Hier net de echo gehad en de cystes zijn gelukkig weg. Rechts een eitje van 10 mm en links een van 12 mm. Heel fijn dat mijn lijf het gewoon doet in een natuurlijke cyclus zonder medicatie. Er groeide gewoon 5 eitjes waarvan er twee dominant zijn. Eigenlijk zelfde beeld als tijdens de IUI altijd. Voor mijn gevoel heb ik nu meer kans dan in de mislukte IVF/ICSI pogingen. Toen had ik namelijk geen TP's en nu natuurlijke kans al is het maar 5%.
Vrijdag schildklier moeten prikken omdat die in juni iets verhoogd 6 was. In aug was ie 3,2 dat was prima zei de arts maar ik moest voor de zekerheid 3 mnd later nog eens. Schildklier mag 4 zijn maar ik lees overal dat max 2,5 beste is om zwanger te worden. Gister gelukkig een goede uitslag. Was gezakt naar 2,35. Of het afvallen eree te maken heeft geen idee. Ben inmiddels 4 kg kwijt. Door de hormonen kan ie ook uit balans raken dus daar kan het ook aan gelegen hebben. Ben blij dat het nu goed is. Bij C&C checken ze voor iedere start de schildklierwaarde. Is deze niet goed dan moet je wachten.
Spannend @Kletskous82 doen jullie nu dus een poging in de natuurlijke cyclus. Hier in de startblokken voor de laatste cryo. A.s. woensdag heb ik een echo. Ovulatietesten besteld. Ik denk erover om helemaal natuurlijk cyclus te doen of toch met de cyclogest/utrogestan. Ik twijfel dus nog even verder. Gelukkig genoeg afleiding. Razend druk op werk en ook bij de meiden op school moet een hoop gedaan worden.
Ja hier even gewoon een maandje zelf proberen zonder ziekenhuis. Lastige keuze voor jou. Denk dat natuurlijk wel het beste is maar utro kan toch ook geen kwaad om dat erbij te doen. Jij alvast veel succes woensdag.
@Kletskous82 wat super dat we 2 eitjes zelf aan het groeien zijn! Wanneer verwacht je je eisprong? En je waardes van de schildklier beter. Heel fijn! Ik zou vandaag een terugplaatsing hebben maar ben net gebeld dat het ontdooien wss mislukt is. Word over een half uurtje terug gebeld of dat ze een nieuwe hebben moeten pakken. Merk echt aan mezelf dat elke tegenslag op het moment echt teveel is. Bah.
Dankje. Ik ben zo benieuwd wanneer deze eisprong komt. Gisteren weer even flink met mijn neus op de feiten gedrukt. Het klasgenootje van Lize (mijn jongste) wordt grote broer in juni. Hun dochter is even oud als mijn oudste. Ze is in juni uitgerekend tegelijk met onze miskraam. Mijn dochter was helemaal verdrietig omdat ze nu de enige van haar klas is die geen grote zus wordt. Waarom gaan onze babytjes steeds dood mama? Ik weet het niet schatje en de dokters weten het ook niet. gisteravond maar weer even flink gejankt. Ze worden 8 en 10 ze weten zo goed wat er speelt.
Wat een kutbericht weer. Ik ben er ook zo bang voor deze keer. Ik heb namelijk geen andere meer. Hopelijk heb je gewoon een tp zometeen. Duim voor je!
Och ja dan snap ik dat je breekt! Dat is natuurlijk een leeftijd dat ze het idd allemaal al heel goed snappen, en echt uitkijken naar een broertje of zusje. Dat jullie Disney uitstapje maar extra magisch mag worden, met jullie laatste cryo als plakker!
Dat meen je niet. Hoop dat de 3e wel gelukt is. Je had er 4 dat was super maar als dit steeds fout gaat dan ben je er vlug doorheen. Wat is het gewoon klote allemaal. Er kan zoveel mis gaan bij iedere stap. Ik hoop dat je straks komt met een beter bericht.
Ach germ wat zielig dat ze dit zegt. Ja ze krijgen alles mee he. Hier hoorde ik net dat er weer een collega zwanger is. De derde dit jaar. Super voor iedereen maar dan denk je wel weer wanneer wij eindelijk.
Ik ben de laatste tijd minder op het forum, en zou graag zeggen van goed hoor, en we gaan ervoor! Maar het gaat allemaal maar met horten en stoten Blegh. Op het werk moet ik weer een stap terug doen, ben steeds heel moe en heb nare nachtmerries. Dus in het koppie gaat het niet zo lekker. Ik heb begrepen dat dat ook zo werkt, als je lange tijd met tegenslagen omgaat en dan ineens fysiek een forse klap krijgt, stort het kaartenhuis even in. Ik twijfel nu ook zo of ik nog door wil. Of ik nog meer tegenslag wel trek. Maar ja, hoe weet je of de koek écht op is? Dus ik zit een beetje in te voelen hoe het zou zijn als dit het is, zo samen, zonder kinderen. Dat is best wel pittig merk ik. En eenzaam. Vanmiddag sprak ik met een lotgenootje af, ik kende haar verhaal via een vriend en heb haar gewoon gevraagd of ze eens een bakje wilde doen. Was heel fijn, een feest van herkenning. Haar verhaal had ook raakvlakken met jou, succesvol met iui en nauwelijks productie bij ivf. Hoe is het met jou? Als ik het goed heb onthouden heb je 14 december een afspraak in Duitsland toch? Ik hoop zo dat je er wat wijzer uit wordt!
Oooh wat klote dit zeg. Kan me niet voorstellen hoe beroerd dat moet zijn, dat je kansen even zo verdampen. Wat rot meid Is het uiteindelijk wel gelukt? Ik hoop het voor je.
Niet fijn dat je moe bent en slecht slaapt. Maar wel heel logisch. Je hebt heel wat meegemaakt de laatste tijd en dat krijg je niet zomaar verwerkt. Overdag ben je er te druk voor en dan gaat het 's nachts door je hoofd. Ik herken het heel erg. Dat had ik de weken na de vroeggeboorte. Het was toen zo erg dat ik zelfs paar dagen slaaptabletten heb moeten nemen. En op het werk moest ik ook een stapje terug doen. Geef het de tijd... het komt weer goed. En die twijfel ook heel begrijpelijk. Ik kan me herinneren dat je daar al eerder over hebt gedacht toen je nog met de IUI bezig was. Ik denk er ook wel eens aan maar wil de keuze nog niet maken. Maar hoe langer het duurt hoe vaker je er wel aan gaat denken. Ik laat Duitsland eerst eens op ons af komen. Kijken hoe dat gaat. Is volgende week maandag de 18e. Heb gehoord dat sommige vlug na de intake mogen starten als de bloedtesten goed zijn dus ben benieuwd. Heel goed dat je er wel met mensen over praat. Is ook weer goed om alles te verwerken.
Oh wat een stress, dan denk je nog zo veel kansen te hebben, en dan gebeurt dit! Ik heb het ook een aantal keer gehad, zonder verklaring. Is de derde wel goed ontdooid, heb je de terugplaatsing gehad? Ik hoop zo voor jullie!