij echt (rustig aan) wou kijken waar dit heen ging en heeft ook zijn account op badoo gewist. Hij heeft meerdere keren gezegd dat ie me echt leuk vind etc. De dates waren alledrie max een uurtje.
Ik vind en vond dat daten als moeder ook echt helemaal niks. Wat vervelende ervaringen gehad. Slechte dates, domme mannen enzovoorts. En uiteindelijk ook online, niet via zo'n app ofzo, totaal onverwachts iemand tegen gekomen. Soort van. Lang verhaal.. Maar inderdaad echt echt verliefd. Niet kunnen eten en niet kunnen denken enzovoorts. Dat was heeeeel lang geleden. Maar wel heel leuk.
Heel vreemd. Maar sws, na een uurtje weer weg. Wat hebben jullie in dat uur gedaan? S**'s, dat het daar om te doen was (vanuit hem mss)?
Niet leuk, misschien stom om te zeggen, maar zet je standaarden hoger. 'Ik verdien alleen het allerbeste', lastig ik weet het (ik, die zichzelf niks waard vind. Moet dit ook leren, maar soms geloof ik het!)
Nou precies. Alleen het beste is goed genoeg. Je mag zeker kritisch zijn. Het is geen kalverliefde meer toch?
Nee nee. Eerste date wat wezen drinken. 2e date stuk wezen wandelen. Derde date zouden we gaan koken samen. Maar vlak nadat ie hier was kreeg ie een appje van zijn broertje en daar moest ie naartoe. Toen zei ie nog oh baal er echt zo van etc mss kom ik zo nog terug en zei ie nog ik app je dalijk nog. Niks meer gehoord, pas de dag erna een kort appje en dat was het. Soms heb je het nodig om dingen zwart op wit te lezen om tot je door te dringen. En dat heb ik nu dus. Het klopt niet.