Hier ook al een lekker buikje hoor, het is wel zo dat ik vaak nog niet besef dat ik zwanger ben en een tweede kindje ga krijgen. Het voelt nog niet echt ofzo. Misschien komt het omdat ik nu vrij snel zwanger was, al voor met de tweede tp. Met mijn zoon was dat wel anders toen heeft het een paar jaar geduurd met gecompliceerde miskramen en een bbz. En misschien daarnaast ook omdat k het thuis niet echt deel met iemand. Alles voelt zo anders, maar de wens was er wel al heel lang. Al voordat m'n partner en ik gingen scheiden. En nu het zo is voelt het niet als mijn verhaal, terwijl het wiegje al in de kamer staat met kleertjes en alles. Ze vreemd en ik baal er ook van dat het niet echt voelt en ik hierdoor niet gewoon keihard aan het genieten ben van dit tweede cadeautje.
Heeel leuk! En die is inderdaad niet te missen! Ik heb alleen mijn vetbuik die al zichtbaar was hier is manlief al sinds gister ziek op bed.. ik ben nog hele week met mn dochter thuis en ben ook niet helemaal lekker maar ik kijk elke week uit naar de zaterdagavond en zondag omdat hij dan ook wat meer kan betekenen in de verzorging van onze dochter… nu ligt hij dus op bed en ik wil me absoluut niet zielig voelen want het slaat nergens op maar het huilen staat me nader dan het lachen. Heb gewoon even een momentje voor mezelf nodig maar dat lukt niet.. bij dochter komen kiezen door dus die is ook de hele dag door jengelig en huilerig en dan ga ik denken: als ik dit al zo zwaar vind hoe gaat het dan straks met 2 kindjes en pff.. even zielig doen hoor. Ik start over 2 weken met een psychologisch traject dus hoop dat ik me daardoor wat beter ga voelen.. diagnose is gegeneraliseerde angststoornis en matige depressie.. klinkt stom maar het voelt wel fijn dat er in ieder geval echt iets met me is waardoor ik me zo rot voel. Nouja, hopelijk gaat het bij jullie allemaal wat gezelliger er aan toe!
Jij hebt ook al zo’n mooi buikje! Jaloers zeg.. Begrijp wel goed dat je je zo kan voelen.. misschien daalt het straks ineens in waardoor je wel wat bewuster kan gaaan genieten
Ik vind dat heel herkenbaar, ik voel me echt ook totaal niet zwanger en vind het nog heel onwerkelijk dat er een 2e kindje aan komt. Ik kan het nog steeds niet geloven ofzo en ik heb denk ik mede daardoor ook nog niet de behoefte om te gaan shoppen enzo. ik vind het ook heel jammer want idd je geniet zo een stuk minder. je hebt wel al een mooi buikje!
Alles bij elkaar is het logisch dat het huilen je nader staat als het lachen en dat is ook zeker niet erg. Lekker aan toe geven ook. Je zal vast nog veel meer momenten krijgen dat je bepaalde dingen lastig zal gaan vinden maar niks wat je niet aan kan. Wel erg fijn dat je iniedergeval gediagnostiseerd bent met iets en dat daar ook een passende behandelplan bij gemaakt is. Ik hoop ook voor je dat dat snel zal gaan helpen en je je weer beter zal gaan voelen. Bij mij gaat het redelijk ok, ik merk alleen dat ik mezelf erg in de weg zit. Ik wil van alles maar ook weer niks maar dat heb ik eigenlijk altijd wel in de herfst en winter. Daar heb ik enorm last van. Zo stom.
Wat vervelend voor je, je wil het zo graag anders natuurlijk. Weet jij het geslacht al? Ik dacht misschien heeft het toch ook daar mee te maken.
Meiden, het is zo herkenbaar om van jullie struggles te lezen. Laat tranen gerust gaan. Want het valt niet altijd mee. Ver vooruit denken/ kijken, probeer ik zelf een beetje te vermijden. We leven nu, en je ervaart nu de situatie zoals die is, met al de hormonen die daarbij komen kijken. Tweede zwangerschap was voor mij ook lange tijd onwerkelijk, maar nu we het geslacht weten, en daarmee ook de naam, is het zoveel te echter geworden. Nu praten we ook gewoon over het kind bij naam. Alleen wij samen dan. Maar weet, als het echt gaat bewegen en je krijgt een goede buik die steeds overal tussen hangt, dat het echt veel echter wordt. De 9 maanden zwangerschap zijn er niet voor niets. Dat is echt goed en fijn. Het is een proces waar we in moeten groeien en dat gaat beetje bij beetje. Hier inmiddels 3 dagen met een flinke griep, slap, totaal niet fit en een flink verkouden hoofd. Heb ik gelukkig echt zelden. Maar die nachten meiden, die zijn zo pittig. Inmiddels bijna een week nu. Half 2 wakker en rond half 6 weer een beetje indutten. Toen kwam mijn zoontje opeens na een halfuur, was ik weer wakker. En jullie raden het nooit.. ik kan het zelf nog amper geloven. Maar ik heb overgeven vannacht! Sorry tklinkt bijna als een mijlpaal, maar als je mijn angst voor overgeven kent, dan is dit ook echt een mijlpaal. Heel apart. Opeens moest het gewoon. Maar goed, je begrijpt, die wakkere nachten doen geen goed. Lichamelijk en psychisch niet echt. Als het komende dagen niet veranderd ga ik in overleg met verloskundige voor valeriaan of hoe dat heet. Kmoet toch wat. Dus meiden, schrijf hier lekker van je af. Ik heb begrijp voor jullie situaties! Wees sterk, we komen erdoor.
Lieve reacties allemaal.. iedereen heeft zo zn eigen struggles maar het is inderdaad wel fijn om het even van je af te kunnen schrijven.. die seizoenen somberheid is goed voor te stellen.. helaas elk jaar wel weer in meer of mindere mate terugkerend Gefeliciteerd @Bertina met het overgeven haha.. inderdaad wat jij zegt: we leven in het nu. Laat alles eromheen een beetje los. Fijn om daar even aan herinnert te worden. Hopelijk gaat het met jou snel wat beter qua de nachten en anders dat de valeriaan een beetje z’n werk kan doen straks.. . dat slaap gebrek kan een mens zoo opbreken..
Ik weet het geslacht wel al maar misschien komt het als we aan de babykamer gaan beginnen! Wij gaan dinsdag de babykamer halen en ik denk het weekend ermee beginnen. Ik hoop dat het dan wat echter voelt. Ik denk dat het komt omdat ik haar nog niet voel.
Ik gun niemand moeilijkheden of klachten of wat dan ook. Echt niet. Maar weet je, ik ben blij te lezen dat ik niet de enige ben. Ik was soms bang dat ik de enige was en dat ik daardoor een aansteller zou zijn. Terwijl ik van nature absoluut niet zomaar piep. Dat maakt het zo lastig.
Ach meiden wat een struggles inderdaad maar fijn dat jullie het kunnen delen, blijf dat vooral doen. In dat het soms niet echt voelt en het slechte slapen herken ik mezelf ook wel. Al voelt het nu veel echter nu ik weet dat het een jongetje is. Waar ik wel meezit is dat zijn groei op de p30 zit, natuurlijk is het nog vroeg en gaan ze pas echt groei echo's doen vanaf 24/28 weken. Maar als er door astma een groot risico klein kindje is heb ik liever in de basis een groter kindje, of is dit de astma al? Ik zelf zat lekker op de p90 als baby kwam wel met 36 weken, het grappige is dat ik daardoor een heel ander geboorte jaar heb , dat was als topsportend kind wel eens lastig, dat ik altijd 'jong' was ipv 'oud'. Maar verder ging dat prima en was ik door mijn grootte en goede start met een dag thuis. Mijn vriend is klein, dus ons kleine kindje is ook gewoon zijn dna, hij woog naar iets van 2700 gram bij 40 weken, ik 3500 bij 36, dat verschil haha. Anyway zal me wel druk maken om niets maar had hem wat meer reserve gegund.
Wat fijn dat je het nu weet! Voelt het al een beetje echter? Ik kan ook uit ervaring vertellen dat een jongen heel leuk is! Misschien geen echte verrassing meer na de echo die je al uitgebreid had laten beoordelen? Goed dat ze je longen extra controleren nu, wel vervelend misschien dat de afspraak vervroegen nodig is. Heb je er zelf veel last van? Snap ook dat je nu liever wat extra vetjes op je baby zou zien dan dat hij al wat naar onderen zakt, zou er alleen nog niet te veel waarde aan hechten en de groei echo’s afwachten.. zelf ook wel onzeker of we een kleiner kindje krijgen ivm bloeddruk, zoontje geboren op P62 dus dat was helemaal prima.
Nou ik voel me nu ook echt een beetje een zeur! Had bij mn zoontje zo’n makkelijke zwangerschap en danste er doorheen. Nu echt al wel fysieke klachten (gehad), momenteel vooral last van mn bekken al is dat met hulp van fysio al wel veel afgenomen. We voelen ons allemaal natuurlijk liever fit! Mbt het overgeven herken ik je angst, zelf al 15 jaar niet gespuugd en hoop het nog even vol te houden haha. Maar goed dat je het hebt laten gebeuren en hebt toegelaten! Hopelijk luchtte het ook een beetje op en viel het mee (en was het toch ook de laatste keer voorlopig).
Heb geprobeerd alles een beetje bij te lezen! Hier ook wel herkenbaar dat het soms nog onwerkelijk voelt. Ik bedacht me vorige week dat ik toch maar het geslacht wilde weten. Mijn vriend wilde dat sowieso en ik vond het zelf ook leuk een keer met m’n zoontje erbij een echo te doen. Hebben het geslacht op een briefje laten schrijven, bij prenatal een jongen- en meisjespakje uitgezocht en de caissière het briefje gegeven. Zij heeft toen alleen het juiste pakje ingepakt en zo hebben mijn vriend en ik bij het uitpakken het geslacht ontdekt. Vond het superleuk om zo samen achter te komen en had direct een heel gelukkig gevoel bij het geslacht. Voel me er al de hele dag enthousiast over! Ga het geslacht hier zeker delen maar we hebben het familie nog niet verteld en ivm eventueel herkend worden wacht ik even tot onze familie het weet.
Jawel, maar als je echt moet overgeven dat Moet het ook, en kun je het niet tegenhouden. Dat scheelt.